به منظور بررسی اثر لوامیزول بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی از سویه راس، آزمایشی با 250 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزن 40/2 گرم انجام شد. لوامیزول در سطوح صفر 1 t (شاهد)، 3/5 (2 t 4)، 14 (t 3)، 7 (t) و 28 (5 t) میلی گرم در لیتر آب آشامیدنی در 5 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه با آزمایش فاکتوریل از روز 5 تا 25 در قالب طرح کاملاً تصادفی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. مصرف خوراک روزانه (گرم/جوجه/روز) ، افزایش وزن روزانه (گرم/جوجه/روز)، ضریب تبدیل خوراک (گرم خوراک/گرم اضافه وزن)، صفات لاشه (درصد وزنی)، حساسیت پوستی به pha-p، شمارش کل گلبول سفید و تعیین لوکوسیت های مختلف خون، درصد هماتوکریت، شمارش گلبول قرمز خون و تیتر آنتی بادی igg در دوره پرورش اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد مصرف خوراک در دوره های مختلف پرورش تحت تاثیر لوامیزول قرار نگرفت (0/05<p). افزایش وزن روزانه در تیمار 3 در دوره های پرورش تحت تاثیر لوامیزول قرار گرفت (0/05>p). ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین و رشد در تیمار 3 و در کل دوره در تیمارهای 3 و 4 تحت تاثیر لوامیزول قرار گرفت (0/05>p). صفات لاشه تحت تاثیر لوامیزول قرار نگرفت. میزان حساسیت پوستی به تزریق جلدی pha-p در تیمارهای 3 و 4 تحت تاثیر لوامیزول قرار گرفت (0/05>p). تعداد کل گلبول سفید خون در طی زمان در تیمارهای 2، 3 و 4 تحت تاثیر لوامیزول قرار گرفت (0/05>p). درصد لوکوسیت های مختلف خون، درصد هماتوکریت، تعداد گلبول قرمز خون و تیتر آنتی بادی igg علیه srbc (گلبول قرمز گوسفندی) درطی زمان تحت تاثیر لوامیزول قرار نگرفتند (0/05<p). نتایج کلی نشان داد که دوزهای پایین لوامیزول موجب تقویت سیستم ایمنی سلولی (تا دوز 14 میلی گرم در لیتر) و بهبود عملکرد شده است و هیچ گونه علائم کم خونی با مصرف لوامیزول در جوجه ها مشاهده نشد.

بمنظور بررسی اثر عصاره گیاه سرخارگل بر عملکرد تولیدی، سیستم ایمنی سلولی و هومورال جوجه های گوشتی از سویه کاب، آزمایشی با 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزنی 6/44 گرم انجام شد. عصاره ریشه سرخارگل (حاوی 99/2 میلی گرم اسیدکافئیک در میلی لیتر عصاره) در سطوح صفر t1 (شاهد)، 5/0 (t2)، 1 (t3)، 5/1 (t4)، 2 (t5)و 5/2 (t6) میلی لیتردر لیتر آب آشامیدنی در 4 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه در قالب طرح کاملا تصادفی از روز ششم تا 42 روزگی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. عملکرد تولیدی شامل مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و صفات لاشه در دوره های پرورش اندازه گیری شدند. پاسخ های سیستم ایمنی سلولی از طریق واکنش پوستی نسبت به تزریق فیتوهماگلوتینین (pha-p) و پاسخ های سیستم ایمنی هومورال از طریق اندازه گیری تیتر آنتی بادی کل و igg سرم در واکنش به تزریق گلبول قرمز گوسفندی (srbc)، تعیین شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک در دوره های پرورش تحت تاثیر عصاره سرخارگل قرار نگرفت (05/0< p). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل تیمارهای 3، 4، 5 و 6 در دوره های آغازین، رشد، پایانی و کل دوره تحت تاثیر عصاره سرخارگل قرار گرفت و اختلاف نسبت به شاهد معنی دار بود (05/0p<). تیمار 3 دارای بالاترین افزایش وزن روزانه 98/67 و پایین ترین ضریب تبدیل 58/1 شد. هیچکدام از اجزای لاشه بجز درصد وزن بورس و تیموس تحت تاثیر مصرف عصاره سرخارگل قرار نگرفت (05/0< p). تیمار 6 دارای بالاترین درصد وزن بورس و تیموس شد (05/0p<). شاخص تحریک نسبت به pha-p، تیتر آنتی بادی کل و igg بصورت معنی داری تحت تاثیر عصاره سرخارگل قرار گرفت (05/0p<). تیمار 6 دارای بالاترین شاخص تحریک نسبت به pha-p، تیتر آنتی بادی کل و igg شد که اختلاف آنها نسبت به شاهد به ترتیب 83/0 میلی متر، 3 و 75/3 بوده است.

