این پژوهش به منظور بررسی سیر بیماری زایی و مورفوپاتولوژی ضایعات ایمریا آرلوینگی، ارزیابی ارگان ها و بافت های درگیر شده و نحوه پراکندگی ضایعات در بافت ها، الگوی دفع ااسیست، بررسی فراساختاری مراحل تکاملی انگل، تغییرات هماتولوژی و بیوشیمیایی ایجاد شده در خلال آلودگی تجربی از زمان آلوده سازی تا 42 روز پس از آن و شناسایی جایگاه فیلوژنی انگل در مقایسه با دیگر اعضای جنس ایمریا انجام شد. تعداد 18 رأس بزغاله تازه متولد شده، از مادران خود جدا شدند و پس از انجام معاینات بالینی و آزمایش های پاراکلینیکی و تایید سلامت حیوانات، بزغاله ها به سه گروه مساوی تقسیم و بصورت جداگانه در 3 اتاق ضدعفونی شده و در قفس های مجزا نگهداری و در طول مدت مطالعه از شیر گاو پاستوریزه تغذیه شدند. آلوده سازی تجربی با تلقیح 103×1 و 105× 1 ااسیست به ازا هر حیوان و بصورت خوراکی به ترتیب در گروه های a و b، انجام شد. حیوانات گروه c، بدون آلوده سازی به عنوان شاهد نگهداری شدند. نمونه های مدفوع از روز هفتم پس از آلودگی به صورت روزانه برای مشخص کردن شروع دفع ااسیست و تعیین تعداد ااسیست در هر گرم مدفوع (opg) مورد آزمایش قرار گرفتند. در فواصل زمانی 7، 14، 21، 28، 35 و 42 روز پس از آلوده سازی، یک رأس بزغاله از هر گروه کشتار شد و پس از کالبدگشایی سیستماتیک و بررسی ضایعات ماکروسکوپی، قسمت های مختلف شیردان، پیلور، روده کوچک، روده بزرگ، عقده های لنفاوی مزانتریک، کبد و طحال مورد ارزیابی هیستوپاتولوژیک و فراساختاری قرار گرفتند. نمونه های خون و سرم به صورت هفتگی تهیه گردید و اندازه گیری پارامترهای alp، ast، alt، ggt، hp، saa، tnf-?، inf-?، پروتئین تام، آلبومین، سدیم، کلر، پتاسیم به همراه cbc انجام شد. آنالیز مولکولی توالی its1 و 18s جهت شناسایی جایگاه فیلوژنی انگل به کار برده شد. در مطالعه حاضر، علائم بالینی و شدت آلودگی با توجه به دوز ااسیست تلقیح شده و زمان های پس از آلوده سازی متغیر بود. در بزغاله های آلوده شده، هیپرپلازی انتروسیت ها و ضخیم شدگی دیواره روده باعث ایجاد سوء جذب، لاغری، اسهال و دهیدراتاسیون گردید. علائم بالینی ابتدا در بزغاله های گروه b مشاهده شد و شدت علائم بالینی در این گروه ، نسبت به گروه a بیشتر بود. دوره پیش آشکاری ایمریا آرلوینگی بین 16 تا 18 روز بود. در بررسی های هیستوپاتولوژی، انتریت پرولیفراتیو ناشی از هیپرپلازی قابل ملاحظه سلول های اپی تلیال، حضور مراحل تکاملی انگل در پرزها و کریپت های روده و نفوذ خفیف تا شدید سلول های التهابی، به ویژه ائوزینوفیل ها و لنفوسیت ها، تشخیص داده شد. ضایعات اولیه ناشی از فاز شایزگونی، شامل حضور مراحل تکاملی انگل مثل ترفوزوئیت، شایزنت های اولیه و نابالغ تا بالغ و نفوذ خفیف تا شدید سلول های التهابی بود و هیپرپلازی قابل ملاحظه ای در کریپت ها و سلول های اپی تلیال درگیر شده، مشاهده نشد. در ضایعات بعدی ناشی از فاز گامتوگونی، هیپرپلازی قابل ملاحظه سلول های اپی تلیال به علت حضور مراحل تکاملی نسل دوم انگل و نهایتا برآمدگی پاپیلر اپیتلیوم به طرف مجرای روده مشاهده گردید. در روز 35 و 42 پس از آلوده سازی، در عقده های لنفاوی مزانتریک، هیپرپلازی لنفاوی در قسمت قشری ناشی از حضور شایزنت های بزرگ در عروق لنفاوی قشری و زیرکپسولی همرا با واکنش گرانولوماتوز اطراف شایزنت مشاهده شد. در