هدف از انجام این پژوهش، تعیین منابع پیش بینی کننده اعتماد به نفس ورزشی کشتی گیران جوان بوده است. به همین منظور پرسشنامه منابع اعتماد به نفس ورزشی ویلی و همکاران (1998) و پرسشنامه اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت (2002) به طور تصادفی در اختیار 148 کشتی گیر جوان شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور سال 1388 قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه های مذکور توسط متخصصان تعیین و ثبات درونی پرسشنامه اعتماد به نفس ورزشی نیز در یک مطالعه مقدماتی با آلفای کرونباخ 89/0تعیین شد. برای تعیین روایی سازه و تشخیص عوامل زیربنایی پرسشنامه اعتماد به نفس ورزشی که برای اولین بار در کشور مورد استفاده قرار می گرفت، از روش تحلیل مولفه های اصلی (pc) و چرخش واریماکس استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که منبع تسلط بر مهارت قوی ترین پیش بینی کننده اعتماد به نفس ورزشی مهارت های بدنی و تمرینی (001/0 p<؛713/6=t ؛466/0=b)، رفتار رهبری مربی قوی ترین پیش بینی کننده اعتماد به نفس ورزشی کارایی شناختی (001/0 p<؛225/ 7=t ؛514/0=b)، حمایت اجتماعی قوی ترین پیش بینی کننده اعتماد به نفس ورزشی قابل انعطاف (001/0p< ؛622/3=t ؛279/0=b) و در مجموع منبع تسلط بر مهارت قوی ترین پیش بینی کننده اعتماد به نفس ورزشی (001/0 p<؛783/3=t ؛275/0=b) کشتی گیران جوان است. یافته های این پژوهش از مدل چند بعدی اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت (2002) حمایت می کند.

هدف از انجام این پژوهش مقایسه تأثیر ترتیب نسبت های مختلف ارائه تمرین جسمانی و ذهنی بر عملکرد، یادگیری و انتقال مهارت دارت در دانش آموزان پسر 10 تا 12 سال می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی می باشد. بدین منظور 80 نفر از دانش آموزان پسر که در کلاس سوم، چهارم و پنجم تحصیل می کردند و تمایل به شرکت در این پژوهش را داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی به هشت گروه با نسبت ها و ترتیب های مختلف تمرین ذهنی ـ تمرین جسمانی (25%، 50% ،75%، 100%) که در هر گروه 10 نفر بودند تقسیم شدند. در ابتدا پس از تقسیم بندی از آن ها پیش آزمون(پرتاب دارت) گرفته شد و سپس هر هشت گروه به مدت 10 جلسه و هر روز طبق برنامه آموزشی از قبل طراحی شده به تمرین مهارت ملاک(پرتاب دارت) پرداختند. در پایان جلسات از آن ها پس آزمون(اکتساب، یادگیری، انتقال) گرفته شد و داده ها توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تی وابسته، آنالیز واریانس، آزمون های اندازه های مکرر و برای کشف محل تفاوت رتبه ها از آزمون کوئد استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله اکتساب، عملکرد گروه های، تمرین ذهنی ـ جسمانی (%75ـ%25)، تمرین جسمانی ـ ذهنی (%75- %25)، تمرین ذهنی ـ جسمانی(%25 - %75) تفاوت معنی داری وجود دارد. این نتایج در مرحله یادداری، تفاوت بین گروه های تمرین ذهنی ـ جسمانی (%75ـ%25)، تمرین جسمانی ـ ذهنی(%75- %25)، تمرین ذهنی ـ جسمانی(%25 - %75 ) را نشان می دهد و هم چنین در مرحله انتقال بین گروه های تمرین ذهنی ـ جسمانی (%75ـ%25)، تمرین جسمانی ـ ذهنی(%75- %25)، تمرین ذهنی ـ جسمانی(%25 - %75 ) تفاوت معنی داری وجود دارد. در نهایت بین روش های مختلف(ترتیب و نسبت) تمرین ذهنی ـ جسمانی بر عملکرد، یادگیری و انتقال مهارت دارت تفاوت معنی داری وجود دارد.

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتئین خام بر عملکرد، برخی از فاکتورهای اقتصادی تولید و فراسنجه های خونی بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی با 840 قطعه جوجه ی 14 روزه در 6 تیمار و 7 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار روز انجام گردید. جیره های آزمایشی در طی روزهای 14 تا 28 و 29 تا 42 روزگی به ترتیب عبارت بود از، 4/26 و 4/26 (تیمار 1)، 4/26 و 24 (تیمار 2)، 4/26 و 6/21 (تیمار 3)، 24 و 24 (تیمار 4)، 24 و 6/21 (تیمار 5)، 6/21 و 6/ 21 (تیمار 6) درصد پروتئین خام. نتایج این آزمایش نشان داد که افزایش وزن بدن، مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در 14 تا 28 روزگی و 28 تا 42 روزگی تحت تاثیر سطوح پروتئین جیره قرار نگرفت (05/0 p>). اما در کل دوره تیمار 3 توانست بهبود معنی داری (1/0p<) را در ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با تیمار 5 موجب شود. فراسنجه های خونی و لاشه نیز در دوره های مختلف تحت تاثیر پروتئین جیره قرار نگرفتند. در کل به نظر می رسدکه تفاوت معنی داری از لحاظ عملکرد بین سطوح مختلف پروتئین در مقایسه با مقادیر توصیه شده ی nrc 1994 وجود نداشت.

چکیده هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر فراوانی بازخورد کانون توجه بر اکتساب و یادداری سرویس تنیسی والیبال بود. 48 داوطلب که هیچ گونه سابقه شرکت در کلاس های آموزشی رشته والیبال را نداشتند، با دامنه سنی 14 تا 17 سال در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به چهار گروه بازخورد با فراوانی های مختلف (بازخورد کانون توجه درونی 100%، بازخورد کانون توجه درونی 33%، بازخورد کانون توجه بیرونی 100% و بازخورد کانون توجه بیرونی 33%) تقسیم شدند. در این تحقیق مرحله تمرین شامل پنج جلسه که هر جلسه شامل 30 کوشش تمرینی بود، که در 3 دسته 10 کوششی انجام شد. در این آزمایش آزمون اکتساب بلافاصله پس از مرحله تمرین و آزمون یادداری با دو روز تاخیر انجام شد، که هر کدام شامل 10 کوشش بدون بازخورد بودند. در این پژوهش برای آزمون فرضیه های تحقیق از آمار استنباطی شامل آزمون t همبسته، آزمون تحلیل واریانس عاملی و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که در مرحله اکتساب گروه های بازخورد کانون توجه بیرونی در مقایسه با گروه های بازخورد کانون توجه درونی عملکرد بهتری داشتند، همچنین گروه بازخورد کانون توجه بیرونی با فراوانی 33% در مقایسه با سایر گروه ها در مرحله فراگیری سرویس تنیسی والیبال موثرتر بودند. . این یافته ها نشان می دهد که بازخورد کانون توجه بیرونی با فراوانی33% می تواند یکی از فاکتورهای مهم در فراگیری مهارت های حرکتی باشد. بنابراین توصیه می شود که مربیان در آموزش مهارت های حرکتی به منظور افزایش یادگیری فراگیرندگان از بازخورد کانون توجه بیرونی با فراوانی 33? استفاده کنند. واژگان کلیدی فراوانی بازخورد – بازخورد کانون توجه – توجه درونی – توجه بیرونی

