هشت راس گاو شیری شکم اول به منظور بررسی تاثیر دو سطح کربوهیدرات غیر الیافی و دو اندازه ذرات علوفه بر مصرف خوراک، قابلیّت هضم، فعالیّـت جویدن و عملکرد گاوهای شیرده هلشتاین در قالب طرح آزمایشی گردان با دوره عادت دهی 14 روز در 4 دوره 21 روزه به کار گرفته شدند. اندازه گیری و نمونه گیری از مواد خوراکی، جیره ها، باقی مانده خوراک و مدفوع در تیمار های آزمایشی در 7 روز آخر هر دوره و تولید شیر و نمونه گیری از آن در روز 18 تا 20 و اندازه گیری فعالیت جویدن دام به صورت چشمی در روز 19 هر دوره انجام شد. شیردوشی روزانه در سه وعده در ساعات 6، 14 و 22 و تغذیه جیره ها ی آزمایشی به صورت کاملاً مخلوط در سه وعده مساوی در ساعات 7، 15 و 23 انجام و دام ها به آب و نمک در کل دوره دسترسی آزاد داشتند. میانگین ماده خشک مصرفی برای تیمارهای آزمایشی به ترتیب 02/21، 10/21، 22/21و 32/21 کیلوگرم بود. کاهش اندازه ذرات علوفه مصرف ماده ی خشک، ماده آلی، خاکستر، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، کربوهیدرات غیرالیافی را افزایش داد. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، عصاره اتری و الیاف نامحلول در شوینده خنثی تحت تاثیر اثر متقابل کربوهیدرات غیرالیافی و اندازه ذرات قرار گرفتند. کاهش اندازه ذرات اوره ی خون و ازت اوره ای خون را کاهش داد و لیپوپروتئین های با دانسیته پایین تحت تاثیر کربوهیدرات غیرالیافی گرایش به معنی داری داشت. میانگین ph شکمبه-ای به ترتیب66/6، 35/6، 65/6 و30/6 بود که با کاهش اندازه ذرات ph شکمبه کاهش یافت. فعالیت جویدن به ترتیب 25/771، 25/726، 38/784 و 38/739 دقیقه در شبانه روز بود که با اندازه ذرات بلندتر افزایش یافت و با افزایش کربوهیدرات غیرالیافی فعالیت جویدن گرایش به کاهش داشت. گاوهایی که کربوهیدرات غیرالیافی بالاتری دریافت کردند تولید شیر، شیر تصحیح شده برای چربی 5/3 درصد، درصد پروتئین شیر بیشتری تولید کردند، تولید شیر با افزایش اندازه ذرات گرایش به افزایش داشت. تولید شیر تصحیح شده برای 5/3 درصد چربی برای تیمارهای آزمایشی به ترتیب 66/31، 39/30، 85/28 و 20/28 برای تیمار nfc بالاتر و اندازه ذرات بلند، تیمار nfc بالاتر و اندازه ذرات خرد، تیمار، nfc پایین-تر و یونجه بلند و تیمار nfc پایین و یونجه خرد شده بود. درصد پروتئین شیر به ترتیب 13/3، 16/3، 08/3 و 06/3 درصد بود. تیمارهای محتوی کربوهیدرات بالاتر تولید کیلوگرم چربی، پروتئین، لاکتوز و ماده خشک بدون چربی شیر بیشتری داشتند. درصد چربی شیر تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.

این مطالعه برای بررسی وجود چندشکلی و محاسبه فراوانی آللی و ژنوتیپی ژن stat1 و بررسی تاثیر این ژن بر صفات مرتبط با تولید شیر درگاوهای هلشتاین استان اصفهان صورت گرفت. stat، پروتئینی از فاکتورهای رونویسی است که فرسته های بیولوژیک را از فضای خارج به داخل هسته عبور می دهد. این عامل به عنوان یک تنظیم کننده بیان و فعالیت ژن های مرتبط عمل می کند. بر اساس گزارشات منتشر شده، خانواده ی stat گاوی، دارای 7 عضو بوده که شامل stat1، stat2، stat3، stat4، stat5a، stat5b و stat6 می باشند. ژن stat1 در کروموزوم شماره 2 در بازوی q و در موقعیت 32.2q2 قرار دارد و دارای 20 اینترون و 19 اگزون است. در این مطالعه از 350 راس گاو هلشتاین مربوط به پنج گاوداری استان اصفهان استفاده شد، پس از جمع آوری نمونه های خون، dna ژنومی به روش نمکی بهینه شده استخراج شد. سپس با آغازگر مناسب pcr انجام شد. و محصولات حاصل از pcr در حضور آنزیم pag? هضم شدند. در این مطالعه دو جایگاه از ژن مورد نظر مورد بررسی قرار گرفت که هیچگونه چند شکلی مشاهده نشد و همه نمونه ها دارای ژنوتیپ یکسان بودند و ژنوتیپ های bb ، cc ، dd ، ac،bc ،bd و cd با فراوانیهای به ترتیب 0791/0 ،0348/0، 278/0، 0474/0، 0284/0، 0158/0 و 515/0 شناسایی شدند. فراوانی آللی نیز برای a ، b ، c و d به ترتیب 0237/0 ، 1012/0 ، 3302/0 و 5437/0 به دست آمد. پس از آن بررسی و تعیین ژنوتیپ هر جایگاه انجام شد. در جایگاه اول، آلل g نشان دهنده برش در این جایگاه و در نتیجه ایجاد دو قطعه 201 و 113 جفت بازی و آللh ، نشان دهنده عدم برش در این جایگاه و به دست آوردن قطعه 314 جفت بازی به طور کامل که ژنوتیپ این جایگاه بر صفت چربی شیر اثر معنی درای داشت. جایگاه دوم مورد بررسی یک جهش تک نوکلئوتیدی است که در پژوهش حاضر شناسایی شد که آلل e نشان دهنده برش و در نتیجه عدم وجود جهش و ایجاد قطعاتی به طول 260 و 54 جفت بازی و f به معنی عدم برش و نشان دهنده وجود جهش در این جایگاه و به دست آوردن محصول 314 جفت بازی بوده است که در جایگاه دوم اثر معنی داری مشاهده نشد. پس از بررسی هر جایگاه از نشانگر اول به طور جداگانه، تعیین ژنوتیپ به صورت همزمان یا هاپلوتایپ انجام گرفت که ژنوتیپ های ggee، ghee، ghef، hhee، hhef و hhff مشاهده شد که این ژنوتیپ ها نیز اثر معنی داری بر صفات مرتبط با تولید شیر نداشتند. براساس آزمون مربع کای جمعیت مورد مطالعه در تعادل هاردی- واینبرگ قرار نداشت (0001/0› p). و رابطه معنی داری بین این صفات و ژنوتیپ های مختلف ژن stat1 مشاهده نشد.