گیاه صبر زرد با نام علمی aloe vera از جمله گیاهان دارویی است که برای درمان التهاب و تقویت سیستم ایمنی مورد استفاده قرار می گیرد. بمنظور بررسی اثر ژل آلوئه بر عملکرد تولیدی و سیستم ایمنی سلولی و هومورال جوجه های گوشتی آزمایشی با 240 قطعه جوجه گوشتی نژاد کاب 500 یک روزه با میانگین وزنی 6/44 گرم انجام شد. ژل آلوئه در سطوح صفر 1t (شاهد)، 6/0 (2t)، 2/1 (3t)، 8/1(4t) ، 4/2 (5t) و 3 (6t) میلی لیتر در لیتر آب آشامیدنی در 4 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه در قالب طرح کاملا تصادفی از روز ششم تا 42 روزگی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. عملکرد تولیدی ( مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک)، صفات لاشه (درصد وزن لاشه، سینه، ران، بال، چربی محوطه بطنی، کبد، سنگدان) و ارزیابی سیستم ایمنی سلولی و هومورال به ترتیب از طریق اندازه گیری واکنش پوستی نسبت به تزریق فیتوهموگلوتینین (pha-p) و تیتر آنتی بادی کل و igg سرم در واکنش به تزریق گلبول قرمز گوسفندی (srbc)، انجام گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک بین تیمارها وجود داشت(05/0>p) و تیمار 4 با سطح 8/1 میلی لیتر دارای بهترین عملکرد بوده بطوریکه ضریب تبدیل آن نسبت به تیمار شاهد 35/0 پایین تر و میانگین افزایش وزن روزانه آن نسبت به تیمار شاهد gr19/11 بالاتر بود. اختلاف معنی داری در مصرف خوراک در کل دوره و خصوصیات لاشه بین تیمارها وجود نداشت(05/0<p). ژل آلوئه بطور معنی داری باعث افزایش وزن تیموس، بورس (05/0>p) ، بهبود ایمنی سلولی و بالارفتن پاسخ ایمنی هومورال از طریق افزایش تیترآنتی بادی شده وهمزمان با زیاد شدن مقدار مصرفی ژل، شاخص تحریک نسبت به pha-p ، تیتر آنتی بادی کل و igg به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0>p)، بطوریکه تیمار6 دارای بهترین عملکرد ایمنی سلولی بود. همچنین تیتر آنتی بادی کل و igg در پاسخ به ایمنی هومورال تیمار 6 بالاتر بود، به این طربق تیمار 6 با بهترین عملکرد ایمنی هومورال در مجمو ع دارای بهترین پاسخ ایمنی شد. بطورکلی این تحقیق نشان داد که مصرف ژل عملکرد تولیدی و ایمنی جوجه های گوشتی را بهبود بخشید.

هدف از این پژوهش بهبود بقای انجمادی اسپرم قوچ تالشی با استفاده از سطوح مختلف کلسترول بارگذاری شده روی سایکلودکسترین (سی ال سی) و گلیسرول (3، 5 و 7 درصد) بود. منی به وسیله مهبل مصنوعی از 4 راس قوچ تالشی با میانگین وزن 3/2±50 کیلوگرم و سن 3 تا 5 سال جمع آوری شد. نمونه ها پس از انتقال به آزمایشگاه و ارزیابی اولیه تجمیع و به 4 بخش تقسیم شدند. به هر بخش مقدار صفر (شاهد)، 5/1، 3 و 5/4 میلی گرم سی ال سی به ازای 106×120 اسپرم افزوده شد. نمونه ها با رقیق کننده تریس-گلوکز رقیق و با استفاده از بخار نیتروژن مایع منجمد شدند. درصد تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی (آزمایش تورم هیپواسموتیک) اسپرم بلافاصله پس از یخ گشایی، 3 و 6 ساعت پس از انکوباسیون در دمای 37 درجه سانتی گراد ارزیابی شد. نتایج نشان داد استفاده از سی ال سی باعث بهبود تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی اسپرم قوچ شد (05/0p<). سطح 5/1 میلی گرم سی ال سی بهترین تحرک پیش رونده (6/30%)، زنده مانی (9/33%) و سلامت غشای پلاسمایی (5/31%) را نشان داد (05/0p<). اثر متقابل سی ال سی و گلیسرول بر سلامت غشای پلاسمایی معنی دار بود (05/0p<) و استفاده از 3، 5 و 7 درصد گلیسرول به ترتیب با 5/1، 3-5/1 و 3-5/1 میلی گرم سی ال سی باعث حفظ بهتر غشا در برابر آسیب های ناشی از انجماد شد. بیشترین درصد تحرک پیش رونده اسپرم پس از انجماد و یخ گشایی با استفاده از 3 درصد گلیسرول به دست آمد (2/27%؛ 05/0p<). بنابراین بهترین سطح سی ال سی و گلیسرول برای بهبود بقای انجمادی اسپرم قوچ به ترتیب 5/1 میلی گرم به ازای 106×120 اسپرم و 3 درصد است.

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف عصاره روغنی و الکلی بره موم بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی آزمایشی با 350 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس(ross) با میانگین وزن 5/40 گرم انجام گرفت. در این آزمایش از جیره پایه بدون بره موم بعنوان شاهد (1) و بقیه تیمارها شامل عصاره روغنی بره موم در سطوح 200 (2)، 300 (3) و 400 (4) میلی گرم در کیلوگرم خوراک و عصاره الکلی بره موم در سطوح 200 (5)، 300 (6) و 400 (7) میلی گرم در کیلوگرم خوراک در قالب طرح کاملاٌ تصادفی با نمونه گیری در داخل هر تکرار با 5 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه استفاده شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک روزانه ، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، صفات لاشه، پاسخ پوستی به pha-p در طول دوره پرورش اندازه گیری شد. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین، رشد و کل دوره پرورش تحت تأثیر بره موم قرار گرفت (05/0>p). صفات لاشه شامل درصد وزن سینه به لاشه، ران، غدد تیموس و بورس فابرسیوس در تیمار 7 و 4 و طحال در تیمار 4 و درصد وزن سنگدان به لاشه در تیمار 4 و6 و 7 تحت تأثیر بره موم اختلاف معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0>p). ولی درصد وزن کبد و چربی محوطه بطنی از بره موم متأثر نشد (05/0<p). میزان حساسیت پوستی به تزریق جلدی pha-p نیز اختلاف معنی داری در بین تیمارها نشان نداد (05/0<p). نتایج کلی بیانگر این مطلب بود که مصرف هر یک از عصاره های روغنی و الکلی بره موم در سطوح 400 میلی گرم در کیلوگرم اثرات مثبت بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد.