این تحقیق به منظور بررسی اثرات کمپلکس های آلی مواد معدنی بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و سطح هورمون های تیروئیدی جوجه های گوشتی تحت تنش سرمایی انجام شد. در یک طرح کاملا تصادفی از 264 قطعه جوجه گوشتی با 6 تیمار و 4 تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه فاقد کمپلکس آلی مواد معدنی در شرایط پرورش عادی (کنترل مثبت، دمای 24 درجه سانتی گراد)، جیره پایه فاقد کمپلکس آلی مواد معدنی در تنش سرمایی (کنترل منفی،دمای 15 درجه سانتی گراد)، تنش سرمایی+ کمپلکس آلی روی- مس- منگنز (zmc)، تنش سرمایی + کمپلکس آلی سلنیوم (se)، تنش سرمایی +کمپلکس آلی کروم (cr)، تنش سرمایی + کمپلکس آلی روی – مس - منگنز + سلنیوم + کروم(zmc + se + cr) بودند. جوجه های تیمارهای تنش سرمایی در دمای 15 درجه سانتی گراد از روز 21 تا 42 پرورش قرار گرفتند. خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی و تلفات به صورت روزانه محاسبه شد. برای تعیین خصوصیات لاشه، در پایان آزمایش دو پرنده از هر تکرار انتخاب و کشتار شد. در سن 25 روزگی و پایان دوره دو پرنده از هر تکرار برای تعیین فراسنجه های خونی، هورمون های تیروئیدی و تیترآنتی بادی خونگیری شد. تنش سرمایی منجر به کاهش وزن و افزایش ضریب تبدیل خوراک نسبت به دمای معمول شد (05/0p<) ولی خوراک مصرفی در بین تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنی داری نشان نداد. استفاده از کمپلکس آلی مواد معدنی بویژه کروم و مس - روی- منگنز در شرایط تنش سرمایی باعث بهبود معنی داری در افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک شد. تنش سرمایی وزن قلب را در مقایسه با دمای معمولی افزایش داد و استفاده از مکمل های آلی منجر به کاهش وزن قلب (05/0p<) و درصد چربی محوطه بطنی نسبت به تنش سرمایی شدند (01/0p<). تنش سرما یا مکمل ها بر سایر خصوصیات لاشه تاثیر نداشتند. از میان فراسنجه های خونی تنها کلسترول به وسیله دما یا مکمل های آلی تحت تاثیر قرار گرفت و تنش سرمایی افزایش معنی داری را در کلسترول نسبت به دمای معمول ایجاد کرد. استفاده از مکمل های آلی منجر به کاهش کلسترول نسبت به تنش سرمایی شد (01/0p<). تنش سرمایی هورمون های تیروئیدی را نسبت به دمای معمول افزایش داد و مکمل ها بویژه کروم و روی- منگنز - مس آلی در پایان دوره t3 و t3/t4 را کاهش و t4 را افزایش دادند (01/0p<). پاسخ ایمنی هومورال به غیر از گامبورو در 42 روزگی تحت تاثیر دما یا مکمل های آلی قرار نگرفت. تلفات نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. در کل نتایج آزمایش نشان داد که تنش سرمایی تاثیر منفی بر عملکردجوجه های گوشتی داشته و استفاده از کمپلکس آلی مواد معدنی تا حد زیادی می تواند اثرات تنش سرمایی را کاهش دهد.

این آزمایش به منظور بررسی استفاده از آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، پری بیوتیک، مجموع پروبیوتیک + پری بیوتیک و سین بیوتیک بر صفات عملکرد، فراسنجه های خونی (کلسترول و تری گلیسرید)، جمعیت لاکتوباسیل و کلی فرم در ایلئوم و سکوم و بیان ژن اینترلوکین-2 در ایلئوم جوجه های گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور آزمایشی با تعداد 1056 قطعه جوجه نر یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار و 6 تکرار و 16 قطعه در هر تکرار از 1 تا 42 روزگی صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره پایه بدون ماده افزودنی (شاهد)، 2) جیره پایه + آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین، 3) جیره پایه + پروبیوتیک تجاری پریمالاک، 4) جیره پایه + پروبیوتیک تجاری باکتوسل، 5) جیره پایه + پری بیوتیک تجاری تکنوموس، 6) جیره پایه + پری بیوتیک تجاری فرمکتو، 7) جیره پایه + پریمالاک + تکنوموس، 8) جیره پایه + باکتوسل + تکنوموس، 9) جیره پایه + پریمالاک + فرمکتو، 10) جیره پایه + باکتوسل + فرمکتو، 11) جیره پایه + سین بیوتیک بیومین ایمبو. نتایج نشان داد که اثر جیره های حاوی مکمل های افزودنی در هیچ یک از دوره های پرورشی (آغازین، رشد، پایانی و کل دوره) بر افزایش وزن و خوراک مصرفی موثر نبود (05/0<p). در طی دور? آغازین، تیمار حاوی سینبیوتیک، فرمکتو و باکتوسل + فرمکتو و در طی مرحله رشد و کل دوره، تیمار پریمالاک + فرمکتو موجب کاهش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد شدند (01/0p<). اثر تیمارهای آزمایشی روی فراسنجه های خونی در سنین 23 و 42 روزگی در مقایسه با شاهد معنی دار نبود. نتایج آزمایش نشان داد که در سن 23 و 42 روزگی، تیمارهای حاوی مکمل های افزودنی اثری بر جمعیت لاکتوباسیل در ایلئوم در مقایسه با شاهد نشان ندادند (05/0p>). جمعیت لاکتوباسیل در سکوم در 23 روزگی، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). در 42 روزگی، تیمارهای پری بیوتیک فرمکتو، مجموع پریمالاک + تکنوموس، باکتوسل + فرمکتو و سین بیوتیک بیومین ایمبو، موجب افزایش جمعیت لاکتوباسیل در سکوم نسبت به تیمار حاوی پروبیوتیک پریمالاک شدند (01/0>p). تیمار پریمالاک + فرمکتو در کاهش جمعیت کلی فرم در ایلئوم نسبت به شاهد در 42 روزگی موثر بود (05/0p<). در 23 روزگی، بیشترین بیان ژن il-2 در ایلئوم بواسطه تیمارهای حاوی تکنوموس، پریمالاک + تکنوموس و سینبیوتیک مشاهده شد (01/0p<). در 42 روزگی، تیمار حاوی باکتوسل + فرمکتو بیشترین بیان ژن il-2 در ایلئوم را در مقایسه با شاهد نشان داد (05/0p<). با استناد بر نتایج بدست آمده در این آزمایش می توان بیان نمود مصرف مکمل های مختلف به صورت انفرادی و تلفیق با یکدیگر اثرات متفاوتی را بر فراسنجه های مختلف دارند و در برخی صفات مانند عملکرد، تیمارهای حاوی پروبیوتیک + پری بیوتیک خیلی بیشتر از تیمار آنتی بیوتیک توانسته است ضریب تبدیل خوراک را بهبود بخشد. همچنین تیمارهای حاوی مجموع پروبیوتیک + پری بیوتیک که به نوعی سینبیوتیک محسوب می شوند، موجب افزایش قابل ملاحظه شمار جمعیت لاکتوباسیل و کاهش جمعیت کلی فرم در ایلئوم و سکوم شده اند و موجب بالا بردن سیستم ایمنی بواسطه افزایش بیان ژن il-2 در دستگاه گوارش شده اند، از این جهت می توانند بر پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی موثر واقع گردند.

