هدف اصلی این تحقیق بهینه سازی روش relative quantitative real-time pcr مبتنی بر سایبرگرین جهت اندازه گیری نسبی بیان دو ژن p53 و vegf-c در نمونه های مبتلا به سرطان پستان و طبیعی در سگ بود. 8 نمونه بافت طبیعی و 11 نمونه بافت سرطانی پستان سگ قبل از درمان و بدون آلودگی جمع آوری شدند.rna ی کل بافت های پستانی، استخراج و قطعات ژنی p53، vegf-cو ? -actin توسط واکنش رونویسی معکوس cdna سنتز شد. داده های خام بصورت ct از دستگاه گرفته شد و با استفاده از نرم افزار sds v1.4 آنالیز شدند. ?ct های بدست آمده با استفاده از آزمون student t-test مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفتند. یافته های این مطالعه نشان دادند که هر سه ژن در بافت های طبیعی و سرطانی بیان می شوند و بیان ژن های vegf-c و p53 در بافت های سرطانی نسبت به بافت های طبیعی بیشتر بود (p < 0.01). لذا آزمون بررسی تفاوت میزان بیان ژن های p53 و vegf-cدر بافت های سرطانی نسبت به میانگین نمونه های طبیعی انجام شد و نتایج نشان دادند که بیان ژن vegf-c در 100 درصد نمونه ها افزایش داشته است. اما بیان ژن p53 به ترتیب در 9، 18 و 73 درصد نمونه های سرطانی نسبت به میانگین نمونه های طبیعی کاهش، بدون تغییر و افزایش داشته است. نتایج نشان دادند که این ژن ها به خوبی می توانند به عنوان مرجعی به منظور شناسایی و غربالگری بیماران سرطانی از افراد سالم حتی در مراحل اولیه بیماری مورد استفاده قرار گیرند.

هدف اصلی این تحقیق بهینه سازی روش relative quantitative real-time pcr مبتنی بر سایبرگرین جهت اندازه گیری نسبی بیان دو ژن گیرنده های پروژسترون در نمونه های مبتلا به سرطان پستان و طبیعی درانسان و سگ بود. 10 نمونه بافت طبیعی و 20 نمونه بافت سرطانی پستان انسان و همچنین 10 نمونه طبیعی و 10 نمونه سرطانی پستان سگ قبل از درمان و بدون آلودگی جمع آوری شدند.rna ی کل بافت های پستانی، استخراج و قطعات ژنی pr-a, pr-b,gapd و ? -actin توسط واکنش رونویسی معکوس cdna سنتز شد. پس از استخراج rnaکل از بافت های پستانی و سنتز cdnaژن های pr-a،pr-b ، gapdh و ? –actin برای اندازه گیری میزان بیان ژن در این بافت ها توسط واکنش real time pcr به صورت نسبی تکثیر شدند. داده های خام بصورت ct از دستگاه گرفته شد و با استفاده از نرم افزار sds v1.4 آنالیز شدند. ?ct های بدست آمده با استفاده از آزمون student t-test مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفتند. یافته های این مطالعه نشان دادند که هر چهار ژن در بافت های طبیعی و سرطانی بیان می شوند و بیان ژن های pr-b و pr-a در بافت های سرطانی نسبت به بافت های طبیعی به ترتیب بیشتر و کمتر بود. لذا آزمون بررسی تفاوت میزان بیان ژن های pr-a و pr-b در بافت های سرطانی نسبت به میانگین نمونه های طبیعی انجام شد و نتایج نشان دادند که بیان ژن pr-a در 30 درصد نمونه ها افزایش داشته است. بیان ژن pr-b میانگین نمونه های سرطانی نسبت به میانگین نمونه های طبیعی کاهش، داشت اما کاهش آن در سطح 5 درصد معنی دار نبود. نتایج نشان دادند که این ژن ها به خوبی می توانند به عنوان مرجعی به منظور شناسایی و غربالگری بیماران سرطانی از افراد سالم حتی در مراحل اولیه بیماری مورد استفاده قرار گیرند.

