سیستم های الکترونیک سلامت به عنوان سیستمی جهت دسترس پذیر ساختن اطلاعات، می توانند باعث ارتقاء سطح دسترسی به اطلاعات بیمار شوند و پرونده الکترونیک سلامت با اهمیت ترین ابزار جهت ارائه مراقبت با کیفیت بالا از طریق به اشتراک گذاردن اطلاعات سلامت می باشد، تحقیقات بین المللی نشان می دهد که مزایای سلامت الکترونیک زمانی افزایش می یابد که اطلاعات پرونده الکترونیک سلامت قابل دسترس باشد و توسط کلیه افراد درگیر در مراقبت از بیمار استفاده شود. هدف از استاندارد های پرونده الکترونیک سلامت ارتقاء سطح گرد آوری و تبادل اطلاعات مربوط به بالینی بین سیستم ها ، کاربران و سازمان ها ی مختلف می باشد. استاندارد های متعددی در این زمینه وجود دارد که از مهمترین آنها می توان به hl7(health level 7)، cen en13606، open ehrوجود دارد. ارزیابی و انتخاب استانداردهای انفورماتیک سلامت،مخصوصا آنهایی که مربوط به معماری و قابلیت تعامل پذیری می شود یک مشکل سخت است.ما با مطالعه ادبیات موضوع و یک اسکن محیطی بر روی این موارد سعی کرده ایم تا مواردی که در این امر مهم می باشد را شناسایی کنیم. معیار های منتخب خود را برای مدل معماری ehr را با توجه به الزامات آن تعریف کرده ایم که در راس مهمترین آنها قابلیت تعامل پذیری وجود دارد.قابلیت تعامل پذیری یعنی توانایی اینکه داده ها بتوانند با دقت،موثر،ایمن،و یکپلرچه از سیستم های مختلف،با برنامه های نرم افزاری مختلف و شبکه ها با تنظیمات مختلف با حفط کردن هدف اصلی داده ارتباط و تبادل پیدا کنندپس از تعریف محور های مهم ،با توجه به 5 بعد اصلی مدل rm-odp دسته بندی شدند.البته لازم به ذکر است که بعد امنیت هم به علت اهمیت زیاد در پرونده های الکترونیک به عنوان یک بعد جدا در نظر گرفته شد و تبدیل به 6 بعد اصلی شد. دسته بندی محور ها در بعدهای اصلی با توجه به نظرات خبرگان تایید گردید و سپس به وزن دهی هر یک از مشخصه ها پرداختیم.سپس تجزیه تحلیل داده ها در قالب تحلیل پرسشنامه صورت گرفت.معنی داری و اهمیت شاخص ها تعیین و اولویت بندی6 گروه اصلی متغیرها صورت پذیرفت ودر پایان چارچوبی مفهومی را از نقطه نظرات مختلف معماری فراهم شد و با استفاده از آن ساختار اطلاعاتی این 3 استاندارد مهم مورد مقایسه قرار گرفت تا با ارائه نکات کلیدی و قوت و ضعف هر کدام از استاندارد ها بتوان زمینه را برای تحقیقات آتی مسیر کرد.

صنعت سلامت از جمله حوزه های اصلی زندگی است که سرشار از پیشرفت های حیرت آور و چالش های متنوع است. علوم پزشکی مرتباً در حال کشف بیماری های جدید و روش های نوین درمانی است و توسعه تکنولوژی های دیجیتالی و ورود آن ها در صنعت سلامت در قالب پزشکی از راه دور، بیوانفورماتیک و غیره به منظور ارتقاء خدمات سلامت، این صنعت را با چالش های جدیدی مواجه ساخته است. از طرفی، کشورهای درحال توسعه، با درآمدهای متوسط و کم، اغلب با مشکل کمبود اطلاعات پزشکی دسترسی برای ارائه خدمت سلامت و کیفیت ارائه خدمت در حوزه سلامت مواجه بوده اند. این کمبودها در برخی از کشورهای کم توسعه یافته دیده می شود و اغلب این کمبودها به دلیل شکاف موجود در منابع، کمبود بودجه های تخصصی به موضوع سلامت و کم بودن کارکنان ارائه دهنده خدمت می باشد. در این موارد اگر بخواهیم به منظور افزایش درآمد کشورها و تخصیص بودجه های مناسب برای بخش سلامت به -منظور ارائه خدمات بهتر باشیم، ممکن است سال ها به طول انجامد. لذا نیاز فوری به فناوری های نوآورانه و استفاده از راه حل های مبتنی بر تکنولوژی دیده می شود. با توجه به بالا بودن ضریب نفوذ استفاده از ابزارهای موبایل در کشورها، استفاده از ابزارهای موبایل مانند گوشی های همراه و ابزار بیسیم می تواند به سرعت و به طور گسترده ای در کشورهای درحال توسعه، نفوذ نمایند. هدف اصلی این مطالعه، ارائه راه کارهایی برای توسعه خدمات سلامت الکترونیکی مبتنی بر موبایل در کشور ایران با بررسی انواع خدماتی است که در حوزه سلامت الکترونیکی مبتنی بر موبایل در کشورهای جهان ارائه گردیده است. به عبارتی با بهره برداری از تجربیات کشورهای پیشرو که از سوی سازمان بهداشت جهانی معرفی شده اند، با توجه به زیرساخت موبایل کشور، خدمات قابل پیاده سازی در این حوزه معرفی می گردد. با توجه به ماهیت پژوهشی بودن این تحقیق، از روش های توصیفی و مطالعه کشورهای پیشرو استفاده شده است. در این تحقیق روش توصیفی در استفاده از نظر خبرگان به کار گرفته شده و آزمون پیمایشی- توصیفی و از نوع کاربردی می باشد. آنچه به عنوان دستاورد این تحقیق به حساب می آید معرفی تعدادی از پروژه های موفق در حوزه خدمات سلامت الکترونیکی مبتنی بر ابزارهای موبایل خواهد بود که با بومی سازی و تحقیق بر ماهیت این نوع طرح های موفق در کشورها، می توان قدم های اولیه این حوزه را در کشور برداشت و طرح های اینچنینی در سطح ملی پیشنهاد نمود