مطالعات فراساختاری، روند میکروگامتوژنز، ماکروگامتوژنز و تشکیل ااسیست ایمریا آرلوینگی، تقریبا مشابه با سایر انگل های جنس ایمریا بود. در ارزیا بی های کلینیکال پاتولوژی، افزایش میزان هماتوکریت، هموگلوبین و تعداد گلبول های سفید و کاهش میزان سدیم، کلر، پتاسیم و alp مشاهده شد. الگوی تغییرات با دوز ااسیست تلقیح شده و و روزهای پس از آلوده سازی ارتباط داشت، بطوریکه با افزایش دوز، میزان افزایش یا کاهش این پارامترها بیشتر بود. از طرف دیگر، مقادیر alt، ast، ggt، آلبومین و پروتئین تام سرم، الگوی تغییرات معنی داری را در مقایسه با مقادیر قبل از آلوده سازی نشان ندادند، هرچند بین دو گروه، تفاوت های معنی داری در طول مدت آزمایش مشاهده شد. میزان سطوح سرمی و مدت زمان پاسخ هاپتوگلوبین و سرم آمیلوئید a با دوز ااسیست تلقیح شده و شدت علائم بالینی و اسهال در هر حیوان ارتباط مستقیم داشت. سطوح سرمی hp و saa در گروه b در مقایسه با گروه a، بطور معنی داری بیشتر بود. این نتایج با یافته های هیستوپاتولوژی، که بیشترین ضایعات را در گروه b نشان دادند، مطابقت داشت. مطالعات فیلوژنتیکی نشان داد که توالی its1 در ایمریا آرلوینگی بیشترین تطابق را با توالی its1 در ایمریا زورنئی در گاو و توالی 18s بیشترین تطابق را با توالی 18s در ایمریا آهساتا در گوسفند دارد. براساس نتایج حاصل از مطالعه حاضر، توسعه ضایعات ناشی از انگل ایمریا آرلوینگی در بزغاله های تازه متولد شده عاری از کوکسیدیا، به دنبال آلوده سازی با ااسیست های اسپوردار، بیماری زایی شدید این گونه را در بزغاله ها تایید کرد. بیشترین ضایعات در ژژنوم مشاهده شد، که وسعت و شدت ضایعات به میزان ااسیست تلقیح شده، متفاوت بود. اندازه گیری پروتئین های فاز حاد همراه با علائم بالینی و تعیین تعداد ااسیست در مدفوع، می تواند اطلاعات مفیدی را درباره مرحله بالینی یا تحت بالینی بیماری کوکسیدیوز فراهم آورد.

ویژگیهای بافتی ضریع آن را به ارگانی منحصر به فرد تبدیل کرده که ظرفیت خاصی برای استفاده در مهندسی بافت دارد. این ارگان هم می تواند یک داربست طبیعی باشد و هم منبعی از سلولها و فاکتورهای زیست فعال؛ بنا بر این می تواند به عنوان یک واحد پیوندی با عوارض ناچیز در موضع عمل مورد استفاده قرار بگیرد. انعطاف پذیری بالای بافت چادرینه ی بزرگ آن را برای استفاده در جراحی های ترمیمی مناسب می سازد، زیرا این بافت نه تنها پر شدن موضع عفونت هایی مثل میلیت را تسهیل می کند، بلکه برای پر کردن موضع ضایعات پیچیده ی بافت های سخت و نرم بدن هم مفید است و این ویژگی ها چادرینه را به بافتی مناسب برای کاربرد در مهندسی بافت تبدیل کرده است. سلول های بنیادی سلول هایی تمایز نیافته هستند که دو ویژگی مشخص دارند: توانایی تمایز به دیگر رده های سلولی و توانایی خود نوسازی. سلول های بنیادی مزانشیمی چند توان می توانند در حضور فاکتور های خاص به چندین رده ی سلولی شامل سلول های پیش ساز استخوانی و غضروفی تمایز یابند. پژوهش حاضر به منظور ارزیابی مهندسی بافت استخوان با پیوند ضریع روی پایه ی چادرینه به همراه تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی خودی و غیر خودی چند توان مشتق از بافت چربی به درون موضع پیوند و مقایسه با شرایطی که سلول بنیادی به درون موضع تزریق نشده و نیز مقایسه آن با پیوند ضریع روی بافت زیر پوست