یکی از پروتئین های مهم از خانواده پروتئین های کازئین در شیر، پروتئین آلفا - اس 1- کازئین می باشد. وجود آلل های متنوع در جایگاه 5 بالا دست این ژن به عنوان محلی برای اتصال فاکتورهای موثر بر رونویسی و همچنین اثر آن روی مقدار محتوی پروتئین شیر، ناحیه 5 این ژن را به عنوان یک جایگاه کاندید وظیفه مند برای محتوی پروتئین شیر تایید می کند. لذا انجام تحقیقات مقایسه ای این جایگاه ژنی در جمعیت های مختلف گوسفند و بز می تواند درک ما از چگونگی مکانیسم تنظیمی در بیان پروتئین ژن کازئین در شیر را افزایش دهد. خون گیری به طور تصادفی از 300 راس بز و گوسفند نژاد نائینی به عمل آمد و با استفاده از روش نمکی بهینه یافته استخراج dna صورت گرفت. سپس بر اساس توالی های موجود در ncbi طراحی پرایمر صورت گرفته و بعد با واکنش زنجیره ای پلی مراز قطعه ای به طول 1133تکثیر شد. به منظور تعیین ژنوتیپ قطعات تکثیری از آنزیم های برشی alui و hinfi استفاده شد. با توجه به نتایج تعیین ژنوتیپ که همه افراد مورد مطالعه یک شکل بودند، از هر گونه یک نمونه انتخاب و بعد از کلونینگ تعیین توالی شدند. نتایج حاصل از تعیین توالی با استفاده از نرم افزارهای محتلف بیوانفورماتیکی مانند bioedit، clc genomic، mega4و dnasis max مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصله از هم ترازی این توالی ها نشان دهنده 26 چند شکلی تک نوکلئوتیدی و 3 جهش حذفی و 7 جهش اضافه بین توالی ها گوسفند و بز بوده است. آنالیز مقایسه ای نواحی موتیف ها و جایگاه های اتصال بین توالی های این دو گونه نشان داد که برخی از موتیف ها فقط در یک گونه یافت شده یا از لحاظ تعداد نیز با هم تفاوت دارند. در این هم ترازی نشان داده شد که یک جهش c به t در گوسفند باعث وجود موتیف احتمالی gata با توالی محافظت شده (wgatar) در موقعیت نوکلئوتیدی 535- شده است. تعداد و موقعیت جایگاه های اتصال احتمالی می توانند به واسطه اثرات متقابل پروتئین های ناظم نقش هم افزایی در بیان پروتئین کازئین در شیر ایفا نمایند.

گلیکوژنین پروتئینی 332 اسیدآمینه ای می باشد . پروتئینی که به طور کووالانتی به گلیکوژن می پیوند و عقیده بر این است که به عنوان آنزیم آغازگر در ساخت گلیکوژن درون زاد عمل می کند. : glut4 یک پروتئین 510-509 اسید آمینه ای که نقش مهمی درهموستاز گلوکز کل بدن بازی می کند. پروتئین وابسته به آگوتی یک پروتئین 132 اسید آمینه ای که از هسته های کمانی هیپوتالاموس ترشح می شود. گرلین یک پپتید جدید 28- اسید آمینه ای است که از سلول های غدد دستگاه گوارشی ترشح میشود. و پپتید افزایش دهنده اشتها می باشد. نسفاتین-1 پپتید ضد اشتهای 82 اسیدآمینه ای است که از پروتئین متصل به dna و کلسیم، موسوم به نوکلئوبایندین2 پردازش می شود. در این پژوهش به منظور بررسی اثر 6 هفته تمرین استقامتی با و بدون عصاره خام میوه عناب بر بیان ژن های گلیکوژنین ، glut4، agrp، گرلین و نسفاتین کبد، عضله نعلی و هیپوکمپ و سطوح استراحتی گلیکوژن در کبد، مغز ، 20سر موش صحرایی نر ویستار با میانگین وزن (96/13±96/141 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه ( هر گروه 5سر ) ، شامل گروه سالین کنترل ، سالین تمرین ، عناب کنترل و عناب تمرین قرار گرفتند. گروه های تمرین با سرعت 25 متر/دقیقه ، به مدت 60 دقیقه ، 5 روز در هفته و برای 6 هفته تمرین داده شدند. عصاره ی عناب و سالین نیز به مدت چهار هفته از طریق گاواژ به آزمودنی ها خورانده شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی و پس از چهار ساعت ناشتایی، موش ها بیهوش شده و بافت برداری انجام شد. پس از تخلیص rna و انجام pcr، اندازه گیری کمی بیان ژن های بالا توسط real-time pcr انجام شد و تفاوت بین گروه ها به وسیله ی آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0 p<مشخص شد. پس از سنجش سطح بیان این ژن ها ، مشخص شد که سطح بیانی گلیکوژنین گروه عناب سالین در بافت عضله به طور معنی داری نسبت به گروه های دیگر افزایش داشت. سطوح بیانی glut4 پس از 6 هفته تمرین و مصرف عصاره میوه عناب تغییر معنی داری را بین گروه ها نشان نداد. ولی افزایشی را در گروه تمرین سالین در بافت کبد و در گروه تمرین عناب در بافت عضله شاهد بودیم . در گرلین نیز افزایش سطح بیانی از نظر آماری معنی دار نبود، ولی در بافت کبد بیشترین مقدار بیان در گروه تمرین عناب ودر بافت عضله و هیپوکمپ بیشترین سطح بیان را در گروه تمرین سالین شاهد بودیم. در مورد agrp شاهد کاهش بیان این ژن در بافت کبد و هیپوکمپ بودیم ولی در عضله بیان آن افزایش داشته و بیشترین سطح بیانی را گروه تمرین سالین به خود اختصاص داد. در نسفاتین نیز شاهد افزایش در سطح بیانی این ژن بودیم . و در آخر مصرف عصاره ی میوه عناب باعث افزایش معنی داری در سطوح استراحتی گلیکوژن بافت کبد در هر دو گروه عناب نسبت به گروه های سالین شد. این افزایش در بافت مغز نیز دیده شد که از نظرآماری معنی دار نبود.

