پژ‍وهش حاضر با هدف بررسی موانع و عوامل موثر بر مشارکت دانشجویان دانشگاه های منتخب مشهد در برنامه های ورزش همگانی انجام گرفت. بدین منظور از بین 50000 هزار دانشجوی کارشناسی دانشگاه فردوسی، پیام نور، آزاد مشهد در سال تحصیلی 88-87 تعداد 1125 نفر از طریق جدول نمونه گیری مورگان انتخاب گردید. محقق شخصا در سه دانشگاه حضور یافته و نسبت به پخش و جمع آوری پرسشنامه ها اقدام نموده است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه چهار بخشی( اطلاعات فردی، سوالات عمومی، سوالات انگیزه شرکت و سوالات موانع شرکت در فعالیت های ورزشی) استفاده گردید. برای اطمینان از روایی محتوایی پرسشنامه و سنجش دقیق مفاهیم و مصادیق مورد نظر، پرسشنامه توسط 20 نفر از اساتید با سابقه تربیت بدنی مورد بررسی قرار گرفت. پایایی این پرسشنامه بوسیله ضریب آلفای کرونباخ به مقدار 76/0 برای پرسشنامه انگیزه شرکت در فعالیت های ورزشی و 82/0 برای پرسشنامه موانع شرکت در فعالیت های ورزشی به دست آمد. داده های حاصل از این مطالعه با استفاده از روش همبستگی اسپیرمن، کولوموگروف اسمیرنوف برای تعیین نرمال بودن متغیرها و آزمون فریدمن برای رتبه بندی و آزمون علامت و tیک نمونه ای برای تعیین وجود تاثیر بین متغیرها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که: 1- متغیر لذت بردن از ورزش و آرامش روحی – روانی از انگیزه شرکت افراد در فعالیت های ورزش همگانی است ولی تعاملات اجتماعی و تاثیر سلامتی از انگیزه های شرکت افراد در فعالیت های ورزش همگانی نبود.((p>0/05 2- در بررسی تفاوت بین انگیزه دانشجویان سه دانشگاه از شرکت در ورزش همگانی بین عوامل لذت بردن از ورزش، توصیه های سلامتی و آرامش روحی و روانی تفاوتی وجود نداشت، ولی در بحث تعاملات اجتماعی تفاوت معنی داری وجود دارد.(p<0/05) 3- متغیر های عدم دسترسی به اماکن ورزشی از عوامل عدم شرکت افراد در فعالیت های ورزش همگانی است ولی سایر متغیرها مانند نداشتن اطلاعات، مشکلات رفتاری، کیفیت اماکن ورزشی و مشکلات روزمره تاثیر چندانی در عدم شرکت افراد در فعالیت های ورزش همگانی ندارد.(p>0/05) 4- بین لذت بردن از ورزش و میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی رابطه قوی وجود داشت.(p<0/05) 5- اولویت انگیزه ورزش کردن در سه دانشگاه فردوسی، پیام نور و آزاد به ترتیب لذت بردن از ورزش، داشتن آرامش روحی و روانی، تعاملات اجتماعی و توصیه های سلامتی بود. 6- اولویت موانع ورزش کردن دانشجویان در سه دانشگاه فردوسی، پیام نور و آزاد به ترتیب دسترسی به اماکن ورزشی، کیفیت اماکن ورزشی، وجود مشکلات روزمره، مشکلات رفتاری و نداشتن اطلاعات ورزشی بود

این تحقیق با هدف تعیین ارتباط بین میزان تعهد سازمانی با ادراک معلمان تربیت بدنی از سبک های رهبری مدیران آن ها در مقطع متوسطه در سال 1389 انجام گرفت . جامعه آماری این تحقیق را کلیه ی معلمان تربیت بدنی ، شهر اصفهان ، که تعداد آن ها 219 نفر بود ، تشکیل می داد و حجم نمونه برابر با حجم آماری انتخاب شد. تحقیق از نوع همبستگی بود که به شیوه پیمایشی اجرا گردید . جهت اندازه گیری میزان تعهد سازمانی آزمودنی ها ، از پرسشنامه تعهد سازمانی (ocq) آلن و می یر( 1990) استفاده گردید که پایایی آن براساس ضریب آلفای کرونباخ 93/0 برآورد گردید و جهت تعیین سبک رهبری مدیران از پرسشنامه استاندارد مدل باس و اولیو که پایایی آن 94/0 برآورد گردید ، استفاده گردید . تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که