در فرهنگ اصطلاحات هنری، هنر چند رسانه ای به هنری اطلاق می شود که از ترکیب دو یا چند رسانه ی هنری حاصل شده باشد. استفاده از چندین رسانه ی هنری در یک اثر واحد، خاص دوره ی پست مدرنیسم نبوده، بلکه در هر دوره ی تاریخی، هنرمندان با توجه به رسانه های موجود در آن دوره به خلق آثار چند رسانه ای پرداخته اند. رقص های آیینی در تمدن های بدوی از این دسته از آثار است که در آن، هنرهایی چون نقاشی های شنی، رنگ آمیزی روی بدن، موسیقی و رقص با یکدیگر ترکیب شده و یک اثر چند رسانه ای را به وجود می آورند. البته باید توجه داشت که آنچه در فرهنگ اصطلاحات هنری، هنر چند رسانه ای نامیده می شود، هنری است از شاخه های هنری قرن بیستم که از ترکیب رسانه های مختلف هنری حاصل می شود؛ چرا که در این دوره با توجه به ظهور رسانه های جدیدتر هنری مانند هنر اجرایی، هنر صوتی و چیدمان، همچنین ظهور رسانه های تکنولوژیکی و ورود آن به قلمروی هنر، این هم آمیزی و تلفیق به اوج خود رسیده است. در واقع می توان گفت هنر چند رسانه ای بستری است که به هنرمند این امکان را می دهد تا با در هم شکستن مرز میان هنرها، از محدودیت به یک قالب هنری خاص فراتر رفته و با تلفیق رسانه های مختلف هنری در اثر خود، از قابلیت های بیانی چندین رسانه ی هنری بهره مند شود. در پایان نامه ی حاضر تلاش بر این است، تا با رویکردی تحلیلی، قابلیت بیانی هنر چند رسانه ای مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. واژگان کلیدی: هنر چند رسانه ای، رسانه ی هنری، پست مدرنیسم، بیان هنری، قابلیت بیانی

چکیده: در بداهه پردازی می توان فارغ از هرگونه محدودیتی، به خلق اثر پرداخت؛ و بداهه پردازی ویژگی ماهیتی هنر عامه به-شمار می رود. آثار هنری بداهه پردازانه ی عوام، دارای قابلیت هایی هستند که بر اساس آن ها می توان به آثاری ناب و برآمده از جوهره ی وجودی موضوع دست یافت. درگبه بافی به عنوان مصداقی از هنر عامه، بافنده بیشتر به تصویر کردن ذهنیات خود می پردازد و خصلت بداهه پردازی در آن قابل ملاحظه است و در میان گبه های بداهه می توان ارزش های ناب بصری را مشاهده کرد. این تحقیق در پاسخ به سوالاتی درباره ی، عوامل تصویری آثار بداهه، ارتباط بداهه پردازی با شرایط محیطی پیرامون خود و وجه تمایز آثار بداهه از دیگر آثار، و همچنین ویژگی های مفهوم و قابلیت های بصری آثار بداهه، پرداخته شده است که در پاسخ آن ها به بررسی این فرضیه ها پرداخته می شود: بداهه پردازی از شرایط محیطی تأثیر می پذیرد. بداهه پردازی هنر نابی است که از درون هنرمند بدون تأمل و توجه به تعلقاتش شکل می یابد. روش پژوهش در این تحقیق، روش توسعه ای مبتنی بر تاریخی و توصیفی و یافته اندوزی از طریق کتاب خانه ای و سایت های اینترنتی، و تحلیل داده ها به روش کیفی می باشد. هنر بداهه ی عوام برآمده از ناخودآگاه فرد بوده و از عوامل محیطی چون فرهنگ، اقلیم و همچنین عوامل فردی چون خلاقیت و نبوغ تأثیر می پذیرند. ازطریق بداهه پردازی می توان به عوامل بصری متنوع، پویا و دارای ارزش های اصیل هنری دست یافت .

