چکیده: کیانیان مردمی آریایی نژاد هستند که پس از کوچ از سرزمین اصلی خود از دیگر هم نوعان خود جدا گردیده و در قسمت شرق و شمال شرق ایران باستان،در اطراف بلخ و سیحون ساکن گردیدند. دسته ی دیگر از این قوم در ناحیه ی هند وچین ساکن شدند.در شاهنامه ی فردوسی،تاریخ جدایی این اقوام،از زمان تقسیم بندی جهان توسط فریدون که روم و خاور را به سلم،توران و چین را به تور و ایران را به ایرج بخشید،آغاز می شود.پس از پایان دوران کاملاٌاساطیری شاهنامه،یعنی دوره ی پیشدادیان،وارد دوره ی کیان می شویم.اینان در واقع شاهان تاریخی هستند که بسیاری از داستان ها و افسانه ها،گذشت ایّام،نقل شفاهی رویدادها و تأثیر داستان های سلسله های هخامنشی،اشکانی و ساسانی،سبب گردیده است که واقعیت تاریخی آنان در هاله ای از ابهام قرار گیرد.در این میان،دوران پادشاهی کیقباد،کیکاووس و کیخسرو خود دوره ی مشخصّی از تاریخ کیانیان است.تواریخ متعدد قرون 4 و5 اسلامی و همچنین شاهنامه ی فردوسی با استفاده از منابعی کم وبیش مشابه به نقل رویدادهایی از روزگار هر یک از این شاهان پرداخته اند.آنچه در یک نگاه کلی می توان در مقایسه ی شاهنامه و تاریخ دریافت؛این است که تاریخ نویسان مختلف،البتّه با مراتب متفاوتی از دقّت به نقل آزادانه ای از رویدادها پرداخته اند؛امّا فردوسی در نقل چهارچوب رویدادها کاملاٌ پایبند منابع خود می باشد؛ضمن این که در شاهنامه به پاره ای رویدادها و داستان ها بر می خوریم که در دیگر تواریخ،ذکری از آن ها به میان نیامده است. در این جستار با استفاده از شاهنامه،منابع تاریخی هم عصر آن و پژوهش های اخیر به مقایسه ی روایات مختلف از ابتدای کیانیان تا پایان داستان بیژن و منیژه می پردازیم و جنبه های تاریخی کیانیان در شاهنامه را دقیق تر بررسی می نماییم.

شهر آرمانی که جامعه ایست خیالی، جایی است در افق آرزو های بشری که باشندگان آن در شرایط کامل، در خیر، زیبایی و رستگاری محض می زیند و با زندگی دراز و یا ابدی به دور از هر ناخوشی، از نعمت و آسایش سرشاراند. اخلاق یکی از مسائل مهم و سازنده در این آرمانشهر ها بوده و جزء اولین مسائل فکری بشری است؛ اخلاق مجموعه ی ملکات نفسانی اعم از فضایل و رذایل رفتاری بوده که بر اساس علم، قدرت و اراده از انسان صادر می شود که فضایل آن صفات مثبتی است که از راه تکرار به صورت ملکه ایی رفتاری در آدمی تحقق می یابد. مولانا در آرمانشهر اخلاقی خویش در مثنوی معنوی، به این مسائل پرداخته و با معرفی نفس به عنوان عاملی که سبب دور شدن آدمی از اخلاقیات است، امراض نفسانی چون کبر، غرور، شهوت و ...را برشمرده، راه های مبارزه با آن را معرفی می کند و انسان را به مبارزه با آن، برای رسیدن به کمال فرامی خواند. او پیروزان این مبارزه را انسان های کاملی می داند که با غلبه بر نفسانیت خویش، مجموعه ی صفات الهی را جایگزین رذایل نفسانی کرده اند و با متخلق شدن به این صفات الهی به اوج و کمال اخلاق دست می یابند و آرمانشهری سرشار از اخلاقیات را که از هر نقص و کاستی به دور است پایه گذاری می کنند.