سبک رهبری مدیران دبیرستانهای اصفهان بین عمل گرا و تحول گرا است و میزان استفاده آنها از سبک رهبری بی خاصیت و برخی از خرده مقیاس های سبک های عمل گرا و تحول گرا بیشتر از حد متوسط است و میزان تعهد سازمانی و خرده مقیاس های آن برای معلمان تربیت بدنی از حد متوسط بیشتر است . بین مقیاس تعهد سازمانی و خرده مقیاس های آن براساس برخی از ویژگی های جمعیت شناختی مانند جنسیت ، سن و سابقه کار تفاوت معناداری وجود ندارد واین تفاوت بین تعهد سازمانی و خرده مقیاس هنجاری با سطح تحصیلات معنی دار است . بین سبک رهبری و برخی از ویژگی های جمعیت شناختی مانند سن رابطه معناداری وجود ندارد . بین ادراک از سبک رهبری و تعهد سازمانی (01/0p< و 35/0 =r) و خرده مقیاس های عاطفی (01/0p< و 3/0 =r) و هنجاری (01/0p< و 36/0 =r) رابطه معنادار و مثبت وجود دارد و این رابطه برای خرده مقیاس مستمر معنادار نیست. بین سبک رهبری تحول گرا با تعهد سازمانی (01/0p< و 51/0 =r)و خرده مقیاس های عاطفی (01/0p< و 54/0 =r) ، هنجاری 01/0p< و 45/0 =r) و مستمر (01/0p< و 28/0 =r) رابطه معنادار و مثبت وجود دارد ، بین سبک رهبری عمل گرا با تعهد سازمانی و خرده مقیاس های آن ، تنها رابطه بین خرده مقیاس هنجاری و سبک رهبری عمل گرا معنادار (01/0p< و 28/0 =r)است . بین سبک رهبری بی خاصیت با تعهد سازمانی (01/0p< و 25/0- =r) و خرده مقیاس های هنجاری (01/0p< و 35/0- =r)و مستمر (01/0p< و 28/0- =r) رابطه معنادار و منفی وجود دارد واین رابطه با خرده مقیاس عاطفی معنادار نیست .

هدف از این تحقیق بررسی اثربخشی فعالیتهای فوق برنامه ورزشی دردانشجویان دختر دانشگاه شاهد تهران بود.. از این رو تعداد 291 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شده و پرسشنامه های تحقیق در بین آنها توزیع شد. پرسشنامه ی مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه فهرست رضایت مشتریان اصلی (tpsi) بود. این پرسشنامه اثربخشی محتوی فعالیتهای ورزشی فوق برنامه دانشجویی را اندازه گیری می نماید. روایی و پایایی این پرسشنامه در سال 1991 توسط ویز بررسی شده و به ترتیب اعداد 82/0 و 80/0 برای روایی و پایایی اعلام گردید. پایایی پرسشنامه جهت این تحقیق با استفاده از فرمول های کرنباخ 79/0 محاسبه گردید. داده ها در دو بخش آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و برای تجزیه و تحلیل استنباطی شامل آزمونهای ضریب همبستگی اسپیرمن، تحلیل واریانس و t مستقل بررسی شد. تمامی مراحل تحلیل داده ها با کمک نرم افزار spss انجام گرفت. خلاصه نتایج تحقیق به شرح زیر می باشد: بین اثربخشی فعالیتهای فوق برنامه ورزشی و ایجاد محیط شاد و پویا، ایجاد عادت ورزشی، ارضای نیاز ورزشی و موفقیت تحصیلی رابطه معناداری (0/05>sig) وجود داشت. همچنین بین اثربخشی فعالیتهای فوق برنامه ورزشی و میزان امکانات ورزشی، اطلاع رسانی اداره فوق برنامه دانشگاه و نوع رشته تحصیلی تفاوت معناداری (0/05>sig) بدست آمد. اما بین اثربخشی فعالیتهای فوق برنامه و معدل تحصیلی، ساعات صرف شده برای ورزش داخل دانشگاه، ساعات صرف شده برای ورزش خارج دانشگاه، سابقه ورزشی و وضعیت تأهل تفاوت معناداری (0/05<sig) وجود نداشت. بنابراین می توان اینطور نتیجه گیری کرد که فوق برنامه ورزشی دانشگاه شاهد توانسته در امکانات ورزشی، ارضای نیاز ورزشی، ایجاد عادت ورزشی، ایجاد محیط شاد و پویا، موفقیت تخصیلی و اطلاع رسانی، اثربخش عمل کند.

