ادبیات، به ویژه داستان نویسی، یک هنر تام و ناب است. اساساً داستان عمری به موازات حیات عقلانی انسان دارد و داستان پردازی تجلی و ترجمان افکار، عواطف، آرمان ها، آداب و سنن، رنج ها و به طور کلی محتوای نهانخانه ی جان آدمی بوده و هست. این نوع ادبی، در هر دوره ای از حیات انسانی، هم گام با دگرگونی های فکری و فرهنگی جامعه، فراز و نشیب هایی را پشت سر گذارده است. در دوران معاصر نیز با گنجینه ی متنوع و سرشار خود، هم چنان زنده و پویا در جریان است. یکی از اشکال این نوع ادبی، داستان عامیانه است که در پیوندی متقابل با تحولات اجتماعی و فرهنگی است و نقطه ی آغاز آن در دوران معاصر، در مجموعه داستان های کوتاه سید محمد علی جمال زاده تبلور یافته است. در این پایان نامه سعی بر آن است که لغات عامیانه، به عنوان یکی از مظاهر و مولفه های داستان عامیانه، بررسی شود؛ چرا که این لغات نقشی مهم در سبک داستان پردازی جمال زاده ایفا می کند و بارزترین ویژگی سبکی آثار او به شمار می آید. این پایان نامه که هدف اصلی آن شرح و تحلیل سبک شناسانه ی لغات، اصطلاحات و ترکیبات عامیانه در مجموعه داستان های سید محمد علی جمال زاده است، در شش فصل تنظیم شده است: فصل اول شامل مقدمه و کلیات است. در فصل دوم رویدادهای تاریخی و زمینه های بیداری و عوامل موثر بر تحول نثر فارسی در عصر مشروطه و پس از آن بررسی شده است. فصل سوم به تاریخچه ی قصه، شرح زندگی، معرفی آثار و بررسی نقش جمال زاده در داستان نویسی جدید فارسی پرداخته است. در فصل چهارم به بررسی سبک نثر جمال زاده پرداخته شده است. در فصل پنجم لغات، اصطلاحات و ترکیبات عامیانه، تحلیل سبک شناسی و شرح شده اند. فصل ششم در بردارنده ی نتیجه و ماحصل این پایان نامه است