لاک پشت های منقار عقابی(eretmochelys imbricata) در جزایر گرمسیر سرتاسر جهان زندگی می کنند. ویژگی های کلیدی تاریخچه حیات این گونه با همه گونه های دیگر لاک پشت دریایی شامل مهاجرت بالغ ها بین زیستگاه های تغذیه ای و آمیزشی مشترک است درحالی که از لحاظ تغذیه از اسفنج ها با آنها اشتراکی ندارد. خلیج فارس ودریای عمان زیستگاه های مهمی برای لاک پشت های دریایی گونه منقار عقابی و سبز به شمار می روند. iucn این گونه را در معرض انقراض و در طبقه به شدت در معرض خطر معرفی کرده است. در ایران جمعیت های لاک پشت دریایی در نتیجه تاثیرات مستقیم و غیر مستقیم بشری از جمله شکار بی رویه یا غیر قانونی به شدت در حال کاهش است. یک استراتژی حفاظتی کارامد به دانستن جنبه های کلیدی زیست شناسی لاک پشت منقار عقابی شامل میزان جدایی بین کلون های آشیانه ای، مسیرهای مهاجرتی لاک پشت های جوان و بالغ و همچنین منبع جمعیت های تغذیه کننده وابسته است. مدیریت جمعیت های دارای گونه های مهاجر نیاز به همکاری محدوده های ایستگاهی جهت تهیه نقشه های سازمان دهی دارد. نظر به اهمیت مطالعات ژنتیکی در آشکار کردن تفاوت های بین گروه های جمعیتی درون یک گونه، به منظور دستیابی به ساختار ژنتیکی، تعیین تفاوت ها در سطح مولکولی و جداسازی جمعیت های مختلف لاک پشت منقارعقابی در ایران، نمونه برداری لاک پشت منقارعقابی از 3 منطقه شامل جزیره های قشم و کیش در استان هرمزگان و نخیلو در استان بوشهر انجام و استخراج dna به روش فنل - کلروفرم صورت گرفت. انتخاب پرایمر براساس توالی قطعه ای از ناحیه کنترلی میتوکندری انجام و فرآیند pcr صورت پذیرفت . هضم آنزیمی محصول pcr به طول 890 جفت باز توسط 7 آنزیم محدودگر hindii? afai(rsai) ? ndei? ecori? hinfi ?hindiii? bamhi در مجموع 4 ژنوتیپ متفاوت نشان داد. محاسبه تنوع ژنوتیپی، برآورد شباهت و فاصله ژنتیکی بین جمعیتی نشان می دهد که تنوع در ناحیه کنترلی ژنوم میتوکندریایی منقار عقابی های جزایر مورد مطالعه پایین است. همچنین نتایج حاکی از آن است که ناهمگنی ژنتیکی قابل توجهی بین جمعیت های مختلف وجود ندارد و حداقل در سطح هاپلوتایپی شواهد کافی در جهت جدایی و تمایز نمونه های مورد مطالعه مشاهده نشد.

آندروژن ها نقشی اساسی در تمایز ثانویه جنسی، از جمله اسپرماتوژنز بازی می کنند که این اعمال به واسطه گیرنده آندروژن انجام می گیرد. ژن کد کننده گیرنده آندروژن انسانی (ar) دارای دو تکرار پلی مورفیک cag و ggn در اگزون اول خود می باشد. تا کنون نقش تکرار cag به خوبی در چندین اختلال بالینی از جمله ناباروری، بررسی شده است اما عملکرد دقیق ggn هنوز نامشخص است و اطلاعات ناچیزی در مورد آن وجود دارد. در این مطالعه برای نخستین بار معناداری تکرار های ggn در مردان نابارور آیدیوپاتیک استان خوزستان بررسی گردید. از نمونه خون 72 فرد نابارور آیدیوپاتیک و 72 فرد بارور به عنوان گروه شاهد نمونه خون گرفته شد و dna آن استخراج گردید. پرایمر های مخصوص برای قطعه ggn طراحی گردیند و محصولات pcr تعیین توالی شدند. تعداد تکرار ها در افراد نابارور بین 18 تا 27 تکرار بود در حالیکه این تعداد در افراد بارور در محدوده 20 تا 28 قرار داشت. بر پایه نتایج به دست آمده از آزمون t توسط نرم افزار spss 16، تفاوت اندازه تکرارها در افراد بارور نابارور و بارور از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین تکرار ggn با توجه به قومیت افراد نابارور و بارور نیز تفاوت معنی داری نداشت. اما اندازه تکرار ggn در افراد نابارور آزواسپرم به طور معنی داری بیش از افراد نابارور الیگواسپرم بود.