منظومه ی بزمی-عرفانی خورشید و مهپاره یا گل رعنا، سروده ی محمد سعید قمی متخلص به (حکیم، سعید و تنها)از عرفای دوره ی شاه عباس صفوی (قرن یازدهم) است. این منظومه بر وزن «مفعولُ مفاعلن فعولن»سروده شده است.در حدود 3700 بیت دارد. داستان گرفتار شدن دو سرگشته به نام های خورشید و مهپاره به درد شیرین عشق است. بیانگر کام ها و ناکامی ها و سختی های راه عشق، مغیلان و غولان راه وصال. دراین منظومه رگه هایی از داستان پادشاه و کنیزک مثنوی معنوی، خسرو و شیرین نظامی، لیلی و مجنون نظامی و زال و رودابه ی فردوسی به چشم می خورد. در تصحیح این منظومه چهار نسخه در اختیار داشتیم. نسخه ی اساس که متعلق به کتابخانه ی ملی ملک است. یک نسخه متعلق به دانشگاه تهران است که با نشانه ی اختصاری«دا»آورده شده است. دو نسخه ی دیگر متعلق به کتابخانه ی ملی ملک است، که با نشانه ی اختصاری «م»و«ک»آورده شده است.