هدف: هدف از این تحقیق مقایسه ابعاد رفتار شهروندی سازمانی کارکنان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و غیر دولتی استان خراسان رضوی بود. روش: نمونه آماری این تحقیق شامل40 نفر از کارکنان تربیت بدنی دانشگاه های فردوسی مشهد و تربیت معلم سبزوار به عنوان دانشگاه های دولتی و دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد و نیشابور به عنوان دانشگاه های غیر دولتی بود، که به صورت تصادفی - طبقه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی که پایایی درونی آن به میزان 82/0 مورد تایید قرارگرفت و پرسشنامه اطلاعات فردی استفاده شد. داده های جمع آوری شده از طریق آزمون های میانگین، انحراف استاندارد و t مستقل در سطح معنی داری 05/0>p مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که در مولفه های آداب اجتماعی، وجدان کاری، هماهنگی متقابل شخصی، جوانمردی و همچنین مجموع رفتار شهروندی سازمانی در بین کارکنان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و غیر دولتی تفاوت معنی داری وجود دارد. میان مولفه های نوع دوستی، محافظت از منابع سازمان و نزاکت در بین دو گروه دولتی و غیر دولتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و تاثیری که رفتار شهروندی سازمانی بر کارایی و بهبود عملکرد سازمانی دارد، لازم است با توجه هر چه بیشتر به این مقوله، زمینه ارتقاء رفتار شهروندی سازمانی در بین کارکنان تربیت بدنی فراهم گردد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه مهارت های ذهنی با اضطراب رقابتی ورزشکاران یازدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان دانشگاه های ایران بود. جامع? آماری این پژوهش را کلی? ورزشکاران شرکت کننده در یازدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان دانشگاه های ایران که در بخش پسران (3500=n) و در بخش دختران (2500=n) بود تشکیل دادند. با استفاده از جدول مورگان نمونه آماری در بخش پسران (346=n) و در بخش دختران (331=n) در نظر گرفته شد که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه مهارت های ذهنی راسل (2010) و اضطراب رقابتی مارتنز و همکاران (1990) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها با بهره گیری از نظرات اصلاحی اساتید متخصص تربیت بدنی در حوزه های رفتار حرکتی و روانشناسی ورزش تعیین شد. پایایی درونی پرسشنامه های مهارت های ذهنی و اضطراب رقابتی با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با (80/0=?) و (74/0=?) به دست آمد. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بوده که به صورت میدانی اجرا شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و آزمون های آماری کلموگروف اسمیرونف، ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل، anova، آزمون تعقیبی بونفرونی، تحلیل رگرسیون، آزمون kmo و کرویت بارتلت و تحلیل عاملی تأییدی (cfa) در نرم افزارهای آماری spss، eqs و lisrel استفاده شد. نتیجه آزمون تحلیل عاملی تأییدی روایی سازه مطلوب پرسشنامه ها را نشان داد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل فرضیه های این پژوهش نشان داد بین مهارت های ذهنی با اضطراب رقابتی (022/0=p ، 093/0-=r)، اضطراب شناختی (005/0p? ، 322/0r=-)، اضطراب جسمی (005/0p? ، 329/0-r=) و اعتماد به نفس (005/0?p ، 534/0=r) رابطه معناداری وجود دارد. بین مهارت های ذهنی (005/0=p ، 81/2=t) و اضطراب رقابتی (005/0?p ، 4/4=t) مردان و زنان تفاوت معناداری مشاهده شد. نتایج حاکی از آن بود که بین اضطراب رقابتی گروه های مختلف بـر اساس سطح تـحصیلات و مهارت های ذهنی بر اساس مقام قهرمانی تفاوت معناداری بین گروه های مختلف وجود دارد (05/0?p). از طرفی بین مهارت های ذهنی با سابقه ورزشی (031/0p= ، 088/0r=) و بین اضطراب رقابتی با وزن (005/0p? ، 149/0r=) و سابقه ورزشی (021/0p= ، 095/0r=) رابـطه مثبت و معناداری وجود داشت. از طرفی نتایج تـحلیل رگرسیون نشان داد که مهارت های ذهنی واجـد شرایـط پیش بینی اضطراب شناختی، اضطراب جسمی و اعتماد به نفس می باشد.

هدف تحقیق: با توجه به اینکه اجراهای ورزشی در محیط با رنگ های مختلف انجام می شود و تاثیرگذاری رنگ بر اجرای مهارت ورزشی تا حدودی مورد پذیرش واقع شده است، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر رنگ ها بر اکتساب و یادداری مهارت پرتاب دارت بوده است. بدین منظور 72 دانشجوی پسر دانشگاه فردوسی مشهد به صورت در دسترس و هدفمند در صورت داشتن شرایط ورود در تحققیق انتخاب و در ابتدای کار از آنها پیش آزمون به عمل آمده و در 6 گروه تقسیم شدند. (گروه های با پس زمینه آبی، سبز، مشکی، قرمز، رنگ مورد علاقه و گروه کنترل). سپس آزمودنی ها، طی 6 جلسه (هر جلسه 10 بلوک 10کوشش) به تمرین مهارت پرتاب دارت با دست برتر پرداختند. در انتهای مرحله تمرین، از آزمودنی ها یک پس آزمون به عمل آمد که طی آن آزمودنی ها 10 کوشش پرتاب دارت را با دست برتر انجام می دادند. 48 ساعت پس از اجرای آزمون عملکرد، از آزمودنی ها آزمون یادداری و انتقال به عمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها که با استفاده از آزمون آماریk-s ، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد، نشان داد که در مرحله اکتساب تنها گروه تمرین با رنگ مورد علاقه بطور معنی داری نسبت به گروه های دیگر بهتر عمل کرد، همچنین در مرحله یادداری گروه هایی که با رنگ آبی و رنگ مورد علاقه تمرین کرده بودند نسبت به گروه های دیگر به بیشترین میزان یادداری دست پیدا کردند. و در آزمون انتقال نیز تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق احتمالا رنگ را می توان به عنوان یک عامل در بهبود یا افول یادگیری محسوب نمود.

