آگاهی از ویژگیهای آنتروپومتریکی، آمادگی جسمانی و آمادگی مهارتی دانشجویان تربیت بدنی از اهمیت زیادی برخوردار است و ارتباط نزدیکی باعملکرد موفقیت آمیز این دانشجویان دارد. موفقیت در رشته تربیت بدنی نیازمند برخورداری از سطوح بالای سرعت، چابکی، انعطاف پذیری، توان و ظرفیت بی هوازی و... است. بنابراین ، شناخت و ارزیابی این عوامل و تعیین نقش هرکدام از آنها در موفقیت دانشجویان تربیت بدنی حائز اهمیت می باشند. هدف از پژوهش حاضرمقایسه ویژگیهای آنتروپومتریکی، آمادگی جسمانی و آمادگی مهارتی دانشجویان پسر سال اول تربیت بدنی با دانشجویان سال اول سایررشته های دانشگاه زنجان می باشد. بدین منظور28 دانشجوی پسرسال اول رشته تربیت بدنی(با میانگین سن 68/21سال، وزن 36/64کیلوگرم و قد93/ 177 سانتی متر) و 28 دانشجوی پسر سال اول غیر تربیت بدنی (با میانگین سن 82/21 سال، وزن 68/68 کیلوگرم و قد 18/ 177 سانتی متر) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی ویژگیهای آنتروپومتریکی از شاخص قد، وزن، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن، طول دست ها،عرض شانه ودور قفسه سینه؛ برای ارزیابی ویژگیهای آمادگی جسمانی از شاخصهای استقامت قلبی – تنفسی(آزمون بروس)، استقامت عضلانی، توان بی هوازی (آزمون سارجنت)،چابکی(آزمون اجرن)، انعطاف پذیری،نیروی عضلات دست ، سرعت (آزمون دو 45 متر)، و سرعت عکس العمل دست؛ و برای ارزیابی ویژگیهای آمادگی مهارتی از شاخصهای دریبل توپ بسکتبال ، ضربه سر فوتبال و سرویس کوتاه بدمینتون استفاده شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین، انحراف استاندارد اطلاعات بدست آمده ، از آزمون ناپارامتری کلموگروف – اسمیرنوف برای تعیین توزیع طبیعی داده ها و از آزمون های t مستقل و یومن - ویتنی برای بررسی اختلاف میانگینهای به دست آمده دو گروه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد اختلاف معناداری بین دورقفسه سینه ، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن، استقامت عضلانی ، توان بی هوازی ، چابکی ، سرعت ، نیروی عضلات دست ، انعطاف پذیری و سرعت عکس العمل دست دو گروه وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت موفقیت در رشته تربیت بدنی به عوامل زیادی وابسته بوده و دانشجویان موفق باید دارای ویژگیهای آنتروپومتریکی،آمادگی جسمانی و آمادگی مهارتی خوبی باشند .

چکیده: تحقیق حاضر با هدف تعیین روایی آزمون دوی 540 متر در سنجش آمادگی قلبی –تنفسی دختران دانش آموز 15-17 ساله غیر ورزشکارزنجانی ،انجام شد .برای این کار، تعداد90 نفر از دانش آموزان غیر ورزشکار15-17 ساله منطقه سلطانیه (به صورت 30 نفر 15 ساله، 30 نفر16 ساله و30 نفر 17 ساله)، با میانگین سنی 1 ± 16سال و میانگین وزن 41/9 ± 05/52 کیلو گرم و میانگین قد 065/0 ± 60/1 متر و میانگین شاخص توده بدن(bmi ) 235/3 ± 256/20 کیلوگرم برمتر مربع ،همچنین میانگین نسبت دور کمر به دور باسن( whr) 053/0 ± 728/0سانتی متر و میانگین درصد چربی 205/6 ± 634/21 درصدو میانگین وزن بدون چربی بدن(lbm) 019/5 ± 354/40کیلو گرم، به صورت تصادفی ساده ،انتخاب شدند . سپس قابلیت قلبی –تنفسی آنها با دو آزمون پله کوئین و آزمون دوی 540 متر ،اندازه گیری شد. در این بررسی رکورد و ضربان نهایی آزمون 540 متر و همچنین حداکثر اکسیژن مصرفی و ضربان نهایی آزمون پله کوئین ، اندازه گیری و ثبت گردید. سپس برای تعیین روایی، از روش آماری همبستگی پیرسون ،استفاده شد.