چکیده هنر دیوارنگاری معاصر، امروزه از نظر موضوع، مکان اجرا، شیوه ی کار و مواد و مصالح مورد استفاده، به گونه ای متفاوت از قبل اجرا میشود. دلیل این امر، نیاز جامعه ی معاصر به زبان و بیانی نو در اجرای دیوارنگاری و پیشرفت های علمی و صنعتی است که طیف وسیعی از مواد را برای کار در اختیار هنرمندان قرار داده است. تحقیق حاضر به بررسی و معرفی دیوارنگاره های گیاهی به عنوان رویکردی جدید به اجرای آثاری که پاسخگوی نیاز جامعه ی مدرن باشد پرداخته و با هدف توجه به قابلیت های بصری، زیباشناختی و بیانی خاص این آثار، انجام گرفته است،که حاصل آن پاسخ به پرسش های زیر می باشد: دیوارنگاره های گیاهی از لحاظ بصری به چند دسته تقسیم می شوند؟ ویژگی های بصری و زیبا شناختی دیوارنگاره های گیاهی چیست؟ ویژگی های بیانی خاص دیوارنگاره های گیاهی چیست؟ روش های اجرای دیوارنگاره های گیاهی چیست؟ دیوار نگاره های گیاهی علاوه بر جنبه های زیباشناسانه، چه مزایایی دارند؟ ونقش دیوارنگاره های گیاهی در طراحی فضاهای شهری چیست؟ پژوهش حاضر یک تحقیق کاربردی، توسعه ای است، که علاوه بر پیشبرد نتایج تحقیقات گذشته می توان از آن در موقعیت های عملی استفاده نمود. از لحاظ ماهیت، پژوهشی کیفی است و از نظر روش تحقیق توصیفی محسوب می شود. روش گرد آوری داده ها کتابخانه ای و استفاده از منابع اینترنتی بوده است. تجزیه تحلیل مطالب از لحاظ ساختاری، زیبا شناختی و فنی انجام گرفته است. مهم ترین نتایج حاصل از مطالعات این تحقیق، عبارتند از: دیوارنگاره های گیاهی به لحاظ ساختاری به دو دسته عمودی و افقی تقسیم می شوند که ویژگی های بصری و زیبا شناختی و بیانی آن ها بدین شرح است: ایجاد جاذبه های واقعی برای مخاطب به واسطه ی استفاده از بافت، فرم و رنگ گیاهان زنده، پرهیز از جزئی نگاری و کلیت پردازی در اجرای این آثار، تنوع در دیوارنگاره های گیاهی، هماهنگی این آثار با شرایط متغیر محیط و فصل ها، ارتباط عام با مخاطبین از هر طبقه ی اجتماعی و هر گروه سنی، ایجاد فضای چند بعدی و مینویی از طریق ارتباط با حواس پنجگانه مخاطب و ایجاد ویژگی حس مکان. همچنین این آثار را از نظر بصری می توان به سه دسته: فرمی، هندسی وترکیبی تقسیم نمود. کلید واژه ها: دیوارنگاری گیاهی، دیوارهای گیاهی، دیوارنگاری زنده، پاتریک بلانک، باغ های عمودی، توپیاری، شاخه بافی

چکیده: انسان معاصر در مواجهه با گسترش شتابان علم و دانش و مقتضیات زندگی صنعتی مدرن برای حفظ و انتقال مفاهیم و ارزش های سنتی و فرهنگی نهفته درتمدن های اصیل، به «قالب های نوینی ازهنر» نیاز دارد. «نقوش سنتی» که از مفاهیم متعالی، رموز زیباشناسانه و روانشناسی ادراک بصری تغذیه می کنند، یکی از بهترین نمودها برای انتقال میراث فرهنگی و اجتماعی از نسلی به نسل دیگر است. از سوی دیگر«مجسمه» ابزار توانمندی برای انتقال مفاهیم به جامعه شهری است. بنابراین تبدیل نقوش سنتی به «احجام» مبتنی بر «ارگونومی شناختی»، می تواند ساختار ارزشمندی از هنر مورد