قابلیت فساد پذیری بالای ماهیان سبب شده تا حفظ کیفیت ماهی تازه ، یکی از مسائل مهم مورد توجه صنعت ماهی و مصرف کنندگان باشد. در این مطالعه اثر استفاده از نایسین z (2/. گرم به ازای 1 کیلوگرم) (تیمار شماره 1) بصورت مجزا و همچنین بصورت ترکیب با سدیم استات (ml100 g/2 ) (تیمار 2) بر روی فیله کپور نقره ای (hypophthalmichthys molitrix) در طول دوره نگهداری در یخچال بررسی شد. فیله های ماهی بسته بندی شده و در یخچال در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پارامتر های میکروبی ( tvc، ptc و lab) و پارامتر های شیمیایی ( pv،tba و tvb-n ) و همچنین مقادیر ph ( در طول دوره)، پروتئین کل، رطوبت، خاکسترکل ( در ابتدای دوره ) در روزهای 0، 3، 6 و 9 روز اندازه گیری شدند. مقادیر tba و tvn در تیمار 1 و 2 بطور معنی داری در طی دوره نگهداری افزایش پیدا کرد، اما تا قبل از روز 9 به خارج از حد مجاز برای مصرف نرسید، ولی در نمونه های شاهد در روز 4 نگهداری به حد غیر قابل قبول برای مصرف رسیده بودند. میزان باکتریهای سرمادوست، لاکتیک و کل باکتری ها در نمونه های شاهد بالاتر از تیمار 1 و آن هم بالاتر از تیمار 2 بود و میزان آن بترتیب در روزهای 4، 6 و 9 از حد آستانه تعیین شده بالاتر رفت. نتایج نشان داد که استفاده همزمان از نایسین z و سدیم استات توانست زمان ماندگاری فیله کپور نقره ای بسته بندی شده در خلأ در دمای 4 درجه سانتیگراد را 3 روز افزایش دهد که می تواند تا 6 روز ادامه یابد.

هدف این مطالعه بررسی تاثیر زمان و غلظت های مختلف استات سدیم بر کیفیت فیله کپور نقره ای (hypophthalmichthys molitrix) هنگام نگهداری در یخچال می باشد.

هدف این تحقیق بررسی تاثیر روش¬های مختلف کشتار بر کیفیت ماهی سفیدک طی نگهداری در یخچال می باشد. ماهیان به روشهای خفه شدن ماهی خارج از آب (شاهد)، ضربه به سر با چکش چوبی، استفاده از آب و یخ و سپس ضربه به سر با چکش چوبی و بیهوشی با گل میخک و سپس ضربه به سر با چکش چوبی کشتار و در یخچال (c?4) نگهداری شدند. پارامترهای شیمیایی (ph،tvb-n ، pv وtba )، میکروبی (tvc ، ( ptcو مشاهده وجود لکه های خونی در بافت در روزهای صفر، 3، 6، 9، 12، 15 و 18 و جمود نعشی طی سه روز اول مورد ارزیابی قرار گرفتند. تغییرات ph در تمامی تیمارها دارای اختلاف معنی داری (05/0>p) بود بطوریکه کمترین و بیشترین میزان آن به ترتیب در تیمار بیهوشی با گل میخک و تیمار شاهد در روز هجدهم بود. مقادیر پراکسید (pv)، بازهای نیتروژنه فرار (tvb-n)، تیوباربیتوریک اسید (tba) در تیمار بیهوشی با گل میخک کمترین میزان بود و تفاوت معنی داری نسبت به تیمارهای دیگر داشت (05/0>p). میزان tvc وptc در تیمار بیهوشی با گل میخک کمتر از سایر تیمارها بود. همچنین ماهیان تیمار کشتار به روش مرگ خارج از آب دارای جمود نعشی بسیار شدید و سخت داشتند، اما در ماهیانی که با گل میخک بیهوش شدند، جمود نعشی از شدت کمتری برخوردار بود. بنابراین تیمار بیهوشی با گل میخک و سپس ضربه به سر با چکش چوبی بهترین نتایج را نشان داد و برای کشتار ماهیان توصیه می گردد.