چکیده هدف از اجرای این تحقیق بررسی وضعیت درس تربیت بدنی مدارس ابتدایی شهر خوی از دیدگاه مدیران مدارس ابتدایی ، دبیران تربیت بدنی ، معلمان ابتدایی ، والدین دانش آموزان ابتدایی و کارشناسان تربیت بدنی آموزش و پرورش بوده است. روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی بود که به شکل میدانی اجرا شده است جامعه آماری شامل 71 نفر مدیران مدارس ، 78 نفر دبیران تربیت بدنی ، 433 نفر معلمان ابتدایی ، 11652 نفر والدین و 3 نفر کارشناسان تربیت بدنی اداره را شامل می شود. در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات لازم برای هر یک پرسشنامه مخصوصی تدوین و مورد استفاده قرارگرفت . ابتدا اعتبار این پرسشنامه ها به تایید متخصصان رشته تربیت بدنی رسید و سپس تعیین پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفا ی کرونباخ مشخص شد که ضریب پایایی پرسشنامه مدیران 761%=? ، دبیران تربیت بدنی 837%=? ،، معلمان ابتدایی 812%=? ،، والدین 762%=? ، به دست آمد. و سپس جهت تجزیه و تحلیل از نرم افزار کامپیوتر spss استفاده شد . بعضی از نتایج مهم تحقیق عبارتند از : 4/50 درصد معتقد بودند که امر ورزش هیچ تاثیر منفی بر دروس نظری فرزندان آنها ندارد و 10 درصد از آنها عنوان کرده بودند که ورزش درحد زیاد بر دروس نظری تاثیر منفی دارد. 9/57 درصد والدین و 7/85 درصد مدیران معتقد بودند که نمرات واقعی فرزندان به جهت بروز نقاط قوت و ضعف داده شود 3/79 درصد مدیران مدارس ابتدایی با بخشنامه صادره از شورای عالی استیناف مبنی بر حذف معلم خاص تربیت بدنی مخالف بودند . 31 درصد مدیران ، مساحت حیاط مدرسه شان را بیشتر از 500 متر عنوان کرده اند . اصطلاحات فنی : تربیت بدنی ، درس تربیت بدنی ، ورزش ، بازی ، دانش آموز ابتدایی ، مدیران مدارس ابتدایی ، دبیران تربیت بدنی ، مدارس ابتدایی ، معلمان ابتدایی ، کارشناسان تربیت بدنی.

