هدف از این پژوهش ، بررسی تأثیر یک جلسه فعّالیت هوازی فزاینده بر روی تغییرات شبانه روزی گلبول های سفید خون در دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار دوره ی متوسطه بود. به این منظور از بین 136 دانش آموز ورزشکار در رشته های مختلف ورزشی ، تعداد 15 نفر فوتبالیست با میانگین]سن(71/0±91/15) سال ، وزن(37/2 ± 26/57) کیلوگرم و قد(63/1 ± 66/167) سانتی متر [و از بین 592 دانش آموز غیر ورزشکار ، تعداد 60 نفر داوطلب و از بین آنها تعداد 15 نفر با میانگین]سن (73/0±89/15) سال ، وزن(94/2 ± 33/60) کیلوگرم و قد(76/1 ±13/167) سانتی متر [ به صورت تصادفی ساده با جایگزین انتخاب گردید که در آزمون استاندارد بروس(فعّالیت هوازی فزاینده) شرکت نمودند. از آزمودنی ها در چهار مرحله ی قبل ، بلافاصله ، 2 و 24 ساعت پس از آزمون ، نمونه ی خونی گرفته شد. نمونه های خونی برای تعیین میزان گلبول های سفید و زیر رده های آن مورد استفاده قرار گرفتند. از تحلیل واریانس در اندازه های تکراری برای بررسی تغییرات شبانه روزی گلبول های سفید و زیر رده های آن در هر گروه در سطح(05/0?=) استفاده شد. نتایج ، تغییرات معنادار را در نمونه های خونی مراحل مختلف نشان داد. از آزمون تعقیبی به روش کمترین تفاوت معنادار برای یافتن تفاوت معنادار در هر جفت از مراحل استفاده شد. نتایج نشان داد که تغییرات شبانه روزی نوتروفیل ها ، لنفوسیت ها ، مونوسیت ها و گلبول های سفید در هر دو گروه معنادار است(05/0 p<) ; امّا در عوامل ائوزینوفیل ها و بازوفیل ها معنادار نیست(05/0 p>). همچنین از آزمون تی مستقل برای مقایسه عوامل ایمنی دو گروه استفاده شد. هنگامی که میانگین مراحل مشابه در دو گروه با هم مقایسه شد ، مشاهده شد که هیچ گونه تفاوت معنادار در تعداد گلبول های سفید و زیر رده های آن بین دو گروه وجود نداشت ; امّا هنگامی که میانگین تفاضل مراحل هر دو گروه با هم مقایسه شد ، مشاهده گردید که بین دو گروه در میانگین تعداد نوتروفیل ها](تفاضل مراحل قبل و 2 ساعت پس از آزمون) (05/0 p<) [، ائوزینوفیل ها](تفاضل مراحل قبل و 24 ساعت پس از آزمون) (05/0 p<) [، گلبول های سفید](تفاضل مراحل قبل و 2 ساعت پس از آزمون) (05/0 p<) [ و گلبول های سفید](تفاضل مراحل 2 و 24 ساعت پس از آزمون) (05/0 p<) [تفاوت معنادار وجود داشت. به طور کلی نتایج نشان داد که تمرین فزاینده ی هوازی تا سر حد خستگی ، یک عامل استرس زا و سرکوب گر دستگاه ایمنی به شمار می رود. بنابراین به ورزشکاران و مربّیان توصیّه می شود که توجّه ویژه ای به شدّت فعّالیت بدنی متناسب با وضعیّت آمادگی جسمانی و سن و دیگر عوامل داشته باشند. واژه های کلیدی : گلبول سفید ، فعّالیت هوازی فزاینده ، ورزشکار ، غیر ورزشکار

چکیده : مطالعه حاضر ، تأثیر نوشیدن منظم آب درحین فعالیتهای ورزشی طولانی مدت را برگلبول های سفید 16 سال بررسی میکند. بدین منظورازبین داوطلبین به - وزیررده های آن دردانش آموزان دختر 18 53 کیلوگرم و قد /13+7/ 16 سال ، وزن 76 /93+0/ طورتصادفی 15 دانش بامیانگین سن 45 17/18+0/ 160/06+5/65 سانتی متر ، به آموز عنوان گروه تجربی و 16 دانش آموز با میانگین سن 65 161 سانتی متر به عنوان گروه کنترل انتخاب /25+4/ 56 کیلوگرم و قد 68 /16+7/ سال وزن 67 شدند.طبق برنامه آزمودنی های گروه تجربی درهرجلسه از آغاز تا پایان تمرین به طورمنظم وبافاصله 200 سی سی )می نوشیدند. هردو گروه دریک دورهء 24 جلسه - زمانی نیم ساعت یک لیوان آب ( 150 ای تمرینات روزانه ی دوساعته شامل: والیبال، بسکتبال و هندبال شرکت کردند. درروز اول وپایانی تحقیقات ازکلیه آزمودنی ها قبل ازشروع فعالیت نمونه ی خونی گرفته شد.