چکیده بررسی ارتباط ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با پرخاشگری نوجوانان دختر علت خشونت و پرخاشگری از عوامل مهم در تحقیقات علمی- اجتماعی است (کلرو و همکاران، 2008). هدف پژوهش حاضر بررسی میزان پیش بینی پرخاشگری توسط ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده می باشد. نمونه پژوهش شامل 220 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهر شیراز بودند. برای سنجش پرخاشگری از مقیاس پرخاشگری آیزنگ (1963) و برای ارزیابی ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده از مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر، و فیتز پاتریک (2002) استفاده شد. روایی مقیاس ها از روش تحلیل عامل و پایایی آن ها به روش ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. با استفاده از تحلیل رگرسیون چند گانه به شیوه همزمان قابلیت پیش بینی ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده (بعد گفت و شنود، بعد همنوایی) برای پرخاشگری دختران مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بعد گفت و شنود در الگوهای ارتباطی خانواده برای پرخاشگری در دختران، از قدرت پیش بینی کنندگی معناداری برخوردار است. برای تعیین وجود یا عدم وجود تفاوت معناداری بین نوع الگوهای ارتباطی خانواده و پرخاشگری از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج گویای آن است که بین نوع الگوهای ارتباطی خانواده و پرخاشگری نوجوانان دختر تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج همبستگی نشان داد که بین تحصیلات والدین و درآمد خانواده با پرخاشگری نوجوانان دختر رابطه معناداری وجود ندارد. واژه های کلیدی: الگوی ارتباطی خانواده، پرخاشگری، نوجوانان دختر.

چکیده: این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی مداخله شناختی - رفتاری مدیریت استرس، و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای در زنان مبتلا به سرطان پستان اجرا شد. چهل و پنج زن (20 تا 50 ساله) مبتلا به سرطان پستان به دو گروه آزمایش و یک گروه گواه تقسیم شدند. هر سه گروه به پرسشنامه های کیفیت زندگی (آرنسون و دیگران، 1993) و راهبردهای مقابله ای (لازاروس و فولکمن، 1984) قبل و بعد از اجرای درمانگری که در قالب 10 جلسه 120 دقیقه ای به صورت هفتگی اجرا شد، پاسخ دادند. داده های به دست آمده از طریق آزمون کوواریانس یک طرفه بین گروهی تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که هر دو مداخله استفاده از سبک مقابله مسئله محور را افزایش و سبک مقابله هیجان محور را کاهش دادند. با توجه به اندازه اثر ها تاثیر مداخله شناختی – رفتاری مدیریت استرس در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری بر استفاده از سبک مسئله محور بیشتر از مداخله شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی است. ولی تاثیر دو مداخله بر کاهش استفاده از سبک هیجان مدار در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری یکسان بود. علاوه بر این، هر دو گروه مداخله شناختی – رفتاری مدیریت استرس و شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در پس آزمون و پیگیری در راهبردهای مقابله ای جستجوی حمایت اجتماعی، مسئولیت پذیری، مسئله گشایی برنامه ریزی شده و ارزیابی مجدد نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری و در راهبردهای مقابله ای رویارویی، دوری گزین، فرار- اجتناب و خویشتنداری در پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش آزمون کاهش معناداری ایجاد کرده اند. با توجه به اندازه اثرها تاثیر درمان شناختی – رفتاری مدیریت استرس بر افزایش و کاهش استفاده از راهبردهای مقابله ای مد نظر بیشتر از مداخله ذهن آگاهی بود. تنها اثر دو مداخله بر افزایش استفاده از راهبرد مقابله رویارویی در مرحله پیگیری یکسان بود. همچنین هر دو مداخله شناختی- رفتاری مدیریت استرس و شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در پس آزمون و پیگیری حیطه کلی سلامت/ کیفیت زندگی و مقیاس عملکردی نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری و در پس آزمون و پیگیری مقیاس علائم به پیش آزمون کاهش افزایش معناداری ایجاد کردند. تاثیر مداخله ذهن آگاهی بر افزایش مقیاس عملکردی هم در پس آزمون و هم در پیگیری بیشتر از مداخله مدیریت استرس بود. در دو مقیاس دیگر تاثیر دو مداخله هم در پس آزمون و هم در پیگیری یکسان بود. بحث و نتیجه گیری: در مجموع می توان هر دو روش مداخله شناختی رفتاری مدیریت استرس و شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی را برای بهبود سبک ها و راهبردهای مقابله ای و همچنین کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان مفید و موثر دانست، اما با توجه به نتایج به دست آمده از پژهش حاضر می توان گفت که مداخله شناختی? رفتاری مدیریت استرس تاثیر بیشتری داشته و مفید تر به نظر می رسد واژه های کلیدی: درمان شناختی- رفتاری مدیریت استرس، درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی، کیفیت زندگی، راهبردهای مقابله ای، سرطان پستان.

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش علائم و افزایش کیفیت زندگی بیماران بزرگسال مبتلا به اختلال وسواس¬- اجبار انجام شد. روش: در این پژوهش از طرح پژوهش تجربی پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایشی و گروه کنترل استفاده شده است . جامعه آماری: شامل کلیه بیماران مبتلا به اختلال وسواس - اجبار در شهر شیراز بود. نمونه پژوهش تعداد 75 بیمار مبتلا به اختلال وسواس - اجبار بود . نمونه با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از میان جامعه آماری انتخاب شد..شرکت کنندگان با گمارش تصادفی بوسیله قرعه در یکی از سه گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان با کلومیپیرامین و ترکیب درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بادرمان بوسیله کلومیپیرامین اختصاص یافتند(هر گروه 25 نفر). درمان act بر اساس پروتکل درمانی مایکل توهیگ اجرا گردید.ابزار اندازه گیری: 1-مصاحبه ساختار یافته بالینی بر اساس dsm-iv-tr (scidi,ii ) :برای تشخیص اختلالات محور i و ii ، 2 - مقیاس وسواس- اجبار ییل براون 3-مقیاس کیفیت زندگی. 4-پرسشنامه پذیرش و عمل- ویراست دوم،5-پرسشنامه افسردگی بک – ii ،6-مقیاس آمیختگی فکر و عمل7-پرسشنامه کنترل فکر . نتایج: نتایج با استفاده از روش¬های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی ، آزمون فرض ماخلی ، معناداری بالینی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با درمان کلومیپیرامین تنها برای کاهش شدت علایم وسواس- اجبار و اجتناب تجربه¬ای، آمیختگی فکر وعمل ، کنترل فکر و کیفیت زندگی در پایان درمان ومرحله پی گیری اثر بخشی بیشتری دارد، اما در مقایسه با گروه ترکیبی تفاوت معنی دار نبود. .بعلاوه، بین گروه¬های درمان تفاوت معناداری از نظر کاهش افسردگی مشاهده نگردید(f=/40, p</67 ). معناداری بالینی نیز نشان¬دهنده اثربخشی بیشتر درمان¬های مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به درمان ترکیبی وکلومیپیرامین در پایان درمان و مرحله پیگیری بود. نتیجه¬گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در درمان علایم وسواس – اجبار و مولفه های این اختلال موثر است. به نظر می-رسد افزودن درمان دارویی به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اثربخشی آن را در درمان بزرگسالان مبتلا به اختلال وسواس - اجباردر کوتاه مدت و میان مدت افزایش نمی¬دهد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.