چکیده: مقدمه: اعتیاد به علت ماهیت پیشرونده اش در همه ابعاد زندگی، سلامتی افراد را به خطر انداخته و آثار سوء آن به وضوح بر سلامت افراد قابل مشاهده است. این مطالعه به منظور بررسی نقش برنامه های تصویرسازی ذهنی هدایت شده، تمرین منتخب هوازی و روش ترکیبی بر بازتوانی معتادان انجام گردید روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی میدانی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را 1500 نفر از زندانیان 30 تا 40 سال زندان شهید لاجوردی چناران تشکیل دادند. تعداد نمونه انتخاب شده 44 نفر بود. که بعد از تایید سلامت جسمانی و همگن شدن از نظر ویژگی های روانی و قابلیت تصویرسازی ذهنی با استفاده از پرسشنامه های سلامت روان(ghq) و تصویرسازی ذهنی(miq-r) به طور تصادفی به چهار گروه 11 نفره (گروه تصویرسازی، تمرین منتخب هوازی، ترکیبی و شاهد) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های هوازی، ترکیبی و تصویرسازی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه به مدت 60-50 دقیقه در تمرین ها شرکت کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، t گروه های وابسته، آزمون تعقیبی lsd و تحلیل واریانس یکطرفه با نرم افزار آماری spss (نسخه 16) با حداقل سطح معنی داری p=0/05 تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که استفاده از هر سه نوع روش تمرینی باعث افزایش معنی داری بر سروتونین و دوپامین افراد وابسته به مواد روان گردان شد، قابل ذکر است که تفاوت معنی داری بین دو برنامه تمرینی هوازی و ترکیبی و همچنین هوازی و تصویرسازی بر سطوح سرمی دوپامین و سروتونین افراد وابسته به مواد مخدر وجود نداشت (p> 0/05). ولی تفاوت مشاهده شده بین دو گروه ترکیبی و تصویرسازی از نظر آماری معنی دار بود (p> 0/05). نتیجه گیری: ورزش احتمالا از طریق عامل رشد نروتروفیک و همچنین افزایش آنتی اکسیدان ها و از طرفی تصویرسازی ذهنی با ایجاد ذهنیتی سالم و مثبت از خود در فرد و با فعال کردن بخش های مختلف مغز می توانند سبب افزایش میزان ترشحات دوپامین و سروتونین در فرد شده و به طور کلی باعث بهبود سلامت در افراد وابسته به مواد روان گردان شوند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرینات نوروفیدبک بر تعادل ایستا و پویای بیماران پارکینسونی بوده است.این تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده و بصورت طرح پیش آزمون -پس آزمون انجام پذیرفت.بدین منظور از بین داوطلبین، 16بیمار پارکینسونی با درجه ی5/2 بیماری با نظر متخصص مغز و اعصاب انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 8 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه داروی مشابه و با دوز یکسان مصرف می نمودند. برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون محدودیت ثبات دستگاه بایودکس در سطح 8 و برای ارزیابی تعادل پویا از آزمون 14 مرحله ای برگ استفاده گردید. ابتدا آزمودنی ها درپیش آزمون تعادل ایستا و پویا شرکت نمودند. سپس هر کدام 8 جلسه تمرینات نوروفیدبک(هر جلسه 30 دقیقه) شرکت نمودند. پروتکل مورد استفاده دراین جلسات شامل سرکوب موج تتا(4-7هرتز) و تقویت موج بتا(15-18هرتز) در نقاطo1-o2 جمجمه ی بیماران بود. جلسات گروه کنترل مشابه گروه تجربی اما با نوروفیدبک ساختگی اداره می شد. در پایان 8 جلسه پس آزمون تعادل ایستا و پویا از آزمودنی ها به عمل آمد. از t همبسته و t مستقل برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین امتیاز گروه تجربی در تعادل پویا از 62/17 به 37/46 و در تعادل ایستا از از 87/18 به 87/42رسیده است. در حالی که گروه کنترل در تعادل پویا از 75/17به 50/20 و در تعادل ایستا از 25/18 به 00/20 رسیده است.در نتیجه گروه تجربی در هر دو تعادل ایستا و پویا بطور معنا داری از نوروفیدبک تاثیر پذیرفته است(001/0 p?). در مقایسه ی تاثیر پذیری تعادل ایستا و پویا از نوروفیدبک اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0= p). با توجه به مطالب فوق می توان نتیجه گرفت یک دوره تمرینات نوروفیدبک بر تعادل بیماران پارکینسونی تاثیر گذار است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین نوروفیدبک بر سطح توجه و زمان عکس العمل انتخابی کاراته کاران صورت پذیرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود.آزمودنی ها در این پژوهش (26) نفر از کاراته کاران عضو تیم خراسان رضوی انتخاب شدند، که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (13) نفر و کنترل(11)قرار گرفتند. قبل از شروع مطالعه، آزمودنی ها بوسیله آزمون هایی از جمله آزمون استروپ، آزمون سنجش زمان عکس العمل مورد ارزیابی قرار گرفتند.گروه آزمایش در زمان 6 هفته، تمرین نوروفیدبک را تجربه کردند و گروه کنترل از چنین تجربه ای برخوردار نبودند. پس از اتمام دوره تمرین نوروفیدبک، آزمودنی ها بوسیله ابزارهای ذکر شده مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی، از روش های آمار استنباطی( تی مستقل و تحلیل کوواریانس با کنترل پیش آزمون) نیز استفاده شد. نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد که تمرین نوروفیدبک می تواند عملکرد کاراته کاران را در سطح توجه و زمان عکس العمل انتخابی بهبود بخشد.

مقدمه و اهداف: سیستم حس پیکری نقش مهمی در کنترل تعادل دارد و کاهش مرتبط با افزایش سن در عملکرد سیستم حس پیکری در زمین خوردن سالمندان دخیل است . انواع مختلف تجهیزات کفی به منظور افزایش اطلاعات حس پیکری و بهبود ثبات قامتی توسعه یافته است .اما انها پیچیده و گران قیمت اند . سطوح طرح دار ممکن است یک وسیله ارزان و در دسترس برای ارتقاءاطلاعات حس پیکری باشد . هدف این پژوهش بررسی اثر تمرینات حس پیکری بر تعادل سالمندان است . مواد و روش ها : در مجموع 16 سالمند در این مطالعه شرکت داشتند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و حس پیکری تقصیم شدند . درمراحل پیش آزمون و پس آزمون آزمون limit of stability دستگاه بایودکس در سطح دشواری 8 از انها گرفته شد . نمره ی تعادل کلی دستگاه به عنوان نمره ی تعاد ل گزارش شد . تمرینات برای هر دو گروه 3 هفته و 5 جلسه در هفته بود .مدت جلسات تمرین یک ساعت بود که از تمرینات شرح داده شده توسط سوزوکی استفاده شد . با این تفاوت بین گروه ها که گروه حس پیکری تمرینات را روی سطح طرح دار و گروه کنترل روی سطح صاف اجرا کردند . نتایج: نتایج آنالیز درون گروهی در هر دو گروه اختلاف معنی دار را بین پیش آزمون و پس آزمون نشان داد.(p<0/05) نتایج آنالیز بین گروهی نیز نشان داد گروه حس پیکری به طور معناداری عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت.(p<0/05) نتیجه گیری :مطابق با نتایج پژوهش ،تمرین راه رفتن روی سطوح طرح دار ممکن است با تحریک گیرنده های فشار در پا و افزایش ورودی های حسی از سطح پلانتار به بهبود تعادل در سالمندان کمک کند .

هدف تحقیق: هدف از انجام این تحقیق تأثیر تمرین آشکار و پنهان بر اکتساب و یادداری دریافت سرویس تنیس روی میز بود. به همین خاطر از بین تمامی دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی که شرایط ورود به تحقیق را داشتند 42 تن به صورت هدفمند انتخاب و سپس از آن ها پیش آزمونی (1 بلوک 18 کوششی) به عمل آمد و در ادامه این افراد به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند، (گروه آشکار، گروه پنهان و گروه کنترل). سپس شرکت کنندگان، طی 3 جلسه (هر جلسه 3 بلوک 18کوششی) به تمرین پرداختند. در پایان مرحله ی تمرین، از گروه های حاضر در تحقیق آزمون اکتساب به عمل آمد که طی آن شرکت کنندگان 1 بلوک 18 کوششی را انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، از شرکت کنندگان آزمون یادداری به عمل آمد که مشابه با آزمون اکتساب بود. تجزیه و تحلیل داده ها که با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس مرکب و تی مستقل با سطح معنی داری 05/0 ≥ p انجام شد، نشان داد که بین تأثیر تمرین آشکار و پنهان بر اکتساب دریافت سرویس تنیس روی میز تفاوت معنی داری وجود داشت، به این شکل که گروه پنهان بهتر از گروه آشکار عمل کرد؛ و در میزان یادگیری بین دو گروه آشکار و پنهان تفاوت معنی داری وجود داشت، در نتیجه گروه پنهان به طور معنی داری بهتر از گروه آشکار بود، . به طور کلی نتایج این تحقیق بر یادگیری به شیوه¬ی پنهان صحه می¬گذارد و آن را روشی مؤثر برای فراگیری مهارت¬های حرکتی می¬داند و بیان می¬کند که تاثیر این یادگیری اگر بیشتر از یادگیری آشکار نباشد، کمتر ار آن نیست.