طراحی شد. 16 قلاده سگ ماده ی بومی جوان 10 تا 12 ماهه با وزن 15 تا 20 کیلوگرم و عاری از عفونت های شناخته شده در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. ضریع جدا شده از استخوان زند زبرین در یک گروه زیر پوست محوطه ی شکمی و در سه گروه دیگر روی بافت چادرینه ی بزرگ پیوند شده شد. در یک گروه از گروه های چادرینه ای سلول بنیادی به موضع تزریق نشد، در گروه دیگر سلول های بنیادی غیر خودی و در گروه چهارم سلول های بنیادی خودی به موضع تزریق شدند. منطقه ی پیوند ضریع در گروه های چادرینه ای به سمت راست دیواره ی شکم بخیه زده شد. تصاویر رادیوگرافی در روزهای 14، 28، 42 و 56 بعد از عمل از نمای جانبی تهیه شد. برای ارزیابی شکل گیری استخوان، مناطق پیوند شده در روز 56 بعد از عمل خارج شده و از منظر ماکروسکوپی و هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه در ارزیابی های رادیوگرافیکی، ماکروسکوپی و هیستوپاتولوژی گروه های چادرینه ای فاقد سلول بنیادی، چادرینه ای حاوی سلول های بنیادی خودی و چادرینه ای حاوی سلول های بنیادی غیر خودی شکل گیری بیشتر بافت استخوان را در مقایسه با گروه زیر پوستی نشان دادند، اما اختلاف آماری معنی داری ما بین سه گروه چادرینه ای مشاهده نشد.

ترمیم زخم فرآیندی است که به دنبال جراحت در پوست و یا سایر بافت ها رخ می دهد. به دنبال بروز آسیب به ناحیه ای از پوست پاسخ های التهابی رخ داده و افزایش تولید کلاژن توسط سلول های ناحیه درم آغاز می شود و به دنبال آن بافت پوششی بازآرایی می گردد. برای ارزیابی اثرات موثر استفاده از پرده آمنیون به عنوان پانسمان بیولوژیک و افزایش روند ترمیم در زخم های این مطالعه صورت پذیرفت. پرده آمنیون داخلی ترین لایه از پرده های جنینی می-باشد که حاوی ترکیبات غشاء پایه و فاکتورهای رشد و مهار کننده های پروتئینی می باشد. مطالعات مختلف استفاده از پرده آمنیون را به عنوان یک پانسمان بیولوژیک در جراحی ها و سوختگی های پوست، نقایص چشمی، آسیب های طناب نخاعی و غیره مطرح شده اند. تعداد 40 سر موش صحرایی نر و ماده استفاده گردید. در دو طرف ستون مهره ها زخم های دایره ای شکل با استفاده از پانچ به قطر 4 میلی متر ایجاد گردید. در 20 سر موش صحرایی در یک ناحیه فقط از پانسمان (کنترل) و در محل دیگر از پودر غضروف مفصل جنینی و در 20 سر موش صحرایی دیگر در یک سمت از پرده آمنیوتیک و در موضع دیگر از ترکیب پرده آمنیوتیک – پودر غضروف مفصل جنینی به صورت ترکیبی استفاده گردید. در روزهای 28، 21، 14، 7 از هر دو گروه پنج سر موش صحرایی در روزهای تعیین شده جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک انتخاب گردید و به آزمایشگاه ارسال شد. در روز 28 برای ارزیابی بیومکانیک نمونه ها از ناحیه پشت در دو طرف ستون مهره ها گرفته و به آزمایشگاه بیومکانیک ارسال گردید تا مورد مطالعه تست کشش قرار گیرند. نتایج حاصل از مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که گروه های پرده آمنیون و پرده آمنیون – پودر غضروف مفصل جنینی در مقایسه با گروه های پودر غضروف مفصل جنینی و کنترل در رابطه با ترمیم و بازآرایی بافت پوششی از نظر آماری دارای تفاوت معنی دار بوده است (p ? 