هدف این تحقیق، اثر اسانس شوید روی کیفیت تخم مرغ و قدرت جوجه درآوری مرغ های مادر گوشتی بود. تعداد 80 قطعه مرغ و 8 خروس از نژاد راس308 در سن 105هفتگی انتخاب و به طور تصادفی به 4 تیمار، 2 تکرار و 10 زیر مشاهده در هر تکرار تقسیم بندی شدند. یک تیمار به عنوان شاهد( فاقد اسانس) در نظر گرفته شد و تیمارهای دیگر از 10، 20 و 40 میلی لیتر اسانس به ازای هر 100کیلوگرم خوراک، به مدت 4 هفته تغذیه شدند. بین تیمارها از نظر درصد تولید، شاخص زرده و واحد "هاو" تفاوت معنی داری مشاهده نشد) 05/0.(p> اما در صفاتی مانند وزن تخم مرغ، خصوصیات ظاهری تخم مرغ، وزن پوسته، نسبت درصد پوسته، ضخامت پوسته، رنگ زرده، کلسترول پلاسما و وزن جوجه تفاوت معنی دار وجود داشت ) 05/0.(p< اسانس شوید اثر معنی داری روی میزان گلوکز پلاسما و کلسترول زرده تخم مرغ نداشت) 05/0.(p> همچنین بین تیمارها از نظر باروری و کیفیت جوجه تفاوت معنی داری مشاهده نشد) 05/0.(p> در حالی که، اسانس شوید درصد جوجه درآوری را به طور معنی داری افزایش داد) 05/0.(p< علاوه بر این، اسانس شوید به طور معنی داری میزان hdl پلاسما را افزایش و میزان ldl، vldl و تری گلیسرید پلاسما را کاهش داد) 05/0.(p< نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از اسانس شوید در جیره مرغ های مادر گوشتی، درصد جوجه درآوری را بهبود می بخشد

این مطالعه به منظور بررسی اثرات چهار سطح مختلف نوعی سینبیوتیک با نام تجاری بایومین ایمبو روی شاخص های تولیدی، کیفیت تخم مرغ، جوجه درآوری و فراسنجه های خونی در مرغ های مادر گوشتی انجام شد. هشتاد قطعه مرغ مادر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از چهار تیمار، دو تکرار و ده مرغ مادر در هر تکرار انجام شده و با جیره های حاوی مقادیر 0، 05/0، 1/0 و 2/0 درصد از سینبیوتیک به مدت چهار هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد که افزودن سینبیوتیک اثر معنی داری روی رنگ زرده، ضخامت پوسته، وزن پوسته، واحد هاو، ارتفاع آلبومن و شاخص تخم مرغ نداشت (05/0p>) اما روی شاخص زرده اثر معنی داری داشت به طوری که شاخص زرده در تیمار 1/0 s به طور معنی داری از تیمارهای 05/0 s و 2/0 s کمتر بود (05/0p<) ولی با تیمار c(شاهد) تفاوت معنی داری نداشت (05/0p>). همچنین غلظت تری گلیسرید، کلسترول و hdl پلاسمای خون و کلسترول زرده بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت (05/0p>)، اما غلظت گلوکز پلاسما در تیمار 1/0 s به طور معنی داری از تیمار های c و 05/0 s بالاتر بود (05/0p<) اما تفاوت معنی داری با تیمار 2/0 s نداشت. نتایج همچنین نشان داد که مکمل سینبیوتیک اثر معنی داری روی درصد جوجه درآوری کل تخم مرغ و جوجه درآوری تخم مرغ های بارور نداشت (05/0p>). اما وزن تخمدان و تعداد فولیکول های بزرگ در تیمار 2/0 sبه طور معنی داری از سایر تیمارها کمتر بود (05/0p<). به علاوه تفاوت معنی-داری در وزن تخم مرغ بین تیمارها مشاهده نشد (05/0p>) اما درصد تولید تخم مرغ در تیمار 2/0s به طور معنی داری از سایر تیمارها کمتر بود (05/0p<). در مجموع، سینبیوتیک روی کیفیت تخم مرغ (به جز شاخص زرده)، فراسنجه های خونی(به جز غلظت گلوکز پلاسما)، کلسترول زرده، قدرت جوجه درآوری و وزن تخم مرغ اثر معنی داری نداشت، اما تیمار 2/0 s به طور معنی داری سبب کاهش درصد تولید تخم مرغ، وزن تخمدان و تعداد فولیکول های بزرگ تخمدان شد.