دانشگاه بوعلی سینا مشخصات رساله/پایان نامه تحصیلی عنوان: بررسی میراث عرفان ایرانی در اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی، قیصر امین پور و سید حسن حسینی نام نویسنده: فروغ خانی نام استاد راهنما: دکتر مهدی شریفیان نام استاد مشاور: دکتر نجمه نظری دانشکده?:ادبیات و علوم انسانی گروه آموزشی: زبان و ادبیات فارسی رشته تحصیلی: زبان و ادبیات فارسی گرایش تحصیلی: زبان و ادبیات فارسی مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد تاریخ تصویب: 20/7/1388 تاریخ دفاع: 7/7/1389 تعداد صفحات: 161 چکیده یکی از موضوعات عمده ی شعر فارسی، عرفان است که از دیرباز ، میان شاعران این مرز و بوم جلوه ای خاص داشته است و آن ها با بهره گیری از افکار ناب عرفانی ، اشعاری زیبا و دلنشین سروده اند . اگرچه در دوره ی معاصر، آموزه های عرفانی شاعران عارف مسلک گذشته نظیر حافظ و مولانا دیگر نمود پیدا نمی کند؛ اما از آن جا که عرفان با جان و دل مردم ایران آمیخته است و شعر بهترین حوزه برای نمودار کردن عواطف و افکار درونی شاعر است، می توان جلوه هایی از این اندیشه های ناب را در اشعار این دوره هم مشاهده کرد . در میان شاعران معاصر، محمدرضا شفیعی کدکنی ( م . سرشک )،قیصر امین پور و سید حسن حسینی از شاعرانی هستند که به دلیل تحصیل در رشته ی زبان و ادبیات فارسی و انس و پیوند با متون صوفیّه و اشعار عرفانی، در سروده های خود از مباحث عرفانی بهره گرفته اند و می توان انعکاس عرفان آزاد اندیش و پویای خراسان را در شعر آن ها مشاهده کرد. این سه شاعر با توجه به دیدگاه های نزدیکشان، از عرفانی مشابه برخوردارند و طرز تلقی آن ها نسبت به مباحث هستی شناسی و معرفتی و تأملات سیاسی- اجتماعی و فرهنگی و عرفانی ، تقریباً مشابه است . البته میزان بهره گیری این سه شاعر نام آشنا، از موضوعات عرفانی به یک مقدار نیست و در این میان م.سرشک از اهمیّت بیشتری برخوردار است و در مجموعه-ی « هزاره ی دوم آهوی کوهی» عمّده ترین تأملات فلسفی و عرفانی خود را نمایان ساخته است . جایگاه قیصر امین پور ، بعد از م . سرشک می باشد و بیشترین اندیشه های عرفانی خود را در واپسین دفترهای خود ( گل ها همه آفتابگردانند و دستور زبان عشق ) نمودار ساخته است . سید حسن حسینی نیز ، در دفترهای شعر و نثر خود ، این اندیشه ها را بصورت پراکنده به کار برده است. در این جستار، به بررسی بازتاب اندیشه های عرفان ایـرانی، در سـروده های این سه شاعر می پردازیم و مباحث هستی شناسی و معرفتی و تأملات سیاسی- اجتماعی و فرهنگی مرتبط با اندیشه های عرفانی را در سروده های آن ها بررسی می نماییم. واژه های کلیدی: تصوّف،عرفان، محمدرضا شفیعی کدکنی،قیصر امین پور، سید حسن حسینی.

چکیده مجموعه سروده هایی که به دوران هشت سال? جنگ تحمیلی و ارزش های دفاع مقدس پرداخته اند، شعر جنگ یا شعر دفاع مقدس نام می گیرند. «شعر جنگ» ویژگی های مخصوص به خود را دارد که یکی از آن ها حضور فرهنگ عاشورا در ابعاد گوناگون است. در این تحقیق، از میان چهار رکن اصلی قیام عاشورا- سوگ، پیام، عرفان و حماسه- به دو مسئل? حماسه و عرفان در شعر دفاع مقدس پرداخته شده است. از جلوه های حماسی عاشورا که در شعر دفاع مقدس بازتاب یافته است، می توان به سازش ناپذیری امام حسین(ع) در برابر ظالمان، نپذیرفتن ننگ و ذلت، ترجیح مرگ با عزت بر زندگی با ذلت و استقبال از شهادت در راه خدا اشاره کرد. در شعر این دوره، به دیگر حماسه سازان قیام عاشورا از جمله اباالفضل العباس(ع)، قاسم ابن الحسن(ع)، مسلم ابن-عوسجه، حبیب ابن مظاهر، حربن یزید و بزرگ بانوی عاشورا - حضرت زینب(س)- اشاره شده و گفتار و رفتار حماسی آنان به صورت مستقیم و غیر مستقیم در سروده های شاعران دفاع مقدس بازتاب یافته است. عرفان نیز از دیگر جلوه های عاشوراست که در شعر دفاع مقدس به آن پرداخته شده است و مفاهیمی مانند عشق به خدا، یاد خدا، ایثار و نثار، شکوه نماز، صبر و رضا و تسلیم را در خود جلوه گر ساخته است. نگاه عارفانه به «مرگ» از دیگر درس های عاشوراست. این دیدگاه، از آن جا که منجر به خلق تصاویری حماسی از مرگ و شهادت در راه خدا می شود، نقط? پیوند عرفان و حماس? عاشورایی در شعر دفاع مقدس است. هم چنین مفهوم «صبر» که زیباترین جلو? آن را حضرت زینب کبری(س) در کربلا و پس از آن در کوفه و شام به نمایش گذاشت، از دیگر مسائلی است که موجب خلق حماسه های ماندگار شد و همراهی عرفان و حماسه را در شخصیت ایشان و به تبع آن در شعر دفاع مقدس تجلی بخشید. در پیوند عرفان و حماسه باید گفت از آن جا که حماس? مقدس از معرفت سرچشمه می گیرد، خالق یک حماس? مقدس حتماً عارف است و از آن جا که عارف، هراسی از مرگ ندارد و به دنبال جلب رضای خداست، قطعاً یک حماسه ساز خواهد بود که مصادیق عارفان حماسه ساز و حماسه سازان عارف در عاشورا و دفاع مقدس بسیار بوده اند. واژه های کلیدی: حماسه، عرفان، عاشورا، دفاع مقدس، شعر جنگ.

