چکیده تبشیر وانذار از شیوه هایی است که انبیای الهی برای تربیت وهدایت انسان از آن بهره جسته اند. لزوم تعادل میان خوف ورجاء در انسان، وجود تبشیر وانذار متعادل را در نظام تربیتی ضروری می سازد. از این رو خداوند برای هدایت انسان به حقیقت، دعوت او به توحید، اتمام حجت براو، ایمان به خدا ورسولانش پیامبران را به عنوان مبشِّر ومنذر مبعوث کرده است. در قرآن کریم نحو? کاربرد تبشیر ها وانذار ها با توجه به سیاق آیات وسور، با هم متفاوت است. مخاطبین این تبشیر ها وانذار ها گاه هم? انسانها و گاه گروه خاصی هستند، اما انذارهای قرآن عمومیت بیشتری دارد وتبشیر ها متوجه مومنان است. حوز? تحقق تبشیر وانذار دنیا وآخرت است؛برخی از تبشیرها عبارت است از : فرزند، باران و نعمتهای بهشتی . عذابهای دنیوی واخروی نیز از جمله موارد انذار در قرآن هستند. اختیار انسان زمینه پذیرش و یا عدم پذیرش تبشیر و انذار را فراهم می سازد، از این رو واکنش افراد در برابر آنها متفاوت است. خشیت، ایمان به خدا و معاداز جمله عوامل پذیرش تبشیر وانذارند . استکبار، کفر و هواپرستی از موانع پذیرش تبشیر و انذار به شمار می آیند . شیوه تربیتی صحیح آن است که تبشیر و انذار به صورت متعادل و با توجه به شرایط مخاطب به کار برده شود و از افراط و تفریط به دور باشد تا موجب هدایت انسان شود .