تجزیه و تحلیل ها نشان داد که بین رکود آزمون 540 متر و vo2max آزمون پله کوئین ،همبستگی معنی داری در هیچ یک از گروه های سنی ، وجود ندارد. بین ضربان قلب نهایی ازمون540 متر و vo2max آزمون پله کوئین نیز، تنهادر گروه سنی 17 سال ، ضریب همبستگی منفی معنی دار 672/0-=r (05/0>p) وجود داشت .نتایج نشان داد که بین ضربان قلب نهایی آزمون 540 متر و آزمون پله کوئین در دو گروه سنی 15 و 17 سال به ترتیب ضریب همبستگی معنی دار442/0 =r و672/0 =r (05/0>p) بدست آمد.بنابراین با توجه به نتیجه حاضر ،می توان گفت که آزمون دوی 540 متر برای سنجش آمادگی قلبی –تنفسی ، در دختران 17-15 ساله ،روایی لازم را ندارد.پس باید آزمون دیگری که دارای روایی بالا در اندازه گیری این فاکتور است،در مدارس مورد استفاده قرار گیرد.

هدف این پژوهش بررسی اثر 6 هفته مصرف مکمل اسیدلینولئیک مزدوج به همراه تمرینات مقاومتی بر ترکیب بدن، قدرت و سطح لپتین سرم در مردان غیر ورزشکار بود. بدین منظور36 دانشجوی مرد غیر ورزشکار واجد شرایط، به صورت تصادفی به سه گروه مکمل+تمرین با میانگین سن و شاخص توده ی بدنی به ترتیب 91/0±75/22سال و 91/2±88/22 کیلو گرم بر متر مربع، دارونما+تمرین با میانگین سن و شاخص توده ی بدنی به ترتیب 13/1±31/22سال و78/3±58/21 کیلو گرم بر متر مربع، و مکمل با میانگین سن و شاخص توده ی بدنی به ترتیب 65/1±75/21سال و91/1±41/21کیلو گرم بر متر مربع، تقسیم شدند. در یک طرح دو سو کور و کنترل شده با دارونما، گرو ه های مکمل+تمرین و مکمل 3گرم اسیدلینولئیک مزدوج و گروه دارونما+تمرین معادل آن کپسول دارونما به مدت 42روز مصرف کردند. دو گروه مکمل+تمرین و دارونما+تمرین نیز بر اساس پروتکل کرامر و همکارانش(2004) به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه به اجرای تمرین مقاومتی پرداختند. در ابتدا و انتهای دوره، لپتین، وزن، نمایه توده بدن، درصد چربی و توده بدون چربی، قدرت عضلات سینه و پا اندازه گیری شد. جهت تجزیه تحلیل داده ها از آزمون های t همبسته و anovaیک راهه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد درصد چربی بدن و سطح لپتین سرم در گروه هایی که مکمل مصرف کرده بودند(دو گروه مکمل+تمرین و فقط مکمل) نسبت به پیش آزمون به صورت معنی داری کاهش یافت (05/0?p). توده ی بدون چربی، قدرت عضلات پا و سینه در هر سه گروه نسبت به پیش آزمون افزایش نشان دادند که این افزایش ها بجز در توده ی بدون چربی گروه دارونما+تمرین و قدرت عضلات سینه گروه فقط مکمل، در بقیه ی موارد معنی دار بودند(05/0?p). در مقایسه ی بین گروهی، فقط قدرت پرس پا در گروه مکمل+تمرین به طور معناداری بیشتر از گروه فقط مکمل بود(05/0?p). بنابر این می توان نتیجه گرفت، مصرف مکمل اسیدلینولئیک مزدوج بر متغیرهای مورد نظر در این پژوهش موثر است و اگر به همراه تمرینات مقاومتی مصرف شود، به طور غیر معنی داری تاثیرات بیشتری نسبت به مکمل و تمرین به تنهایی دارد.