چکیده: انسان در شعر معاصر از جای گاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است. این توجه و گرایش به انسان، در اشعار احمد شاملو با جدیت بیش تری به چشم می خورد تا جایی که می توان گفت سرودن از انسان و انسان گرایی یکی از مشخصه های سبکی وی است. شاملو از نخستین شاعران معاصر است که به انسان و انسان محوری پرداخته است و می توان توجه ویژه اش به انسان را، متأثر از مکتب اومانیسم دانست. توجه به انسان، مشکلات و گرفتاری هایش، هماره از دغدغه ها و مشغله های اصلی این شاعر بزرگ بوده است. با توجه به این که مکتب اومانیسم، مکتبی انسان محور و انسان گراست و با توجه به اهمیت انسان در سروده ها و آراء شاملو، در این نوشتار برآنیم تا ضمن اشاره ای مختصر در مورد اومانیسم و تاریخ چه ی آن، به بررسی مولفه ها و شاخصه-های اومانیستی در سروده های شاملو بپردازیم. بر این اساس در این پژوهش، در فصل نخستین به بیان کلیات و اهداف و پیشینه ی این موضوع پرداختیم و در فصل دوم مختصری در مورد اومانیسم و احوال و آثار شاملو ارائه کردیم.(در این فصل هم چنین نظرات شاملو در مورد شعر، انسان، عشق و آزادی را، برای آشنایی مخاطبان و راه گشایی در مسیر تحلیل اشعار آوردیم) در فصل سوم نیز روش پژوهش و چگونگی جمع آوری مطالب پیش روی مخاطب قرار داده شد، تا این که در فصل چهارم، شاخصه های اومانیستی را در شعر شاملو، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم. در این فصل تک تک اشعاری که مولفه های اومانیسم در آن ها به چشم می خورد، ذیل عناوین جداگانه و به صورت دسته بندی شده، پیش روی علاقه مندان قرار داده شد. در انتها و در فصل نتیجه گیری به این جا رسیدیم که شعر شاملو تأثیر بسیاری از مکتب اومانیسم پذیرفته است و انسان در شعر او به صورت آگاهانه از جای گاه مهمی برخوردار است. در انتهای این فصل تمام شاخصه ها و میزان استفاده از آن ها، به صورت آماری و در قالب نمودار آورده شده است.

سعدی در کنار حافظ و مولانا یکی از سه غزل سرای برجسته و بلامنازع در شعر فارسی است. هدف از رساله ی حاضر، پرداختن به جنبه های گوناگون تشبیه و انواع آن در غزل سعدی است. نگرنده به بررسی انواع تشبیه از لحاظ برخی ارکان، تعدد مشبه و مشبه به، و بررسی تشبیهاتی مانند مضمر و تفضیل که در غزل سعدی جیگاه خاصی دارد، پرداخته است. در مبحثی دیگر، تشبیهات از لحاظ دارا بودن عناصر مختلف بررسی شده اند.

دانشگاه بوعلی سینا مشخصات رساله/پایان نامه تحصیلی عنوان: تحلیل و بررسی اندیشه های خیامی در شعر مهدی اخوان ثالث نام نویسنده: ناهید خسروی نام استاد راهنما: دکتر نجمه نظری نام استاد مشاور: دکتر مهدی شریفیان دانشکده: ادبیات و علوم انسانی گروه آموزشی: زبان و ادبیات فارسی رشته تحصیلی: زبان و ادبیات فارسی گرایش تحصیلی: مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد تاریخ تصویب:7/8/1388 تاریخ دفاع: 14/9/1389 تعداد صفحات: 165 چکیده: تأملات یا اندیشه های خیامی از زمان رودکی تا دوره ی معاصر در شعر فارسی رواج داشته است.آن چه تحت عنوان تأملات خیامی از آن یاد می شود، شکیات و پرسش های فلسفی، اعتراض و عصیان فلسفی، ناپای داری عمر، ناگزیری مرگ، شادخواری، اغتنام فرصت و ... است. هدف از پایان نامه ی حاضر، بررسی اندیشه های خیامی در شعر مهدی اخوان ثالث است. بدین منظور، یأس و ناامیدی، اعتراض و عصیان فلسفی هم راه با زمینه های شخصی و سیاسی-اجتماعی آن در شعر اخوان مورد بررسی قرار گرفته است. از دیگر تأملات خیامی که در سروده های اخوان دیده می شود، شکیات و پرسش های فلسفی و تقدیرگرایی است که به دو صورت اعتقاد به تقدیر و اعتراض به آن دیده می شود. پوچ گرایی و هیچ انگاری اخوان غالباً برخاسته از مرگ اندیشی، ناپای داری عمر و احساس بی هودگی و بی ارزش بودن زندگی است. غم گریزی، شادخواری و اغتنام فرصت نیز از دیگر تأملات خیامی است که همراه با زمینه های شخصی و سیاسی- اجتماعی آن در شعر اخوان مورد بررسی قرار گرفته است. در این رساله، هم چنین تلاش شده است تا سیر تأملات خیامی در سروده های اخوان با توجه به دوره های گوناگون زندگی او مورد بررسی قرار گیرد. واژه های کلیدی: خیام، مهدی اخوان ثالث، اندیشه های خیامی، شعر.