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر دو نوع محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی بر یادگیری یک تکلیف ادراکی- حرکتی (سرویس بلند بدمینتون) در نوجوانان بود. نمونه های تحقیق حاضر را 60 دانش آموز پسر (16-15سال) مدارس دبیرستان شهرستان گناباد که به وسیله نمونه گیری خوشه ای تصادفی و سپس پرسشنامه جهت گیری ورزشی، در چند مرحله انتخاب شدند، تشکیل دادند. همه آزمودنی ها در مهارت سرویس بلند بدمینتون مبتدی بودند. آزمودنی ها با انجام پیش آزمون، به دو گروه همسان تقسیم شدند و سپس آزمودنی های هر گروه در دو گروه تمرین در محیط رقابتی و غیررقابتی جایگزین شدند. برای ایجاد رقابت از مدل رقابتی مارتنز استفاده شد. گروه ها در شرایطی رقابتی و غیررقابتی به مدت 4 هفته، 3 روز در هفته، 15 کوشش در هر جلسه به تمرین پرداختند. آزمون سرویس بلند بدمینتون اسکات و فاکس و پرسشنامه جهت گیری ورزشی (soq) مارتنز به عنوان ابزار این پژوهش استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس مرکب و آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و تی استیودنت، در سطح p? /.05 استفاده شد. نتایج نشان داد که نوجوانان رقابت جو در محیط تمرینی رقابتی و نوجوانان غیررقابت جو در محیط تمرینی غیررقابتی نتایج بهتری را کسب کردند. یکی از یافته های دیگر این تحقیق این بود که گروه تمرین در محیط غیررقابتی نسبت به گروه تمرین در محیط رقابتی در آزمون یادداری کاهش عملکرد معنی داری را تجربه کردند.

مقدمه و هدف : اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی یکی از شایعترین اختلالات عصبی رفتاری است که با کمبود توجه و رفتارهای بیش فعالی و تکانشی آشکار شده است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر یک دوره برنامه حرکتی منتخب بر میزان توجه کودکان مبتلا به نارسایی کمبود توجه / بیش فعالی است. مواد و روش ها : در این مطالعة نیمه ¬تجربی تعداد 28 کودک (7/0 ± سال 9/0) مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی (adhd) که در دبستان مخصوص این کودکان تحصیل می کردند بر اساس ملاک های تشخیصی snap- iv انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی، به دو کنترل و تجربی تقسیم شدند. آزمون توجه (استروپ) که به صورت نرم افزار تهیه شده بود به منظور سنجش توجه و پرسشنامه (cbcl) برای سنجش اختلالات رفتاری توسط والدین آنها، قبل و بعد از 6 هفته برنامه تمرینی برای هر دو گروه ارزیابی شد. اجرای مداخله شامل یک دوره برنامة حرکتی منتخب (برنامة حرکتی اسپارک) بود که شامل فعالیت¬های تقویتی، بازی و ورزش برای کودکان می باشد، در قالب 3 جلسه 45 دقیقه ای در هفته، به¬ مدت 18 جلسه (در مدت شش هفته) برای کودکان مبتلا به نارسایی کمبود توجه/ بیش فعالی اجرا شد. نمونه های گروه کنترل در این مدت برنامه های عادی خود را در مدرسه می گذراندند و از انجام برنامه حرکتی منتخب معاف بودند. نتایج : نتایج آنالیز بین گروهی در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی نشان داد که یک دوره برنامة حرکتی منتخب در گروه تجربی تغییرات معناداری در اکثر متغیرها ایجاد کرد ولی در مورد گروه کنترل اینگونه نبود. )05/0 >p ) بحث: باتوجه به نتایج می¬توان ادعا کرد برنامة فعالیت بدنی منتخب (spark) مورد استفاده احتمالاً می¬تواند باعث بهبود توجه و اختلالات رفتاری در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی شود.

افسردگی حالتی است که فرد، قادر به احساس رغبت و لذت نمی باشد. با توجه به این که زنان یکی از گروه های آسیب پذیر در جوامع مختلف به شمار می آیند و رنج مضاعفی را تحمل می کنند، نسبت به مردان هیجان پذیرترند و تغییرات هورمونی ماهیانه در آنها اتفاق می افتد، بنابراین استعداد بیشتری نسبت به آشفتگی های هیجانی از جمله افسردگی دارند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مداخله ی روان درمانی بدنی بر ویژگی های عصب روان شناختی زنان مبتلا به افسردگی همراه با نشخوار فکری است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی می باشد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل زنان دانشجو و کارمند است و شرایط ورود شامل، آزمودنی های زن با دامنه سنی 40-20 سال و عدم مصرف دارو می باشد. قبل از شروع و بعد از مداخله درمانی، هر دو گروه به دو پرسشنامه مداد کاغذی شامل؛ افسردگیِ dass-21 و مقیاس نشخوار فکری پاسخ دادند؛ همچنین به منظور بررسی عملکرد ذهنی- شناختی مغز آزمودنی ها، از دو تست توجه مستمر و قابلیت تصمیم گیری با استفاده از آزمونِ وینا، استفاده شد. افراد در این پژوهش به صورت نمونه گیری داوطلبانه، و از طریق فراخون وارد طرح درمانی شدند، و سپس با ارجاع کاملا تصادفی در گروه های 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه دو ساعته تحت مداخله ی درمانی قرار گرفتند، و گروه کنترل هر چهار جلسه یک بار به مدت 45 دقیقه آموزشی غیر مرتبط با متغیر مستقل دیدند. یافته های پژوهش حاصل از تحلیل کوواریانس یک راهه، نشان می دهد بین متغییر مستقل، با سطح افسردگی، اضطراب و نشخوار فکری در گروه آزمایش، در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بر اساس یافته های حاصل از آزمون وینا، مداخله روان درمانی بدنی منجر به بهبود عملکرد ذهنی- شناختی مغز (توجه مستمر و قابلیت تصمیم گیری)، در زنان مبتلا به افسردگی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد، مداخله ی روان درمانی بدنی مشتمل بر برونریزی هیجانات منفی می تواند روشی موثردر جهت بهبود عملکرد ذهنی- شناختی مغز و کاهش افسردگی و نشخوار فکری زنان باشد، از این طریق می توان کمک کرد تا زنان از بهداشت و سلامت روانی بیشتر و همچنین کیفیت زندگی بهتر بر خوردار شوند، تا از زندگی خود بیشتر لذت ببرند. واژه های کلیدی: نشخوار فکری، عصب روانشناختی، روان درمانی بدنی، افسردگی، اضطراب

