نتایج نشان داد که با افزایش میزان شوری، وزن خشک اندام هوایی (ساقه و برگ) و ریشه، در مرحله غوزه-دهی و رسیدگی طبق، کاهش یافت و در مرحله رسیدگی طبق، کمترین میزان وزن خشک طبق در سطح شوری 24 دسی زیمنس بر متر حاصل شد، در حالیکه کاربرد تیمار پرایمینگ اثر معنی داری بر این پارامتر ها نداشت. در مرحله رسیدگی طبق، با افزایش میزان شوری، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی به میزان 33 درصد نسبت به شاهد کاهش نشان داد. کاهش سطح برگ نیز در هر سه مرحله رشد، و کاهش ارتفاع ساقه تنها در مرحله رسیدگی طبق، با افزایش شوری تا سطح 24 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. در مرحله غوزه دهی و رسیدگی طبق، افزایش شوری، عدد spad (شاخص میزان کلروفیل)، را کاهش داد. تعداد برگ در بوته نیز با افزایش شوری 29 درصد نسبت به شاهد کاهش نشان داد و عامل پرایمینگ نیز بر تعداد برگ در بوته اثر معنی داری داشت به طوری که پرایم شاهد و پرایم کلرید سدیم از نظر دارا بودن تعداد برگ در بوته از سایر پرایم ها بهتر بود. در بالاترین سطح شوری (24 دسی زیمنس بر متر) ، محتوای آب نسبی 11 درصد نسبت به شاهد افزایش نشان داد و عامل پرایمینگ، اثر معنی داری بر محتوای آب نسبی در مرحله رشد گیاهچه (4- 6 برگی) و رسیدگی طبق نشان داد. روند افزایشی محتوای پرولین با افزایش شوری مشاهده گردید. میزان کلروفیل a و b با افزایش شوری کاهش یافت، به طوری که کمترین میزان کلروفیل a و b در سطح شوری 24 دسی زیمنس بر متر حاصل شد. با افزایش شوری به سطوح بالاتر، میزان سدیم و منیزیم به ترتیب 56 و 60 درصد نسبت به شاهد افزایش یافت، در حالی که محتوای پتاسیم و نسبت پتاسیم به سدیم کاهش پیدا کرد، ولی بر میزان کلسیم تفاوت معنی داری نداشت. با افزایش شوری به سطوح بالاتر (16 و 24 دسی زیمنس بر متر)، سرعت رشد گیاه، نسبت سطح برگ و سرعت فتوسنتز خالص کاهش یافت، لیکن شوری بر سرعت رشد نسبی و سطح ویژه برگ بی تاثیر بود. به علاوه افزایش شوری، توزیع ماده خشک به سمت ساقه را افزایش داد، در حالی که باعث کاهش توزیع ماده خشک به سمت برگ و ریشه گردید.

چکیده در این تحقیق تاثیر پیش استخراج و بازگردانی لیکور حاصل از مرحله پیش استخراج با قلیا و استفاده مجدد آن در مرحله بعدی پیش استخراج، بر تولید و رنگ بری خمیر سودا-آنتراکینون کاه گندم بررسی شد. پیش استخراج کاه گندم با محلول قلیایی در دمای 140 درجه سانتیگراد و زمان 90 دقیقه به منظور دست یابی به کاهش وزن حدود 10-8 درصد انجام شد، تحت شرایط فرایندی پیش استخراج با قلیا، از لیکور حاصل از این مرحله به عنوان مایع پیش استخراج کاه در مرحله بعدی ) مرحله اول بازگردانی لیکور)، و از لیکور حاصل از مرحله اول بازگردانی نیز به عنوان مایع پیش استخراج کاه در مرحله بعدی) مرحله دوم بازگردانی لیکور( استفاده شد. نتایج تولید خمیرکاغذ از کاه پیش استخراج شده با قلیا و لیکور بازگردانی شده در مقایسه با کاه پیش استخراج نشده، جهت دست یابی به عدد کاپای حدود 12برای تولید خمیر قابل رنگ بری نشان داده است که بازده کل براساس وزن اولیه کاه، در کلیه تیمارهای پیش استخراج شده با پخت کاه شاهد پیش استخراج نشده تقریبا برابر بوده است. این در حالی است که بازده خمیرسازی در تیمارهای پیش استخراج شده بیشتر از کاه شاهد پیش استخراج نشده، بوده است. ازتوالی های متعددی برای رنگ بری خمیر شاهد بدون پیش استخراج استفاده شد وبا توجه به درجه روشنی مورد نظر حدود 80 درصد در نهایت از توالیadepdp برای تمام تیمارهای پیش استخراج شده استفاده شد. عکس العمل خمیرهای رنگ بری شده سودا-آنتراکینون کاه پیش استخراج شده به پالایش نسبت به خمیرکاغذ شاهد پیش استخراج نشده ضعیف تر بوده است. نتایج و یژگیهای نوری نشان داد تیمارهای شاهد پیش استخراج نشده و پیش استخراج شده به لحاظ درجه روشنی اختلاف معنی داری در سطح 95 درصد با هم نداشتند. اما بین تیمار شاهد پیش استخراج شده وتیمارهای بازگردانی لیکور اختلاف معنی دار مشاهده شد. ماتی کاغذ با پیش استخراج به طور معنی داری افزایش یافت. نتایج ویژگی های فیزیکی ومقاومتی نشان داد که بین تیمارشاهد پیش استخراج نشده و شاهد پیش استخراج شده در سطح 95 درصد اختلاف معنی داری وجود ندارد. بعلاوه بین تیمار شاهد پیش استخراج شده وتیمارهای بازگردانی لیکور نیز اختلاف معنی داری مشاهده نشد.