ادبیات و جامعه ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. بدین صورت که گاه، رویدادهای سطح جامعه حتا در تغییر سبکهای ادبی تأثیرگذار است و گاه نیز اثر ادبی بر جامعه و رویدادهای آن تأثیر می گذارد. احمد شاملو شاعری متعهد است که بخش اعظمی از شعرهایش را دغدغه های سیاسی و اجتماعی اش در بر می گیرد. او در بیشتر عمر شاعری اش تحت تأثیر جامعه و نوسانات آن قرار داشته است. تصاویر شعری او نیز متناسب با حال و هوای اجتماعی شعرش، متأثر از بینش او و بر اساس دغدغه های شاعر برگزیده شده اند. در این پژوهش سعی نگارنده بر آن بوده است که تأثیر جامعه و نوسانات آن بر تصاویر شعری شاملو تا حد توان مورد تحلیل و بررسی قرار بگیرد.

زمینه های پذیرش و ستیزه با استبداد و بازتاب آن در امثال و حکم دهخدا، موضوع اصلی این رساله است. امثال و حکم، پرکاربردترین نوع ادبی عامیانه است و قانون و فلسفه ی توده ی مردم به شمار می آید. از آن رو که مثل، برخاسته از تجربه های حیات قومی است، با مطالعه ی آن می توان ساختارهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و غیره هر قوم را بازشناخت. ساختار سیاسی ایران تا دوره ی مشروطیت، با استبداد شناخته می شود که در آن، پادشاه پیوسته در رأس قدرت بود و مردم همگی رمه ی او به شمار می رفتند. حاکمیت استبداد، رواج اندیشه ی جبرباوری، فقدان زمینه های عقلانی و فلسفی در جامعه، سرسپردگی و نفی فردیت از جمله عواملی هستند که در طول تاریخ سبب شکل گیری سخنان و امثالی شده اند که بنیان هرگونه تعقل، حرکت اجتماعی و پیشرفت را سست کرده اند. آن بخش از مثل ها که بر استبدادپذیری دلالت می کنند، بسامد فراوان دارند و بیانگر سلطه ی درازآهنگ استبداد هستند. این از آن جاست که فرهنگ سیاسی و اجتماعی پیوندی دوسویه با زبان دارند. زبان از شرایط جامعه تغذیه می کند و بر ساختارهای آن تأثیر می نهد. اما همین زبان، گاه می تواند محملی مناسب برای ستیزه با نظم و سامان موجود، به ویژه در قالب طنز باشد. نتیجه آنکه استبداد، به شکل گیری زبان و فرهنگی می انجامد که نظام و اندیشه ی استبدادی را ترویج می دهند و آن را پایدارتر می سازند.

چکیده: ضرب المثل ها شاخه ای از ادبیات عامیانه هستند که با مطالعه ی آن ها می توان به بسیاری از آداب و رسوم، عقاید و باورهای یک قوم دست یافت. یکی از مسائل قابل توجه که در ضرب المثل ها به آن پرداخته شده، جایگاه زن است. زن در غالب امثال فارسی با صفاتی چون بی وفایی، خیانت، مکّاری، دورویی، جادوگری و ... معرفی شده است. البته ضرب المثل هایی نیز وجود دارد که در آن ها زن تحسین و ستایش می شود امّا تعداد این ضرب المثل در مقایسه با آن چه که راجع به تحقیر و خوارداشت زنان است بسیار ناچیز و اندک است. در رساله ی حاضر، جایگاه زن به عنوان دختر، معشوق، همسر، مادر، پیرزن و ... در ضرب المثل ها مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته و نگارنده کوشیده است که جنبه های مختلف تاریخی، اجتماعی، فلسفی، دینی و ... نگاه ایرانیان به زن را تبیین نماید. از آن جا که بسیاری از ضرب المثل ها دارای ویژگی های ادبی و بلاغی هستند، نگارنده به این موضوع علاقه مند و بر آن شده تا در این حوزه گام بردارد. از سوی دیگر از آن رو که بسیاری از ابیات و مصرع های شعر شاعران ایرانی به صورت مثل درآمده و در بین مردم رایج گردیده، در بررسی ضرب المثل ها، این ابیات و مصرع ها نیز مدنظر قرار گرفته است.

چکیده: گفتمان کاوی متون ادبی، شکلی ویژه از کاربرد زبان است که از اواسط دهه های 60 و 70 قرن بیستم میلادی در پی تغییرات گسترده ی علمی- معرفتی به سرعت وارد حوزه علوم انسانی شد و امروزه در حوزه نقد مدرن از جایگاه و اهمّیّتی خاص برخوردار است. گفتمان کاوی دارای انواع زیادی است که مهم ترین آن ها عبارتند از گفتمان ادبی و هنری. در گفتمان کاوی ادبی، دو عنصر کلیدی«بافت متن» و «بافت موقعیتی» بسیار حائز اهمّیّت است. مهم ترین اهداف تحلیل گفتمان در حوزه ی ادبی در چند محور قابل دسته بندی است: زبان، تصویرپردازی، تجربه ی بشری و بینامتنی. از این میان نقش زبان و بینامتنی از برجستگی بیشتری برخوردار است. با توجّه به اهمّیّتی که در عصر ما برای آثار مرتبط با کودکان و نوجوانان قائل شده اند- تا جایی که قرن بیستم را قرن کودک نامیده اند- و با توجّه به توانایی های بالای امین پور در زمینه ی خلق این گونه از آثار؛ در پایان نامه ی حاضر که در پنج فصل تنظیم شده است، به بررسی و تحلیل سروده های قیصر امین پور در حوزه ی کودک و نوجوان از منظر گفتمان کاوی پرداخته شده است.