هدف اصلی این مطالعه ارزیابی اثرات تغذیه ای عصاره آرتیشو بر روی عملکرد تولیدی و تولید مثلی مرغ های مادر گوشتی بود. در این مطالعه 80 قطعه مرغ مادر گوشتی و 8 قطعه خروس از سویه راس 308 در سن 105 هفتگی در یک طرح کاملا تصادفی در 4 تیمار و 8 تکرار تقسیم شدند. جیره های آزمایشی سطوح عصاره آرتیشو( ae) شامل 100 ،200 و400میلی گرم در کیلوگرم بعلاوه جیره شاهد بود و طول دوره آزمایش5 هفته بود. نتایج نشان داد که افزودن عصاره آرتیشو اثر معنی داری بر روی کیفیت تخم مرغ نداشته (05/0p>)هر چند واحد هاو در هفته دوم آزمایش در تیمار100 میلی گرم عصاره به طور معنی داری در مقایسه با تیمار های شاهد و 400میلی گرم عصاره افزایش یافت (05/0p<). غلظت کلسترول، hdlو تری گلیسرید خون و همچنین کلسترول زرده تخم مرغ در تیمارهای100 ،200 و400میلی گرم در کیلوگرم عصاره در مقایسه با تیمار شاهد تفاوت معنی داری نداشت(05/0p>). اما غلظت گلوکز در تیمارهای 200 و400میلی گرم عصاره نسبت به تیمار های شاهد و 100 میلی گرم عصاره بطور معنی داری کاهش یافت (05/0(p<. همچنین در وزن تخمدان،تعداد فولیکول های بزرگ، وزن تخم مرغ، درصد تولید تخم مرغ و جوجه درآوری بین تیمار ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0p>). اما درصد جوجه درآوری در تیمارهای200 و400میلی گرم عصاره نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت.

بیماری آنفلوانزای طیور یکی از بیماری های واگیر دار ویروسی موثر بر دستگاه تنفسی، گوارشی و عصبی گونه های متعدد پرندگان می باشدکه دارای قدرت انتشار سریع و از خانواده اورتومیکسوویروس ها می باشد. اینترفرون نوع 1 اولین خط دفاعی قوی و تحریک کننده قوی برای بیان پروتئین های آنتی ویروسی می باشد که اثرات حفاظتی خود را با بیان ژن mx نشان می دهند. یک جابجایی نوکلئوتیدی در جایگاه 2032، موجب تنوع پروتئین در جایگاه 631 می شود که فعالیت مثبت و منفی پروتئین های mx را تعیین می کند، به طوری که آلل a و g در جایگاه 2032 به ترتیب موجب فعالیت آنتی ویروسی مثبت و منفی می شود. برای شناسایی چند شکلی های آللی در جایگاه ژنی mx در سویه های مرغ تجاری گوشتی، تخم گذار و مرغ های مولد از ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران، فارس و خراسان ( 50 نمونه به ازای هر جمعیت) انجام گرفته است. نمونه های خون به طور تصادفی از 250 قطعه مرغ از این سه جمعیت جمع آوری و استخراج dna با روش نمکی بهینه یافته انجام شد. با استفاده از pcr و آغازگرهای ویژه mx قطعه ای به طول 299 جفت باز تکثیر شد. از روش pcr-rflp برای شناسایی چند شکلی استفاده شد و محصولات pcr به دست آمده از اگزون 13 ژن mx تحت تیمار آنزیم های محدودگر hpy8i قرار گرفتند. در جمعیت مرغ های بومی ساری سه ژنوتیپ aa، ag و gg به ترتیب با فراوانی 18/0، 423/0و 97/0، مرغ بومی مشهد با فراوانی 437/0، 33/0و 23/0و در مرغ بومی شیراز با فراوانی 347/0، 461/0و 192/0 درصد محاسبه شد. همچنین در مرغ تخم گذار فراوانی ژنوتیپی aa و ag به ترتیب، 72/0 و 28/0 و در جمعیت مرغ گوشتی فراوانی ژنوتیپ های aa، ag و gg به ترتیب 32/0، 48/0 و 4/0 برآورد شد. فراوانی آللی در جمعیت مرغ های بومی ساری (692/0) a و (308/0) b، مرغ بومی شیراز (577/0) a و (423/0) b، مرغ بومی مشهد (604/0) a و (396/0) b، جمعیت مرغ گوشتی (46/0) a و (54/0) b و در جمعیت مرغ تخم گذار (86) a و (14) b محاسبه شد. برای مقایسه فراوانی ژنوتیپی و ژنی به ترتیب از آزمون کای اسکور و فیشر استفاده شد. در مقایسه فراوانی ژنوتیپی بین جمعیت های مورد مطالعه اختلاف معنی دار وجود داشت )001/0>p ). بین سویه مرغ گوشتی و مرغ بومی ساری نیز اختلاف معنی داری وجود داشت. در مقایسه فراوانی ژنی جمعیت های مورد مطالعه، بین جمعیت های مرغ بومی ساری و مرغ تخم گذار، همچنین مرغ بومی مشهد و مرغ گوشتی اختلاف معنی داری وجود داشت )005/0>p ). در این تحقیق به دلیل مشاهده چند شکلی در موقعیت 631 پروتئین mx و نقش مهم آن در برابر حساسیت بیماری آنفلوانزا و آبسه مخاط دهانی می توان در در برنامه های اصلاح نژاد نقش مهمی ایفا کند. کلمات کلیدی: آنفلوانزا، چندشکلی، ژن mx، مرغ بومی، مرغ گوشتی، مرغ تخمگذار