چکیده: در این پژوهش ارزش غذایی گیاه علف مورچه (cressa cretica) در مراحل فنولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها در شرایط سایه خشک و سپس آسیاب شدند، و ترکیبات شیمیایی در آزمایشگاه اندازه گیری شد. تجزیه پذیری ماده خشک به روش کیسه های نایلونی (in situ ) و گوارش پذیری ماده آلی (omd) و انرژی قابل متابولیسم (me) به روش تولید گاز (in vitro) و گوارش پذیری، ماده خشک (dm) پروتئین خام (cp)، چربی خام (ee)، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی (adf)و فیبر نامحلول در شوینده خنثی (ndf) در گوسفند اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در بین مراحل رشد، از نظر ترکیبات شیمیایی به جزء ماده خشک، چربی خام و کلسیم (ca) اختلاف معنی دار وجود داشت (05/0 < p). میزان گوارش پذیری ماده آلی برای سه مرحله فنولوژی رویشی، گلدهی و بذردهی به ترتیب 34/56، 04/58 و 44/58 درصد و انرژی قابل متابولیسم به ترتیب 4/8، 71/8 و 69/8 مگاژول در کیلوگرم می باشد (05/0p<) که مرحله بذردهی بهتر است. از نظر فراسنجه های تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر تفاوت معنی داری بین مراحل فنولوژیکی مشاهده شد (05/0p<) که مرحله رویشی بهتر است. میانگین گوارش پذیری ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی و فیبر نامحلول در شوینده خنثی برای سه مرحله فنولوژیکی رویشی، گلدهی و بذردهی به ترتیب 73/53 و 71/50 و 16/49 ، 91/83 و 95/52 و 9/51 ، 71/61 و 7/72 و 71/69 ، 67/26 و 18/20و 17/38 ، 78/35 و 85/30 و 85/46 درصد می باشد. نتایج این پژوهش نشان داد علف مورچه در مرحله بذردهی ارزش غذایی مطلوب تری برای تغذیه دام دارد.

در این پژوهش، ویژگی های ریخت شناسی برای شناسایی قارچ های بی هوازی موجود در شکمبه گوسفند بلوچی در اقلیم خشک مورد بررسی قرار گرفته است. از محیط کشت نیمه تعریف شده c جهت کشت، جداسازی و خالص سازی قارچ های بی هوازی استفاده گردید. نمونه برداری از محتویات جامد و مایع شکمبه گوسفند انجام شد و از این نمونه به عنوان منبع قارچ جهت تلقیح به محیط کشت استفاده گردید تا قارچ ها در این محیط رشد کرده و مراحل جداسازی و خالص سازی انجام شد. از روش جدیدی به نام رول باتل برای خالص سازی قارچ های بی هوازی استفاده شد. کاربرد چند آنتی بیوتیک ضد باکتریایی همچون آمپی سیلین، پنی سیلین، استرپتومایسین، اکسی تتراسایکلین و کلرامفنیکل به منظور جداسازی و خالص سازی قارچ های بی هوازی از محتویات دستگاه گوارش ضروری است. با توجه به ویژگی های ریخت شناسی، جنس هایneocallimastix, piromyces و گونه های piromyces communis, piromyces minutus, piromyces rhizinflata, cecomyces communis در شکمبه گوسفند بلوچی شناسایی شدند.