سنجش عملکرد کلیه و دفع کراتینین سرم از طریق گلومرول ها در ورزشکاران از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از این پژوهش مقایسه ی بازیافت فعال و غیرفعال بر میزان فیلتراسیون گلومرولی کراتینین سرم پس از یک جلسه فعالیت بیشینه در مردان ورزشکار است. 20 دانشجوی ورزشکار بصورت تصادفی به گروه بازیافت فعال(10= n) با میانگین های (سن 1/49±22/70 سال، قد 5±176/90سانتی متر، وزن7/70±68/60 کیلوگرم، شاخص توده ی بدن 2/19±21/93کیلوگرم بر متر مربع، درصد چربی 3/24±13/44درصد،، حداکثر اکسیژن مصرفی6/72±58/71 میلی لیتر بر کیلوگرم دردقیقه، سطح رویه ی بدن0/11±1/87متر مربع) و گروه بازیافت غیرفعال(10= n) (سن 1/5±21/70سال، قد 7/43±177/20سانتی متر، وزن4/22±67/40کیلوگرم، شاخص توده ی بدن 1/48±21/66کیلوگرم بر متر مربع، درصدچربی3/38±12/18درصد، حداکثر اکسیژن مصرفی 8/571±60/67 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه، سطح رویه ی بدن 0/8±1/82متر مربع) تقسیم شدند. هر دو گروه، آزمون بروس را اجرا نمودند. وبلافاصله بعد از تمرین گروه بازیافت 15 دقیقه بازیافت فعال را با 45% حداکثر اکسیژن مصرفی در یک سطح صاف اجرا و گروه دوم این مدت را بر روی صندلی استراحت کردند. پس از بازیافت ها هر دو گروه سه ساعت استراحت نمودند. نمونه ی خون جهت تعیین میزان کراتینین سرم، قبل، بلافاصله بعد از تمرین، پس از 15دقیقه بازیافت و سه ساعت پس از بازیافت جمع آوری شد. وبرای برآورد میزان فیلتراسیون گلومرولی از معادله ی ckd-epiاستفاده شد. داده ها با آزمون کلوموگروف– اسمیرنوف، آزمون لوین، آزمون تحلیل واریانس طرح های تکراری، آزمون تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد، میزان فیلتراسیون گلومرولی وکراتینین سرم بلافاصله بعد از آزمون به ترتیب کاهش وافزایش معنی داری داشت (p≤0/001). د15قیقه بازیافت فعال در مقایسه با بلافاصله بعد از تمرین در میزان فیلتراسیون افزایش ومیزان کراتینین سرم کاهش معنی داری را نشان داد (p≤0/004). سه ساعت پس از بازیافت ها، میزان فیلتراسیون گلومرولی افزایش ومیزان کراتینین سرم کاهش معنی داری داشت( p≤0/01) همچنین، تفاوتی معنی داری بین بازیافت فعال وغیر فعال پس از 15 دقیقه بازیافت وسه ساعت پس از بازیافت مشاهده نشد. یافته ها نشان داد که میزان فیلتراسیون گلومرولی بعد از تمرین کاهش یافت وبتدریج به وضعیت پایه برگشت. هر چند که بازیافت غیرفعال در افزایش میزان فیلتراسیون گلومرولی پس از سه از بازیافت ها موثرتر از بازیافت فعال بود. بنابراین با احتیاط توصیه می-شود ورزشکاران پس از تمرینات بیشینه استراحت کامل داشته باشند.