این پایان نامه در پنج فصل است:1-مقدمه،فرضیات واهداف تحقیق .2 -تعریف شعر،نقد ادبی وبیان،زندگی وآثار شاعر.3-روش پژوهش.4- صورخیال و موسیقی شعرموسوی.5- نتیجه. موسوی گرمارودی ، شاعرِمعاصر،دربیش تر قالب های سنتی، نیمایی وسپید،شعر گفته است. او بیش ترشاعر محتواست تا صورت. مذهب،انقلاب ومقاومت مهم ترین موضوعات شعراوهستند.اشعار سنتی او از نظر زبان وبیان به سبک گذشتگان است. بسیاری ازتشبیهات واستعارات آن کلیشه ای وتکراری است. تشخیص هم در شعر او زیاد دیده می شود.دراشعار نیمایی و سپید او نوآوری هایی نیز دیده می شود. مجاز ،کنایه،تمثیل و کهن الگو درشعر او بسیار اندک است.برخی از اسطوره های ملی ومذهبی را در شعرش آورده است. نمادهای اواغلب قراردادی ،عمومی وساده است .نمادشکنی درتوصیف یکی ویژگی های سبکی اوست. شعر موسوی از نظر کاربردعناصربیانی خیلی درخشان نیست. دراشعار سنتی از اوزان رایج و مشهوراستفاده کرده و بیش ترِاشعارش مردّف است.موسیقی بیرونی در اشعار نیمایی وسنتی معمولی ومعتدل است.شعر موسوی از نظر کاربرد« بدیع» خیلی پربار نیست. درپارادوکس وایهام نوآوری هایی دارد.زبانِ اشعارسنتی-اش،ادبی است.دراشعار نیمایی وسپید از زبانِ کهن (آرکائیک) وزبان عامیانه بهره برده است.خلاصه این که،موسوی گرمارودی درحوزه ی ِصورخیال وموسیقی شعر شاعری متوسط است.

از آن جا که روحیه ی حاکم بر جبهه ها در روزهای پر تلاطم جنگ روحیه ای عرفانی و معنوی بود شاعران جنگ نیز با همان دیدگاه به توصیف شهیدان و صحنه های دفاع مقدس پرداخته اند و مناسبت ترین زبان برای بیان این مضامین زبان نماد است. این نمادگرایی شاعران مقاومت به معنای ذهنیت گرایی محض نیست) آنان با نماد گرایی عواطف و نگرش شان را به تصویر کشیدند بنابراین باید جایگاه شعر و ادبیات مقاومت مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. تا با نقل ضعف ها و قوت های موجود، شاعران جوان و نو قلم راه خود را در عرصه سرایش شعر انقلاب و دفاع مقدس بیابند. در این رساله سعی نموده ام تا مهم ترین نمادهای رایج در شعر سپید پایداری را که معمولاً مشترک با دیگر قالبهای شعری است بررسی نمایم. نماد گرایی در شعر شاعران مقاومت جایگاه ویژه ای دارد، سپید سرایان مقاومت با به کارگیری نمادها، تداعی های پر رمز و رازی را در حوزه های تمثیلی با زمینه های فرهنگی، آیینی و تاریخی ایجاد نموده اند و به شیوه سمبولیک نزدیک و نزدیک تر شده اند. و با به کارگیری عناصر نمادین در شعر پایداری شاعران توانسته اند به تقویت و گسترش هر چه بیشتر عنصر خیال در سروده هایشان دست یابند و کلام خود را از سطح نازل نثر به سطح عالی شعر، ارتقاء دهند. و با استفاده از این نمادها توانسته اند الگوهای دیروزین تاریخ و مذهب را با واقعیت های امروزی پیوند زنند.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر بخشی آموزش مولفه های خوشبینی از طریق اسناد، تمثیل، اسناد و تمثیل بر افزایش خوشبینی دانش آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه شهر همدان بود. روش تحقیق این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول مقطع متوسطه در دبیرستانهای دولتی و روزانه شهر همدان می باشد . جهت انتخاب گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای دو دبیرستان شهید حجه فروش و مهدیه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه خوشبینی، ترجمه گنجی (1379) جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. در چارچوب طرح آزمایشی 96 نفر از دانش آموزان دو دبیرستان به صورت کاملاً تصادفی در 4 گروه 24 نفری(3 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) قرار گرفتند و از آنها پیش آزمون به عمل آمد. طرح آزمایشی برای هر کدام از گروههای آزمایش طی 10 جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشی از هر چهار گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده شده است. نتایج نشان داد ه است که آموزش مولفه های خوشبینی از طریق سبکهای اسناد بر بهبود خوشبینی دانش آموزان معنادار نبوده ولی آموزش مولفه های خوشبینی از طریق روش آموزشی تمثیل و نیز روش ترکیبی اسناد و تمثیل بر بهبود خوشبینی دانش آموزان معنادار بوده است. همچنین در مقایسه اثربخشی این 3 روش ، بیشترین اثربخشی به ترتیب مربوط به روش اسناد و تمثیل، تمثیل بوده است.