هدف از انجام این تحقیق مطالعه وشناخت خواسته های دانشجویان در راستای آشنایی وفراگیری مفاهیم کارآفرینی می باشد. روش تحقیق توصیفی و از نوع میدانی است . بدین منظور تعداد260 نفر از دانشجویان دانشگاههای دولتی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ی محقق ساخته که قبلا توسط عزیزیان بکار برده شده بود استفاده شد که شامل 42 سئوال بسته پاسخ در مقیاس پنج درجه ای لیکرت می باشد.اعتبار این پرسشنامه توسط متخصصان رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی بررسی و تائید شد و پایایی آن نیز از روش بازآزمایی و از طریق آلفای کرونباخ 73 % ارزیابی گردید . اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه ها با بهره گیری از آماره های توصیفی متناسب با اهداف وسوالات تحقیق تحلیل شد . نتایج تحقیق نشان داد که دانشجویان سرفصل و محتوای دروس رشته تربیت بدنی را از نظر تئوری و نظری مناسب تشخیص داده ولی از محتوای دروس کاربردی وعملی برای ایجاد کارآفرینی چندان راضی نبودند و معتقد به گنجانیدن برنامه های جدید آموزشی در سر فصل دروس و افزایش فعالیت مراکز کار آفرینی دانشگاهها جهت ارتقای مهارتهای اجتماعی و ارایه برنامه های آموزشی و کمک آموزشی بوده و اعتقاد دارند دانشکده های تربیت بدنی باید فعالانه در زمینه مشارکت دانشجویان و فعالیتهای جنبی و کمک آموزشی اقدام نمایند و نقش دولت در حمایت از فعالیتهای کار آفرینانه فارغ التحصیلان را موثرترین عامل در ایجاد کار آفرینی بیان می کنند .

هدف: هدف از این پژوهش بررسی وضعیت برنامه تربیت بدنی مقطع پیش دبستانی در مهدکودک ها و مدارس دولتی شهر تهران است. روش بررسی: این تحقیق از نوع توصیفی بوده و با تقسیم بندی شهر تهران به پنج منطقه جغرافیایی، تعداد 372 مدیر و مربی از 186 مرکز پیش دبستانی از بین 1605 مرکز پیش دبستانی تهران به صورت نمونه گیری طبقه ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه استاندارد شده بوده است که پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 83 صدم سنجیده شد. یافته ها: نشان داد که 30/ 24 درصد مدیران و مربیان، میزان امکانات و فضای تربیت بدنی در مراکز پیش دبستانی را در حد متوسط می دانند و 13/28 درصد نیز میزان برنامه های تربیت بدنی این مراکز را در حد متوسط و زیاد برآورد کرده اند. در خصوص نوع وتعداد وسایل بازی به 27 نوع وسیله اشاره شده است که از بین این وسایل نام برده سرسره، تاب و توپ بیشترین تعداد را به خود اختصاص می دهد. 14/28 درصد نیز میزان وسایل آموزشی و کمک آموزشی موجود در این مراکز را در حد کم و متوسط دانسته اند و در مورد نقش سطح تحصیلات مربیان تربیت بدنی در ورزش و بازی کودکان، 92/34 درصد از مدیران و مربیان آن را در حد خیلی زیاد دانسته اند که این نتیجه به اهمیت نقش مربیان تربیت بدنی در اجرای فعالیت بدنی کودکان پیش دبستانی اشاره می کند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری نمود که وجود امکانات و فضای ورزشی مناسب در مراکز پیش دبستانی و تهیه ی وسایل ورزشی، بازی و آموزشی و به کار گیری مربیان متخصص و کارآمد و برگزاری مسابقات و تورهای ورزشی در اجرای برنامه ی تربیت بدنی حایز اهمیت است. بنابراین توسعه و بهبود این امکانات در این مراکز پیشنهاد می شود.