زمینه و هدف: به خوبی اثبات شده است که تمرین فعالیت ورزشی اثر مثبتی بر پاسخ کاتکولامین¬ها دارد. اما، بررسی شیوه موثر تمرینی در این زمینه لازم و ضروری است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر دو نوع تمرین استقامتی غیرخطی بر میزان پاسخ¬های کاتکولامینی پلاسما در موش¬های صحرایی نر ویستار انجام گردید. مواد و روش¬ها: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه¬تجربی می¬باشد. جامعه¬ی آماری این پژوهش را 29 سر موش¬ صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین سنی 8 هفته(متوسط وزن 13/05±239)تشکیل دادند. پس از دو هفته آشناسازی با محیط آزمایشگاه و پروتکل های تمرینی، موش¬ها به طور تصادفی در گروه¬های کنترل(9=n)، تمرین استقامتی غیرخطی هفتگی(10=n) و تمرین استقامتی غیرخطی روزانه(10=n) جایگزین شدند. گروه¬های تجربی به انجام 8 هفته دویدن فزاینده روی نوارگردان مخصوص حیوانات(5 جلسه در هفته) وادار شدند. در اولین هفته، متوسط زمان و سرعت دویدن به ترتیب در 35 دقیقه و 15 متر در دقیقه تنظیم شد، سپس به صورت سینوسی افزایش یافت تا در هفته هشتم به 60 دقیقه و 30 متر در دقیقه رسید. تغییرات سینوسی سرعت و مدت زمان بر اساس یک الگوی روزانه یا هفتگی اعمال شد. 24 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی و پس از اجرای یک فعالیت ورزشی در حدآستانه لاکتات(lat)، نمونه¬-گیری خون به طور مستقیم از بطن چپ قلب حیوان انجام شده و سپس با استفاده از روش الایزا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته¬ها: بلافاصله پس از آزمون آستانه لاکتات، در مقایسه با گروه کنترل، سطوح اپی¬نفرین و نوراپی¬نفرین گروه باردهی غیرخطی هفتگی به ترتیب، به طور معنادار و غیرمعناداری پایین¬تر بود. همچنین، سطوح اپی¬نفرین و نوراپی¬نفرین گروه باردهی غیرخطی روزانه به طور غیرمعناداری نسبت به گروه کنترل بالاتر بود. مقایسه دو گروه تجربی نشان داد که اپی¬نفرین و نوراپی¬نفرین گروه روزانه به طور غیرمعناداری بالاتر است. نتیجه¬گیری: نتایج نشان داد که در مقایسه با الگوی باردهی غیرخطی روزانه، الگوی باردهی غیرخطی هفتگی می¬تواند پاسخ¬های کاتکولامینی را نسبت به یک بار کاری مشخص بهبود بخشد.

تمرینات استقامتی شدید موجب فشار اکسایشی در ورزشکاران می¬شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف مکمل کورکومین و تمرین مقاومتی سبک بر فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز(sod) عضلۀ نعلی و سرم موش¬های صحرایی نر ویستار طی 8 هفته تمرین استقامتی می¬باشد. مواد و روش¬ها: 39 سر موش صحرایی نر ویستار(وزن 19.99±255.62 و سن 8 هفته) پس از یک هفته آشناسازی به طور تصادفی به پنج گروه کنترل(6=n), کورکومین(6=n), تمرین استقامتی(9=n), تمرین استقامتی+ کورکومین (9=n) و تمرین استقامتی+کورکومین+تمرین مقاومتی(9=n) تقسیم شدند. تمرین استقامتی(8 هفته, 5 جلسه در هفته) بر روی نوارگردان مخصوص جوندگان انجام شد. سرعت و مدت دویدن در هفتۀ اول پژوهش به ترتیب 10 متر در دقیقه و 30 دقیقه بود و در هفتۀ آخر به سرعت 35 متر در دقیقه و زمان 70 دقیقه رسید. تمرین مقاومتی(8 هفته, 2 جلسه در هفته) بر روی نردبان عمودی با بستن وزنه اضافی به دم موش¬ها انجام شد. موش¬های صحرایی مکمل کورکومین را به وسیله تزریق داخل صفاقی دریافت کردند(8 هفته, 3 جلسه در هفته, 30 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن). فعالیت آنزیم sod عضلۀ نعلی و سرم با استفاده از کیت الایزا مورد سنجش قرار گرفت. داده¬ها به¬وسیلۀ تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تمرین استقامتی شدید فعالیت آنزیم sod عضله و سرم را کاهش می¬دهد. درحالی¬که مکمل کورکومین و ترکیب آن با تمرین مقاومتی سبک می¬تواند از این کاهش جلوگیری کند. نتیجه¬گیری: بر اساس این یافته¬ها می¬توان گفت که مکمل کورکومین و به¬ویژه ترکیب مکمل کورکومین با تمرین مقاومتی سبک از فشار اکسایشی تمرین استقامتی شدید جلوگیری می¬کند.