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر افزودن سطوح اسید های آمینه ضروری محدود کننده و مدت زمان تغذیه جیره پیش آغازین در جوجه های گوشتی بر عملکرد، رشد دستگاه گوارش، برخی فراسنجه های خونی، ترکیبات بدن، خصوصیات لاشه و پاسخ سیستم ایمنی انجام شد. در این پژوهش، از 276 قطعه جوجه خروس یک روزه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار و 23 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه با مقدار پروتئین 84/20%، تیمار دو شامل جیره با 10% پروتئین بیشتر (92/22%) که به مدت 5 روز تغذیه شد و تیمار سوم شامل جیره با 10% پروتئین بیشتر (92/22%) که به مدت 7 روز مورد استفاده قرار گرفت. همچنین در تمام این تیمارها مقدار انرژی قابل متابولیسم مشابه بود (2900 کیلو کالری). نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری از نظر عملکرد جوجه ها بین تیمار های مختلف وجود نداشت. همچنین اختلاف معنی داری در وزن نسبی جگر، طحال و بورس بین تیمار های مختلف مشاهده نشد. غلظت گلوکز در 21 روزگی و تری گلیسرید در 21 و 42 روزگی و hdl در 21 روزگی اختلاف معنی دار بین تیمارها مشاهده شد به طوری که در تیمارهای دو و سه غلظت این فراسنجه ها نسبت به تیمار یک بیشتر بود (05/0p<). بین تیمارهای آزمایشی در 14 روزگی در طول روده کوچک اختلاف معنی داری مشاهده شد به طوری که در تیمار سه طول روده کوچک نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی داری نشان داد (05/0p<). اختلاف معنی داری بین تیمار سه با تیمارهای یک و دو در مقدار پروتئین و ماده خشک بدن در 42 روزگی مشاهده شد به طوری که درصد پروتئین در تیمار سه افزایش و درصد ماده خشک کاهش یافت (05/0p<).

?-tgf به خانواده بزرگ فاکتورهای رشد تغییر شکل دهنده چند وظیفه ای تعلق دارد که فعالیتهای بیولوژیکی زیادی را تنظیم می کنند. این پژوهش به منظور شناسائی چند شکلی های آللی در ژن های tgf-?2وtgf-?3 با استفاده از آغازگرهای اختصاصی برای تکثیر قطعات ژنی در ناحیه پروموتور ژن tgf-?2 و اینترون4 ژن tgf-?3 توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز (pcr) و روش قطعات حاصل از هضم آنزیمی (pbr) با استفاده از آنزیم های محدودالاثر bseli و rsai انجام گرفت. از تعداد 100 قطعه مرغ به طور کاملا تصادفی نمونه گیری خون به عمل آمد و استخراج dna از طریق روش نمکی بهینه یافته صورت گرفت. کمیت و کیفیت dna استخراج شده توسط روش های طیف سنجی و الکتروفورز ژل آگارز تعیین گردید. برای شناسائی آلل ها و تعیین ژنوتیپ هر یک از نمونه ها از ژل آگارز 5/2 درصد و رنگ آمیزی اتیدیوم بروماید استفاده شد. پس از هضم آنزیمی محصولات pcr در tgf-?2دو آلل aوb با فراوانی به ترتیب99/0و01/0 و دو ژنوتیپaa و bb با فراوانی به ترتیب 98 و2 درصد مشاهده شد. در tgf-?3 جمعیت مورد مطالعه مونومورف بودند.

بتا لاکتوگلوبولین پروتئین اصلی آب پنیر در نشخوار کنندگان می باشد. تحقیقات نشان داده است که این پروتئین در بسیاری از نژادهای گوسفند به علت یک جایگزینی تک نوکلوتیدی (t?c)در ژن بتا لاکتو گلوبولین دارای چند شکلی می باشد. نتیجه این جایگزینی سبب می شود که در جایگاه شماره 20، بتا لاکتو گلوبولین a دارای اسید آمینه تیروزین (tac) و بتا لاکتو گلوبولین b اسید آمینه هیستیدین (cac) داشته باشد. در این پژوهش از 100 راس گوسفند نژاد بلوچی و 100 راس گوسفند نژاد نائینی خون گیری به عمل آمد، استخراج dna به روش نمکی بهینه انجام و از یک جفت آغازگر اختصاصی برای تکثیر یک قطعه 452 جفت بازی از اگزون 2 ژن بتا لاکتو گلوبین استفاده شد. در تعیین ژنوتیپ از آنزیم محدود کننده rsai و در روئیت سازی باندها از ژل اکریل آمید 10% و رنگ آمیزی نیترات نقره استفاده شد. دراین پژوهش در جمعیت گوسفندان بلوچی فراوانی ژنوتیپ های aa، bb و ab به ترتیب برابر با 11/0، 25/0 و 64/0 و فراوانی آلل های a و b به ترتیب برابر با 44/0 و 56/0و همچنین در جمعیت گوسفندان نائینی فراوانی ژنوتیپ های aa، bb و ab به ترتیب برابر با 08/0، 26/0 و 66/0 و فراوانی آلل های a و b به ترتیب برابر با 41/0 و 59/0 برآورد شد. آزمون کای مربع نشان داد که جمعیت های مورد مطالعه برای این جایگاه در تعادل هاردی- واینبرگ نمی باشند. علاوه بر این، در مطالعه حاضر مقایسه فراوانی های آللی و ژنوتیپی بین نمونه های تعیین ژنوتیپ شده در گوسفندان نژادهای بلوچی و نائینی اختلاف آماری معنی داری (05/0 (p> نشان نداد. از آنجایی که پروتئین بتا لاکتوگلوبولین یکی از پروتئین های با ارزش شیر بوده و از طرفی با توجه به پلی مورف بودن این جایگاه، در صورت همبسته بودن فرم های مختلف آللی این جایگاه نشانگری با صفات مرتبط به تولید و ترکیب شیر، می توان از این جایگاه ژنی در برنامه های اصلاح نژادی در گوسفند از طریق تکنیک انتخاب به کمک مارکر بهره برد.