در این مطالعه مسمومیت حاد تجربی با گیاه سرخه دار که از منطقه شمال ایران جمع آوری و خشک شده بود در 7 رأس گوسفند، از طریق خوراکی و با دوز 5/2 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن القا شد. علائم حیاتی حیوانات در فواصل زمانی هر 4 ساعت ثبت گردید. . حیوانات مسموم بی حالی و افسردگی، آتونی شکمبه، دندان قروچه و تغییرات شدت صدای قلب را نشان دادند. 4 رأس گوسفند 4-16 ساعت پس از تجویز گیاه از بین رفتند که کالبد گشایی شده و بررسی هیستوپاتولوژی ارگان ها با توجه ویژه بر سیستم هدایتی قلب انجام گردید. پس از خروج قلب و شستشو با نرمال سالین قطعات مذکور جدا شد : ابتدای سیاه رگ میانخالی قدامی، بخشی از دیواره بین دهلیزی و بخشی از گوشک راست و دیوار جانبی دهلیز راست جهت مطالعه گره سینوسی- دهلیزی. قطعاتی از انتهای پایینی دیواره بین دهلیزی، حلقه فیبروزی دهلیزی- بطنی و بخش بالایی دیواره بین بطنی جهت مطالعه گره دهلیزی- بطنی و دسته دهلیزی- بطنی. قطعات فوق را در ظروف حاوی فرمالین بافر 10% قرار داده و سپس مقاطع به صورت سریال های 6 میکرومتری تهیه شده و با روش اختصاصی ماسون تری کروم و همینطور هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. در بررسی عمومی و میکروسکوپی قلب، التهاب بینابینی و چند کانونی غیر چرکی میوکارد به همراه نکروز و دژنرسانس کانونی خفیف در ماهیچه قلبی و همین طور پرخونی و خون ریزی کانونی به خصوص در دهلیز راست، مشاهده شد. نتایج هیستوپاتولوژی اختصاصی سیستم هدایتی ، التهاب و نفوذ سلول های آماسی به همراه ادم بینابینی در گره دهلیزی- بطنی و دسته هیس، تغییرات دژنراتیو و نکروز سلول های گره دهلیزی- بطنی و همینطور التهاب مختصر و ادم بینابینی در گره سینوسی را نشان داد.

چکیده : مطالعه مسمومیت تجربی با موننزین در بز به کوشش دکتر سید مهدی دلجو این مطالعه، ارزیابی کننده اثرات بالینی، هماتولوژیک، بیوشیمیایی، پاتولوژیک و الکتروکاردیوگرافیک مسمومیت تحت حاد با موننزین در بزها بود. در این مطالعه، 7 رأس بز ماده، غیر آبستن، غیر شیروار، 2 الی 4 ساله، با وزن 35 الی 45 کیلوگرم و از نژادهای محلی، مورد استفاده قرار گرفتند. موننزین با دز 13 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، روزانه و به مدت 5 روز، بصورت خوراکی به دام ها خورانده شد. قبل از تجویز موننزین، در طی روزهای تجویز و 5 روز پس از تجویز، بطور روزانه دام ها مورد معاینه و خون گیری قرار گرفته و الکتروکاردیوگرام آنها اخذ گردید. مسمومیت تحت حاد در بزها، سبب ایجاد بی اشتهایی، اسهال و تغییرات مشخص الکتروکاردیوگرافیک گردید. دمای بدن، تعداد تنفس و وزن بدن، تغییرات معنی داری را نشان دادند. تغییرات هماتوکریت و پروتئین تام پلاسما نیز، معنی دار بود. تغییرات منیزیم، فسفر، سدیم و مس نیز، روند معناداری را نشان داد. تغییرات آلبومین، بیلی روبین، کراتینین، ازت اوره خون و پروتئین تام سرم نیز، معنادار بود.. آسپارتات آمینو ترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز و کراتین فسفوکیناز نیز، تغییرات معناداری را نشان می دادند. تغییرات سوپراکسید دیسموتاز نیز، معنادار بود. در نهایت، بررسی های پاتولوژیک، وجود ضایعات ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک را در بافت های قلب، عضله اسکلتی، کبد و کلیه نشان داد.