نیاز انسان معاصر را ارائه نماید. به دنبال طرح این فرضیه، پژوهش حاضر در راستای تحقق اهداف خود با مراجعه زیباشناسانه و معناشناسانه به نقوش، وجهی توصیفی- تشریحی مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای و استفاده از نظر مراجع آگاه برگزیده و بنا به ضرورت، ضمن بهره گیری از مبانی نظر «زیبایی شناسی» و ارگونومی شناختی، بارزترین اصول تبدیل نقش به حجم را مورد شناسایی قرار داده است. با تکیه بر این مسئله که زیباشناسی آثار مد نظر این پژوهش، یک فرایند هویتی نهفته در اثر است که در هر زمان، هر مکان و هر فرهنگ و باوری می تواند بازخوردی متفاوت داشته باشد، این پژوهش منتج به این می شود که نقوش سنتی به لحاظ دارا بودن ارزش های بصری، درصورتی قابلیت تبدیل به حجم را دارند که بتوان ضمن بهره گیری از بازنمایی تصویری و معنایی (به عنوان منابع مهمی از شناخت) و حفظ «تعادل میان صورت و معنا»، نیروها و قوای ذهنی مخاطب را به منظور «ادراک الگو» و مفهوم فعال نمایند. از آنجاییکه کلید پردازش اطلاعات حسی و تعبیر و تفسیر شناختی آثار، همان انتزاع اطلاعات می باشد، هنرهای مفهومی به عنوان بهترین گزینه در شکل گیری اثر نهایی حائز اهمیت است. در تجارب عملی نمونه هایی مبتنی بر یافته های فوق ارائه گردیده است. واژگان کلیدی: نقوش سنتی، احجام، ارگونومی شناختی، ادراک، زیبایی شناسی

دیوارنگاری شهری بخشی جدایی ناپذیر از هویت شهری بوده و یکی ازمهمترین عوامل در ایجاد فضای مناسب در منظر شهری در چند دهه ی اخیر به حساب می آید. روند رو به رشد شهر نتیجتاً منجر به ایجاد فضاهای شهری و منظر شهری می گردد و از این رو توجه به زیبایی شناسی شهری و ایجاد فضای مطلوب نقش مهمی را در روان و اندیشه و شیوه زندگی شهروندان خواهد داشت. دیوارنگاری به هر نقشی که با هدف معین و آگاهانه روی دیوار ایجاد شود، اطلاق می گردد. اما دیوارنگاری شهری مفهومی جزئی و خاص تر است. دیوار نگاری شهری اساساً در بستر شهر شکل می گیرد و تلاش دارد تا بافت و مخاطب شهری و همچنین معماری پیرامون خود تعامل برقرار کرده و در یک بستر اجتماعی و شهری خود را تعریف و تبیین کند .تاریخ تمدنهای بزرگ نشان از آن دارد که دیوارنگاری-خصوصاً دیوارنگاری شهری- هیچگاه کارکردی جدا از معماری و محیط نداشته است. همین امر باعث می شود که ساختارهای فرهنگی و زیبایی شناختی محیط و معماری هر تمدن، ساختار دیوارنگاری های مربوط به آن تمدن را شکل دهد. دیوارهای شهرهای بزرگ کشورهای پیشرفته و در حال توسعه، همچون تهران نیز گویای همین تغییرات است. بنابراین این رساله، دیوارنگاریهای شهر تهران و چگونگی تعامل آنها با بافت شهری و معماری را در دهه ی هشتاد مورد بررسی قرار می دهد. سپس با ارجاع به مصادیق کاربردی و کارکردی دیوارها نمونه هایی از دیوارنگاری شهری مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهند گرفت. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و توسعه ای و از نظر روش پیمایشی است.

