هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی گروه درمانی یکپارچه توحیدی با درمان شناختی رفتاری بر کاهش فشار روانی، افسردگی و فشار مراقبت از بیمارمی باشد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری است. جامعه آماری این پژوهش همسران جانبازان اختلال استرس پس از ضربه مشهد بودند که با روش نمونه گیری دردسترس 24 آزمودنی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (در هر گروه 8 نفر) گمارده شدند. دوگروه آزمایش، در10جلسه به مدت 2ساعت، گروه درمانی یکپارچه توحیدی و شناختی رفتاری را دریافت کردند درحالیکه گروه کنترل، درمانی دریافت نکردند. تمامی آزمودنی ها در شرایط یکسان در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یکماهه با استفاده از مقیاس فشار مراقبت از بیمار و پرسشنامه dass-21 مورد سنجش قرار گرفتند. یافته های این پژوهش با استفاده از نرم افزار spss و با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد گروه درمانی یکپارچه توحیدی در کاهش فشار روانی اثربخشی معناداری داشته است اما در کاهش افسردگی و فشار مراقبت از بیمار اثربخشی معناداری مشاهده نشد. یافته ها همچنین نشان داد گروه درمانی شناختی رفتاری در کاهش فشارروانی و افسردگی اثربخشی معناداری داشت اما در کاهش فشار مراقبت از بیمار اثربخشی معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان می دهد بین دو گروه درمانی یکپارچه توحیدی و شناختی رفتاری در کاهش فشار روانی، افسردگی و فشار مراقبت از بیمار همسران جانبازان اختلال استرس پس از ضربه تفاوت معناداری وجود ندارد. کلیدواژه ها: گروه درمانی یکپارچه توحیدی، گروه درمانی شناختی رفتاری، فشار روانی، افسردگی، فشارمراقبت از بیمار، همسران جانبازان اختلال استرس پس از ضربه.