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر دستورالعمل های آموزشی کانون توجه بیرونی و درونی در مراحل یادگیری مهارت دریبل فوتبال می باشد. دستورالعمل های آموزشی ، یکی از متغیر های موثر بر یادگیری مهارت هاست که معمولاً هنگام یادگیری یک مهارت حرکتی جدید، ارائه شده و اطلاعاتی را درباره جنبه های اولیه مهارت فراهم می آورند(2و1). دستور العمل ها می تواند به دو صورت به یاد گیرندگان داده شود دستورالعمل هایی که توجه را به خود حرکت هدایت می کند که کانون توجه درونی نام دارد ، و دستورالعمل هایی که توجه را به اثرات حرکت هدایت می کند که کانون توجه بیرونی نام دارد. به منظور دستیابی به این هدف ، از میان دانشجویان دانشگاه اراک به تعداد60 نفر که دامنه سنی آنها بین 19-26 سال قرار داشت بود به صورت داوطلبانه در سه سطح مبتدی ، نیمه ماهر و ماهر(در هر سطح 20 نفر)که همگی آنها پای برترشان پای راست بود در این تحقیق شرکت کردند که به صورت تصادفی در هر سطح به دو گروه کانون توجه بیرونی و کانون توجه درونی طبقه بندی شدند.و مهارت دریبل فوتبال را تحت دستکاری های کانون توجه بیرونی (تمرکز روی توپ) ویا کانون توجه درونی(تمرکز روی پا) به صورت زیگزاگ در یک مسیر هموارکه 5 مخروط در این مسیر قرار داده شده انجام دادند.مخروط ها به فاصله 5/1 متر از یکدیگر قرار داشتندو طول مسیر اجرای آزمون 5/7 متر و با توجه به مسیر رفت وبرگشت در مجموع 15 متر بود. آزمودنی ها این تکلیف را طی 15 کوشش متوالی روی سطح صاف انجام دادند. داده های مرتبط با اندازه گیری سرعت و دقت اجرای مهارت گردآوری و از آزمون tدو گروه مستقل در تحلیل اطلاعات استفاه شد. نتایج حاصل نشان داد که در سطوح مبتدی و نیمه ماهر تفاوت معنا داری بین گروه ها در سرعت اجرای مهارت دریبل فوتبال مشاهده شدوگروه کانون توجه درونی نسبت به گروه کانون توجه بیرونی مدت زمان کمتری را در اجرای مهارت دریبل فوتبال طی کردند . درسطوح ماهر ، تفاوت معنا داری بین گروه ها در سرعت اجرای مهارت دریبل مشاهده شد وگروه کانون توجه بیرونی مدت زمان کمتری را در اجرای مهارت دریبل فوتبال نسبت به گروه کانون توجه درونی طی کردند. در دقت اجرای مهارت دریبل فوتبال در سطوح مبتدی تفاوت معنا داری بین گروه ها مشاهده شد و گروه کانون توجه درونی به طور معنا داری خطا های کمتری را نسبت به کانون توجه بیرونی نشان دادند. اما دردقت اجرای مهارت دریبل فوتبال در دو سطح نیمه ماهر و ماهر تفاوت معنا داری بین گروه ها (کانون توجه درونی وبیرونی) مشاهده نشد. به طور کلی نتایج نشان داد که افرادمبتدی و نیمه ماهر از کانون توجه درونی و افراد ماهر از کانون توجه بیرونی سود می برند. بنابراین توصیه می شود که کانون توجه درونی بر سرعت اجرای مهارت افرادی که مبتدی و نیمه ماهر هستند احتمالاً مفید خواهد بود . همچنین کانون توجه بیرونی بر سرعت اجرای مهارت افرادی که ماهرهستند مفیدخواهد بود. و در دقت اجرای مهارت کانون توجه درونی برای افرادی که مبتدی هستند مفید خواهد بود.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیرحذف مکمل فسفر در دوره آغازین بر پاسخ جوجه های گوشتی به جیره های با فسفر کاهش یافته در مراحل رشد و پایانی انجام شد .در این آزمایش تعداد 208 قطعه جوجه گوشتی نر نژاد کاب 500 بصورت آزمایش فاکتوریل 2*2 در قالب طرح کاملا" تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار (13 جوجه در هر تکرار) مورد استفاده قرار گرفتند .گروه های آزمایشی شامل 1) تیمار شاهد(براساس توصیه کاتالوگ)، 2) تیمار با 5 روز (اول) جیره کاتالوگ و بعد با دو سوم فسفر مورد نیاز تا پایان دوره پرورش 3) تیمار با 5 روز عادت دهی با فسفر کم در دوره آغازین و سپس با جیره دارای فسفر استاندارد و 4) تیمار با 5 روز عادت دهی با فسفر کم در دوره آغازین و سپس با جیره حاوی دو سوم فسفر. جیره¬ها در دوره های آغازین (14-0 روزگی)، رشد (28-15 روزگی) و پایانی (42-29 روزگی) در اختیار جوجه ها قرار گرفتند. صفات عملکرد (مصرف خوراک، وزن بدن، افزایش وزن هفتگی، ضریب تبدیل خوراک)، صفات مربوط به لاشه(وزن نسبی اندام های حفره بطنی، وزن نسبی اجزاء دستگاه گوارش)، متابولیت های سرم، فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز و غلظت مواد معدنی سرم در طول دوره آزمایش اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که عادت دهی (آداپتاسیون) به فسفر کم سبب افزایش مصرف خوراک در دوره آغازین (01/0>p) ، رشد (05/0>p)، افزایش وزن دوره آغازین (05/0>p)، افزایش درصد کلسیم و فسفر استخوان ساق پا و پنجه ها (05/0>p) و افزایش ابقای فسفر (01/0>p) در مقایسه با شاهد شد. نتایج کاهش فسفر نشان داد که موجب افزایش خوراک مصرفی در دوره آغازین(01/0>p)، رشد(05/0>p)، کاهش مصرف خوراک در دوره پایانی(05/0>p)، کاهش وزن در دوره آغازین (01/0>p)، پایانی (05/0>p) و کل دوره (01/0>p) و موجب افزایش ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین (01/0>p)، رشد (05/0>p) و کل دوره (01/0>p) در مقایسه با شاهد شد. همچنین کاهش فسفر موجب افزایش کلسیم والکالین فسفاتاز سرم خون (01/0>p) و کاهش فسفر خون (01/0>p) در 28 و 42 روزگی ، افزایش درصد قلب (01/0>p)، افزایش درصد کل دستگاه گوارش (05/0>p)، کاهش طول استخوان ساق پا(01/0>p)، کاهش درصد خاکستر استخوان ساق پا (01/0>p) و کاهش درصد کلسیم پنجه ها (01/0>p) شد. بطور کلی نتایج نشان داد که عادت دهی به فسفر کم باعث افزایش ابقاء فسفر بیشتر در بدن و کاهش فسفر باعث کاهش عملکرد می شود .