شناسایی به موقع و دقیق استعداد، مهم¬ترین عامل موفقیت در ورزش قهرمانی است. با بررسی دقیق¬ترین شاخصها می¬توان بهترین استعدادها را شناسایی کرد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین شاخصهای پیکرسنجی، هورمونی و روانشناختی با شاخصهای عملکردی در استعدادیابی دوومیدانی نوجوانان پسر شهر زنجان بود. بدین منظور تعداد 10مدرسه به¬صورت خوشه¬ای از بین مدارس متوسط? پسران? شهر زنجان انتخاب شدند و تعداد 1000 دانش آموز از این مدارس در پژوهش شرکت نمودند که آزمونهای پیکرسنجیِ قد، وزن و طول دو دست از آنها گرفته شد و همچنین از تمامی آنها آزمونهای عملکردی دوومیدانی (پرش سارجنت، دوی سرعت 60 متر، پرتاب وزن? 3کیلوگرمی و دوی استقامت 1600 متر) نیز به¬عمل آمد. افراد دارای رکورد های برتر (60 نفر معادل 6%. داوطلب: 30 نفر معادل 3% ) به¬عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. در ضمن آزمودنیها پرسشنامه¬های روانشناختی مورد نظر (اضطراب صفتی، حالتی و سرسختی ذهنی) را نیز پر کردند. نمونه گیری خونی از سیاهرگ بازویی جهت بررسی میزان شاخصهای هورمونی رشد، کورتیزول، تستوسترون و بتااندورفین انجام گرفت. آزمایشات هورمونی توسط کیت¬های الایزا انجام شد و داده¬ها از طریق آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین برخی آزمون¬های پیکرسنجی و شاخص¬های عملکردی ارتباط معنادار وجود دارد. بین آزمون¬های عملکردی دوومیدانی با برخی شاخص¬های هورمونی نیز ارتباط معناداری وجود دارد، همچنین بین آزمون روانشناختی اضطراب صفتی با شاخص¬ عملکردی استقامت نیز ارتباط معنادار وجود دارد. بر اساس یافته¬های این پژوهش، مدل استفاده از شاخصهای پیکرسنجی، هورمونی و شاخص روانشناختی اضطراب صفتی برای پیش¬بینی عملکرد پرش، پرتاب و استقامت پیشنهاد می¬شود. از این رو می¬توان در جهت استعدادیابی دقیق¬تر از نوجوانان در دوومیدانی از شاخصهای هورمونی نیز بهره جست.

به خوبی اثبات شده است که فعالیت ورزشی در شرایط زیست محیطی گرم، باعث بالا رفتن دمای مرکزی بدن شده و خطر بیماری¬های ناشی از گرما را افزایش داده و اثرات فیزیولوژیک و عملکردی زیانباری را مخصوصا در کودکان و نوجوانان در پی خواهد داشت. بنابراین، بررسی روش های پیشگیری و کاهش این عوارض لازم و ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر پیش خنک سازی بدن بر عملکرد و برخی شاخص های فیزیولوژیک در بازیکنان نوجوان فوتبال انجام گردید. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را 16 نفر از نوجوانان فوتبالیست منتخب شهر زنجان با (میانگین سنی 1±16 سال و متوسط وزن 10±62 کیلو گرم)تشکیل می دهند. آزمودنی ها بر اساس قد، وزن، bmi، vo2max به دو گروه همگن تقسیم شده و سپس به صوت تصادفی به عنوان گروه کنترل(8n=) و آزمایش (پیش¬خنک¬کننده 8n=) انتخاب شدند. تغییرات حجم پلاسما با استفاده از روش دیل کاستیل محاسبه شد. دمای مرکزی، الکترولیت¬ها(سدیم، پتاسیم)، شاخص¬های قلبی¬عروقی(ضربان¬قلب، فشارخون سیستول و دیاستول) و لاکتات در حالت پایه، میان آزمون [گروه کنترل پس از گرم کردن و گروه آزمایش پس از گرم کردن و 10 دقیقه پیش خنک سازی (به روش غوطه وری در آب 23 درجه سانتیگراد)] و پس¬آزمون[پس از آزمون ورزشی شامل تست بروس