چکیده میوستاتین یا فاکتور 8 موثر بر رشد و تمایز (gdf8)، عضو خانواده فاکتور رشد بتا (tgf-?) می باشد. این ژن به عنوان یک ناظم منفی در رشد و توسعه توده ماهیچه اسکلتی عمل می کند و در بین گونه مهره داران به شدت محافظت شده است. در اکثر گونه های مورد مطالعه نشان داده شد که این جایگاه ژنی روی بازوی q کروموزوم 2 قرار گرفته و شامل سه اگزون و دو اینترون می باشد. مطالعه حاضر به منظور شناسایی جهش در سه جایگاه نشانگری این ژن در گوسفند نژاد بلوچی انجام گرفت. خون گیری به طور تصادفی از تعداد 145 راس گوسفند بلوچی انجام و سپس استخراج dna با استفاده از روش نمکی بهینه یافته صورت گرفت. قطعه های 137 جفت بازی از ناحیه اگزون 1، 299 جفت بازی از ناحیه اگزون 3 و 273 جفت بازی از ناحیه ترجمه نشده َ3 ژن میوستاتین با استفاده از جفت آغازگر های اختصاصی توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) تکثیر شدند. به منظور ردیابی فرم های متفاوت آللی در این جایگاه های نشانگری به ترتیب تکنیک های، pcr-sscp، pcr-rflp، آنالیز منحنی ذوب و توالی یابی مستقیم مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصل از هر 4 تکنیک مورد استفاده حاکی از مونومورف بودن جایگاه های مورد مطالعه در گوسفند بلوچی بوده است. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهد که هیچ جهش عامل کنترل فنوتیپ ماهیچه مضاعف در سه ناحیه مورد مطالعه از جایگاه ژنی میوستاتین در گوسفند نژاد بلوچی رخ نداده است.کلمات کلیدی: میوستاتین ، فاکتور تغییر رشد بتا، آنالیز منحنی ذوب، مونومورف، گوسفندان بلوچی

هورمون پرولاکتین در پرندگان نقش عمده ای روی سیستم تولید مثل، تولید تخم، علائم و بروز کرچی داشته و انتقال علائم بیولوژیکی هورمون پرولاکتین نیز از طریق گیرنده این هورمون انجام می گیرد. هدف از اجرای این پزوهش، شناسایی چند شکلی آللی، در ناحیه پروموتور ژن پرولاکتین و ارتباط آن با صفات اقتصادی در مرغ بومی مشهد بوده است. این صفات شامل وزن بدن در یک روزگی، وزن در هشت هفتگی، وزن در دوازده هفتگی و وزن در بلوغ جنسی بود. از 119 مرغ ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مشهد، نمونه های خون به طور تصادفی جمع آوری و استخراج dna ژنومی توسط روش نمکی بهینه یافته انجام گرفت. برای شناسایی چند شکلی در جایگاه ژنی هورمون پرولاکتین از نشانگر prl5 جهت تکثیر یک قطعه 439 جفت بازی و نشانگر prl24 جهت تکثیر یک قطعه 154 یا 130 جفت بازی در ناحیه پروموتور این ژن استفاده شد. برای شناسایی توالی نوکلئوتیدی 24 جفت بازی الحاق و یا حذف، از الکتروفورز مستقیم با ژل آگارز 5/2 درصد استفاده شد. وفور آللی در جایگاه ژن پرولاکتین، برای نشانگر prl5 (آلل c 46/0 و آلل t 54/0) و نشانگر prl24 (آلل d 58/0 و آلل i 42/0) بود. وفور ژنوتیپی برای نشانگر prl5 (tt 25/0، ct 57/0 و cc 18/0) و نشانگر prl24 (dd 28/0، di 61/0 و ii 11/0) برآورد شد. در این پژوهش ارتباط بین صفات اقتصادی (وزن بدن در یک روزگی، وزن در هشت هفتگی، وزن در دوازده هفتگی و وزن بلوغ جنسی) با ژنوتیپ های این دو جایگاه هیچ ارتباط معنی داری را نشان نداد(p?0/05). اگر چه در این پژوهش، در دو جایگاه مورد بررسی چند شکلی مشاهده شده است اما به دلیل ساده بودن آنالیز چند شکلی برای نشانگر prl24 به دلیل حذف و یا الحاق، این نشانگر می-تواند به راحتی در برنامه های توسعه ژنتیکی و اصلاح نژادی مورد استفاده قرار گیرد.