نقاشی دیجیتال با بیانِ منحصر به فرد خویش، از قالب ایسم های رایج می گریزد و با تکیه بر فن آوریهای دیجیتال، سعی در بروز رسانی و دگردیسی خود دارد، در نتیجه نمی تواند خود را به یک وضعیتِ معین، محدود کرده و تلاش می نماید، تا با واسطه های فناوری جدید، همسو شده و مفاهیمِ بیانی خود را به اَشکال و روش های غیر متعارف بیان نماید. هنرمندان این گرایش نیزکوشش می کنند، تا با استفاده از تکنولوژی دیجیتالی بین زندگی، هنر و مخاطب آثارِ خویش، پیوندی تازه برقرار نموده و به بسط وگسترش مفاهیمِ هنر خویش بپردازند. بسیاری از آثارِ آنها نمایانگر شورِ فردی، آیین های خصوصی، اسطوره های فرهنگی و رویاهای ایدئولوژیکی است، که تنها به کمک ابزارهای دیجیتالی و با استفاده از تصاویر و امکاناتِ بصریِ نوین در هنرهای تجسمی قابل عرضه می باشند. با توجه به آفرینشگری ها و ساختارشکنی های گسترده هنرمندان دیجیتال در سه دهه اخیر، ضرورتِ بحث و بررسی در این زمینه چشمگیرتر از گذشته به نظر می آید. پژوهش حاضر نیز تلاشی در جهت شناسایی قابلیتهای تصویری نقاشی دیجیتال است. از جمله طرح مسائلی از قبیل این که؛ تداوم نقاشی دیجیتال چه تأثیراتی بر هنرِِ نقاشی معاصر دارد؟ و یا پرداختن به این موضوع که نقاشی دیجیتال دارای چه قابلیت های تصویری است که، سبب گرایش هنرمندانِ نقاش به این نوع از رسانه شده؟ علاوه بر این پژوهش فوق کوشش می نماید که پاسخی برای این سئوالات فراهم آورد،که با پیشرفتِ نقاشی دیجیتال، هنرمندان با چه چالشهای جدیدی روبرو خواهند بود؟ و تعاملِ نقاشی های دیجیتال با مخاطب از چه راههایی امکان پذیر می باشد؟ با توجه به این موارد می توان اذعان نمود که، نقاشی دیجیتال با تکیه بر ویژگی های خاص خود همچون، (سرعت در اجرای ایده ها و تلفیق هنرهای متنوع و متفاوت)، تأثیر بی بدیلی بر هنر معاصر گذاشته است و همچنان در حال پیشروی و تحت تأثیر قرار دادن اَشکال مختلف هنرِ معاصر می باشد. نقاشی دیجیتال مصمم است، تا با پشت سرگذاشتن ضعف های ابزار تکنولوژی، خود را در میان گرایشهای هنری تثبیت نموده و از طریقِ واقعیت ِ مجازی، راههای ارتباطی خویش را با مخاطب گسترش دهد. مهمترین هدف این رساله نیز ارائه ی نوعی بصیرت، تعمق و آگاهی، نسبت به تحولات نقاشی های دیجیتالی و پرداختن به خصوصیات و قابلیت های منحصر به فرد بیانی، زبانی و تعاملی این هنر است. چنانکه بتواند نگاهی ویژه، به عوامل بوجودآورنده ی گرایشها و چالشها در میان هنرمندانِ این شیوه ی هنری، ایجاد نماید. این تحقیق از نظر هدف توسعه ای و کاربردی و از نظر روش یافته اندوزی کتابخانه ای و اینترنتی می باشد.

چکیده: دیوار نگاری به عنوان یکی از بستر های هنرهمگانی دارای پیشینه ای دیرینه می باشد. و جزء آثاری است که که بیشترین تعامل را توأمان ، با عواملی همچون محیط ، معماری و مخاطب داراست . از آنجا که یک اثر دیواری توانایی آن را دارد که قابلیتهای متفاوتی ، بجز جنبه های زیبایی شناسانه و تزیینی، در محیط از خود بروز دهد لذا، وجود این آثار در فضاهای عمومی متفاوت، ازجمله فضاهای داخلی این بستر را برای اثر دیواری مهیا می سازد، تا قالبهای بیانی نوینی را متناسب با فضای حاکم به خود، ارائه نماید. از آن جا که هر روزه تعداد بسیاری از مردم خواسته یا ناخواسته بیشترین زمان خود را به دلیل شرایط اجتماعی در فضای داخلی ازجمله فضاهای داخلی اماکن عمومی ، برای انجام فعالیت های مختلفی همچون اجتماعی، فرهنگی، خدماتی ، اقتصادی و ...