هدف از این مطالعه تاثیر روش های مسدود، تصادفی و فزاینده نظام دار بر اکتساب، یادداری و انتقال برنامه حرکتی (مهارت حرکتی سه نوع پاس بسکتبال ) بود. تعداد30 نفر از دانش اموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر در مدارس استثنایی شهر کرمانشاه که نمره iq آنها 70-50 بود و در دامنه سنی 16-13 سال قرار داشتند، در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی¬ها به طور تصادفی در سه گروه تمرینی مسدود ، فزاینده نظام دار و تصادفی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در این مطالعه ابتدا با محل آزمون، نحوه پاس، طرز اجرای شرایط مورد نظر و نحوه امتیاز بندی آشنا گردیدند. بعد از مرحله آشنا سازی، شرکت کنندگان در پیش آزمون 12 پاس (سه نوع پاس و هر کدام چهار بار)را انجام دادند. در مرحله اکتساب شرکت کنندگان با توجه به گروه تمرینی که در آن قرار گرفته بودند، شیوه تمرینی مورد نظر را در یافت نمودند. آزمودنی ها در گروه های مختلف 81 کوشش انجام دادند. یک پس آزمون، مشابه پیش آزمون با 12 پرتاب توسط آزمودنی ها انجام شد و در انتها پس از گذشت 48 ساعت از آخرین تمرین، آزمون یادداری تاخیری مشابه پس آزمون با 12 پاس انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری میان گرو های تمرینی وجود نداشت. همچنین ا تفاضل میانگین نمرات گروه ها در مرحله پس آزمون و یادداری و نیز پس آزمون و انتقال (05/0p>) معنی دار بود. نتایج کلی حاکی از برتری روش تمرینی فزاینده نظام دار و تصادفی نسبت به روش مسدود نسبت در مراحل یادداری و انتقال بود بود.

این آزمایش به منظور بررسی استفاده از آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، پری بیوتیک، مجموع پروبیوتیک + پری بیوتیک و سین بیوتیک بر صفات عملکرد، فراسنجه های خونی (کلسترول و تری گلیسرید)، جمعیت لاکتوباسیل و کلی فرم در ایلئوم و سکوم و بیان ژن اینترلوکین-2 در ایلئوم جوجه های گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور آزمایشی با تعداد 1056 قطعه جوجه نر یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار و 6 تکرار و 16 قطعه در هر تکرار از 1 تا 42 روزگی صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره پایه بدون ماده افزودنی (شاهد)، 2) جیره پایه + آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین، 3) جیره پایه + پروبیوتیک تجاری پریمالاک، 4) جیره پایه + پروبیوتیک تجاری باکتوسل، 5) جیره پایه + پری بیوتیک تجاری تکنوموس، 6) جیره پایه + پری بیوتیک تجاری فرمکتو، 7) جیره پایه + پریمالاک + تکنوموس، 8) جیره پایه + باکتوسل + تکنوموس، 9) جیره پایه + پریمالاک + فرمکتو، 10) جیره پایه + باکتوسل + فرمکتو، 11) جیره پایه + سین بیوتیک بیومین ایمبو. نتایج نشان داد که اثر جیره های حاوی مکمل های افزودنی در هیچ یک از دوره های پرورشی (آغازین، رشد، پایانی و کل دوره) بر افزایش وزن و خوراک مصرفی موثر نبود (05/0<p). در طی دور? آغازین، تیمار حاوی سینبیوتیک، فرمکتو و باکتوسل + فرمکتو و در طی مرحله رشد و کل دوره، تیمار پریمالاک + فرمکتو موجب کاهش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد شدند (01/0p<). اثر تیمارهای آزمایشی روی فراسنجه های خونی در سنین 23 و 42 روزگی در مقایسه با شاهد معنی دار نبود. نتایج آزمایش نشان داد که در سن 23 و 42 روزگی، تیمارهای حاوی مکمل های افزودنی اثری بر جمعیت لاکتوباسیل در ایلئوم در مقایسه با شاهد نشان ندادند (05/0p>). جمعیت لاکتوباسیل در سکوم در 23 روزگی، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). در 42 روزگی، تیمارهای پری بیوتیک فرمکتو، مجموع پریمالاک + تکنوموس، باکتوسل + فرمکتو و سین بیوتیک بیومین ایمبو، موجب افزایش جمعیت لاکتوباسیل در سکوم نسبت به تیمار حاوی پروبیوتیک پریمالاک شدند (01/0>p). تیمار پریمالاک + فرمکتو در کاهش جمعیت کلی فرم در ایلئوم نسبت به شاهد در 42 روزگی موثر بود (05/0p<). در 23 روزگی، بیشترین بیان ژن il-2 در ایلئوم بواسطه تیمارهای حاوی تکنوموس، پریمالاک + تکنوموس و سینبیوتیک مشاهده شد (01/0p<). در 42 روزگی، تیمار حاوی باکتوسل + فرمکتو بیشترین بیان ژن il-2 در ایلئوم را در مقایسه با شاهد نشان داد (05/0p<). با استناد بر نتایج بدست آمده در این آزمایش می توان بیان نمود مصرف مکمل های مختلف به صورت انفرادی و تلفیق با یکدیگر اثرات متفاوتی را بر فراسنجه های مختلف دارند و در برخی صفات مانند عملکرد، تیمارهای حاوی پروبیوتیک + پری بیوتیک خیلی بیشتر از تیمار آنتی بیوتیک توانسته است ضریب تبدیل خوراک را بهبود بخشد. همچنین تیمارهای حاوی مجموع پروبیوتیک + پری بیوتیک که به نوعی سینبیوتیک محسوب می شوند، موجب افزایش قابل ملاحظه شمار جمعیت لاکتوباسیل و کاهش جمعیت کلی فرم در ایلئوم و سکوم شده اند و موجب بالا بردن سیستم ایمنی بواسطه افزایش بیان ژن il-2 در دستگاه گوارش شده اند، از این جهت می توانند بر پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی موثر واقع گردند.