چکیده ارزیابی فراسنجه¬های بیوشیمیای خون و شیر همواره به عنوان شاخص¬هایی برای چگونگی سلامت حیوان و محصولات لبنی مرغوب مورد توجه بوده¬اند. برای بررسی ارتباط ژنوتیپ¬های مختلف ژن کاپا-کازئین با فراسنجه¬های خونی 126 راس گاو بومی گیلان از هر دو جنس به طور تصادفی و انفرادی خونگیری به عمل آمد. با استفاده از روش بهینه شده نمکیdna نمونه¬ها استخراج شد. برای اندازه¬گیری سطوح گلوکز، اوره، کلسترول، تری¬گلیسرید و تیروکسین از پلاسمای خون استفاده شد. با بهره¬گیری از آغازگر اختصاصی، قطعه bp350 از ژن کاپا-کازئین تکثیر شد. با توجه به نتایج بدست آمده از آنالیز داده¬های حاصل از هضم محصولات تکثیر شده ژن کاپا- کازئین توسط آنزیم hinf i در گاو بومی گیلان چند شکلی مشاهده شد. آلل a در جایگاه kcn-hinf شامل دو نقطه برشی و درنتیجه سه باند با اندازه¬های 84، 132 و 134 جفت باز ولی آلل bیک نقطه برش و دو باند 266و84 جفت باز دارد. دو آلل ¬a و b به ترتیب با فراوانی¬ها 726/0، 274/0 و دو ژنوتیپ¬ aa و ab به ترتیب با فراوانی 452/0، 548/0در جمعیت مشاهد شد. احتمالا به دلیل کم بودن تعداد نمونه¬ها و فراوانی کم آلل b، ژنوتیپ bb در جمعیت دیده نشد. جمعیت از نقطه نظر این جایگاه ژنی در تعادل هاردی- واینبرگ قرار نداشت که می¬تواند به مهاجرت، انتخاب و یا تعداد نمونه¬ها مربوط باشد. . از نظر اوره و تری گلیسیرید بین دو جنس تفاوت معنی¬داری وجود نداشت (05/0>p). ژنوتیپ¬های aa و ab ژن کاپا-کازئین در گاو بومی گیلان از نظر غلظت فراسنجه¬های خونی گلوکز، اوره، کلسترول، تری¬گلیسرید و تیروکسین تفاوت معنی¬داری با یکدیگر نداشتند(05/0>p). با توجه به مشاهدات و نتایج حاصل چند شکلی ژن کاپا-کازئین به تنهایی نمی¬تواند نشانگر مناسبی برای غلظت این قبیل فراسنجه¬های خونی گاو بومی گیلان باشد. کلمات کلیدی: پلی¬مورفیسم، کاپا-کازئین، فراسنجه¬های خونی، گاو بومی گیلان

این پژوهش به منظور ازریابی تأثیر پودر قارچ صدفی با و بدون افزودن پروبیوتیک کلوستات بر عملکرد، ویژگی های لاشه، پاسخ های ایمنی و برخی از فراسنجه های خونی جوجه خروس گوشتی در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی نامتعادل انجام شد. در این پژوهش 180 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه سویه تجاری راس 308به 4 تیمار و 4 تکرار (تیمار شاهد دارای 3 تکرار) و 12 قطعه در هر تکرار بصورت کاملاً تصادفی به واحدهای آزمایشی اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی جیره هایی برپایه ذرت و سویا بودند که با 2گرم در کیلوگرم پودر قارچ صدفی، 450 میلی گرم در کیلوگرم پروبیوتیک و ترکیب آنها مکمل شده بودند. صفات مورد بررسی عبارت بودند از خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و پاسخ سیستم ایمنی. افزودن پودر قارچ صدفی و پروبیوتیک کلوستات باعث کاهش وزن بدن و مصرف خوراک در کل دوره آزمایش شد ( 05/0 >p). ترکیب قارچ صدفی و پروبیوتیک کلوستات موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد شد (05/0 >p) ولی در سایر دوره ها تاثیر معنی داری مشاهده نشد. افزودن قارچ صدفی و پروبیوتیک کلوستات تاثیر معنی داری بر طول و وزن بخش های مختلف روده باریک و همچنین خصوصات لاشه جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی نداشت. افزودن پودر قارچ صدفی به جیره باعث کاهش غلظت گلوگز، کلسترول، vldl، hdl و ldl سرم خون جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی شد (05/0 >p). تیمارهای آزمایش تاثیر معنی داری بر تیتر آنتی بادی جوجه های گوشتی بر علیه srbc در سن 42 روزگی نداشت. ترکیب قارچ صدفی و پروبیوتیک کلوستات باعث کاهش تولید تیوباربیتوریک اسید در روز 7 پس از کشتار شد (05/0 >p). با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد قارچ صدفی و پروبیوتیک کلوستات و ترکیب آنها در سطحی که در پژوهش فوق استفاده شد باعث کاهش ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد و همچنین کاهش غلظت گلوگز، کلسترول، vldl، hdl و ldl سرم خون جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی شد. ترکیب قارچ صدفی و پروبیوتیک کلوستات باعث کاهش تولید تیوباربیتوریک اسید در روز 7 پس از کشتار شد. افزودن این مقدار از قارچ صدفی و پروبیوتیک کلوستات نتوانست عملکرد رشد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی را تحت تاثیر قرار دهد.

