سلول های بنیادین واحدهای ساختاری در طول ارگانوژنز هستند و در تمام طول مدت تکامل یک جنین حضور دارند. این سلول ها منبعی از سلول های تمایز نیافته را تشکیل می دهند، که دارای توانایی خودبازسازی و تمایز نهایی به انواع متنوع سلول ها می باشند. در بالغین آن ها مسئول جایگزینی سلول های طبیعی از بین رفته هستند و ممکن است باعث بهبود پس از آسیب شوند. کنترل هماهنگ خودبازسازی و تمایز برای حفظ هموستازی سلول های بنیادی امری کلیدی است، وزمانی که این کنترل هماهنگ از تنظیم خارج شود باعث ایجاد سرطان می شود. از آنجا که برنامه مولکولی که تنظیم حرکت سلول های بنیادی را ما بین حالت تقسیم شونده فعال و ساکن(تمایز یافته) بر عهده دارد ناشناخته است، تشخیص پروتئین های اختصاصی سلول های بنیادی و آشکار سازی مسیرهای تنظیم کننده جدیدشان دارای اهمیت اساسی است. از جمله این پروتئین ها نوکلئوستمین می باشد، که یک پروتئین هستکی متصل شونده به gtp می باشد، که به میزان بالایی در سلول های بنیادین جنینی و بالغ بیان می شود، اما در بافت های تمایز یافته بیان نمی شود. هم چنین نوکلئوستمین در انواعی از بافت ها و رده های سلولی سرطانی نیز بیان می گردد. سرطان پستان، شایع ترین سرطان عضوی و دومین عامل پیشروی مرگ های ناشی از سرطان در زنان می باشد. بدلیل شیوع روز افزون تومورهای پستان در سال های اخیر و کمبود مارکر های مولکولی مناسب جهت تشخیص سریع و پیش آگهی آن ها، تلاش های گسترده ای در راستای شناسایی مارکرهای مولکولی اختصاصی که بتواند غده های توموری را از انواع غیرتوموری متمایز سازد، آغاز شده است. در این تحقیق صلاحیت بیان ژن نوکلئوستمین به عنوان مارکر مولکولی در سرطان پستان مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مجموع 41 نمونه ی توموری و 20 نمونه ی نرمال مربوط به حاشیه ی تومور با استفاده از تکنیک rt-pcr مورد مطالعه قرار گرفتند، و ژن ?2m بعنوان کنترل داخلی بکار رفت. با استفاده از نرم افزار spss و تست آماری one-way anova ، نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان دادند که: 1- نوکلئوستمین یک مارکر تکثیری است، یعنی هر نوع سلولی اعم از سلول های بنیادین، پیش ساز، سرطانی و سلول های تمایز یافته ی بالغ نرمال، زمانی که در حال تکثیر فعال باشند، نوکلئوستمین را بیان خواهند کرد، و زمانی که بیان آن مهار شود، باعث کاهش تکثیر سلولی و تمایز در این سلول ها می گردد. 2- بیان نوکلئوستمین درتومورهای پستان بیشتر از حاشیه ی تومور می باشد، اما این اختلاف معنی دار نمی باشد. 3- سطح بیان نوکلئوستمین به طور معنی داری در ارتباط با ماهیت تکثیری تومور های خوش خیم پستان است. این امر می تواند بدلیل نرخ بالای سلول های در حال تکثیر در تومورهای خوش خیم باشد. 4- سطح بیان نوکلئوستمین افزایش معنی داری را بین تومورهای بدخیم و خوش خیم نشان می دهد، بنابراین می توان گفت که با احتمال زیاد این ژن بجای آنکه بعنوان یک مارکر بدخیمی عمل کند، بعنوان یک مارکر مناسب برای تکثیر سلول می باشد، و باعث پیشرفت تومور از طبیعت خوش خیمی به بدخیمی نمی شود. 5- سطح بیان نوکلئوستمین به طور معنی داری در ارتباط با افزایش درجه ی تومور های بدخیم پستان بوده و افزایش معنی داری را در بین تومورهای بدخیم مرحله اولیه و پیشرفته نشان می دهد. بنابراین می توان چنین استنباط کرد، که همگام با پیشرفت تومور به سوی مراحل بالاتر بدخیمی بیان نوکلئوستمین افزایش می یابد. 6- از آن جا که نوکلئوستمین در پیشروی تومور از مراحل پایین تر به مراحل بالاتر فرم بدخیمی دخیل می باشد، بنابراین با احتمال زیاد، با مهار بیان نوکلئوستمین در تومورهای اولیه و بدون درگیری غدد لنفاوی، می توان از پیشرفت این تومورها به مراحل بالاتر بدخیمی و متاستاز جلوگیری کرد. این نتایج استفاده از نوکلئوستمین را به عنوان مارکر تشخیصی در تفکیک و شناسایی بافت های توموری از غیرتوموری موثر نمی داند، ولی استفاده از آن را درتخمین اندازه ی تومور و هم چنین به عنوان فاکتور بالقوه پیش آگهی دهنده برای تعیین شدت های مختلف توموری در تومورهای پستان و پیش بینی رفتار آینده تومورها ممکن می سازد، از اینرو می تواند در کنار سایر روش های روتین آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گیرد. هم چنین ممکن است مهار نوکلئوستمین بتواند راهکار موثری در کاهش نرخ تکثیر سلولهای سرطانی پستان باشد.