این مطالعه با استفاده از 206 راس میش و 7 راس قوچ تالشی انجام شد. میش ها بطور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند و با استفاده از سیدر حاوی پروژسترون به مدت 14 روز و تزریق هورمون pmsg بطور عضلانی بعد از سیدربرداری ، از نظر فحلی همزمان شدند. نمونه های منی از قوچ ها در روز فحلی میش ها و 52 ساعت قبل از آن به کمک واژن مصنوعی جمع آوری شد. نمونه های منی به سه قسمت مساوی تقسیم شد و هر بخش با یکی از رقیق کننده های تریس- گلوکز ، تریس- گلوکز حاوی 03125/0% اسید کاپروئیک و شیر پس چرخ ، رقیق و در پایوت های 25/0 میلی لیتری بسته بندی شد. نمونه هایی که 52 ساعت قبل از فحلی میش ها تهیه شد، به تدریج تا 4 درجه سانتی گراد سرد و تا زمان تلقیح در همان دما نگهداری شد. هر گروه از میش ها به وسیله ی یکی از 6 تیمار منی بطور سرویکال تلقیح شدند. نرخ بره زایی حاصل از تلقیح منی رقیق شده با شیرپس چرخ، تریس- گلوکز و تریس- گلوکز حاوی اسیدکاپروئیک در دو زمان صفر و 52 ساعت به ترتیب 50، 56; 3/53، 6/41; 15/46، 6/69 درصد بدست آمد. نتایج نشان داد که بین رقیق کننده های مختلف بطور مستقل از زمان، تفاوت معنی داری وجود ندارد (p? 0.05). همچنین مقایسه دو زمان مختلف هم اختلاف معنی داری را با همدیگر نشان نداد ( p? 0.05). ولی اثر سن زایش میش های مورد بررسی ( p<0.01) و اثر متقابل زمان ذخیره سازی و رقیق کننده بر باروری قوچ تالشی معنی دار بود (p<0.05). با توجه به برتری رقیق کننده تریس- گلوکز_کاپروئیک نسبت به تریس-گلوکز در مدت ذخیره سازی 52 ساعت چنین استنتاج می شود که می توان اثر کاهشی افت باروری حاصل از گذشت زمان را توسط این ر قیق کننده مرتفع ساخت. همچنین باروری تیمارهای حاوی اسید کاپروئیک در دو زمان مختلف تفاوت معنی داری را نشان داد که استفاده از آن در زمان صفر باروری را به میزان 45/23% کاهش داد. می توان انتظار داشت که اگر هنگام رقیق سازی منی در مراکز جمع آوری اسپرم از این رقیق کننده استفاده شود، نتایج قابل قبولی از انتقال منی در محدوده داخل کشوری تا رسیدن به مزرعه جهت تلقیح مصنوعی حاصل خواهد شد.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر مصرف سطوح مختلف سیلی مارین بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 288 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نژاد کاب500 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار و 12 مشاهده در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمار اول به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد و از جیره پایه استفاده نمود، سایر تیمارها نیز از جیره پایه که بترتیب 160، 200، 240، 280 و320 میلی گرم سیلی مارین به آن اضافه شده بود استفاده کردند. پاسخ های سیستم ایمنی سلولی از طریق تزریق فیتوهماگلوتینین (pha-p) و پاسخ های سیستم ایمنی هومورال از طریق اندازه گیری تیتر آنتی بادی سرم در واکنش به تزریق گلبول قرمز گوسفندی (srbc)، تعیین شد. نتایج نشان داد که مصرف سیلی مارین موجب کاهش خوراک مصرفی و بهبود ضریب تبدیل خوراک جوجه ها شد (05/0p<)، ولی بر افزایش وزن جوجه ها تاثیری نداشت (05/0<p). مصرف سیلی مارین باعث افزایش وزن بورس شد (05/0p<) ولی روی سایر اجزای لاشه تاثیر نداشت (05/0< p). نتایج نشان داد که مصرف سیلی مارین موجب افزایش تیتر آنتی بادی anti-srbc total وigg شد (05/0p<)، ولی بر igm تاثیری نداشت (05/0<p). همچنین نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که مصرف سیلی مارین تاثیری بر شاخص تحریک نسبت به pha-p نداشت (05/0<p). در نهایت می توان بیان کرد که سیلی مارین باعث کاهش خوراک مصرفی و بهبود ضریب تبدیل خوراک شده و سیستم ایمنی هومورال را بهبود بخشید ولی بر سیستم ایمنی سلولی تاثیر نداشت.

هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف سطوح مختلف عصاره کاسنی (فراهم شده از ریشه کاسنی) بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمار اول به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و از جیره پایه استفاده نمود و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 از جیره پایه و به ترتیب همراه با 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی لیتر عصاره کاسنی به صورت محلول در یک لیتر آب آشامیدنی استفاده کردند که از روز سوم تا 42 روزگی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک (عملکرد) در طی دوره آزمایش اندازه گیری شد. در روز 16 پرورش پاسخ ایمنی سلولی از طریق تزریق ml 1/0 فیتوهماگلوتینین (pha-p) به چین پوستی بال و در روزهای 21، 28، 35 و 42 پرورش پاسخ ایمنی هومورال از طریق اندازه گیری تیتر آنتی بادی سرم در واکنش به تزریق ml 1/0 گلبول قرمز گوسفندی (srbc) 25 درصد در روزهای 8 و 22 پرورش به عضله سینه جوجه ها تعیین شد. نتایج نشان داد مصرف ml 2 عصاره کاسنی موجب افزایش خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه جوجه ها می شود (05/0p<). دوزهای ml 5/0، 1 و 5/1 عصاره کاسنی باعث افزایش وزن سینه و دوز ml 5/0 عصاره باعث افزایش وزن تیموس در گروه های آزمایشی شد (05/0p<) ولی روی سایر اجزای لاشه تاثیر نداشت (05/0<p). مصرف ml 2 عصاره کاسنی موجب افزایش تیتر آنتی بادی igg ، igm و تام علیه srbc در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0p<). مقادیر ml 5/0 و 2 عصاره کاسنی، شاخص تحریک پوستی نسبت به pha-p را افزایش داد و باعث بهبود ایمنی سلولی شد (05/0p<). بطور کلی می توان بیان کرد مقدار ml 2 عصاره کاسنی باعث بهبود عملکرد و ارتقاء سیستم ایمنی سلولی و هومورال جوجه های گوشتی می شود.

