موضوع این پژوهش ادبی مقایسه سبک شناختی غزلیات خواجوی کرمانی با حافظ است. سبک نحوه و نوع بیان است ، وحدت منبعث از تکرار عوامل یا مختصاتی است که در آثار کسی هست ، و این مختصات هم مساله زبان است هم مساله فکر و هم گزینش خاصی از واژه ها و تعابیر و عبارات ، که توجه خواننده را به خود جلب می کند . در این پژوهش پانزده غزل از دو شاعر هم عصر را که دارای وزن و قافیه و ردیف همسانی هستند برگزیده و پس از تحویل محتوایی غزلها به شیوه مقایسه ای ، به شناسایی و تبیین هر دو شاعر در سطوح زبانی ، فکر و ادبی پرداخته ، و وجه اشتراک و افتراق هر یک توضیح داده شده است . بررسی این سه جنبه در غزل های دو شاعر بزرگ از آن حیث حائز اهمیت است که وجه افتراق و اشتراک آنها ، در مقام تعبیر از اندیشه و احساس خود و نوع گزینش و عبارات ادبی و نوع بیان آنها می تواند در درجه سبک دو شاعر را مشخص نماید . پس از تحلیل محتوایی رو غزل های دو شاعر ، این پژوهش می نمایاند ، که هر دو شاعر در سطح زبانی و ادبی تقریبا شبیه به هم عمل نموده اند با این تفاوت که در سطح لغوی گزینش لغات عربی حافظ بیشتر از خواجو است و در سطح ادبی در زمینه بدیع معنوی ایهام های حافظ از بسامد بالا و زیبایی خاصی بر خوردار است . در سطح فکری ، خواجو در غزلهای خود ، بیشتر مضامین عرفانی و اندرزی و حکمی را به همراه مضامین عاشقانه مورد توجه قرار داده است و به بی ثباتی دنیا و رندی و مستی اشاره کرده است . اما در شعر حافظ چند جهت فکری از غنا و عرفان و طنز و مدح به هم آمیخته و به صورتی غیر مستقیم ارائه شده است .این مقایسه سبک شناسانه این را نیز نشان می دهد که در اشعار دو شاعر مضامین و لغات و تعابیر مشترکی به چشم می خورد که نشانگر تاثیر پذیری حافظ از خواجوی کرمانی است که این کار را از روی تقلید یا به استقبال از غزلیات خواجو انجام داده است . روش کار این پژوهش براساس شیوه و عمل کرد سبک شناسی دکتر شیما است .

چکیده : تحلیل و بررسی آثار داستانی معاصر، از جهات مختلف، از جمله شناخت عناصر داستان و شیوه های داستان نویسی جدید، بررسی زبان و اصطلاحات عامیانه وهمچنین گذری مختصر بر فرهنگ و شرایط اجتماعی هر دوره، ضرورت دارد. ازآثار داستانی قابل توجه برای این منظور، مجموعه کارهای جلال آل احمد است. در این زمینه پژوهش های متعددی در قالب کتاب، پایان نامه و مقاله صورت گرفته است. اما پژوهش حاضر به طور اختصاصی به بررسی عناصر داستان در مجموعه ی " پنج داستان "جلال پرداخته است. پس از طرح مباحث نظری مربوط به ادبیات داستانی و معرفی هریک ازعناصر داستان، به بررسی زندگی و شیوه ی نگارش جلال آل احمد و تحلیل و بررسی عناصر داستانی در اثر مورد نظر پرداخته ام . درپایان، ترس ازخود باختگی و بی هویتی را دغدغه ی ذهن جلال در تمام داستان های این مجموعه یافتم. ضمن آن که او در این اثر، بیشتر از داستان های حادث و عینی بهره جسته است و بارز ترین مهارت وی در خلق این مجموعه، توصیف های دقیق و ریز بینانه ی او از شخصیت های داستانی است.

ملاعبدالرزاق لاهیجی معروف به فیاض از حکما و متکلمان قرن یازدهم و از شاگردان محبوب ملاصدرای شیرازی است. او از معدود دانشمندان و فلاسفه ای است که شعر را به طور جدی دنبال کرده است. کثرت تلمیحات خصوصاً تلمیحات عرفانی از ویژگی های غزل فیاض است و تقریباً همه نوع تلمیحی در دیوانش یافت می شود. فیاض با امکان بهره مندی از ذخیره ارزشمند ادب فارسی و مهارت در فلسفه و کلام و قدرت فوق العاده در به کارگیری اصطلاحات این علوم گنجینه ای ارزشمند از تلمیحات خلق کرده که به جرات می توان گفت از این لحاظ دیوان اشعار او از غنی ترین منابع است.