0/05)، هم چنین در رابطه با عروق زایی و تولید فیبروبلاست و رشته های کلاژن هم این دو گروه نسبت به گروه کنترل و پودر صفحه رشد مفصل جنینی دارای اثرات بهتری بوده و اختلاف معنادار بوده است که همگی نشان دهنده اثرات فعال کننده پرده آمنیون و دارا بودن فاکتورهای رشد در ایجاد و تولید عروق، رشته های کلاژن و فیبروبلاست می باشد. در ارتباط با خاصیت ضدالتهابی، بین گروه های مورد مطالعه اختلاف معناداری دیده نشد که می تواند به دلیل نحوه بدست آوردن این پرده و نگه داری آن باشد. در مطالعه مساحت زخم ها در روزهای مورد مطالعه هیچ گونه اختلاف معناداری دیده نشد ولی از نظر عددی در روز 28 گروه پرده آمنیون – پودر غضروف و نیز گروه آمنیون مساحت زخم کمتری را نشان می دادند. نتایج حاصل از تست بیومکانیک بعد از گذشت 28 روز در گروه های مختلف اختلاف معنی داری را نشان نداد. در هر حال استفاده از بافت-های بیولوژیک مانند پرده آمنیون اثرات بسیار خوبی در ترمیم بافت پوششی، تشکیل بافت گرانوله، کنترل عفونت و نیز خصوصیات ضد باکترایی دارد. امنیت بالا، ارزان بودن و تأثیر زیاد این پرده در زخم های عمیق به ویژه در کشورهای جهان سوم که قیمت مواد شیمیائی بسیار بالا است کاربرد این مواد را با اهمیت کرده است.

چکیده با وجود اینکه توجه قابل ملاحظه ای بر اهمیت جنبه های تکنیکی جراحی ترمیم عصب می شود، به نظر می رسد که فاکتورهای رشد از جمله فاکتور رشد عصبی (nerve growth factor (ngf)) فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز ((brain-derived neurotrophic factor (bdnf) و نوروتروفین 3 (neurotrophin3 (nt3)) میزان تولید سلول های عصبی را تحت تأثیر قرار می دهند. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی این موضوع است که آیا عصاره ی خام مغز گوساله ی جنینی می تواند شکل گیریِ سلول های نورونیِ سیستم عصبی مرکزی را در بین ماهیچه های دیواره ی شکم و صفاق موش صحرایی القا کند. در این مطالعه از 10 موش صحرایی بالغ استفاده شد. خط میانی شکم ضد عفونی شد. بیهوشی بوسیله ی تزریق عضلانی با کتامینmg/kg 40 و آسپرومازین mg/kg 5 القا و ادامه یافت. پوست و خط سفید شکم برش داده شد و سطح داخلی دیواره ی شکم در معرض دید قرار گرفت. 1 میلی لیتر از عصاره ی خام مغز تهیه و سپس بین صفاق و عضلات عرضی دیواره ی شکم تزریق گردید، در نهایت پوست و خط سفید شکم به روش رایج بخیه زده شدند. به مدت 5 هفته، هر هفته 2 موش صحرایی به روش انسانی کشته و نمونه های بافتی از محل تزریق عصاره برداشت شدند و در فرمالین 10 درصد نگه داری شده، برای ارزیابی آسیب شناسی به آزمایشگاه ارسال گردیدند. رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و ایمنوهیستوشیمی برای ارزیابی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج این مطالعه، حضور سلول های عصبی در محل تزریق، توسط رنگ آمیزی اختصاصی ایمنوهیستوشیمی((nse) neuron specific enolase) را مثبت نشان داد. همچنین رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین حضور سلول های عصبی را آشکار ساخت. مطالعات اخیر نشان می دهد که بسیاری از فاکتورهای رشد در تکامل سلول عصبی و پاسخ سیستم عصبی به آسیب نقش حیاتی دارند، این فاکتورها شامل فاکتور های رشد فیبروبلاستی، فاکتورهای رشد شبه انسولینی و ((tgf-?)transforming growth factor-alpha ) می باشند. عقیده بر این است که در مطالعه ی حاضر حضور فاکتور های رشد به دست آمده از تزریق عصاره خام مغز گوساله ی جنینی در بین صفاق و عضلات عرضی دیواره ی شکم توانسته است منجر به شکل گیری سلول عصبی شود. اگر چه برای مطالعات پیش رو پیشنهاد می گردد که از عصاره ی به دست آمده از پروتئین های اختصاصی مغز جنینی استفاده شود ولی می توان القای بافت عصبی را با تکنیک های بیان ژنی نیز مورد بررسی قرار داد. کلید واژه: موش صحرایی، گوساله ی جنینی، عصاره ی مغز، القاء عصبی

