آنتروپی به عنوان یک مفهوم اصلی در زمینه نظریه اطلاع به وسیله شانون در سال 1948 معرفی گردید. به دلیل نواقص و چالشهایی که با تعمیم آنتروپی شانون به حالت پیوسته به وجود آمد، تلاشهای متعددی برای تعریف معیارهای جدیدی از اطلاع صورت گرفت. یکی از این معیارها، آنتروپی باقیمانده تجمعی است که توسط رائو و همکاران در سال 2004 معرفی شد و معیار دیگر آنتروپی تجمعی است که در این پایان نامه ضمن معرفی و مطالعه این دو معیار به عنوان معیارهای جدیدی از اطلاع، نشان می دهیم که هر یک از این معیارها برای توصیف اطلاع در مسائل مربوط به نظریه قابلیت اعتماد مناسبند. مشخصه سازی بر اساس آنتروپی باقیمانده تجمعی اولین آماره مرتب و نیز مشخصه سازی با استفاده از آنتروپی تجمعی آخرین آماره مرتب از دیگر مباحثی است که مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا، خانواده توزیع های وایبل و توزیع مقادیر غایی نوع 1 مورد بررسی قرار می گیرند و نشان داده می شود که شرط لازم و کافی برای این که دو توزیع متعلق به یک خانواده مکان باشند، این است که آنتروپی تجمعی آخرین آماره مرتب آن ها برابر باشد. در پایان، به مشخصه سازی بر اساس آنتروپی باقیمانده تجمعی می پردازیم و از آن به منظور ساختن یک آزمون نیکویی برازش برای اثبات مناسب بودن چنین مدلی استفاده خواهیم کرد. همچنین با استفاده از آنتروپی باقیمانده تجمعی، یک آماره آزمون سازگار برای آزمون فرضیه رایلی در مقابل فرضیه توزیع های دیگر معرفی می گردد. بدین منظور، برنامه های نوشته شده به کمک نرم افزار r برای انجام شبیه سازی مونت کارلو ارائه می شود.

: اخیراً رائو و همکاران (2004) و اسدی و زهره وند (2007) آنتروپی تجمعی باقی مانده و آنتروپی تجمعی باقی مانده ی پویا را به عنوان معیار جدیدی برای اندازه گیری عدم حتمیت معرفی کردند. در این پایان نامه، یک فاصله ی اطلاع را بین دو توزیع طول عمر بر اساس آنتروپی تجمعی باقی مانده معرفی می کنیم. نوع پویای این فاصله نیز مورد مطالعه قرار می گیرد همچنین ارتباط این اطلاع فاصله با مفاهیم قابلیت اعتماد از قبیل میانگین باقی مانده ی عمر، نرخ مخاطره و جدید بهتر (بدتر( از کارکرده بررسی و بیان می شود.

چکیده رساله/پایان نامه : توزیع نمایی تعمیم یافته از توزیع های مهم در تحلیل بقاء به حساب می آید که توسط گوپتا و کاندو (1999) پیشنهاد شد. در این پایان نامه، خصوصیات آماری توزیع نمایی تعمیم یافته بیان می شود وسپس روش های مختلف برآورد کلاسیک پارامترهای این توزیع بررسی و کارایی آنها را با استفاده از شبیه سازی های عددی مقایسه می کنیم. همچنین برآوردگرهای بیزی پارامترهای مجهول را مورد مطالعه قرار داده و مشاهده می شود که این برآوردگرها را نمی توان به فرم بسته به دست آورد. برآوردگرهای بیز تقریبی را با استفاده از روش لیندلی محاسبه کرده و همچنین از روش نمونه گیری گیبز برای تولید نمونه هایی از توزیع پسین و محاسبه برآوردهای بیزی استفاده می کنیم. در پایان بر اساس نمونه های سانسور شده پیشرونده، برآوردهای بیزی پارامترهای توزیع نمایی تعمیم یافته را با استفاده از روش نمونه گیری بر مبنای اهمیت به دست می آوریم. در فصل های 3و 4 برای درک بهتر مطالب یک نتایج شبیه سازی عددی شامل داده های واقعی ارائه می دهیم.

چکیده در این تحقیق تاثیرعمق پردازش یک واژه با میزان تماس با ان در یادگیری 20 واژه جدید مورد مقایسه قرارگرفته است. شرکت کنندگان در این تحقیق 39 زبان اموز ایرانی که زبان انگلیسی را به عنوان یک زبان خارجی فرامی گرفتند، بودند. دوفعالیت زبانی برای این تحقیق طراحی شد: الف) فعالیت خواندن که در آن زبان آموزان چهارباربا لغات جدید تماس داشتند. ب) یک فعالیت نوشتاری که در آن زبان آموزان با لغات جدید یک انشاء نوشتند که عمق پردازش زیادی را بکارمی گرفت. فعالیت تماس با واژه چهاربار تماس راممکن می ساخت ولی شاخص عمق پردازش در آن یک بود. فعالیت نوشتاری تنها یک تماس راممکن می ساخت ولی شاخص عمق پردازش در آن بسیار بالاتر(4) بود.(طبق فرضیه عمق پردازش و شاخص عمق پردازش به ترکیبهای مختلفی از نیاز، جستجو و ارزیابی اشاره می کند.) برای اطمینان از اینکه یادگیری لغت فقط تاثیرعوامل موردنظربوده و نه استراتژیهائی که زبان آموزان ترجیح می دادند، میزان یادگیری ضمنی زبان آموزان سنجیده شد. به عبارتی دیگر زبان آموزان از هدف تحقیق که یادگیری لغت بود، اطلاعی نداشتند. بلافاصله بعد ازاتمام فعالیتها و یک هفته بعد، آزمونی برای سنجش یادگیری کوتاه مدت و بلند مدت واژه های جدید بعمل آمد. نتایج چندین آنالیزواریانس 2×2 (anova) نشان داد که: الف) تاثیریک فعالیت با عمق پردازش بالا با تاثیرچهاربار تماس با واژه یکسان بود. ب) عامل تماس نسبت به عامل عمق پردازش بیشترباعث تولید لغت می شد. ولی بعد از یک هفته میزان یادگیری تولیدی در هر دو گروه یکسان بود. ج) یادگیری شناختی واژگان در هر دو گروه و در هر دوزمان یکسان بود. اگر چه مانند تحقیقات قبلی یادگیری بلند مدت لغات از یادگیری کوتاه مدت بسیار کمتر بود هر دوعامل به طور چشمگیری به یادگیری لغت کمک کردند. بیشتر زبان آموزان بیش از نیمی از لغات را بعد از یک هفته به یاد آوردند. کاربردهای آموزشی این تحقیق و همچنین محدودیتهای آن و زمینه های تحقیق بیشتر در پایان مورد بحث قرار گرفت.