تعدیل شده با شدت 70 درصد ضربان قلب بیشینه و رسیدن به خستگی ارادی (در دمای 33 درجه سانتیگراد و رطوبت 50درصد)] اندازه¬گیری شد. الکترولیت¬ها و لاکتات به ترتیب با استفاده از کیت سدیم پتاسیم شرکت زیست شیمی و پارس آزمون اندازه¬گیری شدند. تجزیه تحلیل داده¬ها با استفاده از نرم افزار spss نسخۀ 20 انجام شد. بین تغییرات حجم پلاسمای دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در تمامی مراحل آزمون فشار¬خون دیاستولی، الکترولیت¬ها(سدیم، پتاسیم)، دمای مرکزی و لاکتات دو گروه فاقد تفاوت معنی دار بود. پس از گرم کردن در هوای گرم، پیش¬خنک¬سازی باعث کاهش معنادار (05/0p<)ضربان قلب گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد اما در پایان آزمون ضربان قلب دو گروه فاقد تفاوت معنی¬دار بود. فشار خون سیستولی پس¬آزمون گروه پیش¬خنک¬کننده به صورت معنی دار (05/0p<)از گروه کنترل بالاتر بود. عملکرد استقامتی گروه پیش¬خنک¬کننده بالاتر از گروه کنترل بود اما این تفاوت به سطح معنی دار نرسید. یافته های این پژوهش نشان داد پیش¬خنک¬سازی می تواند انحراف قلبی عروقی را کاهش داده و عملکرد استقامتی را تا حدودی بهبود بخشد. با وجود این در بیان این تفسیر باید احتیاط کرد، چرا که تفاوت¬های میان گروهی نظیر تحمل گرما و اقتصاد دویدن می توانند مستقیما عملکرد را تغییر دهند.

فشارهای محیطی به ویژه دمای هوا تاثیر چشمگیری بر پاسخ¬های فیزیولوژیکی انسان نسبت به فعالیت بدنی دارند [1]. گزارشات حاکی است که درجه حرارت بالای بدن عامل محدود کننده اصلی در فعالیت¬های طولانی مدت است [?]. پژوهش¬ها نشان داده¬اند که فعالیت¬های جسمانی به¬ویژه فعالیت¬های استقامتی در شرایط محیطی گرم منجر به افزایش دمای داخلی (مرکزی) و افزایش درجه حرارت بدن می¬شود [3]. فعالیت بدنی در هوای گرم باعث می¬شود که مرکز تنظیم دمای بدن به دستگاه قلبی – عروقی دستور دهد تا خون بیشتری را جهت خنک سازی به طرف پوست بفرستد. از این رو، نیازهای دستگاه قلبی _ عروقی که مربوط به فعالیت بدنی و نیازهای مربوط به تنظیم دما به سود دفع گرمای خون، باهم به رقابت می¬پردازند [4]. در اثر توزیع مجدد خون به پوست، خون بازگشتی به قلب کاسته می¬شود و در نتیجه حجم پایان دیاستولی و برون ده قلب کاهش می¬یابد و متعاقبا خون کمتری به عضلات می¬رسد که محدود شدن ظرفیت استقامتی حاصل آن است [?]. همچنین کاهش جریان خون به عضلات، باعث می¬شود گلیکوژن بیشتری در دستگاه بی¬هوازی مصرف شود و در نهایت تخلیه سریع¬تر منابع گلیکوژنی و تولید اسید لاکتیک بیشتر را در عضلات در پی دارد [?]. از سوی دیگر، فعالیت در هوای گرم باعث تعریق بیشتر می¬شود که به دنبال آن مجاری غدد عرق زمان کافی را برای باز جذب سدیم و کلر نداشته و در نتیجه میزان دفع الکترولیت¬ها افزایش می¬یابد. این امر موجب برهم خوردن تعادل الکترولیت¬های بدن می¬شود [? ،?]