کیست هیداتید مرحله لاروی انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس می باشد. در این بیماری متاسستود در اندام های احشایی به ویژه کبد و ریه تکامل می یابد.بیماری گسترش جهانی داشته و انسان و همچنین نشخوارکنندگان از جمله گاو، گوسفند، شتر و اسب را مبتلا می کند. در حال حاضر مشتقات بنزیمیدازول کاربامات مانند آلبندازول و مبندازول برای درمان داروئی کیست هیداتید در بیمارانی که قادر به جراحی نمی باشند، استفاده می شود که این داروها باید با دوزهای بالا و در دوره های طولانی استفاده شوند لذا دارای اثرات جانبی می باشند. این مطالعه به منظور ارزیابی و مقایسه اثر دوز mg/kg 0.5 از آلبندازول سولفوکساید دو بار در روز و دو رژیم مختلف از نانوذرات لیپیدی حاوی آلبندازول سولفوکساید با دوز mg/kg 0.5 دو بار در روز و mg/kg2 هر 48 ساعت یک بار انجام شده است. نانوذرات لیپیدی حاوی آلبندازول سولفوکساید با روش تزریق و تبخیر حلال تهیه گردید. موش های balb/c با روش تزریق داخل صفاقی با 1500پرتواسکولکس آلوده شدند. 8 ماه پس از آلودگی، موش های آلوده به مدت 15 روز با روش درمانی اشاره شده در بالا تحت درمان قرار گرفتند. پس از کالبد گشایی موش ها ،اندازه و وزن کیست ها و همچنین تغییرات ساختاری کیست ها در سطح میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار گرفت. اگرچه در گروه های تحت درمان در اندازه و وزن کیست ها کاهش مشاهده شد ولی این کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود. در موش هایی که نانوذرات حاوی دارو را با دوز mg/kg2 هر 48 ساعت یکبار دریافت نموده بودند. تغییرات ساختاری بیشتری در کیست ها مشاهده شد. قبل از اینکه این رژیم درمانی به عنوان رژیم درمانی موثر در درمان کیست هیداتید در دام و انسان معرفی شود، لازم است این تغییرات ساختاری با مطالعات بیوشیمیایی و مولکولی مورد تائید قرار گیرد.

درختان پسته وحشی دارای پوشش گسترده در مناطق شرقی مرکزی و غربی ایران می باشد. در این تحقیق اثرات غلطت های 5 و 10 در صد ژل پسته وحشی روی ترمیم زخم های جلدی ایجاد شده در رت و همچنین خواص آنتی اکسیدانی آن بر روی فاکتور های هماتولوژی مورد مطالعه قرار گرفته است. یک صد و بیست رت نر بالغ با وزن مساوی(بین 180 تا 200 گرم) فراهم گردید. در هنگام بی هوشی و تحت شرایط استریل ، یک قطعه 2x2 سانتی متری از پوست ناحیه کمری برداشته شد. سپس رت ها به صورت تصادفی به 4 گروه 30 (1- گروه کنترل ، 2- گروه درمان با ژل پایه،3 - گروه درمان با ژل پسته وحشی 5 درصد، 4- گروه درمان با ژل پسته وحشی 10 درصد) تقسیم گردیدند. نتایج حاصله از این تحقیق نشان دادند که مصرف موضعی ژل های تهیه شده از پسته وحشی باعث افزایش اپیتلیالیزاسیون همراه با یک استریتم بیسیالیس پیوسته و یک بافت گرانولاسیون کامل به همراه غدد عرق و فولیکول های مو در مقایسه با گروه کنترل و گروه درمان شده با ژل پایه می