در این پژوهش، ویژگی¬های ریخت¬شناسی برای شناسایی قارچ¬های بی¬هوازی موجود در شکمبه گاو سیستانی در اقلیم خشک مورد بررسی قرار گرفته است. محیط کشت مورد استفاده جهت کشت، جداسازی و خالص¬سازی قارچ¬های بی¬هوازی، نیمه تعریف شده وکاملا بی¬هوازی بود. نمونه برداری از محتویات جامد و مایع شکمبه گاو نر بالغ سیستانی انجام شد و از این نمونه به عنوان منبع قارچ جهت تلقیح به محیط کشت استفاده گردید تا قارچ¬ها در این محیط رشد کرده و مراحل جداسازی و خالص¬سازی انجام شود. از روش جدیدی به¬نام رول باتل برای خالص¬سازی قارچ¬های بی¬هوازی استفاده شد. از آنتی¬بیوتیک¬های ضد باکتریایی همچون آمپی¬سیلین، پنی¬سیلین، استرپتومایسین، اکسی تتراسایکلین و کلرامفنیکل به منظور جداسازی و خالص¬سازی قارچ¬های بی¬هوازی از محتویات دستگاه گوارش استفاده شد. با توجه به ویژگی¬های ریخت¬شناسی، جنس neocallimastix و گونه¬های orpinomyces joyonii, piromyces mae, piromyces communis, piromyces minutus, piromyces rhizinflata در شکمبه گاو سیستانی شناسایی شدند.

این پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی علوفه نی پرتوتابی شده با روش کیسههای نایلونی و تولید گاز انجام شد. برای این منظور نمونه ها از مزارع سیستان به طور تصادفی سیستماتیک جمع¬آوری و پس از خشک¬کردن برای پرتوتابی ، سه نمونه 750 گرمی از این خوراک در کیسه های پلاستیکی بسته بندی و در سه سطح 100، 200 و 300 کیلوگری پرتوتابی شد. بعد از پرتوتابی، مقداری از نمونه¬ها با آسیاب مجهز به غربال 2 میلیمتری آسیاب شد و ترکیبات شیمیایی شامل ماده¬ خشک، ماده¬ آلی، پروتئین¬ خام، چربی ¬خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی با روش استاندارد تعیین شد. گوارش پذیری ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و تجزیه پذیری ماده خشک با روشهای تولید گاز (in vitro) و کیسههای نایلونی (in situ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پرتوتابی در هیچ سطحی اثر معنی داری بر میزان ماده خشک، ماده آلی، چربی خام و خاکستر نداشت، اما بر میزان پروتئین خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز در سطوح 100، 200 و 300 کیلوگری اثر معنی داری داشت. نتایج تجزیه پذیری به روش in situ باعث افزایش تجزیه پذیری ماده خشک شد و با افزایش زمان انکوباسیون میزان تجزیه پذیری افزایش یافت. همچنین، نتایج تولید گاز نشان داد که در تمام زمان های انکوباسیون اثر پرتوتابی با بیم الکترون باعث افزایش میزان گاز تولیدی شد. بطور کلی نتایج این آزمایش مشخص کرد با توجه به تغییرات دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز و گوارش پذیری، برای بهبود ارزش غذایی علوفه نی پرتوتابی با دوز 300 کیلوگری توصیه می شود.

این پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی سورگوم علوفه ای پرتوتابی شده با روش کیسه های نایلونی و تولید گاز انجام شد. برای این منظور نمونه ها از مزارع سیستان به طور تصادفی سیستماتیک جمع¬آوری و پس از خشک¬کردن برای پرتوتابی ، سه نمونه 750 گرمی از این خوراک در کیسه های پلاستیکی بسته بندی و در سه سطح 100، 200 و 300 کیلوگری پرتوتابی شد. بعد از پرتوتابی، مقداری از نمونه¬ها با آسیاب مجهز به غربال 2 میلیمتری آسیاب شده و ترکیبات شیمیایی شامل ماده¬ خشک، ماده¬ آلی، پروتئین¬ خام، چربی ¬خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی با روش استاندارد تعیین شد. گوارش پذیری ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و تجزیه پذیری ماده خشک با روش های تولید گاز (in vitro) و کیسه های نایلونی (in situ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پرتوتابی در هیچ سطحی اثر معنی داری بر میزان ماده خشک، ماده آلی، چربی خام و خاکستر نداشت، اما بر میزان پروتئین خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز در سطوح 100، 200 و 300 کیلوگری اثر معنی داری داشت. نتایج تجزیه پذیری به روش in situ باعث افزایش تجزیه پذیری ماده خشک شد و با افزایش زمان انکوباسیون میزان تجزیه پذیری افزایش یافت. همچنین، نتایج تولید گاز نشان داد که در تمام زمان های انکوباسیون اثر پرتوتابی با بیم الکترون باعث افزایش میزان گاز تولیدی شد. بطور کلی نتایج این آزمایش مشخص کرد با توجه به تغییرات دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز و گوارش پذیری، برای بهبود ارزش غذایی سورگوم علوفه ای پرتوتابی با دوز 300 کیلوگری توصیه می شود.