چکیده گفت و گو از عناصرمهم داستانی است که نقش عمده ای در گسترش و پیشبرد عمل داستانی داردو باعث می شود خواننده درک درستی از شخصیت قهرمانان و باورها و عقاید آنان پیدا کند.همچنین گفت و گو روابط بین عناصر داستانی را استحکام بخشیده و گاه رابطه علت و معلولی کردارها را نمایان می سازد.حجم وسیعی از داستان خسرو و شیرین نیز به عنصر داستانی گفت و گو اختصاص دارد که اگر این عنصر به درستی در ذهن خواننده تبیین نشود،به درک و دریافت وی از داستان لطمه وارد می شود. برای بررسی عنصر گفت و گو در خسرو و شیرین،این پژوهش در چهار فصل تنظیم شده است: 1-فصل اول به تعاریفی از ادبیات غنایی،داستان و عناصر آن-خصوصا عنصر گفت و گو-اختصاص دارد. 2-فصل دوم به معرفی داستان خسرو و شیرین ، ویژگی های آن و معرفی سراینده آن می پردازد. 3-در فصل سوم به شرح گفت و گوها از نظر طرفین،موضوع و احوال عاطفی گفت و گو پرداخته شده است. 4-در فصل چهارم انواع گفت و گو،نقش،ساختار،کمیت و کیفیت گفت و گو در داستان خسرو و شیرین مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. و نتیجه آنکه گفت و گو در داستان خسرو و شیرین مثل هر اثر داستانی دیگر،نقش مهمی در شکل گیری آن دارد که به مناسبت در بین شخصیت های مختلف داستان برقرار می شود. این گفت و گوها در داستان نه تنها در تکمیل و انسجام طرح لازم است بلکه از روی آگاهی و مهارت تنظیم شده است و خصوصیات روحی و جهان بینی شخصیت ها را آشکار می کند و علاوه بر این از طریق همین گفت وگوها بر جذابیت داستان افزوده می شود.