باشد. درمان با ژل 10 در صد به صورت معنی دار باعث افزایش تنسایل استرنج، التیمیت استرس، ایلد استرس و سختی بافت، 21 روز بعد از ایجاد ضایعه در مقایسه با گروه کنترل و درمان با ژل پایه شده است. همچنین تارهای کلاژن در گروه درمان شده با ژل پسته وحشی در مقایسه با گروه کنترل و ژل پایه از نظم بهتری برخوردار بودند. همچنین آنالیزهای خونی به دست آمده از فاکتورهای آنتی اکسدان نشان دادند که 7 روز بعد از ایجاد ضایعه، این فاکتورها به صورت معنی داری در گروه ژل پایه و کنترل نسبت به گروه درمان کاهش یافته اند. این کاهش به صورت چشم گیر در بین روزهای 10 تا 21 قابل مشاهده می باشد. در گروه درمان شده با ژل تهیه شده از پسته وحشی فاکتورهای آنتی اکسیدانی در طی پروسه درمانی به صورت معنی داری افزایش یافته است( به خصوص در گروه درمان شده با ژل 10درصد). در انتها نتایج نشان دادند که مصرف موضعی ژل تهیه شده از پسته وحشی باعث افزایش خواص مورفولوژی، بیوشیمیایی و خواص بیومکانیک ضایعات ایجاد شده در پوست رت می گردد. نتایج نشان می دهد که ایجاد ضایعات پوستی باعث افزایش استرس های اکسیداتیو شده و مصرف موضعی ژل تهیه شده از پسته وحشی به صورت معنی داری باعث کاهش این استرهای اکسیداتیو در طی مراحل بسته شدن زخم ( به خصوص ژل 10 درصد) می گردد

تاندون بافت همبند رابط بین استخوان و عضله است که دچار آسیب های متعدد می گردد. در این میان به دلیل خونرسانی ضعیف و احتمال چسبندگی در حین ترمیم، مدیریت آسیب تاندون از اهمیت ویژهای برخوردار است. بنابراین یافتن روش سریع در جهت ترمیم بافت تاندون از اهدافی است که طی سال ها دنبال می شده است. در برخی از مطالعات، استفاده از مواد بیولوژی در ترمیم عصب و زخم گزارش شده است. در این مطالعه به بررسی اثر g-90 بر ترمیم تاندون خرگوش پرداخته شده است.

بسنوئیتیوزیز یک بیماری انگلی مهم از نظر اقتصادی است که واگیری بالا و مرگ ومیر پایین دارد و به صورت بیماری مزمن، دامنه وسیعی از حیوانات اهلی و وحشی را درگیر کرده و دارای گسترش جهانی است که باعث ایجاد خسارت های اقتصادی زیادی می شود. اطلاعات در زمینه انتقال بسنوئیتیا ناچیز است و گزارشی مبنی بر انتقال بسنوئیتیا کاپره به حیوانات آزمایشگاهی وجود ندارد. لذا این پژوهش به منظور ارزیابی پاتوژنز بیماری و تلاش در راستای معرفی یک مدل حیوانی مناسب به منظور فراهم نمودن شرایط جهت مطالعه بیولوژی انگل انجام شد و امکان انتقال آزمایشگاهی بسنوئیتیا کاپره در خرگوش، خوکچه هندی، موش و تخم مرغ جنین دار مورد بررسی قرار گرفت. تعداد12 خرگوش و 25 خوکچه هندی به روش های مختلف با تکی زوآیت بسنوئیتیا کاپره آلوده شدند و به مدت 60 روز مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه جهت بررسی حساسیت موش های نژاد outbred balb/c، inbred balb/c و c57bl/6، از هر نژاد 30 موش نر، به 6 گروه 5 تایی تقسیم شدند و تکی زوایت های بسنوئیتیا کاپره (bc-pars) در دوز های مختلف (103×5/12، 103×25، 104×5، 105×1،105×2 ) به روش داخل حفره پریتونیومی تلقیح شد و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد و پس از 60 روز میزان ld50 در هر نژاد محاسبه شد و موش نژاد inbred balb/c برای آزمایشات بعدی انتخاب شد