در این آزمایش از 210 جوجه سویه راس در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 7 تیمار شامل دو تیمار شاهد حاوی 2 و 4% پر کننده (پوسته برنج)، یک سطح آنتی بیوتیک، سه سطح از پودر ریشه کاسنی (2، 4 و 6 درصد از جیره) و یک سطح 1 درصد از اینولین در سه تکرار استفاده شد. جوجه ها از روز دوم تا 42 روزگی از آب و جیره های آزمایشی بر پایه ذرت و سویا بصورت آزاد استفاده نمودند. وزن جوجه ها و میزان مصرف خوراک بصورت هفتگی توزین و بر اساس داده های حاصل، ضریب تبدیل خوراک محاسبه گردید. در روز 14 و 42 آزمایش از هر واحد آزمایش دو جوجه بعنوان نمونه انتخاب و نمونه گیری از ایلئوم به منظور تعیین وضعیت میکروفلور صورت گرفت و سپس لاشه آنها تجزیه شد. داده های این آزمایش توسط رویه glm از نرم افزار sas مورد آنالیز قرار گرفت. در مورد مصرف خوراک تیمار 4% شاهد دارای بیشترین مقدار مصرف خوراک و تیمار آنتی بیوتیک دارای کمترین مقدار مصرف خوراک بودند که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی دار داشتند (05/0>p). تیمار اینولین دارای بیشترین افزایش وزن و تیمار 6% کاسنی دارای کمترین افزایش وزن بود (05/0>p). تیمار اینولین و آنتی بیوتیک پایین ترین ضریب تبدیل را در تمام دوره ها داشتند که از نظر آماری در مقایسه با بقیه تیمارها معنی دار بود (05/0>p). بالاترین ضریب تبدیل هم مربوط به تیمار 6% کاسنی بود (05/0>p). بررسی نتایج نشان داد که در 14 روزگی و 42 روزگی بازده لاشه و درصد اجزای لاشه تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفت و اختلاف بین تیمارها معنی دار نبود (05/0<p). در 14 روزگی اختلاف معنی داری بین تیمارها در شمار باکتری های اشریشیا کولای بدست نیامد (05/0<p). تیمار آنتی بیوتیک دارای بالاترین شمار لاکتوباسیلوس و تیمار اینولین دارای کمترین شمار لاکتوباسیلوس بودند که این اختلاف با تیمارهای دیگر معنی دار بود (05/0>p). در 42 روزگی بالاترین شمار باکتری اشریشیا کولای مربوط به تیمار 4 درصد شاهد و کمترین میزان آن مربوط به تیمار 4 درصد کاسنی بود که اختلافشان با تیمارهای دیگر معنی دار بود (05/0>p). بالاترین شمار لاکتوباسیلوس مربوط به تیمار آنتی بیوتیک بود که با تیمار 2 درصد و 6 درصد کاسنی اختلاف معنی دار نداشت (05/0<p)، ولی با تیمارهای دیگر اختلاف معنی دار داشت (05/0>p). کمترین شمار لاکتوباسیلوس هم مربوط به تیمار 4 درصد شاهد بود که اختلافش به جز با تیمار 2 درصد شاهد با باقی تیمارها معنی دار بود (05/0>p).

هدف این تحقیق بررسی اثر سطوح مختلف پودر گزنه بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 با طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار بررسی شدند. تیمارها شامل مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد پودر گزنه به صورت مخلوط دان در طول دوره پرورشی به جوجه-ها داده شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک اندازه گیری شد. پاسخ ایمنی هومورال با اندازه-گیری عیار آنتی بادی سرم در روزهای 21، 28، 35 و 42 پرورش در واکنش به تزریق ml1/0 گلبول قرمز گوسفندی (srbc)، در روزهای 8 و 22 پرورش و پاسخ ایمنی سلولی با تزریق ml1/0 فیتوهماگلوتینین (pha-p)، به صورت زیرجلدی به چین پوستی بال در روز 16 پرورش و اندازه گیری آن 24 و 48 ساعت بعد تعیین شد. نتایج نشان داد که تیمار 2 درصد پودر گزنه باعث افزایش وزن روزانه و بهبود ضریب تبدیل شد (05/0p<). تیمارهای 5/1 و 2 درصد پودر گزنه باعث افزایش وزن بورس و 1، 5/1 و 2 درصد پودر گزنه باعث افزایش وزن تیموس شد (05/0p<). تیمار 5/1 و 2 درصد پودر گزنه موجب افزایش تیتر anti-srbc کل وigg شد (05/0p<). تیمارهای 1، 5/1 و 2 درصد پودر گزنه، شاخص تحریک پوستی را نسبت به pha-p افزایش داد (05/0p<).

به منظور تعیین اثر مایع منی و روش افزودن آن بر ماندگاری و باروری اسپرم پوشش دارشده قوچ تالشی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول اسپرم پوشش دار شده، از 4 راس قوچ تالشی جمع آوری شد. نمونه ها بعد از ارزیابی اولیه، تجمیع و به 6 بخش مساوی تقسیم شدند. سپس نمونه ها تا °c5 سرد شده به مدت 72 ساعت ذخیره شدند. پس از 44 ساعت، بخش اول نمونه ها سانتریفیوژ شده و مایعفوقانی برداشته شد (روش r)، بخش دوم نمونه ها سانتریفیوژ شده و دوباره با مایع رویی مخلوط شد (روش m) و بخش سوم نمونه ها بدون تغییر در دمای °c5 نگهداری شدند (روش n). سپس هر بخش به سه قسمت مساوی تقسیم شد و مقادیر صفر، 10 و 20 درصد مایع منی به آنها اضافه شد. تحرک پیش رونده، سلامت غشا پلاسمایی، زنده مانی اسپرم و سلامت غشا آکروزوم نمونه ها پس از 4 ساعت بررسی شدند. پس از 68 ساعت اقدامات فوق روی بخش های 4، 5 و 6 نمونه ها انجام شد. به ترتیب در زمان 48 و 72 ساعت، کمترین میزان تحرک پیش رونده (833/10، 667/11%)، زنده مانی اسپرم (583/57، 167/59%) و سلامت غشای پلاسمایی (0/52، 167/48%) در روش r مشاهده شد (05/0>p). پس از 72 ساعت، زنده مانی اسپرم در 20% مایع منی(667/60%) کمتر از مقدار صفر درصد آن (416/69%) بود (05/0>p). آزمایش دوم با استفاده از 111 راس میش و 4 راس قوچ نژاد تالشی انجام شد. میش ها به 3 گروه تقسیم شدند. اسپرم پوشش دار شده، جمع آوری و به مدت 72 ساعت در °c5 ذخیره سازی شد. قسمت اول (e+s-)، سانتریفیوژ و مجددا با مایع رویی مخلوط شد. قسمت دوم (e-s-) سانتریفیوژ شد و سپس مایع رویی حذف و تریس گلوکز اضافه شد. قسمت سوم (e-s+) سانتریفیوژ شد و سپس مایع رویی حذف و 10% مایع منی اضافه شد. نمونه ها در پایوت های 250 میکرولیتری بسته بندی و به مدت 4 ساعت در °c5 نگهداری شدند. نمونه های منی پس از 72 ساعت از طریق دهانه گردن رحم تلقیح شدند. نرخ بره زایی در شکم زایش دوم میش (91/18%) بیشتر از شکم زایش اول (12/5%) بود (07/0=p). نرخ بره زایی تیمار e-s- (32/24%) بیشتر از تیمار e-s+ (4/5%) بود (05/0>p). بنابراین حذف زرده تخم مرغ و افزودن مایع منی پس از 68 ساعت ذخیره سازی در °c5 سبب کاهش باروری شد.

به منظور تعیین تاثیر سطوح مختلف ال-گلوتامین وگلیسرول بر انجماد اسپرم پوشش دار شده قوچ تالشی دو آزمایش انجام شد. نمونه های منی از 4 راس قوچ با استفاده از واژن مصنوعی متصل به لوله حاوی تریس- فروکتوز- 15% زرده تخم مرغ جمع آوری و پس از تجمیع و سانتریفیوژ مایع رویی حذف شد و بخش تحتانی (سلول) مورد استفاده قرار گرفت. در آزمایش اول نمونه به 5 قسمت تقسیم و ال-گلوتامین با غلظت های صفر، 40، 80، 120 و 160 میلی مول به آن اضافه شد. در آزمایش دوم نمونه به 9 قسمت تقسیم و گلیسرول در سه سطح 3 (g3)، 5 (g5) یا 7 (g7) درصد و ال-گلوتامین در 3 سطح صفر (g0)، 80 (g80) یا 160 (g160) میلی مول به آن افزوده شد. نمونه ها با استفاده از نیتروژن مایع منجمد شدند و بعد از 2 هفته یخ-گشایی شدند. تحرک پیش رونده، سلامت غشا پلاسمایی، زنده مانی (رنگ آمیزی فلوروسنت هوخست بیس بنزامید 33258) و واکنش کلاهکی اسپرم (آلکسافلور-488) در صفر، 3، 6 و 9 ساعت پس از یخ گشایی بررسی شد. نتایج آزمایش اول نشان داد زنده مانی اسپرم در مقدار صفر، 40 و 80 میلی مول بیشتر از160 میلی مول ال-گلوتامین بود (05/0>p). پس از 9 ساعت ذخیره سازی بیشترین تحرک پیش رونده اسپرم یخ گشایی شده در مقدار 80 میلی مول ال-گلوتامین مشاهده شد. تنها در مقدار 80 میلی مول ال-گلوتامین تحرک پیش رونده اسپرم پس از ذخیره سازی کاهش نیافت (05/0p>). نتایج آزمایش دوم نشان داد بعد از انجماد اثر متقابل گلیسرول و ال-گلوتامین بر تحرک و سلامت آکروزوم اسپرم معنی دار شد و بیشترین تحرک در تیمارهای g80g5، g0g7 و g80g7 مشاهده شد (05/0>p). طبق نتایج این تحقیق غلظت های بیش از 80 میلی مول ال-گلوتامین برای اسپرم پوشش دار شده دارای اثر مخرب و اسمزی است. بنابراین به منظور انجماد اسپرم قوچ تالشی 7 درصد گلیسرول و 80 میلی مول ال-گلوتامین توصیه می شود.

این پژوهش با هدف مطالعه ی اثرات نوع چربی جیره ای روی راندمان تولید مثلی قوچ های بالغ انجام شد. برای این منظور 12 راس قوچ بالغ افشاری 32 ماهه، با میانگین وزن 67 کیلوگرم براساس منبع و نوع چربی جیره ای به چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند. جیره ها شامل: 1- جیره حاوی 4 درصد روغن سویای معمولی (a) 2- جیره حاوی 8 درصد دانه فول فت سویا (b) 3- جیره حاوی 4 درصد نمک های کلسیمی اسیدهای چرب روغن سویا (c) و 4- جیره حاوی 4 درصد پیه گاو (d) بودند. جیره ها از نظر میزان انرژی و پروتئین یکسان و با استفاده از سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (cncps) تهیه شدند. جیره های فرموله شده به مدت پنج ماه (از ابتدای مرداد تا آخر آذرماه) استفاده شدند. در این آزمایش ویژگی های منی، غلظت برخی از متابولیت های پلاسما و هورمون تستوسترون و نیز ابعاد ظاهری بیضه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان دهنده بهبود سلامت غشاء پلاسمایی، زنده مانی و غلظت اسپرماتوزوئید در تیمارهای c و d بود (05/0>p). همچنین افزودن نمک های کلسیمی اسیدهای چرب روغن سویا موجب افزایش قابل توجه حجم انزال و تعداد کل اسپرم در هر انزال شد (05/0>p). تیمارهای آزمایشی تاثیری بر تحرک اسپرماتوزوئیدها نداشتند (05/0<p). در بین تیمارهای آزمایشی، جیره ی حاوی نمک های کلسیمی اسیدهای چرب روغن سویا موجب افزایش غلظت کلسترول، ldl و hdl پلاسما شد (05/0>p). تیمارهای آزمایشی تاثیری بر غلظت تری گلیسیرید، تستوسترون پلاسما و ابعاد ظاهری بیضه نداشتند (05/0<p). نتیجه اینکه افزودن چربی محافظت شده به جیره اثرات مطلوبی بر تولید مثل قوچ دارد و در این میان اثرات منابع چربی های غیر اشباع محافظت شده چشمگیرتر است.