. در این راستا، جنتی جنز و همکاران )????) نشان دادند که ورزش در محیط گرم موجب افزایش غلظت لاکتات و تخلیه سریعتر گلیکوژن می¬شود [6]. پارکین و همکاران (1???) نیز تخلیه گلیکوژن را علت اصلی خستگی در گرما تشخیص دادند [7]. همچنین شیرفتس و همکاران (????) نشان دادند که فعالیت بدنی در هوای گرم باعث از دست دادن بیشتر آب و الکترولیت¬ها مخصوصا سدیم می¬شود [8]. از دست دادن آب باعث افت عملکرد می¬شود، و کاهش الکترولیت¬ها گرفتگی عضلات و خستگی را به دنبال دارد [5]. اثر گرما بر فعالیت بدنی اساسا بستگی به دمای محیط، رطوبت، توانایی ورزشکار جهت تنظیم دمای مرکزی، شدت و مدت فعالیت دارد [6]. به عنوان مثال اگر میزان تعریق شامل از دست دادن 5/1 تا 2 درصد آب بدن باشد اثر مخربی بر عملکرد دارد. همچنین، این میزان تعریق باعث از دست رفتن مقادیر زیادی از الکترولیت¬های بدن می¬شود که این نیز به نوبه¬ی خود آسیب عضلانی را در پی دارد. عموما افزایش غیر عادی دمای بدن عملکردهای مختلف بدنی را مختل می سازد [8، 7، 2، 1]. سازوکارهای فیزیولوژیک خستگی ناشی از گرما گوناگون هستند. نایبو (2001) ادعا کرده است که بسته به شرایط، سازوکارهای محیطی و مرکزی نقش بیشتر یا کمتری را در خستگی ناشی از گرما ایفا می¬کنند [9]. امروزه بسیاری از ورزشکاران جهت مقابله با استرس گرمایی و کاهش عملکرد در هوای گرم از روشی به نام پیش خنک¬سازی استفاده می¬کنند. گرچه مطالعات فراوانی تأثیر مثبت پیش خنک سازی را نشان داده¬اند اما هنوز به صورت قطعی نمی¬توان به اثر بخشی پیش خنک سازی صحه گذاشت. اما این روشی سریع برای بهبود عملکرد ورزشی در گرما است که اساس این کار تأخیر در زمان رسیدن به مرز بحرانی دمای مرکزی می باشد [9،10]. لذا می توان گفت پیش خنک سازی می تواند از طریق افزایش ذخیره ی گرمایی و تأخیر در روندی که موجب از هم پاشیدگی سازوکار گرمایی در بدن می گردد، [12، 11]؛ همچنین از طریق کاهش دگرگونی های ادراکی و بهبود توانایی¬های سوخت و سازی و سازوکارهای وابسته به گرما و بارهای عصبی –عضلانی به عملکرد ورزشی کمک کند [13،14].

زمینه و هدف: شرایط زیست محیطی گرم به عنوان یک تهدید برای بسیاری از عملکرد های فیزیولوژیک و روانی انسان قلمداد می شود. بر این اساس پژوهشگران نشان دادند که قرارگیری در محیط گرم، به ویژه زمانی که با فعالیت بدنی همراه شود، می تواند آسیب های گرمایی را در کودکان و نوجوانان افزایش دهد. از این رو به کار گیری روش های پیشگیری از آسیب های گرمایی ضروری است. پژوهش حاضر جهت دست یابی به اثرات پیش خنک سازی (دوش آب-خنک) بر عملکرد ورزشی و برخی از پاسخ های فیزیولوژیک بازیکنان نوجوان فوتبال در گرما طراحی شد.

با توجه به افزایش تعداد رشته های ورزشی و حضور در میادین ، برای کسب مقامهای قاره ای ، المپیک، جهانی و بررسی عوامل مختلف ، موفقیت و عدم موفقیت ، عرصه را برای ورزشکاران تنگ کرده است لذا تلاش برای این امر مهم و حضور موفق در میادین ، نیاز به اطلاعات ، آمار و پژوهشهای مختلفی دارد تا از این طریق علت و معلول مشخص و از طرف دیگر وضعیت اجتماعی - اقتصادی ورزشکاران ( وضعیت مالی ، وضعیت سکونت ، وضعیت شغل، وضعیت تحصیلی ) با در نظر گرفتن عوامل فیزیولوژیکی در موفقیت و عدم موفقیت دخیل هستند، پژوهشگر اهمیت تحقیق و بررسی پیرامون چگونگی وضعیت اجتماعی و اقتصادی افراد شرکت کننده را بعنوان یک عامل مهم تشخیص داده و قصد دارد در راستای اهداف ویژه خود اقشار مختلف جامعه ، اعم از فقیر و غنی ، شاغل و بیکار ، باسواد و بی سواد را مورد بررسی قرار دهد و در این تحقیق ورزشکاران مرد بالای 20 سال 17 رشته ورزشی توصیف می شوند .