شبکه ویدیوی خانگی در دهه ی 1370 مدلی جدید برای دسترسی عمومی تولیدات سینمایی و تلویزیونی به وجود آورد. در دهه ی 1380 با به وجود آمدن تغییراتی در ساز وکار قانونی موسسات نمایش خانگی، گسترده شدن بازار پخش و همچنین تغییر فرمت از وی اچ اس به وی سی دی و دی وی دی باعث رونق بیشتر این شبکه شد و در سال های پایانی این دهه فیلمسازان تلویزیونی و حتی سینمایی به فکر تولید برنامه هایی اختصاصا برای این بستر مناسب افتادند. فروش خیره کننده برخی از این تولیدات و بالا رفتن حق رایت تولیدات خارج از شبکه، مدل اقتصادی جدیدی در بازار تولید و توزیع محصولات ویدیویی به وجود آورد. به وجود آمدن این مدل جدید تاثیراتی در رسانه های موازی، یعنی سینما و تلویزیون داشت. این تا ثیرات را می توان در حوزه های مخاطب، تولیدات این رسانه ها و ساختار و روند تولید برنامه ها بررسی نمود. در این رساله زمینه های پیدایش نمایش خانگی فیلم ها و برنامه های تلویزیونی در دنیا بررسی می شود و پس از آن به اختصار مروری بر سیستمهای موجود شبکه های نمایش خانگی خواهد شد. در ادامه به شبکه نمایش خانگی ایران پرداخته می شود و با بررسی سیر تحول این شبکه در مراحل تولید و توزیع، به تحلیلی از وضعیت حال و دورنمای این شبکه خواهیم رسید. در فصل های بعدی رساله با بررسی آمار و ارقام مربوط به شبکه و نیز تحلیل نتایج به دست آمده از جامعه ی آماریِ تحقیق، کمیت و کیفیت کار شبکه در ارتباط با مخاطب بررسی می شود. در نهایت با بررسی سیستم های تولید سریال در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی و روابط میان آن دو بر اساس مدل s.w.o.t ، تاثیرات متقابل دو سیستم در سطح روند تولید تبیین خواهد شد.

چکیده: پیدایش شیوه های تازه ی روایت در دو قرن گذشته، موجب پیشرفت روزافزون علم روایت شناسی در دهه های اخیر شده است. از جمله این مباحث، مقوله ی زمان در روایت است. از آن جایی که روایت، زیرساخت داستان گویی در سینماست، و مبحث زمان و کارکرد آن یکی از سه اصل بنیادین شکل گیری پیرنگ های روایی است، مطالعه ی حاضر به بررسی مفهوم زمان در الگوی فیلمنامه نویسی مدرن پرداخته است. سپس چگونگی ساز و کار زمان در شکل گیری روایت های سینمایی و سیر تحولی آن در گذر از روایت های سینمایی کلاسیک تا شکل گیری پیرنگ های روایی پیچیده تر در روایت های مدرن و پست مدرن را مورد بحث و بررسی قرار داده است، و از این رهگذر با شرح و بسط مفهوم زمان و چگونگی به کارگیری آن در روایت های سینمایی نوین، سعی در شناساندن الگوهای روایی موثر در سینمای امروز ایران و جهان، همسو با دگرگونی های انسان معاصر و تعاریف تازه ی او از مقوله ی زمان، را داشته است. روش تحقیق این پژوهش مبتنی بر روش توصیفی (تحلیلی) است. نتایج اصلی تحقیق حاضر عبارت است از؛ درک مفهوم و کارکرد زمان در نظریه روایت، که به فیلمنامه نویسان و فیلمسازان عرصه سینما در یافتن ساختارهای دراماتیک جذاب و تأثیر گذار یاری خواهد رساند. بدین ترتیب موسسات آموزش عالی در رشته های سینما و تئاتر می توانند از نتایج این پژوهش بهره مند گردند. واژگان کلیدی: زمان، روایت، زمان روایی، پیرنگ داستانی، فیلمنامه، ایران، جهان

این پژوهش، سفر قهرمان نوجوان را بر اساس الگوی سفر قهرمان وگلر، با در نظر گرفتن اقتضائات فرهنگ و هویت ایرانی، مورد مطالعه قرار داده است. این پژوهش تلاش می کند با ارائه و بررسی مراحل سفر قهرمان نوجوان، نشان دهد چگونه فیلمنامه نویس تلویزیونی و سینمایی می تواند با بهره گیری از چهارده مرحله پیشنهادی پژوهشگر، قهرمان نوجوان را در فیلمنامه خلق کند.