بیماریهای انگلی با ضایعاتی همچون مرگ دام در آلودگیهای سنگین، کاهش میزا تولید،ضعف و لاغری مفرط اثر مستقیمی برکاهش تولیدات دامی کشوردارند دراین راستا،تعیین میزان آلودگی انگلی، پراکندگی فصلی آن در حیوانات و بررسی ضایعات حاصله،قدم اول در برنامه ریزی جهت مبارزه با آلودگی انگلهامیباشد. تعداد 102 نمونه ریه و مدفوع گوسفند،ازکشتارگاههای شیراز و مجتمع صنعتی گوشت فارس گرفته شد.مدفوع به روش برمن جهت تعیین آلودگی به لاروهای ریوی کشت داده سپس مجاری ریوی بازشده،وانگلهای بالغ آن جداگشتند برای دیدن تخم یالارو انگل موجود درمجاری شسته شده و به روش فلوتاسیون موردبررسی قرارگرفت .انگلهای بالغ جداشده ازمجاری و پلاکهای ریوی، شفاف شده و شناسایی گردید.از محل استقرار انگل اسلاید آسیب شناسی گرفته شده وضایعات مورد بررسی قرار گرفت . از 102 نمونه گرفته شده، 84 عدد آن 82/35 - درصد - حداقل به یکی از چهارانگل دیکتیوکولوس ، پروتوسترونگیلوس ، مولریوس و کیست هیداتید آلوده بودند مولری با 35/67 درصد بیشترین مقدار آلودگی، وسپس کیست هیداتید با 22/81 درصد، دیکتیوکولوس با 21/10 درصد و پروتوسترونگیلوس با 20/47 درصد در رده های بعدی قرار میگیرند . نتایج بدست آمده در استان فارس 82/35 - درصد، به مراتب بیشتر از نتایج گزارش شده از تهران 42/18 - درصد میباشد . درمورد انگلهای دیکتیوکولوس و پروتوسترونگیلوس ، علائمی از پنومونی انگلی در اسلایدهای آسیب شناسی دیده نشد.عدم تغییرات پاتولوژیک میتواند بعلت حرکت انگ در مجاری و ثابت نبودن آنها ذکر گردد.اما در اسلایدهای گرفته شده از پلاکهای مولریوس ، ذات الریه بینابینی، افزایش بافت پیوندی که مشخصه التهاب مزمن میباشد، هیپرپلازی برونکیولها و پنوموسیت ها،افزایش ائوزینوفیلها وسلولهای غول آسا مشاهده شد .

در زمینه اثر میدانهای الکتریکی و الکترومغناطیسی برروی التیام زردپی مطالعاتی انجام گرفته است .نتایج بدست آمده از تحقیقات مختلف با یکدیگر متفاوت بوده ا دراین مطالعه سعی شده است اثر جریان الکتریسیته مستقیم بر التیام بافت زردپی ارزیابی گردد . بدین منظور تعداد چهل قطعه خرگوش در چهار گروه ده تائی مورد آزمایش قرارگرفتند زردپی خم کننده عمقی خرگوشها در ناحیه خلفی استخوان متاتارس پای راست قطع و ب نخ پلی استر 4/0 بخیه شد.در پنج خرگوش از هرگروه زردپی عمل شده به الکترودهای جریان الکتریسیته که از قبل آماده شده بود وصل گردید.شدت جریان اعمال شده بر زردپی تقریبا معادل 10 میکروآمپربود پنج قطعه خرگوش دیگر بعنوان شاهد درنظر گرفته شدند.اندام عمل شده درتمامی گروهها بانداژ و به وسیله تسمه های آلومینیومی آتل گذاری شده و مجددا بانداژ گردید. محل ترمیم در هرچهار گروه بترتیب در روزهای 7،14،28،42 بعداز عمل از نظر ظاهری و بافت شناسی بررسی شد. ازنظر ظاهری در هرگروه خرگوشهائی که از جریان الکتریسیته برای درمان آنها استفاده شده بود، میزان چسبندگی زردپی موردنظر با پوست و زردپی های مجاور بسیار زیاد بود.از نظر بافت شناسی استفاده از جریان الکتریسیته باعث باقی ماندن واکنش آماسی حاد در محل ترمیم تا پایان روز 42 بعد از عمل شده بود. هرچند رشته های کلاژن در مقایسه با نمونه های شاهد دراین گروه به مراتب منظم تر بودند بطورکلی دراین بررسی معلوم گردید که استفاده از جریان الکتریسیته مستقیم به روش انجام شده نتایج رضایت بخشی در درمان جراحات زردپی در برنداشته است به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز میباشد .