چکیده: هدف از پژوهش حاضر، تحلیل محتوا و جست و جوی رد پای اندیشه های اسلامی در داستان های ادبیات کودکان و نوجوانان در سال های 1300 خورشیدی تا آغاز انقلاب اسلامی؛ یعنی 1357 بوده است. طبق تقسیم بندی انجام شده، تمام اندیشه ها در شش گروه: 1. اصول اعتقادی، 2. گرایش های عملی، 3. احکام، 4 . مراسم و مناسک اسلامی، 5. اخلاق اسلامی، 6. سایر موارد مانند تفکر و تدبر در آفرینش، پرورش عقل و خرد، مسأله ی روحانیت، اطلاعات دینی و قرآنی، اطلاعات تاریخی و …) قرار گرفته اند و هر کدام از آن ها دارای زیر مجموعه هایی هستند به عنوان مثال اصول اعتقادی دارای زیر مجموعه هایی چون: توحید، نبوت، معاد، امامت و عدل می باشد که ضمن توضیحی مختصر، برای هر یک مصداق هایی ذکر گردیده است. شاخص ها، طبق تحقیق توصیفی و تحلیلی از بین گروه سنی: «ب»(سال های اول دبستان)، «ج»(سال های پایانی دبستان)، «د»(دوره ی راهنمایی)، «ه»(دوره ی دبیرستان)، انتخاب شده است. در این پژوهش، در حدود پنجاه داستان و مجموعه داستان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است که بیشتر آن ها را انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به چاپ رسانده است و سایر کتب از طریق انتشارات دیگر به چاپ و انتشار رسیده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در این متون، درصد بالای اندیشه ها و مفاهیم موجود، به گرایش های عملی اختصاص دارد و کم بسامدترین آن ها احکام است. مراسم و مناسک، اخلاق، اصول اعتقادی و سایر موارد نظیر تفکر و تدبر در آفرینش، مسأله ی روحانیت و ... نیز، در آثار بررسی شده، نمود قابل توجهی داشته است. از میان داستان های این دوره، کتاب های منتشر شده از سوی کانون، کم ترین آمار حضور اندیشه های اسلامی را به خود اختصاص داده اند. اما در سایر کتب حضور اندیشه های دینی چندان نا محسوس نیست. لازم است یادآوری شود که چون موضوع پایان نامه، بررسی میدانی و آماری اندیشه های اسلامی در ادبیات کودکان دوره ای خاص بوده است، در ارزش گذاری و داوری درباره ی شیوه ی استفاده از این اندیشه ها و نوع نگاه نویسنده به آن ها کوششی صورت نگرفته است.

امروزه بررسی متون ادبی بر اساس دیدگاه های روان شناسی نوین یکی از رایج ترین زمینه های تحقیق دررشته ی زبان وادبیات فارسی است. غزلیات سعدی به عنوان یکی از آثار برجسته درادبیات غنایی به بیان ظرایف و دقایق عشق پرداخته است. از سوی دیگر عشق از مباحث عمده در روان شناسی تجربی به شمار می آید و روان شناسان برجسته ای چون اریک فروم، استرنبرگ و رنه آلندی به بحث درباره ی عشق، زمینه ها، کارکردها و انواع آن پرداخته اند. در رساله ی حاضر، جنبه ها و حالات گوناگون عشق و عاشق در غزل سعدی از دیدگاه روان شناسی تجربی مورد بررسی قرار گرفته است و شباهت ها و تفاوت های آن ها مطرح شده است. میان دیدگاه سعدی در غزلیات و روان شناسی تجربی راجع به عشق، مشترکات بسیاری وجود دارد که از آن جمله می توان به مواردی چون انگیزه های عشق ورزی، تواضع و پاکبازی و تسلیم در برابر معشوق ، بردباری و تلاش و همت در عشق و ..اشاره کرد. در زمینه های اندکی نیز تفاوت هایی میان آن دو مشاهده می شود. مشترکات بسیاری که بین دیدگاه سعدی نسبت به عشق با روان شناسی تجربی امروز وجود دارد، از سویی بیانگر صداقت و واقع نگری سعدی در عشق ورزیدن و بیان آن در غزلیات است و از سوی دیگر نیز بر پایداری و ثابت بودن ذات عشق طبیعی و سالم تأکید دارد.