پژوهش حاضر با هدف تاثیر تداخل زمینه ای و بازخورد خود کنترل بر اکتساب ، یادداری و انتقال برنامه حرکتی تعمیم یافته و ارایه راهکار تعدیلی در تحقیقات مربوط به بازخورد صورت پذیرفت. در این پژوهش از طرح تحقیق با الگوی آزمایشی نرم افزار کامپیوتری واقع در بخش عددی صفحه کلید که توسط محقق طراحی و برنامه نویسی شده بود استفاده شد. آزمودنی ها در این پژوهش (120) نفر از دانش آموزان پیش دانشگاهی شهرستان مشهد بودند که توسط یک تحقیق راهنما به دو دسته عملکرد بالا و عملکرد پایین تقسیم شدند و به صورت تصادفی در 8 گروه مسدود و تصادفی قرار گرفتند.کلیه گروه‏‎های با عملکرد بالا (11) نفر و با عملکرد پایین (19) نفر بودند. آزمون شامل 4 مرحله پیش آزمون، اکتساب، یادداری و انتقال بود.افراد فقط در مرحله پیش آزمون و اکتساب بازخورد دریافت می‎کردند و گروه جفت شده بازخورد معادل دریافت می‎کرد.به منظور تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس،anova یک راهه و برای تعیین محل معنی داری بین گروه ها از آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد.یافته های ّپژوهش:نتایج تحلیل واریانس یک راهه بین آزمودنی ها نشان داد که تفاوت آماری معنی دار بین گروه‏ها وجود دارد. (0.00p=) روش آماری تحلیل واریانس دو طرفه نشان داد که اثر سطح مهارت در مرحله اکتساب معنی دار نبود (0.396=? و 0.726 f=)ولی اثر آرایش تمرین (0.041 =? و 4.295 f=) و اثر نوع بازخورد (0.000 =? و 14.868 f=) در این مرحله معنی دار بود. اثر اصلی متغیر های نوع بازخورد(0.056= )، سطح مهارت(0.780= ) و آرایش تمرین در مرحله یادداری معنی دار نبود. هم چنین در مرحله انتقال هیچ کدام از متغیر ها معنی دار نبود.نتیجه گیری: اثر تداخل زمینه ای در مرحله اکتساب تاییر نشدو نتایج نشان داد تاثیر بازخورد بر روی افراد مبتدی بیشتر از ماهر است. اثر تداخل زمینه ای در مرحله یادداری تایید نگردید. هم چنین در مرحله انتقال نیز اثر هیچ کدام از متغیر‏‎های اصلی معنی دار نبود لذا بین گروه ها تفاوتی دیده نشد که این نشانگر یادگیری مشابه در مرحله انتقال است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازخورد خود کنترل و خود کنترل هنجاری بر اکتساب، یادداری و انتقال یک تکلیف هدف گیری پرتابی در دختران 12 تا 14 ساله اجرا شده است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی است. افراد شرکت کننده در این پژوهش 55 نفر دانش آموز ابتدایی بودند که به طور تصادفی در 4 گروه آزمایشی بازخورد خودکنترل،گروه جفت شده با بازخورد خودکنترل، گروه بازخورد خود کنترل هنجاری و گروه جفت شده با بازخورد خود کنترل هنجاری قرار گرفتند. پروتکل اجرایی 4 روز به طول انجامید، و تکلیف پرتاب کیسه شنی با چشمان بسته به هدف روی زمین بود. که در روز اول آزمایش از تمام شرکت کنندگان پیش آزمونی گرفته شد که شامل یک بلوک 10 کوششی از تکلیف پرتابی بود. در روز دوم که مربوط به مرحله اکتساب بود آزمودنی ها 60 بلوک 10کوششی را اجرا کردند و بعد از یک ساعت پس آزمونی شامل 10 پرتاب از افراد گرفته شد. در روز سوم آزمودنی ها مرحله یادداری را که شامل 10 کوشش تمرینی بود اجرا کردند، و در روز آخر نیز 10 پرتاب در آزمون انتقال اجرا شد. به منظور تعیین اثرات متغیرهای مستقل برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر از از بسته نرم افزار spss نسخه 16 و دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. از آمار توصیفی برای رسم نمودار ها، محاسبه میانگین و انحراف استاندارد، و از آمار استنباطی (تحلیل واریانس) برای تحلیل فرضیه ها استفاده گردید. بر اساس نتیجه پژوهش حاضر، مرحله اکتساب نشان داد که نحوه ارائه بازخورد خود کنترل و بازخورد خود کنترل هنجاری بر مرحله اکتساب تاثیر معنی داری داشته بطوری که گروه های جفت شده عملکرد بهتری داشتند، و اثر مراحل تمرین در درون گروه ها معنی دار می باشد، در مرحله یادداری تفاوت معناداری مشاهده نشد، همچنین در مرحله انتقال هم بین گروه ها تفاوت معناداری مشاهده نشد.

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تغییرپذیری تمرین جسمانی و ذهنی بر دقت ضربه چیپ فوتبال سالنی بود. بدین منظور 60 دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد با دامنه سنی 20 - 30 که بیشترین نمره را از پرسشنامه قابلیت تصویرسازی حرکت (miq-r)، را کسب نمودند، در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در پنج گروه تمرین جسمانی ثابت (12 نفر)، تمرین جسمانی متغیر (12 نفر)، تمرین ذهنی ثابت (12 نفر)، تمرین ذهنی متغیر (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شده و پس از اجرای پیش آزمون، تمرینات خود را در قالب چهار دسته کوشش 15 تایی (در مجموع 60 کوشش) انجام دادند. هر گروه با توجه به گروه تمرینی خود به تمرین جسمانی یا ذهنی و با آرایش تمرین ثابت یا متغیر مراحل تمرین را اجرا کردند. پس آزمون مشابه پیش آزمون و با فاصله 24 ساعت بعد از آخرین کوشش تمرینی، به عمل آمد و در پایان فرضیه ها با روش آماری آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر با سطح معناداری 5 0/0>p مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که دقت ضربه چیپ فوتبال سالنی در چهار گروه تمرینی به طور معنی داری بهبود پیدا کرد. در تمرین جسمانی، گروهی که به تمرین متغیر پرداخته اند به طور معنی داری بهتر از تمرین ثابت بودند در حالی که در تمرین ذهنی گروه تمرین ثابت دارای عملکرد بهتری نسبت به گروه تمرین متغیر بودند. به طور کلی نتایج نشان داد که سودمندی تغییرپذیری تمرین از نوع تمرین (جسمانی یا ذهنی) تأثیر می پذیرد.

این تحقیق به منظور بررسی اثر افزودن سطوح بالای فیتاز و اسید سیتریک در جیره با فسفر پایین بر پایه ذرت- کنجاله سویا بر عملکرد جوجه های گوشتی از سن 22 تا 42 روزگی صورت پذیرفت. تعداد 297 قطعه جوجه گوشتی ماده سویه راس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار، 3 تکرار و 11 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. جیره های آزمایشی (بر پایه ذرت - کنجاله سویا) شامل t1 (کنترل مثبت؛ حاوی 423/0 درصد فسفر قابل دسترس)، t2 (کنترل منفی؛ حاوی 135/0 درصد فسفر قابل دسترس)، t3 (کنترل منفی + 2 درصد اسید سیتریک)، t4 (کنترل منفی + 1000 واحد فیتاز)، ) t5کنترل منفی + 1000 واحد فیتاز + 2 درصد اسید سیتریک)، t6(کنترل منفی + 2000 واحد فیتاز)، t7(کنترل منفی + 2000 واحد فیتاز + 2 درصد اسید سیتریک)، t8 (کنترل منفی+ 4000 واحد فیتاز) و t9 (کنترل منفی + 4000 واحد فیتاز + 2 درصد اسید سیتریک) بودند. 8 گروه آخر در قالب آزمایش فاکتوریل 4×2 نیز مدنظر قرار گرفتند. پرنده ها جیره های آزمایشی را از 22 تا 42 روزگی دریافت کردند. در طی این دوره، میزان خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک اندازه گیری شدند. در 42 روزگی، چهار قطعه پرنده از هر تکرار به منظور اندازه گیری غلظت آنزیم آلکالین فسفاتاز، کلسیم و فسفر سرم خونگیری شدند. یک پرنده از هر قفس نیز جهت تعیین خصوصیات لاشه و خاکستر درشت نی کشتار شد تیمار t1 افزایش وزن، خوراک مصرفی، خاکستر درشت نی، وزن نسبی لاشه، میزان فسفر و آلکالین فسفاتاز سرم بیشتر، و ضریب تبدیل خوراک و کلسیم سرم پایین-تری را نسبت به t2 نشان داد. نتایج برخی از گروه های کنترل منفی به طور معنی داری به سطح t1 رسید؛ t7 و t9 در افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک؛ t5 و t9 در خوراک مصرفی؛ t9 در فسفر سرم؛ t6 و t9 در کلسیم سرم؛ t6 در آلکالین فسفاتاز سرم؛ t4 و t9 در خاکستر درشت نی و وزن نسبی لاشه؛ t3، t9 در وزن نسبی سینه و کبد. نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن اسید سیتریک باعث شد که فیتاز کمتری (2000 واحد در کیلوگرم جیره) نیاز است تا عملکرد به سطح گروه کنترل مثبت برسد. واژه های کلیدی: فیتاز، اسید سیتریک، جوجه گوشتی، فسفر پایین