شناخت نابرابری درآمدی در زیر گروه های اجتماعی و صنفی امکان هدفمند شدن تلاش ها در جهت نیل به عدالت اجتماعی را مهیا می نماید. هدف اساسی از این مطالعه، برآورد، تجزیه و مقایسه شاخص های نابرابری تایل و اتکینسن بر حسب نابرابری موجود در درون و در میان مناطق شهری و روستایی استان تهران طی برنامه های سوم و چهارم توسعه اقتصادی است. برای این منظور از ریزداده های سال های 1379 الی 1386 استفاده شده است. نتایج حاصل نشان داده است که بیشترین سهم از نابرابری استان تهران به ترتیب متعلق به مناطق شهری، مناطق روستایی و عامل بین گروهی بوده است. همچنین نتایج برآورد الگوی تحلیل واریانس برای مقایسه آماری میانگین نابرابری در سه سال اول برنامه های سوم و چهارم توسعه اقتصادی حاکی از آن است که تغییرات مشاهده شده از نظر آماری معنادار نمی باشد. بر مبنای یافتههای فوق پیشنهاد میشود برای کاهش نابرابری در استان تهران، به نابرابری درون مناطق شهری توجه بیشتری شود.