غلبه ترس تهاجمی در کل شخصیت رضاشاه و محرومیتهای مادی و معنوی وی مانع عمده ای بود تا از وی شخصیتی از جنس ریخت مدیر بوجود اورد و شخصیت سیاسی وی از جنبه روانشناختی شخصیتی خود شیفته بود.

فرضیه اصلی تحقیق حاضر این است که : بهبود سیاست داخلی دولت ها در دور? مورد مطالعه(مانند کمک به افزایش رقابت جناح ها و ظهور احزاب جدید، افزایش اقتدار و ثبات سیاسی و...) و بهبود سیاست خارجی(مانند تنش زدایی منطقه ای و بین المللی، گسترش روابط با کشورها و...) در روند افزایش مشارکت مردم در چهار دور? مورد نظر انتخابات ریاست جمهوری، نقش بسیار موثری داشته است. مکانیزم انتخابات مشارکتی و رقابت آمیز و نهادمند شدن آن، ابزاری اساسی برای رشد دمکراسی است. مشارکت سیاسی نهادینه و بالا به عنوان امتیاز یک نظام سیاسی مردم سالار، تحت تأثیر علل و عوامل مختلفی از جمله «عامل سیاسی» قرار دارد. در این تحقیق، تأثیر «عامل سیاسی» به مفهوم «سیاست داخلی و خارجی» دولت جمهوری اسلامی ایران، بر روند میزان و سطح مشارکت در چهار دور? انتخابات ریاست جمهوری طی سال های 1372 تا 1384، بررسی می شود. با بهره گیری از رهیافت های متنوع «اثبات گرایی، کارکردگرایی، رفتارگرایی، انتخاب عقلایی» در حوزه های «جامعه شناسی سیاسی، اقتصاد سیاسی و روان شناسی سیاسی»، این تحقیق نشان می دهد که «عامل سیاسی داخلی و خارجی» به تنهایی قادر به تضمین افزایش مشارکت نیست و تأثیر قدرتمند سایر «عوامل فکری، فرهنگی، اقتصادی و ساختاری» می تواند تأثیر عامل سیاسی را به حداقل برساند. انتخابات هفتم از این منظر می تواند مصداق دیدگاه «مبادله در رهیافت کارکرد گرایی»، و از جهاتی «انتخاب عقلایی و نیاز فرهنگی» باشد، حال آنکه انتخابات هشتم و نهم عمدتاً در چارچوب «مبادله و انتخاب عقلایی»، قابل تفسیرند.

در رابطه با مطالعه موردی ایران نیز باید گفت این فناوری ها در اخرین دوره انتخابات ریاست جمهوری (خرداد1388) تأثیر مثبت خود را در شرکت حداکثری مردم در انتخابات گذاشته اند و امید است که در آینده نیز شاهد استفاده بیشتر از این قابلیت های مثبت اینترنت و ماهواره ها باشیم .که پیشرفت و گسترش فناوری های نوین ارتباطی- اطلاعاتی نسبت به سال های نه چندان دور کاملا محسوس می باشد و به نظر می رسد که در دهه 90 نیز این سیر شتابان پیشرفت رسانه های ارتیاطاتی و اطلاعاتی ادامه پیدا کند که همین مسأله باعث می شود که تجدید نظر در نوع نگاه و برخورد مسئولان کشورمان با این مسأله به شدت احساس شود ، تا هر چه بیشتر بتوانیم از فرصت ها استفاده کنیم و تهدیدات ناشی از بهره گیری سوء از این فناوری ها را کاهش دهیم. به نظر نگارنده این پژوهش را بایستی تلاش مقدماتی در مسیر شناخت بهتر ابعاد و تأثیرات مختلف فناوری های نوین ارتباطی اطلاعاتی در زندگی سیاسی و اجتماعی به شمار آورد. بی شک تحقیقات و مطالعات گسترده ای که از سال ها پیش در این زمینه در کشورهای پیشرفته صورت گرفته است چه از نظر محتوا و چه از لحاظ گسترش و تنوع موضوع از این کار پژوهشی به مراتب پرثمر تر بوده است ولی این بدان معنی نیست که دانشجویان و محققان کشورهایی چون کشور ما دیرتر با فناوری های نوین ارتباطی اطلاعاتی آشنا شده اند از مطالعه در این باره بی نیاز یا معاف هستند، بعکس نیاز به آشنایی با این مقوله و مطالعه بیشتر آن با نگاهی بومی و مبتنی بر نگرش های مستقل، بیش از همیشه احساس می شود. این موضوع ما را متوجه محدودیت ها و کمبودهای کار پژوهشی در این عرصه می سازد. در واقع نگارنده در جریان تحقیق لزوم مطالعه دربار? نقش دولت در چگونگی برخورد با فضای مجازی و تعامل میان آن دو را کاملاً احساس کرده است.