هدف از اجرای این پابان نامه بررسی بیان اینترلوکین 17 در بافتهای توموری پستان سگ به روش ایمونو هیستوشیمی است. تومور پستان دومین تومور شایع در سگ های ماده است و در کل جمعیت سگ ها در مقام دوم بعد از تومورهای پوست قرار دارد.تحقیقات نشان داده اند که از نظر خصوصیات مورفولوژیک و مولکولی تومور پستان سگ شباهت زیادی به تومور پستان در انسان دارد و این امر از نظر طب مقایسه ای مطالعه روی این تومورها را دو چندان می کند. اینترلوکین 17 یک سایتوکاین پیش التهابی است که از لنفوسیت های t فعال شده ترشح می شود، این سایتوکاین در روند توموری شدن تومورهای تخمدان، گردن رحم، کبد، مری و سرطان روده بزرگ و رکتوم در انسان نقش پیش برنده دارد و در دو مورد آخر می تواند ارزش پیش آگهی داشته باشد. در مطالعه حاصر، تعداد 20 نمونه کارسینوم غدد پستانی سگ که در آرشیو آزمایشگاه بخش پاتولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد موجود بودبرای این مطالعه انتخاب شد ، همچنین بافت سالم پستان و عقده لنفی سگ به ترتیب به عنوان کنترل منفی و مثبت انتخاب شدند و سپس آزمایش ایمونوهیستوشیمیایی به منطور بررسی میزان بیان اینترلوکین 17 در این نمونه ها انجام شد. نتایج حاصل از درجه بندی نهایی ایمونو هیستوشیمی نشان داد که همه نمونه ها واکنش مثبت نشان دادند، 16 تا از 20 نمونه (80%) واکنش قوی داشتند و 4 نمونه (20%) واکنش متوسط داشتند . همچنین آنالیز آماری نشان که واکنش رنگی مربوط به بیان اینترلوکین 17، در گروه تومورهای پستانی بدخیم مرحله 2 به طور معنی داری بیشتر از گروه خوش خیم بود (p= 0.008)، سایر گروهها تفاوت معنی داری نشان نمی دادند.

در نیم قرن گذشته صنعت جهانی طیور پیشرفت قابل توجهی داشته است که این پیشرفت ها در نتیجه فعالیت های عمده در زمینه مدیریت طیور، گسترش دانش تغذیه و توسعه صنعت خوراک، استفاده از دانش ژنتیک در برنامه های پرورشی و تشخیص و کنترل بیماری های طیور بوده است. امروزه ضعف سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی که به علت سرعت بالای رشد انتخاب شده اند، با کمتر بودن وزن ارگان های لنفاوی از جمله بورس فابریسیوس، طحال و تیموس نمود پیدا کرده است، از طرفی حضور عوامل استرس زای محیطی و نیز عوامل بیماری زای سرکوب گر ایمنی باعث مختل شدن سیستم ایمنی شده که به دنبال آن عوامل عفونی از قبیل ویروس های برونشیت عفونی، انفلوانزای پرندگان، بیماری نیوکاسل و نیز باکتری هایی چون مایکوپلاسما، اشرشیاکولی و غیره موجبات سندرم های تنفسی پیچیده ای را فراهم می سازند. مطالعه حاضر با هدف بررسی هیستوپاتولوژیک وضعیت سرکوب ایمنی در ارگان های لنفاوی چون بورس فابریسیوس، تیموس، طحال و لوزه های سکومی در هنگام بروز سندرم های تنفسی انجام شده است. جهت انجام این پژوهش، نمونه گیری از لاشه ی جوجه های گوشتی 25 تا 30 روزه مربوط به 20 گله مبتلا به سندرم های تنفسی و 5 گله عاری از سندرم تنفسی به عنوان گروه کنترل (4 نمونه لاشه از هر گله) صورت گرفت. پس از اخذ تاریخچه گله و درجه بندی وضعیت بیوسکیوریتی و مدیریت گله و نیز درجه بندی ضایعات کالبدگشایی، بافت بورس فابریسیوس و طحال جدا گردید و توسط بورسامتر اندازه گیری شد. سپس از اندام های تنفسی نظیر