مقدمه: داروهای قارچی موجود دارای اثرات جانبی متعددی هستند و یا طیف اثر محدودی دارند. مشکلات مذکور بر نیاز به بررسی و یافتن داروهای جدید و موثر ضد قارچی تاکید دارد. ترکیبات طبیعی و غیر شیمیایی از نمونه های جذاب برای این منظور هستند که دارای طیف گسترده ای از فعالیت های بیولوژیکی باشند. کورکومین (curcumin) دارای خواص مختلف داروئی از جمله ضدسرطانی، ضدعفونی و آنتی اکسیدانی می باشد و از طرفی کورکومین دارای منشا گیاهی است و فاقد اثر جانبی مضر حتی در دوزهای بالا برای سلول و بافت های نرمال می باشد. با این حال، این ترکیب ارزشمند داروئی بدلیل حلالیت ضعیف در محیط های آبی، زیست ماندگاری بسیار پایینی را در محیط کشت و بخصوص محیط in vivo نشان می دهد. در سال های اخیر، تلاش های زیادی جهت افزایش حلالیت و ماندگاری زیستی مواد هیدروفوب مثل کورکومین صورت گرفته است. به طور مثال می توان به استفاده ازنانوذرات دندروزومی اشاره کرد هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثرات ضد قارچی و آپوپتوتیک نانوکورکومین دندروزومی علیه گونه های کاندیدا در محیط in vitro می باشد. مواد و روش کار: حساسیت گونه های مختلف کاندیدا ( آلبیکنس، تروپیکالیس، کروزئی، پاراپسیلوزیس) به غلظت های مختلف کورکومین و نانوکورکومین به روش براث میکرودیلوشن مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه کار غلظتی که بر روی گونه های کاندیدا اثر ممانعت از رشد 50% دارد با غلظت ثابتی از قارچ بمنظور بررسی بیان ژنهای hsp90 و camca1 در محیط تماس داده شدند و با روش rt-pcr مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: در نانوکورکومین حداقل غلظت مهاری برای تمامی گونه ها mg/ml 0.5 بود به جز کاندیدا کروزئی که این مقدار mg/ml 1 بدست آمد. در کورکومین حداقل غلظت مهاری برای کاندیدا آلبیکنس و کروزئی mg/ml 2 و برای دو گونه دیگر mg/ml 1 بدست آمد. نتایج حاصل از rt-pcr در گونه های کاندیدا آلبیکنس، تروپیکالیس و پاراپسیلوزیس افزایش چشمگیر بیان ژن camca1 را نشان داد، در حالی که در کاندیدا کروزئی تغییر در بیان این ژن مشاهده نشد. بیان ژن hsp90 در دو گونه کاندیدا آلبیکنس وتروپیکالیس کاهش نسبی یافت و در دو گونه دیگر بدون تغییر بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده ی اثرات بهتر نانوکورکومین در مهار رشد قارچ های گونه کاندیدا در مقایسه با کورکومین می باشد. این اثر ضد قارچی از طریق القای آپوپتوز در قارچ می باشد و مشاهده بیان ژن های آپوپتوز این مکانیسم را تایید می کند. هر چند که احتمال می رود بیان دیگر ژن های مسئول آپوپتوز در ایجاد خواص ضد قارچی نانوکورکومین دخیل باشند ولی در این مطالعه مشاهده شد که این اثر از طریق افزایش بیان ژن camca1 می باشد. کاهش و عدم تغییر بیان ژن hsp90 بیان گر این می باشد که نانوکورکومین از طریق این ژن اثرات ضد قارچی را اعمال نمی کند. جهت آشکار شدن دیگر مکانیسم های احتمالی ضد قارچی، پیشنهاد می شود ژن های بیشتری مورد بررسی قرار گیرند.

چکیده ندارد.