به منظور مطالعه ی اثر آنتی بیوتیک های مختلف روی کیفیت اسپرم از یک آزمایش فاکتوریل درقالب بلوک های کامل تصادفی، با 3 عامل هریک در2 سطح شامل جنتا مایسین g (ml/?g 5 و 0)، لینکومایسین l(ml/?g 10 و 0 )، آمپی سیلینa ml) /?g 2.5 و 0) و2 بلوک با 4 مشاهده در هر واحد آزمایشی انجام شد که رقیق کننده بر پایه تریس به عنوان بلوک اول و رقیق-کننده شیر پس چرخ به عنوان بلوک دوم در نظر گرفته شد. جهت انجام این تحقیق 4 راس قوچ تالشی به تصادف انتخاب و منی به دست آمده از هر قوچ بصورت جداگانه به نسبت 1 به 1 با رقیق کننده بدون آنتی بیوتیک مخلوط شد. سپس نمونه ها با تحرک بالای 80% و غلظت بالای 109× 9/2 با هم مخلوط شده به 8 قسمت مساوی تقسیم شدند. به هر قسمت رقیق کننده ی متفاوت از نظر سطوح آنتی بیوتیک افزوده شد. دمای نمونه ها از37 درجه به آهستگی به 5 درجه رسانده شد. ارزیابی اسپرم در زمان های صفر،24، 48 و72 ساعت بعد از ذخیره سازی انجام شد. اثرات متقابل آنتی بیوتیک ها بر کیفیت اسپرم معنی دار بود (05/0>p). درصد تحرک کل، تحرک پیش رونده، سلامتی غشا پلاسمایی و زنده مانی اسپرم در تیمار 10 l 0g0a به طور معنی داری از سایر تیمار ها بیشتر بود (05/0>p). از این تحقیق استنتاج می شود که استفاده از لینکومایسین در سطح ml/?g 10 بیشترین تاثیر را در حفظ کیفیت اسپرم در دمای 5 درجه سانتی گراد داشت.

هدف این تحقیق بررسی اثر مقادیر مختلف عصاره الکلی گیاه استویا بر عملکرد و سیستم ایمنی هومورال جوجه های گوشتی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه تجاری راس 308 از طریق طرح کاملاٌ تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار بررسی شدند. مقادیر 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی لیتر عصاره الکلی برگ استویا به هر لیتر آب مصرفی جوجه ها از روز 5 تا 42 پرورش افزوده شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک و نسبت اجزای لاشه به وزن زنده اندازه گیری شد. پاسخ ایمنی هومورال با اندازه گیری عیار آنتی بادی سرم در روزهای 28، 35 و 42 پرورش در واکنش به تزریق عضلانی ml1/0 محلول 25 درصد گلبول قرمز گوسفندی (srbc) در روزهای 12 و 29 پرورش تعیین شد. جوجه ها واکسن نیوکاسل را در 1 ، 6، 18 و 29 روزگی دریافت کردند و در 42 روزگی عیار آنتی بادی علیه ویروس نیوکاسل با روش hi تعیین شد. نتایج نشان داد که عصاره الکلی استویا نتوانست تاثیر معنی داری بر عملکرد تولیدی داشته باشد (05/0<p). همه تیمارهای آزمایشی باعث افزایش عیار آنتی بادی علیه ویروس نیوکاسل شدند (05/0>p). تیمارهای دریافت کننده 5/1 و ml2 عصاره، عیار آنتی بادی علیه srbc بیش تری نسبت به تیمار شاهد داشتند (05/0>p). در شرایط این تحقیق عصاره الکلی برگ استویا تأثیر معنی داری بر عملکرد تولیدی جوجه ها نداشت ولی پاسخ های ایمنی هومورال را بهبود بخشید.

این تحقیق به منظور بررسی اثر پودر ژل آلوئه ورا بر عملکرد، صفات لاشه، ایمنی و میکروفلور مستقر در ایلیوم بلدرچین ژاپنی انجام شد. در این آزمایش از تعداد 700 قطعه بلدرچین یک روزه در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تیمار، 5 تکرار و 35 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 42 روز استفاده شد. تیمارها عبارت بودند از: 1) تیمار شاهد: جیره شاهد (صفر درصد پودر ژل آلوئه ورا)، 2) جیره شاهد + 1/0 درصد پودر ژل آلوئه ورا، 3) جیره شاهد + 2/0درصد پودر ژل آلوئه ورا و 4) جیره شاهد + 3/0 درصد پودر ژل آلوئه ورا. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش، در رابطه با خوراک مصرفی، ضریب تبدیل و افزایش وزن تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نشد (05/0<p). صفات لاشه در بین تیمارها فقط در مورد وزن سینه (درصد از وزن زنده) و بازده لاشه معنی دار بود و تیمار 2/0 درصد پودر ژل آلوئه ورا با تیمار شاهد و تیمار 3/0 درصد پودر ژل آلوئه ورا تفاوت معنی داری داشت (05/0p<). در مورد وزن لاشه و وزن نسبی ران، سنگدان و کبد در بین تیمارها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). وزن دئودنوم تیمار شاهد نسبت به تیمار 1/0 و2/0 درصد پودر ژل آلوئه ورا افزایش معنی داری نشان داد (05/0p<). وزن ژژنوم و ایلیوم در بین تیمارها تفاوت معنی داری را نشان نداد (05/0<p). در مورد اندام های لنفوییدی، وزن تیموس تیمار 3/0 درصد پودر ژل آلوئه ورا نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود و این تفاوت معنی دار بود (05/0p<). برای وزن بورس فابریسیوس و طحال، تفاوت بین تیمار ها معنی دار نبود (05/0< p)، ولی با افزایش سطح مصرف پودر ژل آلوئه ورا، وزن نسبی این اندام ها افزایش نشان داد. تیتر آنتی بادی کل و igg علیه گلبول قرمز گوسفند(srbc)، اگرچه در تیمار 3/0درصد پودر ژل آلوئه ورا نسبت به سایر تیمار ها بیشتر بود، ولی این تفاوت ها معنی دار نبود (05/0<p). میزان آنتی بادیigm علیه گلبول قرمز گوسفند (srbc) در تیمار 3/0درصد پودر ژل آلوئه ورا نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود (05/0p<). با افزایش سطح مصرف پودر ژل آلوئه ورا تعداد باکتری های لاکتوباسیلوس افزایش یافتند که در این رابطه تفاوت تیمار3/0 درصد پودر ژل آلوئه ورا با تیمار شاهد معنی دار بود (05/0p<). تفاوت شمار لاکتوباسیلوس ها بین تیمار های 1/0، 2/0و 3/0 پودر ژل آلوئه ورا معنی دار نبود (05/0<p). تعداد باکتریهای اشرشیاکلی با افزایش سطح مصرف آلوئه ورا کمتر شد ولی تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (05/0<p).