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین میزان سرانه موجود فضاها و اماکن ورزشی آموزش و پرورش شهر تهران بوده است. این پژوهش از نوع توصیفی و به شکل میدانی به اجرا در آمده است و در دسته بندی تحقیقات بر حسب هدف، در دسته تحقیقات کاربردی جای می گیرد. جامعه و نمونه آماری پژوهش حاضر را تمامی فضاها و اماکن ورزشی آموزش و پرورش شهر تهران (مناطق نوزده گانه) تشکیل می دهد. ابزار اندازه گیری، شامل جداول و چک لیست هایی است که محقق برای استخراج و ثبت داده ها از منابع موجود در سازمان آموزش و پرورش شهر تهران از آنها استفاده کرد. متغیرهایی که در این تحقیق مورد سنجش قرار گرفته اند، عبارتند از: اماکن و فضاهای ورزشی سرپوشیده، روباز مخصوص پسران، دختران و مختلط در هر یک از مناطق آموزش و پرورش شهر تهران. در این پژوهش، با توجه به اهداف، جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها، از روش های آمار توصیفی استفاده شده است و نتایج تجزیه و تحلیل های صورت گرفته، در قالب سرانه در جداول و نمودارهای مربوط ارایه شد

هدف از این تحقیق ارتباط مدیریت زمان با استرس شغلی در معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی شهر قم می باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همیستگی بوده که به شکل پیمایشی انجام شد. بدین منظور از سه پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی (شامل سن، جنسیت، وضعیت تاهل، رشته تحصیلی و مدرک تحصیلی)، پرسشنامه استرس شغلی اورلی و گیردانو شامل 14 سوال و پرسشنامه مدیریت زمان کافمن، اسکاربورگ و لیندکویست شامل 35 سوال استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه معلمان غیر تربیت بدنی (12139n=) نفر و معلمان تربیت بدنی (245n=) نفر بودند. نمونه آماری پژوهش حاضر برای معلمان غیر تربیت بدنی با توجه به فرمول کوکران و شارپ (250= n) نفر و معلمان تربیت بدنی با توجه به فرمول کوکران (150= n) نفر تعیین و به روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند. روایی پرسشنامه ها پس از اعمال نظرات اصلاحی 15 نفر از متخصصین رشته تربیت بدنی تایید شد. همچنین ضریب پایایی پرسشنامه استرس شغلی (85/0= ?) و پرسشنامه مدیریت زمان (81/0= ?) بدست آمد. برای توصیف داده ها از شاخصهای مرکزی و پراکندگی استفاده شد. با توجه به طبیعی بودن توزیع داده ها با انجام ضریب همبستگی پیرسون (برای بررسی روابط بین متغیرها)، رگرسیون خطی (برای پیش بینی متغیرها)، آزمون t مستقل (برای بررسی تفاوت بین میانگین ها) و zفیشر(برای مقایسه ضرایب همبستگی) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مدیریت زمان با استرس شغلی معلمان تربیت بدنی (05/0?p ، 056/0= r) رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین بین مدیریت زمان براساس جنسیت معلمان تربیت بدنی (05/0?p و 79/0- = t) تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین بین استرس شغلی براساس جنسیت معلمان تربیت بدنی (05/0?p و01/1 = t) تفاوت معنی داری وجود ندارد. از طرفی دیگر بین مدیریت زمان با استرس شغلی معلمان غیر تربیت بدنی (05/0?p ، 46/0= r) رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین در خصوص معلمان غیر تربیت بدنی، مدیریت زمان (41/2 =t و05/0p?) توانایی پیش بینی استرس شغلی را دارد. بین مدیریت زمان براساس جنسیت معلمان غیر تربیت بدنی (05/0?p و 14/0 = t) تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین بین استرس شغلی براساس جنسیت معلمان غیر تربیت بدنی (05/0?p و 22/1 = t) تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین بین مدیریت زمان براساس رشته تحصیلی معلمان غیر تربیت بدنی (01/0?p و 69/2- = t) تفاوت معنی داری وجود دارد. بین مدیریت زمان براساس ورزش کردن معلمان غیر تربیت بدنی (05/0?p و 57/2- = t) تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین ضرایب همبستگی مدیریت زمان با استرس شغلی بر اساس معلمان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی اختلاف معناداری با هم ندارند. کلید واژه: مدیریت زمان، استرس شغلی، معلمان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی