منطقه پیشنهادی شکار ممنوع سد درودزن در استان فارس، در شمال غربی شهرستان مرودشت بین مدارهای? 19 °30 - ? 4 °30 عرض شمالی و ? 35 °52 - ? 13 °52 طولی شرقی واقع شده و تاکنون هیچ مطالعه فلوریستیکی روی آن صورت نگرفته است. مساحت منطقه حدود 30000 هکتار، میانگین ارتفاع آن بین 1614 تا 2740 متر، متوسط بارندگی سالیانه 474 میلی متر، میانگین دمای سالیانه 17.8 درجه سانتی گراد و پر باران ترین ماه آن دی ماه (119.28 میلی متر) می باشد. سردترین ماه های آن دی و بهمن ماه به ترتیب با دمای متوسط 1.04 و96. درجه سانتی گراد و گرم ترین ماه های آن نیز تیر و مرداد ماه به ترتیب با دمای متوسط 36.4 و 36.08 درجه سانتی گراد است. اقلیم منطقه به صورت نیمه خشک و معتدل بوده و به صورت کاملأ مشخص بر روی فلور و پوشش گیاهی منطقه مورد مطالعه، تأثیر می گذارد. فلور این منطقه در سال های 90-1389 مورد بررسی قرار گرفت. جهت مطالعه منطقه، گیاهان در طی ماه های فصول رویشی به طور مرتب جمع آوری و در هرباریوم دانشگاه خوارزمی (far) در تهران نگه داری شدند. درمجموع حدود 1500 نمونه گیاهی، 529 تاکسون (گونه، زیرگونه و واریته) جمع آوری شد که شامل 345 جنس و 82 خانواده می باشد. نسبت فرم رویشی تاکسون های بررسی شده به ترتیب عبارتند از: تروفیت (40.6 درصد)، همی کریپتوفیت (30.92 درصد)، کریپتوفیت (13.47 درصد)، کامه فیت (8.91 درصد) و فانروفیت (6.07 درصد). از میان گیاهان مورد مطالعه، 101 تاکسون انحصاری ایران (19.12 درصد) بوده و 36 تاکسون (6.83 درصد) در فهرست iucn جهانی قرار می گیرند. در بررسی کورولوژی، 293 تاکسون (55.59 درصد) به ناحیه ایران – تورانی تعلق داشته اند. همچنین در این بررسی، 3 تاکسون برای دومین بار از ایران گزارش می شود.

عرصه انتشار جغرافیایی تیره گاو زبان در ایران با استفاده از 7677 مشاهده (رکورد) ژئورفرنس شده، واکاوی گردید. گونه های تیره گاوزبان در همه استانهای ایران یافت می شوند، اما اغلب مشاهدات از استانهای تهران،خراسان و فارس است. یک چهارم از 224 گونه ، نادر و بومزاد با عرصه گسترش محدود هستند. حداکثر فاصله میان افراد یک گونه از 224 گونه این تیره در ایران، 2170 کیلومتر است. استانهای تهران، مازندران، خراسان، فارس، لرستان و آذربایجان غربی بیشترین تعداد گونه را دارند. از خانه های گرید به ابعاد 10x10 کیلومتر و روش محدودهای دایره ای همسایه (circular neighborhood method) با شعاع 50 کیلومتر استفاده شد تا ازغنای گونه ای نقشه برداری شود. غنای گونه ای بالایی در البرز مرکزی در استان تهران و زاگرس مرکزی در استانهای لرستان وجود دارد. از نظر عرض جغرافیایی، گونه های گاوزبانیان ایران میان عرض جغرافیایی 25 درجه شمالی و 44 درجه شمالی وجود دارد. بیشترین تعداد گونه میان عرض 32 درجه شمالی و 34 درجه شمالی در زاگرس مرکزی و 35 درجه شمالی و 36 درجه شمالی در البرز مرکزی وجود دارد. دو ناحیه داغ بومزادی ( نقاطی که دارای فراوانی بالایی هستند و عرصه گسترش محدود دارند ) برای گاوزبانیان ایران مشخص شد که یک ناحیه در البرز مرکزی منطبق بر مرکز غنای گونه ای و یک ناحیه در زاگرس است. بیست خانه گرید 50 x 50 کیلومتر در کل ایران نیاز است تا کل گونه های تیره گاوزبانیان ایران را در بر گیرد. این نواحی می تواند جهت حفاظت کل گونه های گاوزبانیان در نظر گرفته شود.

از خانه های گرید با ابعاد 10 * 10 کیلومتر و روش محدوده های دایره ای همسایه (circular neighborhood method) با شعاع 50 کیلومتر برای نقشه برداری غنای گونه ای استفاده شد. غنای گونه ای بالایی در البرز مرکزی و در استان لرستان و فارس دیده شد. در طول جغرافیایی 35/51 درجه بیشترین غنای گونه ای بین عرض جغرافیایی 29/31 درجه شمالی و 36و 37 درجه شمالی قرار دارد. یک نقطه داغ بومزادی در ناحیه البرز مرکزی برای گونه های تیره پروانه آسا شناسایی شد. با استفاده از واکاوی مکمل 10 خانه گرید 50 * 50 کیلومتر مشخص شد که همه گونه های این تیره را در بر می گیرد.

هدف اصلی از این تحقیق، بررسی و ثبت تنوع گیاهی موجود در منطقه ی کوهسالان کردستان واقع در غرب ایران، بین ?11 ?35 تا ?19 ?35 عرض شمالی و ?16 ?46 تا ?25 ?46 طول شرقی با ارتفاعی بین 780 تا 2550 متر از سطح دریا می باشد . کار جمع آوری نمونه ها، طی سال های 1389 و 1390انجام شد. که در مجموع 968 نمونه، متعلق به 79 خانواده، 271 جنس و 418 گونه، برداشت، شناسایی و بایگانی شد. گیاهان دولپه با 62 خانواده،223 جنس و 343 گونه، متنوع ترین و پس از آن تک لپه ای ها قرار دارند؛ که دارای 12 خانواده، 43 جنس و 69 گونه هستند. نهانزادان آوندی با دو خانواده، دو جنس و دو گونه و گیاهان غیر آوندی نیز با 3 خانواده، 3 جنس و 4 گونه بین نمونه های جمع آوری شده حضور دارند. اما در این مجموعه بازدانگان وجود ندارند. غنی ترین خانواده ها از نظر تعداد گونه به ترتیب asteraceae (55 گونه)، fabaceae (28 گونه)، apiaceae و poaceae (هر کدام با 26 گونه)، lamiaceae (23 گونه) و brassicaceae (22 گونه) بودند. متنوع ترین جنس های موجود در پوشش گیاهی منطقه astragalus l. ، centaurea l. و euphorbia l. (هر کدام با 7 گونه) بودند، جنس های allium l.، galium l. و ranunculus l. (هر کدام با 6گونه) و جنس های onosma l.، rumex l.، silene l.، trifolium l. و vicia l. (هر کدام با 5 گونه) در رتبه های بعدی قرار دارند. از نظر کورولوژی بیشتر گیاهان به ناحیه ی ایران – تورانی تعلق دارند. و از لحاظ شکل زیستی، تروفیت ها شکل غالب را در پوشش گیاهی منطقه تشکیل می دهند.

افغانستان در قلب آسیا واقع شده و حلقه وصل خاورمیانه با حوزه جنوب شرق آسیا محسوب می شود. جمعیت افغانستان شامل اقوام مختلفی می باشد که بزرگترین اقوام آن به ترتیب پشتون ها، تاجیک ها، هزاره ها، ازبک ها و سادات می باشد. در این مطالعه 702 نفر غیر خویشاوند شامل 469 مرد سالم و 233 زن سالم از پنج جمعیت ذکر شده شرکت داشتند. در حدود چهل سال پیش مطالعاتی در مورد ژنتیک جمعیت افغانستان صورت گرفته است و بر اساس آنها گزارش شده که جمعیت افغانستان جزء جمعیت های بسیار هتروژن جهان است. در این مطالعه فراوانی چند شکلی ژنتیکی ژن sod1 a251g و وجود حذف و اضافه در اینترون سه از ژن xrcc4 را مورد بررسی قرار دادیم. در این مطالعه نتایج حاصل از بررسی sod1 نشان می دهد که کمترین فراوانی اللی g در پشتون ها (086/0) و بیشترین فراوانی اللی g در هزاره ها (233/0) می باشد. پشتون ها (p=0.001 =23.61, df=2, 2?) و هزاره ها (p=0.001 df=2, ،=21.55 2?) تفاوت معناداری در مقایسه با بقیه ی قومیت ها نشان دادند. نتایج حاصل از بررسی حذف و اضافه در اینتروژن سه از ژن xrcc4 نشان می دهد که فراوانی اضافه (i) در میان پشتون ها (523/0)، هزاره ها ( 592/0)، ازبک ها (597/0)، سادات (609/0) ، و در میان تاجیک ها (516/0) می باشد. جالب این که با وجود اختلاف شدید هزاره و پشتون ها با بقیه قومیت ها در مورد ژن sod1 a251g، هیچ اختلاف معناداری میان هزاره ها و پشتون ها با بقیه قومیت ها در مورد ژن xrcc4 id دیده نشد.

عرصه انتشار جغرافیایی تاکسونهای دو راسته malpighiales (شامل تیرهای فرفیون (euphorbiaceae)، گل راعی (hypericaceare)، کتان (linaceae)، بید (salicaceae) و بنفشه (violaceae) ) و ranunculales (شامل تیره های آلاله (ranunculaceae)، خشخاش (papaveraceae)، شاهتره (fumariaceae)، زرشک(berberidaceae) و podophyllaceae ) در ایران با استفاده از 10242 رکورد ژئورفرنس شده واکاوی گردید. گونه های تیره فرفیون در تمام ایران گسترده اند اما تعداد مشاهدات در استان های های فارس، تهران و کرمان بیش از سایر استان ها می باشد. 45 گونه نادر و 10 گونه بومزاد دارد. از خانه های گرید با ابعاد 10 × 10 کیلومتر و روش محدوده های دایره ای همسایه (circularneighborhood method) با شعاع 50 کیلومتر برای نقشه برداری غنای گونه ای استفاده شد. غنای گونه ای بالایی در استان فارس، تهران و گیلان دیده شد. دو نقطه داغ بومزادی در ناحیه فارس و اصفهان برای گونه های تیره فرفیون شناسایی شد. گونه های تیره گل راعی در بیشتر نقاط ایران گسترده شده است. بیشترین تعداد مشاهدات آن مربوط استان های تهران، فارس و مازندران است. 5 گونه ی نادر و یک گونه بومزاد دارد. غنای گونه ای بالایی در استان های مازندران و تهران و دیگری در استان های آذربایجان شرقی و غربی دارا می باشد. بیشترین تعداد مشاهدات در تیره کتان مربوط استان های فارس، تهران و آذربایجان شرقی است. 2 گونه نادر دارد که هیچ یک بومزاد نمی باشد. غنای گونه ای بالایی در مرز بین استان های آذربایجان شرقی و غربی و در استان گیلان دارد. بیشترین تعداد مشاهدات تیره بید مربوط به استان های فارس،تهران و مازندران می باشد. شش گونه نادر دارد که هیچ یک بومزاد نمی باشد. غنای گونه ای بالایی در استان های تهران، مازندران و قسمت کوچکی از قزوین دارد. بیشترین تعداد مشاهدات تیره بنفشه مربوط استان های مازندران، فارس و تهران است. شش گونه نادر دارد و فاقد گونه بومزاد است. غنای گونه ای بالایی در استان های مازندران، تهران و گیلان دارد. تیره زرشک عرصه گسترش محدودی در ایران دارد. بیشترین تعداد مشاهدات آن مربوط استان های فارس،کرمان، تهران و مازندران است. چهار گونه نادر و یک گونه بومزاد دارد. غنای گونه ای بالایی در استان های تهران و مازندران دارد. بیشترین تعداد مشاهدات تیره شاهتره مربوط استان های فارس، تهران و خراسان رضوی است. پنج گونه نادر و دو گونه بومزاد دارد. غنای گونه ای بالایی در استان های تهران، مازندران و گلستان دارد. گونه های تیره خشخاش در تمام ایران گسترده اند اما تعداد مشاهدات در استان های های فارس، تهران و آذربایجان شرقی بیش از سایر استان ها می باشد. 15 گونه نادر و پنج گونه بومزاد دارد. غنای گونه ای بالایی در البرز مرکزی و استا نهای گیلان، قزوین و زنجان دیده شد. تیره podophyllaceae عرصه گسترش محدودی در ایران دارد. بیشترین تعداد مشاهدات آن مربوط استان های فارس،کردستان و تهران است. فاقد گونه نادر می باشد. گونه های تیره آلاله در تمام ایران گسترده اند. بیشترین تعداد مشاهدات آن مربوط استان های فارس، تهران، مازندران و آذربایجان شرقی است. 68 گونه نادر و 18 گونه بومزاد دارد. غنای گونه ای بالایی در استان های تهران، مازندران، گیلان، قزوین، لرستان، قسمت هایی از همدان، مرکزی و خوزستان دارد.

عرصه ی انتشارجغرافیایی 44 تیره کوچک و متوسط دولپه ای در ایران، با استفاده از 10715 مشاهده (رکورد ژئورفرنس شده)، واکاوی گردید. از تیره های مورد مطالعه سه تیره گل استکانی(campanulaceae)، پنیرکmalvaceae))، سداب(rutaceae) و دوجنس alcea l. و haplophyllum a. juss.جداگانه واکاوی گردید و کل تیره ها در یک واکاوی کلی ازمجموع گونه ها، مورد بررسی قرار گرفتند. در کل، تیره های مورد بررسی دارای 109 جنس، 438 گونه،114 گونه اندمیک و 152 گونه نادر در ایران می باشند که در نقاط مختلف کشور پراکنده شده اند. غنای گونه ای کل در استان های فارس، مازندران، آذربایجان شرقی و گیلان بیش از سایر استان هاست. گونه های موجود همگی در ده خانه گرید 50 ×50 کیلومتر جای می گیرند. گونه های تیره گل استکانی دراکثر نقاط ایران گسترده اند و غنای گونه ای در استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان، گیلان و لرستان بیش از سایر استان هاست. این تیره در ایران دارای 20 گونه بومزاد و 24 گونه نادر می باشد. گونه های این تیره همگی در 10 خانه گرید 50 ×50کیلومتر جای می گیرند. گونه های تیره پنیرک در تمام ایران گسترده اند ولی غنای گونه ای بالایی در استان های فارس، آذربایجان غربی، مازندران و گلستان مشاهده شد.این تیره در ایران دارای 38 گونه بومزاد و 34 گونه نادر می باشد. گونه-های این تیره همگی در 10 خانه گرید 50 ×50 کیلومتر جای می گیرند. گونه های تیره سداب در تمام نقاط ایران گسترده اند اما غنای گونه ای در استان های فارس، خراسان رضوی، هرمزگان و آذربایجان شرقی بیش از سایر استان هاست. این تیره در ایران دارای 14 گونه بومزاد و 17 گونه نادر می باشد. گونه های این تیره همگی در 10 خانه گرید 50 ×50کیلومتر جای می گیرند. گونه های جنسalcea در اکثر نقاط ایران گسترده اند و غنای گونه ای در استان های فارس، آذربایجان غربی، کردستان و لرستان بیش از سایر استان هاست. این جنس در ایران دارای 35 گونه بومزاد و 16 گونه نادر می-باشد. گونه های این تیره همگی در ده خانه گرید 50 ×50کیلومتر جای می گیرند. گونه های جنس haplophyllum درتمام نقاط ایران گسترده اند اما غنای گونه ای در استان های فارس، خراسان رضوی، سمنان، اصفهان، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی بیش از سایر استان هاست. این جنس در ایران دارای14 گونه بومزاد و 11 گونه نادر می باشد.

شته ها گروهی از آفات گیاهی بوده که به محصولات زراعی، باغی و زینتی به صورت مستقیم و غیر مستقیم خسارت وارد می کنند. این حشرات به دلیل تنوع گونه ای و عادات مختلف زندگی و ارتباط مستقیم با محصولات اولیه مورد نیاز بشر، موقعیت ویژه ای را در بین آفات کشاورزی به خود اختصاص داده اند. در این پژوهش فون شته های منطقه باجگاه و باغ گیاهشناسی ارم طی سال های 2-1391 بررسی و در سطح گونه شناسایی و رده بندی شدند. نمونه ها دربیشتر موارد توسط قلم موی ظریف جمع آوری گردیده و در برخی از موارد با ضربه زدن به گیاه میزبان نمونه ها از گیاه جدا شده و سپس در الکل اتیلیک 75-80 درصد قرار گرفته و پس از یادداشت مشخصات نمونه شامل تاریخ جمع آوری، میزبان و مکان به آزمایشگاه منتقل شدند. در آزمایشگاه، اسلاید میکروسکوپی با استفاده از محلول هویر آماده گردید. در این روش ابتدا نمونه ها در الکل 95% به مدت 1-3 دقیقه حرارت داده شدند و سپس برای شفاف نمودن نمونه ها در پتاس 5% به مدت 2-5 دقیقه جوشانده شدند. جهت شناسایی نمونه های شته از منابع معتبر استفاده شد و در مواردی که شناسایی شته مورد نظر مقدور نبود نمونه جهت شناسایی به متخصص شته شناس در خارج کشور ارسال گردید. در این پژوهش در مجموع 370 عدد شته جمع آوری و پس از شناسایی آنها برای تعداد 27 گونه از 19 جنس و چهار زیر خانواده متعلق به خانواده aphididae کلید شناسایی تنظیم شد. شکل بالدار گونه wahlgreniella nervate برای اولین بار از ایران از منطقه باجگاه ( شیراز ) از روی گل رز گزارش شده است.

مسمومیت با فلزات سنگین یکی از مشکلات عمده محیط زیست در جامعه مدرن امروز می باشد که یکی از منابع تولید کننده آن، شیرابه های تولید شده در محل دفن پسماند است. در روش گیاه پالایی از گیاهان و میکروب ها برای حذف آلودگی استفاده می شود. ایده آل ترین گیاه برای گیاه پالایی، گیاهی است که دارای توده زیستی زیاد و سرعت رشد بالا بوده و قدرت متجمع کردن فلزات آن بیشتر باشد. گیاه وتیور به دلیل دارا بودن ویژگی های خاص، برای گیاه پالایی مورد توجه قرار گرفته است. تحمل به طیف وسیعی از ph خاک از 3/3 تا 5/12، زنده ماندن در بازه دمایی 14- تا 55 درجه سانتی گراد، رشد بسیار سریع توده زیستی و داشتن آستانه تحمل بالا در برابر تجمع فلزات سنگین، این گیاه را به عنوان یکی از گزینه های مناسب جهت گیاه پالایی قرار داده است. در این پژوهش از طرح آماری بلوک های کامل تصادفی استفاده شد و در هر بلوک پنج سطح تیمار با غلظت های صفر، 15، 30، 45 و 60 درصد نسبت به شیرابه اصلی پسماند، قرار داده شد. شیرابه مورد نظر از منطقه دفنگاه شیراز جمع آوری و به گلخانه آورده شد. در این بررسی خصوصیات فیزیولوژیک وتیور که عبارتند از سطح برگی، وزن خشک، میزان کلروفیل، کاروتنوئید، آنتوسیانین، پرولین، قندهای محلول و پروتئین کل، اندازه گیری شد. همچنین میزان تجمع فلزات سنگین مس، روی، سرب، نیکل و کادمیم در نقاط مختلف سبزینه، در پاسخ به آبیاری با شیرابه، توسط دستگاه icp اندازه گیری شد. با اندازه گیری های انجام شده مشخص شد که میزان وزن خشک، کلروفیل، کاروتنوئید و آنتوسیانین با افزایش غلظت شیرابه، کاهش می یابد و مقدار سطح برگی، آب نسبی برگ، قندهای محلول و پروتئین کل با افزایش غلظت شیرابه افزایش نشان می دهد. میزان پرولین در غلظت 15 درصد افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد. در حالی که در غلظت های بالاتر شیرابه روند کاهشی را نشان داد. سرعت افزایش سطح برگی، با افزایش غلظت شیرابه کاهش یافت. بیشترین تجمع نیکل و سرب در نوک برگ گزارش شد و بیشترین میزان تجمع مس و روی در دو بند آخر ساقه مشاهده گردید. با توجه به نتایج به دست آمده، توصیه می گردد که از شیرابه 45 درصد برای آبیاری وتیور در محیط دفنگاه استفاده شود.