سپس تمرینات انجام شد. بلافاصله بعد ازتمرین وهمچنین یک ساعت بعد ازآن نمونه گیری خون مجددآًانجام گردید.برای واندازه گیری مکرر درسطح احتمال t از آزمون spss تجزیه وتحلیل داده هابااستفاده ازنرم افزار استفاده گردید. تجزیه وتحلیل یافته های پژوهش نشان دادکه : نوشیدن آب برتغییرات (p<0/05) اما درزیررده های آن (p=0/ گلبول های سفید بعدازیک دوره فعالیت تأثیر معنی داری داشت( 04 تغییرمعنی داری ایجاد نشد. نوشیدن آب درحین فعالیت باعث کاهش فراخوان گلبول های سفیدگردید که احتمالاً دلیل آن را می توان جلوگیری ازکاهش حجم خون ودردسترس قرارگرفتن منابع انرژی برای سلول ها دانست. باتوجه به نتایج به مربیان وورزشکاران توصیه میشود که دربرنامه ریزی ورزشی خود به فاکتورنوشیدن منظم آب درحین فعالیت ورزشی طولانی مدت توجه لازم را مبذول دارند. واژه های کلیدی : فعالیت ورزشی طولانی مدت، گلبول های سفید ، نوتروفیل ها،ائوزینوفیل ها، بازوفیل ها

خون سومین جزء سیستم گردش خون است که همراه با افزایش متابولیسم به هنگام فعالیت های ورزشی، تغییراتی در آن بوجود می آید. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت هوازی بیشینه صبح و عصر بر تغییرات عوامل منتخب هماتولوژیکی همچون میزان هموگلوبین ، پلاکت ، گلبول قرمز و سفید در مردان جوان ورزشکار بود. به همین منظور از بین دانشجویان داوطلب تربیت بدنی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران 24 ورزشکار به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه صبح (12= n) و عصر (12= n) تقسیم شدند. میانگین سن، وزن و قد آزمودنی ها به ترتیب گروه صبح (سن99/0± 9/20سال، وزن 27/6±35/67 کیلوگرم و قد 28/4±4/180سانتیمتر) و گروه عصر (سن 63/0±21سال، وزن13/9±13/67 کیلوگرم و قد 01/9±9/ 176سانتیمتر) بود. گروه صبح دستورالعمل آزمون استاندارد بروس را در ساعت 8 الی10 و گروه عصر در ساعت 15 الی17 انجام دادند. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی به صورت پیش آزمون – پس آزمون در دو مرحله است . نمونه خونی از هر دو گروه؛ در سه مرحله قبل، بلافاصله بعد از فعالیت و دو ساعت پس از خاتمه فعالیت تهیه شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری برای بررسی تغییرات هماتولوژیکی در هر گروه در سطح معناداری (05/0p?) و از آزمون تعقیبی بن فرونی برای یافتن تفاوت معنا دار در هر جفت از مراحل استفاده شد. نتایج بیانگر تفاوت معنی دار در هموگلوبین و گلبول های قرمز دو گروه صبح و عصر در مراحل مختلف نمونه گیری بود. ولی تفاوت معنی داری در میزان هموگلوبین و گلبول قرمز در مرحله قبل با دو ساعت بعد از فعالیت مشاهده نشد. میزان تغییرات گلبول سفید در دو گروه تفاوت معنی داری را در مراحل مختلف نمونه گیری نشان داد. میزان تغییرات پلاکت ها در گروه صبح در سه مرحله اندازه گیری و در گروه عصر در دو مرحله اندازه گیری (قبل با بلافاصله بعد، بلافاصله بعد با دو ساعت بعد) تفاوت معنی داری در سطح (05/0?p) نشان داد. مقایسه نتایج دو گروه صبح و عصر نشان داد بین میزان هموگلوبین؛ پلاکت ، گلبول های قرمز و سفید خون مردان ورزشکار به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی بیشینه در صبح و عصر؛ قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از فعالیت تفاوت معناداری وجود ندارد. بر اساس نتایج تحقیق، می توان گفت، یک جلسه فعالیت هوازی بیشینه در صبح و عصر احتمالاً باعث تغییر در میزان هموگلوبین، گلبول های قرمز، پلاکت ها و گلبول های سفید خون می شود و زمان تمرین تأثیری در میزان تغییرات ندارد.

