چکیده: هدف ازتحقیق حاضربررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی برروش های مقابله بااسترس همسران معتادین درحال-بهبودی شهرتهران درسال 1388می باشد.جامعه آماری این پژوهش راکلیه همسران معتادینی که برای درمان همسران-معتادشان به کلینیک ترک اعتیاد مراجعه کرده بودند تشکیل می داد .از جامعه آماری موردنظربه صورت هدفمند30نفرکه ازشیوه مقابله ای مساله مداربر اساس پرسشنامه(cs-r) کمتراستفاده می کردندانتخاب وبه طورتصادفی دردوگروه آزمایش وکنترل قرارگرفتند.آموزش مهارت های زندگی طی8جلسه برای گروه آزمایش برگزارشدودرخاتمه از گروه آزمایش وکنترل باردیگر آزمون به عمل آمد.طرح تحقیق پیش تجربی باگروه کنترل بود. ابزارپژوهش پرسشنامه روش های مقابله-بااسترس (cs-r ) با72سوال که پایایی آن89/0محاسبه شد. به منظورتحلیل داده ها ازآمارهای توصیفی واستنباطی استفاده شده است درقسمت آمار استنباطی از آزمونtمستقل-استفاده شد.نتایج بدست آمده ازآزمونtمستقل حاکی ازآن است که بین میانگین پیش آزمون (28/11 (m=وپس-آزمون (58/16m= )درنمره مقیاس مسئله مداری تفاوت معناداری وجود دارد ، (001/0 p< و 53/7t=)به عبارت دیگراین مداخله توانسته است روش های مقابله ای مسئله مداررادرهمسران معتادین درحال بهبودی افزایش دهد. کلیدواژه ها:همسران معتادین درحال بهبودی،آموزش مهارت های زندگی،روش های مقابله بااسترس

هدف : تعیین ارتباط ویژگیهای شخصیتی بر میزان ولع مصرف شیشه در مددجویانی که تحت درمان نگهدارنده با متادون قرار دارند . روش: پرسشنامه ی شخصیتی سرشت و منش -125 (tci-125 ) کلونینجرکه برای جمعیت هنجار و ناهنجار کاربرد دارد وپرسشنامه ی سائق مواد برای شیشه (متامفتامین) (ddq ) که جهت بررسی ولع مصرف شیشه در زمان حال استفاده می گردد.افراد نمونه به شیوه ی خوشه ای و در دسترس به تعداد 80 نفر مددجویان تحت درمان با متادون انتخاب شدند.اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون t یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . یافته ها: نتایج نشان داد افراد تحت بررسی درابعاد نوجوئی و آسیب-پرهیزی نمره ی بالاتر و درابعاد پاداش-وابستگی،پشتکار،خود-راهبری، همکاری و خود-فراروی نمره ی پایین تر از هنجار جامعه کسب نمودند و همچنین ولع مصرف شیشه با بُعد نوجوئی رابطه ی مستقیم(002/0p<) و با بُعد همکاری ارتباط معکوس (001/0 p<) داشت . نتیجه گیری: با شناسائی ویژگی های شخصیتی وهمچنین میزان شدت درک ولع مصرف مواد توسط مددجویان تحت درمان نگهدارنده مواد می توان ماندگاری و یا خروج افراد از درمان را پیش بینی نمود