در این تحقیق اثر اسانس سیر به عنوان یک ماده محرک سیستم ایمنی، بر شاخص های هماتولوژی و ایمنی سلولی، رشد و ترکیب شیمیایی بدن در فیل ماهیان جوان پرورشی مورد بررسی قرار گرفت. تیمار های آزمایش بر اساس شش جیره غذایی ( یک جیره فاقد اسانس و آنتی بیوتیک اکسی تترا سایکلین به عنوان شاهد، یک جیره حاوی آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین (mg/kg30) و چهار جیره با مقادیر مختلف اسانس سیر (g/kg 05/0، 1/0، 15/0، 2/0) در سه تکرار برای هر تیمار سازماندهی شد. بچه فیل ماهیان پرورشی با متوسط وزن 2±24 گرم به مدت 56 روز با جیره های آماده شده تغذیه شدند. در انتهای دوره آزمایش، شاخص های خونی، رشد، تغذیه و آنالیز لاشه اندازه گیری شد. تعداد کل اریتروسیت ها، میزان هماتوکریت و هموگلوبین، زمان انعقاد خون، اندیس های خونی میانگین حجم گلبول های قرمز، میانگین هموگلوبین در هر گلبول قرمز و میانگین غلظت هموگلوبین در هر گلبول قرمز، در تیمارهای مختلف آزمایش تغییرات معنی داری نشان نداد. تعداد لنفوسیت ها در تیمارهای g/kg05/0، g/kg10/0 و g/kg15/0 اسانس سیر، به طور معنی داری (05/0p<) بیشتر از تیمارهای شاهد و آنتی بیوتیک بود. تعداد نوتروفیل ها و ائوزینوفیل ها در تیمارهای حاوی اسانس سیر کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد(05/0p<). بالاترین میزان افزایش وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ کارایی پروتئین، نرخ تولید پروتئین و پایین ترین میزان ضریب تبدیل غذایی در سطح g/kg15/0 اسانس سیر مشاهده شد. ترکیب شیمیایی بدن در بین تیمار های مختلف تفاوت معنی داری نشان نداد به استثنای میزان چربی که در تیمارهای g/kg 15/0 و 20/0 اسانس سیر افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد. به طور کلی نتایج نشان داد که افزودن اسانس سیر به جیره غذایی باعث بهبود برخی شاخص های هماتولوژیک و ایمنی یاخته ای، رشد و تغذیه در فیل ماهیان جوان پرورشی در مقایسه با جیره شاهد و جیره حاوی آنتی بیوتیک شده و می تواند جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین در جیره غذایی فیل ماهیان جوان پرورشی باشد.

کیفیت شیمیایی، میکروبی و حسی فیش¬فینگرهای تهیه شده از گوشت چرخ شده و سوریمی ماهی کپور معمولی مورد مقایسه قرار گرفت و همچنین تاثیر سرخ کردن عمیق با روغن آفتابگردان مایع و جامد بر ترکیب اسیدهای چرب فیش¬فینگرها مورد بررسی قرار گرفت. ترکیب شیمیایی گوشت چرخ شده و سوریمی به عنوان مواد اولیه تولید فیش¬فینگر اختلاف معنی¬داری (p<0/05) داشت. فرآیند تولید فیش¬فینگر سبب تغییر در محتوای پروتئین، چربی، رطوبت و خاکستر شد، به طوری که در فیش¬فینگرهای حاصله از گوشت چرخ شده به ترتیب از 17/38، 4/58، 76/65، 4/33 گرم بر 100 گرم به 18/71، 27/2، 70/95 و 6/66 گرم بر 100 گرم و در فیش¬فینگرهای حاصله از سوریمی به ترتیب از 10/85، 1/98، 83/76 و 1/82 گرم بر 100 گرم به 12/22، 1/73، 75/17 و 5/63 گرم بر 100 گرم، تغییر یافت. همچنین شمارش کلی میکروب¬ها و شمارش کلیفر¬ها در فیش¬فینگرهای حاصله از گوشت چرخ شده به ترتیب از 5500 و cfu/g) 110) به 500 و cfu/g) 40) و فیش¬فینگرهای حاصله از سوریمی به ترتیب از 7306 و cfu/g) 140) به 810 و cfu/g) 43) کاهش یافت. فرآیند سرخ کردن سبب افزایش معنی¬دار محتوای چربی و کاهش معنی¬دار محتوای رطوبت و خاکستر (بر اسا وزن تر) در هر دو نوع فیش¬فینگر شد. کاهش معنی¬دار (p<0/05) شمارش کلی میکروب¬ها و شمارش کلی¬فرم¬ها بعد از سرخ کردن مشاهده شد. شاخص¬های حسی طعم، بو و بافت در دو نوع فیش¬فینگر مشابه بود، اما رنگ و مطلوبیت کل اختلاف معنی¬داری نشان نداد به طوری که فیش¬فینگرهای حاصل از سوریمی امتیاز بهتری دارا بودند. 16 اسید چرب در ترکیب اسیدهای چرب فیش¬فینگرهای حاصله شناسایی شد. پالمیتیک اسید (16:0) و اولئیک اسید (18:1 n-9) در نمونه¬های سرخ شده با هر دو نوع روغن افزایش نشان داد. مقدار ایکوزاپنتاانوئیک اسید (epa) و دوکوزاهگزاانوئیک اسید (dha) بعد از سرخ کردن کاهش معنی¬داری (p<0/05) داشت. نمونه¬های سرخ شده با روغن آفتابگردان مایع در مقایسه با نمونه¬های سرخ شده با روغن آفتابگردان جامد دارای سطح بالاتری از اسیدهای چرب تک غیراشباع و چند غیر اشباع بود.