در حال حاضر مسئله کمبود آب در بسیاری از کشور های جهان باعث افزایش رقابت و بروز اختلافات در میان مصرف کنندگان آن گردیده است. استخراج بیش از حد از منابع تجدید ناپذیر که باعث تخلیه آنها می گردد از جمله زیانهای ناشی از این رقابت می باشد. سالهاست که روشهای قدیمی در مدیریت منابع آب، بدون در نظر گرفتن نگرانی های ناشی از احتمال افزایش اختلافات در مصرف منابع محدود آب، مورد استفاده قرار گرفته اند. ولی هشدارهایی در مورد برابری و یا فزونی گرفتن مصرف آب نسبت به منابع موجود قابل استفاده و اینکه اختلاف در این زمینه افزایش خواهد یافت، توجه به روش های جدید را الزام آور ساخته است. علاوه بر این، مدل های نوین پویای گسسته تصادفی موجود که با استفاده از تئوری بازیها به حل این مشکلات پرداخته اند (ganji, et al. 2007a, b)،نیز دارای حجم زیاد محاسبات و مشکل نفرین ابعادی می باشند. این پژوهش به عنوان گامی در توجه به چنین موضوعاتی در مدیریت و بهره برداری از مخزن، سعی می کند تا با ارائه مدل های نوین بازی پویای پیوسته تصادفی، به رفع این مشکلات بپردازد. مدل اول با استفاده از ساختار تعادل کامل مارکوف (mpe) پایه ریزی شده و یک مدل پیوسته به حساب می آید. در این تحقیق سعی می شود. تا روش های معادلات ریکاتی و ترتیب، بعنوان دو روش حل مدل mpe، بگونه ای بسط داده شوند تا در حل مسائل منابع آب سطحی قابل استفاده باشند. لازم به ذکر است که mpe در شکل فعلی خود در مدیریت مخزن قابل کاربرد نیست.. مدل دوم با استفاده از روش محدودیت-حالت راهکار جدیدی را برای مدلسازی و رفع اختلاف در مدیریت منابع آب برای اولین بار ارائه می کند. این مدل روش پویای تصادفی برای مدلسازی بازی بوده و امکان رفع نقایص مدل های گسسته موجود را از نظر کاهش مشکلات مربوط به نفرین ابعادی بررسی خواهند کرد. نتایج نشان می دهد که با استفاده از روش های پیوسته پیشنهادی، علاوه بر اینکه پارامترهای راندمان مدیریت مخزن نسبت به مقادیر مشابه در مدل های معمول پویای تصادفی (system-based models) بهبود می یابد، حجم محاسبات و پیچیدگی محاسباتی نیز نسبت به مدل های بازی گسسته موجود، کاهش می یابد.

افزایش روند تخریب منابع طبیعی، توجه بیش از پیش به ارزیابی خطر بیابان زایی را ضروری می نماید. فرآیند بیابان-زایی به علت تخریب اراضی در مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب خشک در نتیجه عوامل مختلفی از جمله تغییرات اقلیمی و فعالیت‎های انسانی صورت می گیرد. این تحقیق با هدف بررسی اهمیت معیارهای موثر در ارزیابی و شدت خطر بیابان زایی منطقه علامرودشت با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و مدل بیابان زایی imdpa انجام گردید. معیارهای اقلیم، پوشش گیاهی، آب، خاک، زمین شناسی و فرسایش (بادی و آبی) به عنوان معیارهای تصمیم گیری ارزیابی خطر بیابان زایی و برای هر یک از این معیارها به ترتیب 3، 3، 4، 4، 4 و 3 زیر معیار در نظر گرفته شد. ارزش وزنی معیارها و زیرمعیارها به روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) با استفاده از نرم افزار expert choice محاسبه گردید. سپس نقشه مربوط به هر وضعیت هر معیار یا لایه اصلی با استفاده از نرم افزار arc gis 9.3 تهیه گردید و در نهایت با تلفیق لایه های اصلی نقشه ی شدت بیابان زایی تهیه شد. معیارهای آب، پوشش گیاهی و اقلیم بیشترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه داشتند. همچنین زیر معیارهای افت سطح آب زیر زمینی و بهره برداری از پوشش گیاهی با قرار گرفتن در طبقه 4 خیلی شدید بیابان-زایی، بیشترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه دارا می-باشند. نتایج تحلیل نشان داد که 73/45% از کل منطقه مورد مطالعه در طبقه شدید بیابان زایی و 27/54% در طبقه متوسط بیابان زایی قرار گرفتند.