این مطالعه به منظور بررسی اثر مکمل آشامیدنی بیوتین بر بیان اویداکتی ژن tgf-? در مرغ های جوان و مسن آرین انجام شد.بدین منظور، 144 قطعه مرغ و 30 قطعه خروس لاین آرین هم سن مرغ ها به شکل کاملا تصادفی گزینش و به دو گروه تقسیم شدند.این پژوهش در قالب طرح کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 انجام شد و مرغ ها به طور تصادفی به یکی از سه تیمار،کنترل(جیره پایه بر اساس توصیه راهنمای پرورش سویه) مکمل آشامیدنی بیوتین به میزان 3/0 میلی گرم در لیتر و مکمل بیوتین به میزان 45/0 میلی گرم در هر لیتر آب، جای داده شدند.هر تیمار دارای چهار تکرار و هر تکرار دارای 6 قطعه مرغ بود. به یک گروه از آغاز 30 هفتگی تا پایان 33 هفتگی (بمدت 28 روز) گروه دیگر از آغاز 53 هفتگی تا پایان 57 هفتگی (بمدت 28 روز) بیوتین در سطوح مشخص شده به آب آشامیدنی تیمارهای آزمایشی افزوده شد.آب مصرفی گروه کنترل در سراسر آزمایش و آب مصرفی دو گروه دیگر به استثناء دوره ای که ذکر شده طبیعی بود.در پایان هفته سی وسوم و پنجاه و هفتم (روز پایانی اعمال تیمارها) از هر تکرار یک قطعه مرغ (چهار قطعه از هر تیمار در هر گروه و روی هم رفته 24 مرغ) که به میانگین وزنی همان تکرار نزدیک بودند انتخاب و برای کشتار و نمونه گیری بافتی گزینش شدند نمونه ها از پیوندگاه رحمی واژنی بریده و بی درنگ به نیتروژن مایع منتقل و سپس به دمای 80- منتقل و پس از استخراج rna و ساخت cdna میزان بیان ژن tgf-? به روشrealtimepcr اندازه گیری شد.نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین اثر مکمل آشامیدنی بیوتین بر بیان ژن در مرغ های جوان در سطح 45/0 میلی گرم در لیتر و در مرغ های مسن در سطح 3/0میلی گرم در لیتر بود، امااثر سن بر بیان ژن tgf-?تاثیر گذار نبود((p>0.05. از طرفی اثرات متقابل سن و سطوح مختلف بیوتین در تیمارهای مسن مصرف کننده 3/0و جوان 45/0 میلی گرم در لیتر اختلاف معنی داری با دیگر سطوح مصرفی داشت((p?0.05. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با افزایش بیوتین در یافتی درمرغ ها سبب بهبود بیان اویداکتی ژنtgf-?می گردد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده هدف از تحقیق حاضر ارزیابی روند ژنتیکی جوجه درآوری در بین مرغان بومی مازندران در طی 6 نسل کار اصلاحی بوده است. در این راستا تعداد تخم های تولید شده از هر مرغ که با خروس معینی آمیزش داشته است مشخص گردید و تعداد جوجه هایی که از این تخم ها بدست آمد شمارش شد. بطوریکه فایل داده شامل 14578 رکورد جوجه درآوری مربوط به 4219 مرغ در 6 نسل متوالی طی 4 دوره جوجه کشی بود است. فایل شجره مورد استفاده نیز حاوی اطلاعات خویشاوندی 17827 فرد می باشد. نتایج حاصل از تجزیه تحلیل آماری اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار matvec نشان داد که اثرات خروسها و مرغها برای صفت جوجه در آوری از نظر ژنتیکی روند صعودی داشتند. وراثت پذیری صفت جوجه درآوری در این جمعیت پایین بود (025 /0 ) . البته مقدار وراثت پذیری اثر ژنتیک افزایشی خروسها بیشتر از وراثت پذیری اثر ژنتیک افزایشی مستقیم مرغها می باشد . تکرار پذیری صفت 20 / 0 و همبستگی ژنتیکی بین اثر حیوان و اثر جفت 3 / 0 - محاسبه گردید. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که انتخاب ژنتیکی با در نظر گرفتن هم خونی اثرات معنی داری روی صفت جوجه در آوری داشت. همزمان با مقایسه ای که بین دو روش آمیزش ( طبیعی و تلقیح مصنوعی ) روی قطعه 100 مرغ و 10 قطعه خروس گله بومی صورت گرفت، و آنالیزی که با استفاده از نرم افزار sas انجام شد اثر معنی داری بین این دو مدل مشاهده نگردید (36/0 p > ) و مشخص گردید که روش تلقیح مصنوعی در نژادهای سنگین وزن نتیجه بهتری می دهد. با توجه به اینکه ن‍‍ژاد بومی مازندران سبک وزن می باشد، بنابراین نتیجه مطلوب بدست نیامد.

به منظور شناسایی چند شکلی های موجود در جایگاه های ژنی گیرنده هورمون رشد و بتالاکتوگلوبولین و بررسی ارتباط آن با صفات تولید شیر در جمعیت گاوهای هلشتاین، نمونه خون از 120 راس گاو هلشتاین موجود در مزرعه آستان قدس رضوی گرفته و با استفاده از روش نمکی بهینه یافته، dna استخراج شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) جهت تکثیر یک قطعه 836 جفت بازی از ناحیه پروموتور ژن گیرنده هورمون رشد و یک قطعه 434 جفت بازی از ناحیه اگزون و اینترون 4 ژن بتالاکتوگلوبولین انجام گرفتند. قطعات تکثیر شده از ژنهای گیرنده هورمون رشد و بتالاکتوگلوبولین به ترتیب با استفاده از آنزیمهای محدودالاثر alui و haeiii مورد هضم آنزیمی قرار گرفت. نتایج حاصل روی ژل آگارز 2 درصد و پلی آکریلامید 12% الکتروفورز گردید. آنالیز داده ها، با استفاده از نرم افزارهای popgen و sas انجام گرفت. هضم آنزیمی برای جایگاه گیرنده هورمون رشد، منتج به شناسایی آلل alui (-) با اندازه قطعات 14، 75 و 747 جفت باز و آلل alui (+) با اندازه قطعات 14، 75، 145 و 602 جفت باز و برای جایگاه بتالاکتوگلوبولین، منتج به شناسایی آلل a با اندازه قطعات 300، 113 و 21 جفت باز و آلل b با اندازه قطعات 226، 113، 74 و 21 جفت باز شده است. فراوانی آلل های alui (-) و alui (+) در جایگاه گیرنده هورمون رشد به ترتیب 56 و 44 درصد و آلل های a و b در جایگاه بتالاکتوگلوبولین به ترتیب 39 و 61 درصد بدست آمد. همچنین فراوانی ژنوتیپ های alui(-/-)، alui (-/+) و alui (+/+) در جایگاه گیرنده هورمون رشد به ترتیب 03/29، 76/53 و 2/17 درصد و فراوانی ژنوتیپ های aa، ab و bb در جایگاه بتالاکتوگلوبولین به ترتیب 91/22، 25/31 و 84/45 درصد برآورد گردید. آنالیز آماری داده ها نشان داد که جایگاه ژنی گیرنده هورمون رشد، بر میزان درصد چربی و پروتئین شیر و مقدار شیر تصحیح شده بر مبنای چربی و پروتئین، در دوره اول شیردهی و جایگاه ژنی بتالاکتوگلوبولین، بر میزان درصد چربی شیر در دوره اول شیردهی اثر معنی دار داشته است.