در آزمایش اول با استفاده از 400 قطعه مرغ در 20 پن و 48 خروس در 16 پن در سن 30 هفتگی با ترتیب فاکتوریل (4×2) بر پایه طرح کاملا تصادفی با 4 نسبت امگا-6 به امگا-3 ( 4، 6، 8 و 16) و 2 جنس (نر و ماده)، ایمنی مرغ ها و خروسهای سویه راس 308 مورد بررسی قرار گرفت. ایمنی سلولی مرغها و خروسها (3 مرغ و یک خروس در هر تکرار) در سن 32 هفتگی با اندازه گیری شاخص ضخامت پرده پا بعد از تزریق فیتوهماگلوتینین (pha-p) بررسی شد. تاثیر تیمارها بر ایمنی هومورال مرغ های مادر با دو بار تزریق 1 میلی لیتر محلول 5/2% گلبول قرمز خون گوسفند (srb) به فاصله 10 روز به 3 مرغ و یک خروس در هر تکرار در سن 33 هفتگی و اندازه گیری تیتر آنتی بادی کل علیه srbc مورد بررسی قرار گرفت. در هفته 34 از 3 مرغ و یک خروس نمونه خون گرفته شد و میزان تکثیر لنفوسیتها در اثر مجاورت با pha-p مورد بررسی قرار گرفت. ترکیب اسید چرب طحال خروسها نیز با استفاده از کروماتوگرافی گاز-مایع اندازه گیری شد. نسبت های امگا-6 به امگا-3 بر تیتر آنتی بادی کل علیه srbc و تکثیر لنفوسیتها تاثیر معنی داری نداشت ولی ضخامت پرده پا با افزایش نسبت های امگا-6 به امگا-3 افزایش یافت. شاخص ضخامت پرده پا در خروس ها بیشتر از مرغ ها بود (05/0p <). میزان ایکوزاپنتاانوئیک اسید (epa)، دوکوزاهگزاانوئیک اسید (dha) و لینولنیک اسید (lna) طحال خروسها افزایش معنی داری داشت درحالیکه میزان لینولئیک اسید (la) و آراشیدونیک اسید (aa) آن کاهش یافت (05/0p <). در آزمایش دوم با 400 مرغ و 40 خروس در 20 پن، عملکرد و تولید مثل مرغان مادر از سن 35-30 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار در هر تیمار با 4 نسبت امگا-6 به امگا-3 ( 4، 6، 8 و 16) بررسی شد. میزان تولید تخم مرغ به صورت روزانه، وزن بدن مرغ ها و خروسها و وزن تخم مرغ به صورت هفتگی اندازه گیری شد. ترکیب اسید چرب زرده تخم مرغها نیز اندازه گیری شد. در هفته 32، 1200 تخم مرغ (60 تخم از هر پن) جمع آوری و داخل دستگاه جوجه کشی قرار داده شد. جوجه درآوری و باروری تخم مرغها، مرگ و میر جنینی طی جوجه کشی و ترکیب اسید چرب مغز و کبد جنین 15 روزه و جوجه یکروزه اندازه گیری شد. نسبت های امگا-6 به امگا-3 به طور معنی داری وزن خروس ها، تولید تخم مرغ و درصد سفیده و زرده تخم مرغ ها را تحت تاثیر قرار دادند (05/0p <). باروری و جوجه درآوری تخم مرغ ها و همچنین مرگ و میر جنینی طی جوجه کشی تحت تاثیر نسبت های امگا-6 به امگا-3 قرار نگرفت (05/0p >). با افزایش نسبت های امگا-6 به امگا-3 جیره، درصد epa، dha، lna و کل اسیدهای چرب امگا-3 تخم مرغ، مغز و کبد جنین و جوجه های یکروزه افزایش معنی داری یافته ولی la و aa کاهش یافتند (05/0p <). در آزمایش سوم با استفاده از 48 خروس در قالب طرح کاملا تصادفی در 16 پن (3 خروس در هر پن) از 42-38 هفتگی تاثیر نسبت های امگا-6 به امگا-3 بر خصوصیات اسپرم بررسی شد. حجم اسپرم، غلظت و تحرک اسپرم و درصد اسپرماتوزوئیدهای زنده و مرده اندازه گیری شد. ترکیب اسید چرب بیضه و اسپرم خروس ها اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد که نسبت اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 بر وزن بیضه، حجم اسپرم، غلظت اسپرم، تحرک اسپرماتوزوا، درصد اسپرماتوزوئید زنده و مرده تاثیر معنی داری نداشت (05/0p <).

در این آزمایش تاثیر سطوح مختلف بایپرولیودی به همراه یا بدون آنزیم بر قابلیت هضم، عملکرد رشد، و متابولیت های خونی جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. بایپرولیودی در سطوح صفر،4، 6و 8 درصد جایگزین ذرت شد. تعداد 320 قطعه جوجه خروس راس 308 یکروزه که به روش تفاوت رویش پرها تعیین جنسیت شده بودند، به روش فاکتوریل (4×2 ) و در قالب طرح کاملا تصادفی در8 تیمارآزمایشی باچهار تکرار و هر تکرار با 10 جوجه در قفس های استاندارد تقسیم شدند. جوجه ها از سن 1 تا 14 روزگی با جیره یکسان دوره آغازین،14 تا 28 روزگی با جیره دوره رشد و 28 تا 42 روزگی با جیره دوره پایانی تغذیه شدند. محاسبه میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل بصورت هفتگی انجام شد . از نظر آماری هیچگونه اختلاف معنی داری در بین صفات عملکردی مشاهده نشد (p>0/05). تهیه سرم خون جهت تعیین غلظت گلوکز، تری گلیسرید، اسید اوریک، کلسترول، hdl,ldl وهمچنین تعیین وزن اجزای لاشه نیز در پایان دوره انجام گرفت. از نظر وزن نسبی پشت و گردن ، کبد و طحال تفاوت معنی دار اماری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (p<0/05). گلوکز تنها فراسنجه خونی تحت تأثیر قرار گرفته در این آزمایش بود که افزایش معنی داری از نطر غلظت آن در بین تیمارهای آزمایشی دیده شد (p<0/05).