چکیده: نوستالژی از اصطلاحات علم روان شناسی و به معنای دل تنگی، حسرت زدگی و غم غربت است. بررسی جلوه های نوستالژی در آثار یک شاعر و نویسنده، ما را با جنبه های گوناگون شخصیت او آشنا می کند. این دل تنگی و غم غربت از دیرباز در ادبیات فارسی نمود گسترده ای داشته است و خصوصاً در شعر غنایی جایگاهی ویژه را به خود اختصاص داده است. حافظ شیرازی از جمله شاعرانی است که جنبه های گوناگون غم غربت و دل تنگی را در سروده های او می توان دید. نوستالژی فردی حافظ مواردی چون دوری از شیراز، یاد ایام وصال و حسرت دوران جوانی را در بر می گیرد. مرثیه های فردی حافظ در سوگ عزیزانش نیز در این بخش قرار می گیرد. عصر حافظ در دوره ای بحرانی از تاریخ قرار می گیرد؛ از این رو تأثرات حاصل از اوضاع نا بهنجار سیاسی- اجتماعی در سروده های این شاعر جـلوه ای برجسته دارد، به گونـه ای که بسیاری از مصـادیق نوستـالژی و حسـرت گذشـته در شعر حافـظ، ریـشه در زمیـنه هــای سـیاســی- اجتماعی عـصر او دارد. در این بخش، دو تن از چـهره های سیاسی- ابواسحاق اینجو و امیر مبارزالدین محمد- نقشی برجسته دارد. اندیشه های عرفانی خواجه در نگاه به گذشته ی ازلی و هبوط انسان به کره ی خاکی نیز با حسرت و اندوه جدا شدن از عالم مـعنا پیـوند مـی خورد. نگاه متفاوت حافظ به این مسئله نیز شایسته ی بررسی است. با توجه به شخصیت فعال و مبارز حافظ در شعر او موارد نقض نوستالژی را نیز می توان مشاهده کرد. مضامینی چون غم-ستیزی و شادخواری، امیدواری به آینده، توکل به لطف خدا و رضا به داده ی او حافظ را یاری می کند تا در آن روزگار سیاه اسیر سلطه ی غم و حسرت نشود.

رئالیسم از مکاتب برجسته ی ادبی و هنری در سراسر جهان به شمار می رود. در آثار اولین نسل از داستان-نویسان ایرانی از جمله سیمین دانشور نیز بسیاری از ویژگی های این مکتب آشکار است. دانشور به عنوان نخستین بانوی داستان نویس در ایران، چهار مجموعه داستان با نام های «آتش خاموش»، «شهری چون بهشت»، «به کی سلام کنم؟» و «انتخاب» در کارنامه ی ادبی خود دارد. هم-چنین سه رمان با نام های «سووشون»، «جزیره ی سرگردانی» و «ساربان سرگردان» از این نویسنده بر جای مانده است. در رساله ی حاضر تلاش بر آن است تا بازتاب انواع رئالیسم از جمله انتقادی، نمادین، اجتماعی و روان شناختی در آثار داستانی سیمین دانشور بررسی شود. ویژگی های محتوایی رئالیسم در دو بخش مسائل سیاسی ـ اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران و بازتاب زندگی شخصی نویسنده مورد تحقیق قرار گرفته است. در بررسی فرم داستان-ها نیز ویژگی هایی چون کاربرد زبان عامیانه و متناسب با طبقه ی اجتماعی، صحنه پردازی های دقیق و شخصیت-پردازی های واقع گرا مورد نظر بوده است. توجه به موارد یاد شده موجب گردیده دانشور به عنوان نویسنده ای واقع-گرا شناخته شود؛ نویسنده ای که در داستان هایش بازتاب زندگی فردی و اجتماعی ایرانیان را در دهه هایی از تاریخ ایران می توان دید.

بازتاب ناز و نیاز در غزلیات سعدی و وحشی بافقی، موضوع اصلی این رساله است. عشق به عنوان محوری ترین موضوع شعر فارسی، بیشتر در قالب غزل و با جلوه های گوناگون نمودار شده است. ذوق زمانه و قریحه ی شاعران، هم جانب جمال را نگاه داشته هم جانب کمال را، گاه به جسم گراییده و گاه راغب روح بوده، اغلب معشوق شخصیت غالب بوده و اندک مواقعی نیز عاشق؛ ولی همواره، ناز و نیاز از احوال پایدار عاشق و معشوق و از بارزترین وجوه عاشقانه ها بوده است. هم چنین تعلق روحی و تمتع جسمی نیز، پیوند مستقیمی با مسأله ی ناز و نیاز دارد. در نظر سعدی، معشوق از چنان جایگاه رفیعی برخوردار است که گاه به معبود نزدیک می شود. در مقابل، معشوق در شعر وحشی چهره ای کاملاً زمینی دارد و گاه در برابر عاشق، شخصیت مغلوب به شمار می آید. با توجه به جایگاه والای عشق نزد سعدی و وحشی، می توان گفت پرداختن به عشق، مهم ترین وجه اشتراک سروده های این دو شاعر به شمار می رود. نکته ی قابل بررسی، رویکرد متفاوتی است که سعدی و وحشی نسبت به عشق دارند. بر همین اساس، در این جستار برآنیم تا به بررسی عاطفه ی عشق در نظرگاه سعدی و وحشی و بیان تفاوت دیدگاه های آنان بپردازیم. نتیجه آن که در غزل سعدی، نیاز و سوز و گداز عاشق وجه غالب بیان عاشقانه است، در حالی که در غزل وحشی ناز عاشق در برابر معشوق و اعراض از یار بسامد بالایی دارد، تا بدان جا که به ویژگی اصلی شعر او تبدیل شده است و او را به عنوان پایه گذار واسوخت معرفی کرده است. افزون بر این، تبیین جایگاه عشق و معشوق نزد سعدی و وحشی با مسائل فرهنگی، اجتماعی و روان شناختیِ زمانه ی شاعران نیز پیوند می خورد و به نحوی مقایسه ی سبک عراقی و مکتب وقوع و واسوخت نیز به شمار می آید.