چکیده مطالعه ی فلوریستیکی کوه خُم منطقه تنگ شکن در شهرستان ارسنجان، استان فارس شناسایی و معرفی گیاهان یک منطقه جزء مطالعات پایه ای است که یافته های حاصل از این تلاش ها به عنوان اطلاعات پایه در علوم مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این تحقیق نیز معرفی فلور منطقه کوه خُم از منطقه تنگ شکن شهرستان ارسنجان واقع در استان فارس می باشد. دامنه ارتفاعی منطقه از1740 تا 3270 متر بالاتر از سطح دریا را شامل می شود. روش جمع آوری گیاهان مذکور روش مرسوم مطالعات فلورستیک منطقه ای بوده است. نمونه های گیاهی در سال های 1390 تا 1392 جمع آوری و شناسایی شد. در این مطالعه در مجموع 440 نمونه از گیاهان آوندی منطقه جمع آوری گردید. بررسی فلور این منطقه 288 گونه که به 50 تیره و 198 جنس تعلق داشتند را نشان می دهد. گیاهان گلدار در منطقه غالب بوده اند که گیاهان دولپه با 38 تیره، 168 جنس و248 گونه ( 76%) متنوع ترین بوده و پس از آن گیاهان تک لپه ای با 9 تیره، 27 جنس و37 گونه قرار می گیرد. نهانزادان آوندی با 2 گونه و بازدانگان با 1 گونه در منطقه حضور دارند. غنی ترین تیره از نظر تعداد گونه و جنس، تیره asteraceae با 33 جنس و 43 گونه می باشد. و پس از آن تیره های brassicaceae (33گونه)، poaceae (24 گونه)، fabaceae (24 گونه)،lamiaceae (22 گونه)، caryophylaceae (19 گونه) وboraginaceae (13 گونه) قرار می گیرند. در این بررسی تروفیت ها بیشترین درصد شکل زیستی را دارا بودند. منطقه ارسنجان از نظر جغرافیایی گیاهی به ناحیه ایران-تورانی تعلق دارد که با توجه به نتایج حاصل که 68 درصد از گونه ها را گونه-های ایران-تورانی تشکیل می دهند، این مطلب تأیید می شود. واژه های کلیدی: فارس، ارسنجان، کوه خم، مطالعه فلوریستیکی

کوه تودج با وسعت 4622 هکتار در جنوب غربی شهرستان استهبان واقع شده است. بلند ترین ارتفاع کوه تودج در حدود 2900 متر می باشد و پایین ترین ارتفاع آن در حدود 1700 متر و پایین ترین ارتفاع در دره ی آن ناحیه در حدود 1900متر می باشد. بررسی به عمل آمده طی سال های 1392-1390 از فلور منطقه نشان می دهد که در کوه تودج 64 تیره، 203 جنس و 283 گونه گیاهی وجود دارد. گیاهان دو لپه با 51 تیره، 168 جنس و 237 گونه متنوع ترین بوده و پس از آن تک لپه ای ها با 8 تیره، 29 جنس و 38 گونه قرار دارند. در این پژوهش فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان مطالعه شده است. از مهم ترین تیره های منطقه می توان asteracea با (29 جنس و 40 گونه)، fabaceae با (11 جنس و 27 گونه)، brassicaceae با (17 جنس و 21 گونه)، poaceae با (15 جنس و 18 گونه)و lamiaceae با (14 جنس و 18 گونه)را نام برد. درصد بالای عناصر ایرانی-تورانی، نشان می دهد که منطقه حفاظت نشده کوه تودج به این فیتوکوریون تعلق دارد. همچنین وفور گونه های تروفیت، حاکی از تخریب شدید منطقه و چرای مفرط دام می باشد.