برنامه ریزی مطلوب چرای دام، استفاده صحیح از توان طبیعی مراتع و پرهیز از چرای بی موقع در مرتعداری می تواند به استفاده پایدار و مطلوب مراتع منجر شود و در عین بهبود شرایط اقتصای بهره برداران را به همراه داشته باشد. یکی از مهمترین ویژگی های برنامه ریزی برای استفاده از مراتع توجه به ماهیت تصادفی بودن میزان تولید مرتع است که در اغلب مطالعات به آن توجه نشده است. مطالعه حاضر با هدف تدوین یک الگوی بهره برداری دو دوره ای برای گروهی منتخب از دامداران عشایر صورت گرفت که در آن شرایط تصادفی بودن مراتع نیز در برنامه ریزی دخالت داده شد. برای این منظور از یک الگوی برنامه ریزی تصادفی دو مرحله ای استفاده شد. بخش عمده داده های مورد استفاده نیز از طریق تکمیل پرسشنامه در میان 140 بهره بردار منطقه جهرم به دست آمد که این بهره برداران با استفاده از روش تصادفی دو مرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات به دست آمده شامل مقادیر نهاده های مورد استفاده و زمان خرید آنها و همچنین محصولات تولیدی بهره برداران بود. بهره برداران منتخب با استفاده از رهیافت تحلیل خوشه ای دو مرحله ای و بر حسب میزان دسترسی به مراتع به سه گروه تقسیم و از میان هر گروه یک بهره بردار نماینده انتخاب گردید. دسترسی نیز شامل سه سطح خوب، متوسط و فقیر بود. ماهیت تصادفی بودن تولید مراتع نیز با استفاده از داده های میانگین بارندگی بصورت سه شرایط ترسالی، سال معمولی و خشکسالی و به ترتیب با احتمال وقوع 19، 45 و 36 درصد در نظر گرفته شد. بر اساس یافته ها مشخص گردید در شرایط خشکسالی اهمیت کیفیت مرتع بسیار تعیین کننده می شود به گونه ای که گروه سوم متحمل زیان می شوند و بهره برداران گروه اول حدود 2 برابر بهره برداران گروه دوم بازده ناخالص کسب می کنند در حالی که در شرایط ترسالی اختلاف میان گروه ها از نظر بازده ناخالص کاهش می یابد. نتایج نشان داد با استفاده از الگوی بهینه برنامه ریزی تصادفی می توان بازده ناخالص الگوی فعلی بهره برداران را که یک الگوی فعالیت در شرایط خشکسالی است در گروه های سه گانه به ترتیب 12، 41 و 20 درصد بهبود بخشید .شرایط فعالیت بهره برداران گروه سوم که مراتعشان فقیرتراست بسیار حساس و آسیب پذیر نشان می دهد. از اینرو باید با استفاده از برنامه های حمایتی جلوی زیان های وارده به این گروه را در شرایط خشکسالی حتی المقدور کاهش دهیم.

هدف از این تحقیق مدلسازی، شبیه سازی و پیش بینی پارامترهای بازده مخزن و نیز انتخاب بهترین قانون کاربری برای مخازن سدهای ملاصدرا وسلمان فارسی است . همچنین در این تحقیق تاثیر طول دوره آماری و وارد کردن عدم اطمینان پارامتری مطالعه شده است . مخازن سدهای ملاصدرا و سلمان فارسی برای مطالعه تاثیر واریانس بالا و پایین جریان انتخاب گردیده اند.