اثر آنتی اکسیدان عصاره برگ زیتون بر پارامترهای اسپرم خروس مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور از 15 قطعه خروس نژاد راس 308 در سن 32 هفتگی استفاده شد. نمونه گیری از خروس ها دو بار در هفته با استفاده از روش مالش شکمی انجام شد. نمونه ها پس از ارزیابی اولیه تجمیع و با رقیق کننده سکستون رقیق شدند. نمونه ها به پنج قسمت تقسیم شدند و به هر قسمت مقدار صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 میکروگرم در میلی لیتر عصاره برگ زیتون اضافه شد. سپس نمونه ها به مدت 72 ساعت در دمای ?c 4 نگهداری شدند. پارامترهای تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی در زمان-های صفر، 24، 48 و 72 ساعت ذخیره سازی و میزان تولید مالون دی آلدئید پس از 48 ساعت ذخیره سازی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر متقابل عصاره برگ زیتون و زمان بر پارامترهای اسپرم و میزان تولید مالون دی آلدهید معنی دار بود (05/0>p). در حضور 100 میکروگرم عصاره برگ زیتون، تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی اسپرم به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (05/0>p). با افزودن 100 میکروگرم عصاره برگ زیتون از میزان تولید مالون دی-آلدئید به طور معنی داری کاسته شد (05/0>p). بر اساس نتایج این تحقیق جهت ذخیره سازی اسپرم خروس به صورت مایع، افزودن 100 میکروگرم عصاره برگ زیتون به رقیق کننده پیشنهاد می شود.

به منظور بررسی اثر سیلی مارین بر ذخیره سازی اسپرم خروس در oc 4 از 15 قطعه خروس بالغ استفاده شد. جمع آوری منی دو بار در هفته در 5 نوبت انجام شد. انزال ها در هر نوبت بعد از تجمیع به پنج قسمت تقسیم شد. مقدار صفر (شاهد، s0)، 50 (s50)، 100 (s100)، 150 (s150) و 200 (s200) میکروگرم در میلی لیتر سیلی مارین به هر قسمت اضافه شد. سپس نمونه ها تا oc 4 سرد شد و به مدت 72 ساعت در این دما نگهداری شد. در زمان های صفر، 24، 48 و 72 ساعت ذخیره سازی، سلامت غشای پلاسمایی، زنده مانی (رنگ آمیزی هوخست 33258) و تحرک اسپرم ارزیابی شد. در زمان 48 به منظور بررسی پراکسیداسیون چربی غلظت مالون دی آلدهید (mda) در (106 × 300) اسپرم اندازه گیری شد. نتایج نشان داد اثر متقابل سیلی مارین و زمان ذخیره سازی بر سلامت غشای پلاسمایی، زنده مانی و تحرک پیش رونده اسپرم معنی دار بود (05/0p<). در ساعت 48 و 72، بیشترین تحرک پیش رونده اسپرم به ترتیب در s50 (20/59%) یا s100 (20/61%) و s100 (00/52%) و بیشترین سلامت غشای پلاسمایی اسپرم به ترتیب در s50 (12/68%) یا s100 (32/68%) و s100 (50/62%) مشاهده شد (05/0p<). بیشترین زنده مانی اسپرم در زمان های 48 و 72 به ترتیب در s50 (به ترتیب 50/71% و 94/59%) و s100 (به ترتیب 56/71% و 48/62%) مشاهده شد (05/0p<). بیشترین (m/mlµ 12/1) و کمترین (m/mlµ 59/0) میزان تولید mda به ترتیب در s200 و s100 مشاهده شد (05/0p<). بنابراین افزودن µg/ml 100 سیلی مارین به منی سبب بهبود ماندگاری اسپرم خروس در oc 4 می شود.

در این آزمایش از 330 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 در قالب آزمون فاکتوریل (3×2) با طرح پایه کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 11 جوجه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورهای استفاده شده شامل 3 سطح اولتیمیت اسید (0/5،0 و 1 میلی لیتر در یک لیتر آب) و 2 سطح عصاره کاسنی (0 و 2 میلی لیتر در یک لیتر آب) بود که به طور مستمر از طریق آب آشامیدنی در اختیار جوجه ها قرار می گرفت. جهت ارزیابی ایمنی هومورال، در روزهای 28، 35 و 42 پرورش پاسخ ایمنی هومورال از طریق اندازه گیری تیتر آنتی بادی سرم در واکنش به تزریق 0/1ml گلبول قرمز گوسفندی (srbc) 25 درصد در روزهای 12 و 29 پرورش به عضله سینه جوجه ها تعیین شد. همچنین عیار آنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل با روش hi تعیین شد. در پایان دوره از هر تکرار 2 جوجه ( نزدیک به میانگین تکرار) انتخاب شد و پس از کشتار، ویژگی های لاشه آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این آزمایش اثرات منفی استفاده از اولتیمیت اسید را نشان داد. استفاده از عصاره کاسنی باعث بهبود در افزایش وزن روزانه، نسبت اوزان لاشه، سینه و ران نسبت به وزن زنده شد (p<0/05). اثرات متقابل عصاره کاسنی و اولتیمیت اسید موجب ایجاد تفاوت معنی دار در صفات مورد اندازه گیری شد (05/0p<). اثر استفاده از کاسنی روی ضریب تبدیل غذایی با وجود عدم معنی داری مثبت بود. اثرات استفاده از عصاره ی کاسنی و اولتیمت اسید بر روی سیستم ایمنی در مقایسه با تیمار شاهد مثبت و معنی دار بود (p<0/05). اثر اولتیمیت اسید بر میزان آنتی بادی تام، igg و) igm به استثنای روزهای 28 و 35 در رابطه با(igg در مقایسه با گروه شاهد معنی دار بود (p<0/05). عصاره کاسنی موجب ایجاد تفاوت معنی دار در عیار آنتی بادی تام، igg وigm در مقایسه با گروه شاهد به استثنای روز 42 برای igg و igm شد. اثر سطوح مختلف عصاره کاسنی و اولتیمیت اسید بر عیار نیوکاسل در روز 42 معنی دار بود (p<0/05). از نظر عددی بالاترین مقدار تیتر نیوکاسل مربوط به تیمار 1 درصد اولتیمیت اسید و کمترین مقدار آن مربوط به تیمار شاهد بود. به طور کلی می توان بیان کرد که بهترین عملکرد با مصرف 2ml عصاره کاسنی و 1ml اولتیمیت اسید در لیتر آب آشامیدنی مشاهده شد.