نای و همچنین بافت های لنفاوی شامل بورس فابریسیوس، تیموس، طحال و لوزه های سکومی نمونه های بافتی تهیه گردید. ارزیابی هیستوپاتولوژیک بافت ها بر اساس درجه بندی ضایعات احتمالی در هر کدام از آن ها به تفکیک انجام شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین اندازه ی بورس و طحال در گروه بیمار به طور معنی داری کوچک تر از گروه کنترل بود، ضایعات کالبدگشایی در نای، کیسه های هوایی و لوزه های سکومی در گروه بیمار به طور معنی دار شدیدتر از گروه کنترل بود، در حالی که ضایعات کالبدگشایی ریه در گروه بیمار و کنترل تفاوت معنی داری نداشتند. در بررسی پاتولوژیک ضایعات و مقایسه با گروه کنترل منفی، مشخص شد که ضایعات موجود در نای، بورس فابریسیوس، طحال، تیموس و لوزه های سکومی در گروه بیمار به طور معنی داری بیشتر و شدیدتر از گروه کنترل بود. نقش مدیریت و بیوسکیوریتی در هیچ یک از پارامترهای مورد بررسی در گروه های بیمار، تفاوت معنی داری با گروه های کنترل منفی نشان نداد. بر اساس مطالعه انجام شده، سرکوب ایمنی به عنوان یک جزء پنهانی و پایدار در اتیوپاتوژنز سندرم های تنفسی در گله های مورد بررسی شناخته شد و نقش مهمی در بروز سندرم های تنفسی ایفا می کند.

سقط جنین در گاوهای شیری عموماً به از بین رفتن جنین در بین روزهای 42 تا 260 آبستنی اطلاق می شود. عوامل ایجادکننده سقط به دو بخش عفونی و غیر عفونی تقسیم میشوند. از میان عوامل عفونی مرتبط با سقط جنین در گله¬های گاو شیری و گوشتی میتوان به هرپس ویروس گاوی تیپ 1(bhv-1) اشاره کرد. این مطالعه بر روی بافت کبد و کلیه ی 28 جنین سقط شده ارجاعی به قطب علمی مطالعات سقط جنین و مرگ و میر نوزاد نشخوار کنندگان دانشگاه فردوسی مشهد که آلودگی به ویروس bhv-1 در آنها بوسیله روش pcr تأیید شده بود به همراه 28نمونه با پاسخ منفی در آزمون pcr صورت گرفت. بدین منظور بافت ها جهت تثبیت در محلول فرمالین بافره 10 درصد قرار داده شدند. پس از طی مراحل آماده سازی و تهیه بلوکهای پارافینی، مقاطع بافتی به ضخامت 5 میکرون تهیه گردید و به روش هماتوکسیلین– ائوزین رنگ آمیزی شدند و مورد مشاهده هیستوپاتولوژی قرار گرفتند. همین طور سن سقط و ضایعات بافتی توسط نرم افزار آنالیز آماری sas تحت تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در مشاهدات به عمل آمده از کبد درجاتی از اتولیز، نکروز انعقادی چندکانونی، گنجیدگی داخل هسته ای، نفوذ سلول های آماسی تک هسته ای در فضای پورتال و سینوزوئیدهای کبدی، هپاتیت پرتال، پرخونی، خونریزی، درجات متغییری از دژنرسانس واکوئولر رویت شد. در بافت کلیه ی جنین های سقط شده، یافته ی غالب اتولیز بود. همین طور پرخونی منتشر متوسط تا شدید، خونریزی، نفریت بینابینی غیرچرکی و نکروز انعقادی لوله ای نیز در تعدادی از نمونه ها رویت شد. تجزیه و تحلیل ضایعات مشاهده شده در جنین های سقطی باپاسخ مثبت و منفی در pcr برای bhv-1 نشان می دهد، اتولیزدر بافت کبد و کلیه و نکروز انعقادی چند کانونی در بافت کبد جنین های سقطی با پاسخ مثبت در pcr، از نظر آماری معنی دار هستند((p<0.05. بدیهی است نتایج این مطالعه به برنامه ریزی بهتر جهت کنترل و پیشگیری از سقط ناشی از bhv-1 در دامداری های صنعتی کمک می کند.