حفظ ذخایر ژنتیکی و جلوگیری از فرسایش گونه های گیاهی، به ویژه گونه های بومی و در حال خطر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فراسرمانگاهداشت یا نگهداری دردمای نیتروژن مایع (?c196-)، کارآمدترین روش ذخیره سازی طولانی مدت منابع ژنتیکی گیاهی با حداکثر ثبات فنوتیپی و ژنوتیپی است. این تکنیک برای نگهداری بذر، جنین، جوانه و سلول های گونه بومی smirnovia turkestana مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تولید مواد گیاهی (جوانه و کالوس) در شرایط درون شیشه ای، بذور سترون شده با هیپوکلریت سدیم %25/1، در محیط ms بدون هورمون با نصف غلظت سوکروز کشت شدند. محیط کشت ms با mgl-1 5/0 2ip: ، mgl-1 5/0 ba: و mgl-1 01/0 iba:، جهت ازدیاد شاخه ها انتخاب شد. به منظور تولید کالوس از دیسک های برگی، از محیط ms حاوی mgl-1 5/0 2,4-d: استفاده گردید. مواد گیاهی با استفاده از روش های انتقال مستقیم (برای بذر)، شیشه ای شدن و کپسوله کردن -آبگیری، پیش تیمارها و پس تیمارهای مختلف با موفقیت در دمای فراسرد نگهداری شدند. بذور در همه روش ها با % 100 زنده مانی، بازیابی شدند. بالاترین میزان زنده مانی جنین ها (%86) با پیش تیمار آبگیری در روش کپسوله کردن-آبگیری و بدون اختلاف معنی دار با روش شیشه ای شدن (%78) به دست آمد. از تیمار فراسرد توده های سلولی در همه پیش تیمارها و روش های به کار گرفته شده، زنده مانی %100 به دست آمد. جوانه ها نیز در هر دو روش شیشه ای شدن و کپسوله کردن -آبگیری با پیش تیمار آبگیری تدریجی برش های ساقه ( به طول یک سانتی متر) در دمای ?c 4-2، با بالاترین زنده مانی (100%) بازیابی شدند. با توجه به میزان بالای زنده مانی بذور، جنین، جوانه و سلول های این گونه تحت همه روش های فراسرد می توان نتیجه گرفت که روش به کار گرفته شده در میزان زنده مانی ژرم پلاسم دم گاوی نقش چندانی ندارد. اما با توجه به سهولت شیشه ای شدن، این روش به عنوان یک روش کارآمد جهت فراسرمانگاهداشت این گونه بیابانی پیشنهاد می شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

گونه های مختلف جنس صنوبر به عنوان یکی از سریع الرشدترین درختان نیمکره شمالی ، در ایران نیز دارای پراکنش گسترده بوده و علاوه بر ارزش های زیست محیطی فراوان تامین کننده بخش اعظم نیازهای چوبی کشور هستند بنابراین شناسایی و تمایز گونه ها و کلن های این جنس به ویژه در سنین نونهالی جهت تعیین قرابت ها و تفاوت ها ضرورت دارد .تمایز و انتخاب این گونه ها و کلن ها با استفاده از مطالعه تعداد اندکی از صفات مورفولوژیکی و پس از طی مراحل تحقیقاتی 10 تا 15 ساله انجام می پذیرد.براساس نتایج حاصله نشانگرهای مورفولوژیکی با اعمال روش های آماری مناسب کلن های مختلف را از هم تفکیک نمودند ضمن آنکه نشانگر ملکولی ‏‎rapd‎‏ به نحو مطلوبی جهت تمایز کلن های مختلف به کار رفت. توالی های میکروساتلایت اطلاعات خوبی در مورد جمعیت های صنوبر ایران و اروپاارائه نمودند . همچنین در مورد نشانگر سیتوژنتیکی ، به دلیل کوچک بودن کروموزوم های صنوبر و تعداد نسبتا زیاد آنها امکان تمایز گونه های صنوبر وجود نداشت.اما در بررسی وضعیت کروموزوم ها و تعیین دیپلوئیدی آنها مفید واقع شد.اما در مورد دورگ گیری بین کلن های بومی و غیر بومی صنوبر ، نتایج نشان داد که تا مرحله کسب بذور دورگ و اعمال روش های کشت بافت مشکل خاصی وجود ندارد ، لیکن جهت ادامه رشد آنها به شرایط حرارتی و رطوبتی کنترل شده ای نیاز است.