چکیده: تمرینات ورزشی ممکن است با تغییراتی در ساختار و عملکرد قلب همراه باشد.تحقیق حاضر به منظور مقایسه تغییرات ساختاری و عملکردی قلب دانش آموزان پسر ورزشکار شهرستان شاهرود در رشته های تکواندو و دو صحرانوردی با دانش آموزان سالم غیر ورزشکار انجام شد. آزمودنیهای تحقیق را 2گروه 10نفره از دانش آموزان 15تا 17 سال ورزشکار زبده دو صحرانوردی با میانگین (سنی52/0±5/16سال،قد6/5±3/170سانتیمتر،وزن2/5±58کیلوگرم)،گروه تکواندو با میانگین (سنی69/0±4/16سال، قد1/5±7/170سانتیمتر،وزن8/5±8/57کیلوگرم) و یک گروه 10نفره از دانش آموزان پسر سالم غیرورزشکار بامیانگین (سنی42/0±2/16سال، قد8/7±7/171سانتیمتر،وزن5/7±7/54کیلوگرم) که بصورت تصادفی انتخاب شدند را تشکیل می دادند. متغیرهای ساختاری و عملکردی شامل:حجم پایان سیستولی بطن چپ،حجم پایان دیاستولی بطن چپ،کسر تزریقی بطن چپ،ضخامت دیواره خلفی بطن چپ،ضخامت دیواره سپتوم،توده مطلق و نسبی بطن چپ،ضربان قلب زمان استراحت،میانگین فشار دریچه ای میترال وآئورت بودند،که با استفاده از اکوکاردیوگرافی به روش یک ودو بعدی در وضعیت استراحت مورد ارزیابی قرار گرفت و اندازه گیری شد. برای توصیف داده ها از روش آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه های تحقیق از تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری05/0p? استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که هر دو گروه ورزشکاران به طور معنی داری از حجم پایان دیاستولی،توده مطلق و نسبی بطن چپ بیشتر و از ضربان قلب زمان استراحت کمتری نسبت به گروه کنترل برخوردار می باشند. همچنین حجم پایان سیستولی و ضخامت سپتوم گروه دو صحرانوردی بطورمعنی داری از گروه کنترل بیشتر می باشد. بین اندازه های کسرتزریقی و ضخامت خلفی دیواره بطن چپ و میانگین فشار دریچه ای میترال و آئورت گروههای مورد مطالعه تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین اندازه های ساختاری و عملکردی گروههای ورزشکار هیچ اختلاف معنی داری پیدا نشد. واژه های کلیدی:تکواندو،دو صحرانوردی،ساختار و عملکرد قلب،اکوکاردیوگرافی.

هدف اصلی این تحقیق بررسی ارتباط بین آزمون های دوی یک مایل ، پله کویین و مدل بدون فعالیت در برآورد vo2max دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار پسر 11 تا 16 ساله شهرستان مبارکه است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی دانش آموزان پسر 11 تا 16 ساله شهرستان مبارکه است. بدین منظور 200 نفر از دانش آموزان پسر 11 تا 16 ساله شهرستان مبارکه به به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند(گروه a =100 نفر ورزشکار و گروه b = 100 نفر غیر ورزشکار). ابتدا مشخصات بدنی آزمودنی ها مانند : قد به متر( ورزشکاران= 116/0± 69/1 و غیر ورزشکاران116/0 ±69/1 ) ، وزن به کیلوگرم (ورزشکاران= 59/7 ± 07/48 و غیر ورزشکاران= 19/8 ±33/49) ، شاخص توده بدنی به متر بر کیلوگرم(ورزشکاران= 6/3 ± 05/19 و غیر ورزشکاران= 38/2 ± 9/21) محاسبه شدند . آزمودنی ها پرسش نامه مربوط به میزان فعالیت بدنی و توانایی عملی ادراک شده را برای برآورد vo2max بدون فعالیت را قبل از انجام دو تست دیگر تکمیل کردند. در مرحله بعدی در دو هفته متوالی ، از هر یک از آزمودنی ها آزمون پله کویین و دوی یک مایل گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادها نشان می دهد که : 1) بین حداکثر اکسیژن مصرفی حاصل از آزمون دوی یک مایل و مدل بدون فعالیت دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد. 2) بین حداکثر اکسیژن مصرفی حاصل از آزمون دوی یک مایل و پله کویین دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار ارتباط مستقیم و معنی دارد. 3) بین حداکثر اکسیژن مصرفی حاصل از آزمون پله کویین و مدل بدون فعالیت دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد. 4) بین نتایج حداکثر اکسیژن مصرفی برآورد شده از طریق آزمون پله کویین گروه ورزشکار و غیر ورزشکار اختلاف معنا داری وجود دارد. 5) بین نتایج حداکثر اکسیژن مصرفی برآورد شده از طریق آزمون دوی یک مایل و مدل بدون فعالیت در گروه ورزشکار و غیر ورزشکار اختلاف معنا داری وجود ندارد.