چکیده این آزمایش به منظور بررسی اثرات مکمل جیره¬ای پودر گیاه جاشیر بر عملکرد تولیدی و پاسخ¬های ایمنی جوجه¬های گوشتی انجام شد. تعداد 264 قطعه جوجه¬ی گوشتی یکروزه سویه¬ی راس 308 در یک طرح کاملا تصادفی به 6 تیمار و هر تیمار شامل 4 تکرار اختصاص یافتند. در هر تکرار 11 قطعه جوجه¬ی یک¬روزه تا سن 42 روزگی پرورش یافتند. جیره-های آزمایشی شامل: 1) تیمار شاهد 2) تیمار آنتی¬بیوتیک فلاووفسفولیپول (7/0 گرم در کیلوگرم جیره) 3) تیمار 5/0% پودر جاشیر 4) تیمار 1% پودر جاشیر 5) تیمار 5/1% پودر جاشیر و 6) تیمار 2% پودر جاشیر بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی به¬صورت هفتگی و در پایان هر دوره اندازه¬گیری شدند. در 42 روزگی برای بررسی اثرات تیمار¬های آزمایشی روی بازده لاشه و صفات لاشه از هر تکرار 2 قطعه جوجه گوشتی انتخاب، کشتار و تجزیه لاشه شدند. ارزیابی پاسخ ایمنی هومورال با استفاده از تزریق عضلانی گلبول¬های قرمز گوسفندی در 12 و 29 روزگی و تعیین تیتر آنتی¬بادی تام، igg و igmدر روز¬های 28، 35 و 42 انجام شد. در روز 42 تیتر آنتی¬بادی ضد ویروس نیوکاسل اندازه-گیری شد. در مورد مصرف خوراک، تیمار 2 درصد پودر جاشیر تفاوت معنی¬داری با تیمار شاهد در دوره¬ی آغازین و رشد داشت (05/0>p). از نظر افزایش وزن، تیمار¬های حاوی آنتی¬بیوتیک و تیمار 5/0 درصد پودر جاشیر تفاوت معنی¬داری با تیمار شاهد در دوره پایانی و کل دوره داشتند (05/0>p). ضریب تبدیل تیمار حاوی 2 درصد پودر جاشیر در دوره آغازین کم¬تر از تیمار شاهد بود (05/0>p). در دوره پایانی و کل دوره، تیمار¬های آنتی¬بیوتیک و تیمار 5/0 درصد پودر جاشیر تفاوت معنی¬داری با تیمار شاهد داشتند (05/0>p). از نظر صفات مربوط به لاشه تفاوت معنی¬داری بین تیمار¬های آزمایشی مشاهده نشد (05/0<p). از نظر تیتر¬های آنتی¬بادی ضد srbc، در 28 روزگی تیتر igm، در 35 روزگی تیتر آنتی¬بادی تام و igm، و در 42 روزگی تیتر آنتی¬بادی تام و igg تفاوت معنی¬دار بین تیمار¬های آزمایشی داشتند (05/0>p). تیتر آنتی¬بادی ضد ویروس نیوکاسل تفاوت معنی¬داری بین تیمار¬های آزمایشی نداشت (05/0<p). کلید واژگان: پاسخ¬های ایمنی هومورال، جایگزین آنتی¬بیوتیک، فلاونوئید¬ها، گیاهان دارویی

لاکتوفرین (lf) یکی از پروتئین¬های اصلی¬ مرتبط با پاسخ ایمنی به ورم پستان هست. به منظور مقایسه بیان ژن¬ لاکتوفرین در سلول¬های سوماتیک شیر و بررسی تفاوت¬های ژنتیکی بر بیان ژن¬های سیستم ایمنی و همچنین اثرات ورم پستان بر بیان ژن¬ مذکور، سه جمعیت گاو اصیل هلشتاین، بومی گیلان و آمیخته¬های نسلf1 حاصل از آنها در مرکز اصلاح نژاد گاو بومی گیلان به علاوه گاوهای هلشتاین دارای ورم پستان مقایسه شدند. rna کل از سلول¬های شیر تازه 9 گاو سالم هلشتاین، بومی گیلان و آمیخته¬های حاصل از آنها و 3 گاو هلشتاین دارای علائم خفیف ورم پستان بالینی استخراج شد. پس از ساخت cdna بیان ژن ها با استفاده از real-time pcr نسبت به ژن مرجع gapdh اندازه-گیری شد. متوسط بیان ژن در آمیخته ها به طور معنی¬داری بالاتر از والدین بود (p<0.05)، لیکن انحراف استاندارد بیان این ژن درگاوهای آمیخته زیاد بود. بیان ژن لاکتوفرین در گاوبومی بیشتر از هلشتاین بود. تفاوت معنی¬داری در بیان ژن lf بین گاوهای سالم و بیمار مشاهده نشد (p>0.05). نتایج این مطالعه اثر آمیخته¬گری را بر بیان این ژن¬ مرتبط با مقاومت ژنتیکی نشان داد. امتیاز سلول¬های سوماتیک شیر گاوهای هلشتاین سالم کمتر از گاوهای بومی و آمیخته بود که این به دلیل کاهش تولید شیر روزانه گاوهای پرتولید استان گیلان در سال های اخیر بوده است.