زبان و ادبیات فارسی پیوند نا گسستنی با محیط اجتماعی، فرهنگی و سیاسی عصر خود دارد. همان طور که ذهن شاعر و نویسنده موضوع و محتوای اصلی سخن خود را از بطن اجتماع می گیرد و آنچه پیرامون او اتفاق می افتد از مسائل اجتماعی گرفته تا مسائل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، نظامی و ... موضوع سخن اوست، نحوه ی برخورد با این مسائل هم باعث ایجاد زبان خاص می شود چرا که زبان نیز از شرایط جامعه تغذیه می کند. بنابراین تحقیق و بررسی بر روی متون نظم و نثر گذشته می تواند زمینه ی آشنایی ما با اندیشه و افکار نیاکانمان را فراهم آورد. از این رو ما بر آن شدیم تا با بررسی و تحلیل آثار دو تن از بزرگترین و تأثیرگذارترین افراد در حوزه ی فکر و ادبیات کهن ما، یعنی غزالی و سنایی و مقایسه ی آنان با هم، نحوه ی برخورد روشنفکران و نوابغ کهن خود را نسبت به واقعیت های عصر، به جامعه ی امروزی باز شناسانیم. سنایی و غزالی به واسطه ی شناخت عمیقی که از جامعه ی عصر خود داشته اند، توانستند جامعه را با تمام زیر و بم هایش در آثار خود به تصویر بکشند. به طوری که می توان با قطعیت گفت که، در هیچ کدام از آثار قرن پنج و شش، جامعه و مسائل مرتبط با آن، این گونه تصویر نشده اند. سنایی و غزالی در طرح دیدگاه های خویش بسیار متأثر از جامعه و جو سیاسی حاکم بر آن بوده اند؛ به طوری که همه ی آرمان ها و ایده ال های آن ها، مبتنی بر واقعیت های عصر هستند. در باب مقایسه ی اندیشه های سنایی و غزالی هم باید گفت، غزالی به خاطر وابستگی که با نظام و ساختار حاکم بر جامعه دارد، به هیچ عنوان نتوانسته به صراحت به نقد مسائل و موانع جامعه بپردازد و در نهایت نقش یک مصلح سیاسی و اجتماعی دارد. درحالی که سنایی بی سابقه ترین انتقاد های سیاسی عصر را در قالب شعر آفریده است و بی گمان خلق چنین آثاری نتیجه ی یک عمر زیستد در میان مردم است. در عین حال نظریه های سیاسی و اجتماعی غزالی، این مزیت را نسبت به اندیشه های سنایی دارد، که معمولاً نظام مندتر هستند.

بسیاری از رویدادهای اطراف ما بسیار سریع و در کسری از ثانیه رخ می دهند، به گونه ای که چشم انسان قادر به مشاهده نحوه رخداد آن ها نمی باشد. نحوه رویداد برخی از این پدیده ها برای محققین به منظور کشف قوانین طبیعت در جهت پیشبرد علم امری لازم و ضروری است. امروزه با پیشرفت تکنولوژی دوربین های دیجیتال با سرعت بالا تولید شده اند که قادر به تصویربرداری از این گونه پدیده ها هستند. به این ترتیب مشاهده تمام جزئیات رخداد پدیده های مذکور برای محققین امکان پذیر شده است. در حقیقت دوربین های با سرعت بالا پس از تصویربرداری با نرخ فریم بالا از پدیده سریع، دنباله ویدئویی حاصل را با نرخ فریم معمول(30 فریم بر ثانیه) به صورت آهسته پخش می کنند. این دوربین ها قادر به ثبت هزاران فریم در هر ثانیه هستند. حجم داده های تولیدی توسط این دوربین ها بسیار زیاد می باشد. از این رو فشرده سازی دنباله تصاویر تولید شده بسیار حائز اهمیت است. تاکنون روش های متفاوت و کارآمدی برای فشرده سازی دنباله تصاویر ویدئوی معمولی ارائه شده است. دوربین های با سرعت بالا در مدت زمان کوتاهی تعداد زیادی فریم تولید می کنند. در نتیجه فریم های تولید شده در مقایسه با فریم های حاصل از دوربین های معمولی، زمان بسیار کوتاهی برای پردازش در اختیار دارند. لذا برای فشرده سازی تصاویر حاصل از دوربین های تصویربرداری با نرخ فریم بالا نیاز به روش های ساده و فاقد پیچیدگی محاسباتی است که بتواند به صورت بلادرنگ انجام شود. دوربین های مذکور به صورت عمده در زمینه های تحقیقاتی، طراحی و توسعه، تولید و آزمایشگاه استفاده می شوند. در برخی از کاربردها نیاز به حفظ دقیق تمام اطلاعات حاصل شده است. بنابراین در آن ها از روش های فشرده سازی بدون اتلاف برای فشرده کردن ویدئو استفاده می شود. در این پایان نامه چندین روش فشرده سازی بدون اتلاف با در نظرگرفتن سادگی روش، ارائه شده و هم چنین معماری جدید و بهینه ای برای فشرده سازی سخت افزاری روش dpcm و یکی از روش های پیشنهادی ارائه و پیاده سازی شده اند

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.