هدف ازاین تحقیق بررسی اثر داروی فنیتوئین سدیم برزمان ترمیم شکستگی استخوان درشت نی بود.بدین منظور بیست قطعه خرگوش 3-4 ماهه انتخاب گردید و استخوان درشت نی پای راست آنها بطور عرضی بروش جراحی با رعایت اصول آسپتیک تحت بی عمومی کاملا اره گردید.این خرگوشها به چهار گروه پنج تائی تقسیم گردیدند . درگروههای 1 و 2 شکستگی ایجاد شده بروش پین گذاری تثبیت داخلی گردید.درگروهها3 و 4 شکستگی ایجاد شده بروش آتل گذاری تثبیت خارجی گردید . درگروههای 1 و 3 تزریق روزانه 20mg/kg داروی فنیتوئین سدیم بصورت عضلانی بمدت پنج روز از دو روزقبل از عمل تا سه روزبعد از عمل،انجام گردید . درگروههای 2و4 تزریق دارو انجام نگردید وبعنوان کنترل مورد مطالعه قرارگرفتند از گروه 1،سه خرگوش و از گروه 2، دوخرگوش بعداز عمل جراحی قبل از حصول نتایج نهائی بدلایل مختلف تلف گردیدند.در گروه 3،چهار عدد در گروه 4،سه عدد از خرگوشها بدلیل نکروز استخوان درشت نی مورد عمل قرار گرفته، در روز بیست ویک پس از عمل مورد آزمایش هیستوپاتولوژیک قرار گرفتند.در گروه 4 یک قطعه از خرگوشها پس از عمل جراحی تلف گردید . خرگوشها بمدت 28 روز تحت بررسی رادیولوژیک قرار گرفتند و بعدازاین مدت نمون هیستوپاتولوژیک از محل شکستگی تهیه گردید . از رادیوگرافهای تهیه شده حدودا این مطلب مشهود بود که گروههای 1 و 3 بترتیب نسبت به گروههای 2 و4 تسریعی در روند تشکیل کالوس و جوش خوردگی داشت همچنین در اسلایدهای هیستوپاتولوژیک تا حدودی پیشرفت و سرعت گروههای 1 و2 بترتیب نسبت به گروههای 2 و4 مشاهده گردید . در مجموع نتایج بدست آمده موید تاثیر فنیتوئین سدیم در تسریع و ترمیم شکستگی استخوان میباشد ولی برای حصول نتایج آماری قابل قبول و دقیق، بایستی این مطالعه بر روی نمونه های بیشتری انجام گیرد .

شترحیوانی است که بخوبی در شرایط کویری ایران پرورش می یابد برای بررسی مطالعه بیشتر در سیستم تولیدمثل این حیوان،پنج رحم آبستن از کشتارگاه شتر واقع در شهرستان یزد تهیه شده جهت بررسی ماکروسکوپی مورد مطالعه قرار گرفتند. دراین بررسی ابعاد تخمدان، لوله رحمی، شاخهای رحم،سرویکس ،واژن و همچنین وجود ویاعدم وجود فولیکول، جسم زرد و جسم سفیدروی تخمدانها،حجم مایع آمنیون وآلانتویز،شاخ آبستن،وزن و جنس جنین مورد بررسی قرار گرفت .بعلاوه بلافاصله پس از ذبح حیوان، از جفت شتر جهت مطالعه میکروسکوپی نوری و الکترونی نمونه هایی تهیه گردید.باتوجه به جسم زرد در روی تخمدانهای راست و چپ مشخص گردید که 2 مورد از 5 نمونه مورد آزمایش مهاجرت جنین از شاخ راست به شاخ چپ صورت گرفته بود.در شتر برخلاف دیگر حیوانات ، درتمام موارد آبستنی جنین درشاخ چپ قادر به رشد و نمو است برخلاف سایر نشخوارکنندگان،جفت شترازنظر پخش خمل برروی کوریون از نوع منتشر میباشد.در مطالعه میکروسکوپ نوری، بااستفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین -آئوزین مشخص گردید که 6 لایه بین خون مادر و خون جنین وجود دارد،بنابراین جفت شتر از نوع اپیتلوپوکوریال میباشد.بندناف در شتر محدود به آمنیون بوده (مانند گاو و گوسفند) و حاوی 2 شریان، 2 وریدویک اوراکوس میباشد.بااستفاده از رنگ آمیزی اختصاصی ورهوف مشخص گردید که میزان زیادی از الیاف الاستین در جفت شتر موجوداست در مطالعه میکروسکوپ الکترونی د درجفت شتر همانند گاو و گوسفند علاوه بر سلولهای تک هسته ای، سلولهای درشت دوهسته ای نیز در لایه تروفوبلاست مشخص گردیده است .