سپری می کنند، اهمیت این موضوع باعث شد تا پژوهش حاضر به بررسی کارکردهای دیوارنگاری در فضای داخلی مکان های عمومی بپردازد؛ سوالاتی که در رابطه با پژوهش حاضر پیش می آید این است که یک اثر دیوار نگاری چه کارکردهایی می تواند در فضای داخلی داشته باشد؟ و در تعامل بین دیوارنگاری و فضای داخلی سالن انتظار به چه مواردی باید توجه شود؟ مبانی و مولفه های تاثیر گذار طراحی داخلی یا دکوراسیون سالن انتظار بر دیوارنگاری چیست؟ و مفاهیم تأثیر گذار در آثار دیواری سالن انتظار چه می باشد؟ طراحی معماری و طراحی داخلی مناسب این فضا ها، از یکسو می تواند کمک به بهره وری محیط و از سوی دیگر، به بالا بردن آستانه تحمل مخاطب از محیط مدد رساند. سالن انتظار اماکن عمومی به عنوان یکی از این فضاهای داخلی مکان های عمومی نیاز به طراحی فضا مناسب با محیط حاکم را داراست و دیوار نگاری به عنوان یکی از مولفه های طراحی فضای داخلی توانایی آن را دارد تا در طراحی فضا و انتقال پیام های زیبایی شناسانه و مفهومی (فرهنگی، مذهبی، اجتماعی و...) با کارکردهای متنوع تبلیغی، زیباسازی، آرام سازی، و بهینه سازی فضا، به طراحی داخلی سالن انتظار کمک کند. از آنجا که سالنهای انتظار مکان های عمومی بسیار متنوع و دارای ویژگیهای بسیار متفاوتی می باشند؛ لذا جهت کارآمدی پژوهش و ارائه ی مصادیق جهت انطباق و ارزیابی فرضیات، فضای «سالن انتظار بیمارستان» بعنوان موضوع خاص پژوهش در این تحقیق در نظرگرفته شده است. این تحقیق از نظر هدف توسعه ای وکاربردی و از نظر روش توصیفی تحلیلی می باشد و روش یافته اندوزی کتابخانه ای ، اینترنتی و میدانی می باشد. کلیدواژه ها :(دیوار نگاری- نقاشی دیواری- فضای داخلی– فضای عمومی داخلی- طراحی داخلی– طراحی داخلی بیمارستان- سالن انتظار(

"دیوارنگاری" از دیرباز به عنوان رسانه ای هنری و همگانی شناخته شده است که ضمن شکل گرفتن نخستین جوامع انسانی به مرور در رابطه با فرهنگ بشری و اهداف زیباشناختی و جامعه شناختی، به شکل تعاملی در خدمت طبقات گوناگون قرار گرفته است، چنان که امروزه دیوارنگاری کارکردهای چشمگیر و اثرگذار یافته و در کنارآگاهی بخشی به جامعه در مقیاس کلان، در محیط های اجتماعی کوچک تر- و از جمله مراکز آموزشی- نیز دارای نقشی پررنگ گشته است. بدین رو و به دلیل جایگاه دوره "پیش دبستانی" به عنوان نخستین محیط آموزشی شکل دهنده به شخصیت و ذهنیت کودک، توجه به دیوارنگاری های پیش دبستانی ها - به ویژه از لحاظ صورت و محتوا- باید مدنظر آموزگاران، والدین و مسوولان قرار گیرد تا آسیب رسان و مشکل ساز نباشند. نقش آفرینی دیوارنگاری، در پرورش خلاقیت و آموزش کودک پیش دبستانی و شکل دهی شخصیت و آینده او فرض پایه این پژوهش است که هدف اصلی آن، آسیب شناسی دیوارنگاری پیش دبستانی ها (به طور خاص ناحیه 3 آموزش و پرورش شهر اصفهان) از لحاظ محتوا و زیبایی شناسی، به همراه تبیین ویژگی های زیباشناختی وآموزشی آن برای مخاطب کودک می باشد و در مقام نزدیک شدن به پاسخ این پرسش های اساسی است کهآیا نهاد و یا سیاست گذاری های مشخصی برای دیوارنگاری کودک وجود دارد؟دیوارنگاری مناسب کودک دارای چه ویژگی هایی است؟دیوارنگاری کودک از منظر آسیب شناسی باید چه ویژگی های بصری و بیانی داشته باشد؟ آیا این ویژگی ها در دیوارنگاری های پیش دبستانی های ناحیه سه اصفهان رعایت می شود؟در دیوارنگاری کودک چه اختلالات و آسیب های احتمالی متوجه کودک است؟ دیوارنگاری های موجود در پیش دبستانی های ناحیه سه اصفهان چه آسیب هایی را متوچه کودکان میکند؟ آیا دیوارنگاری در پیش دبستانی ها متناسب با اقلیم و فرهنگ کودک ایرانی است؟ استفاده از دیدگاه و خلاقیت کودک و توانایی آفرینش هنری وی در ایجاد دیوارنگاری، چه تاثیری بر آسیب های احتمالی می گذارد؟ در پژوهش حاضر (که از جمله پزوهش های "توسعه ای" و "کاربردی" می باشد) از روش تحلیلی- توصیفی سود جسته و گردآوری یافته ها به شیوه میدانی و همچنین کتابخانه ای (با مراجعه به منابع الکترونیک جهت تکمیل داده ها) صورت گرفته است و از روش های تجزیه و تحلیل کمی و کیفی استفاده می شود. در پایان بر اساس بررسی های انجام شده ضمن تبیین ویژگی ها و آسیب های دیوارنگاری در پیش دبستانی بر اساس سه عامل معماری، محیط و مخاطب و همچنین ویژگیهای زبانی و بیانی آن،می بینیم دیوارنگاری پیش دبستانی های ناحیه 3 بعضا بدون رعایت اصول ترکیب بندی (و ترکیب مناسب رنگی)، شکل و فرم،از نظر تناسب موضوعی سردرگم هستند و مصالح و تکنولوژی به کار رفته نیز فاقد تنوع است.که عمده دلایل آن، آگاهی کم طراحان و عوامل پیش دبستانی ها از دیوارنگاری، کمبود بودجه، عدم بومی سازی، عدم تعامل خلاقانه کودک،نبود نهاد و قانون معین نظارتی و نبود توجه کافی از سوی آموزش و پرورش (و بهزیستی) می باشدکه باعث شده هنر دیواری در پیش دبستانی ها به شکلی بیشتر سلیقه ای (و کمتر اصولی) باشد.

بزرگراه ها به عنوان اصلی ترین عناصر فضاهای شهری، از مولفه های مهم شکل دهنده ی منظر شهر هستند. بنابراین توجه به منظر و سیمای بصری آن از الویت بالایی برخوردار است. سیمای شهری بزرگراه با بدنه مفهوم پیدا می کند و به فضای بزرگراه هویت می دهد. همین امر توجه به زیباسازی جداره ی بزرگراه را پراهمیت تر می کند. یکی از راهکارها در جهت پاسخگویی به این نیاز، استفاده از دیوارنگاری است. دیوارنگاری شهری یکی از مهم ترین هنرهای شهری است که از نظر تعامل بصری و آفرینش زیبایی و هماهنگی فرم و ریتم نقش ارزشمندی در ترافیک شهری، زیباسازی شهر، معماری راه ها، شاهراه ها و خاصاً هویت شهری دارد و می تواند نمودی فعال و تأثیرگذار در منظر عمومی شهر به-خصوص بزرگراه داشته باشد. هدف اصلی در این رساله، بررسی پیرامون ویژگی های دیوارنگاری در بزرگراه های شهری با تأکید بر دیوارنگاری های معاصر بزرگراه های تهران است. در این نوشتار بر طبق مطالعات صورت گرفته، ویژگی ها و اهداف دیوارنگاری در بزرگراه ها مورد ارزیابی قرار می گیرد. ویژگی های دیوارنگاری در بزرگراه ها بر اساس سه محور کلی؛ ساختار بصری، ساختار بیانی و ساختار فنی و تکنیکی دیوارنگاری مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده ی این مطلب است که دیوارنگاری بزرگراه با توجه به مخاطب متحرک و شرایط خاص بزرگراه از لحاظ ایمنی، باید کاملاً متناسب با مخاطب، معماری، محیط و استاندارهای ترافیکی بزرگراه باشد.

هنرهای ایرانی از گذشته های دور تا کنون همواره در بطن زندگی مردم بوده و حضور فعال داشته است. متاسفانه در دوره معاصر این کم رنگ تر شده و بیشتر نگرش تزئینی و موزه ای به آن می شود. استفاده از فناوری و ابزارهای نوین هم عصر خود از ویژگی های مهم هنرهای ایرانی است که در دوره معاصر این روند به شدت کاهش پیدا کرده است و هنرمندان معاصر، آثارشان را با فناوری های و ابزارهای معاصر تطابق نداده اند. در این راستا هدف اصلی این پژوهش حفط و اعتلای هنرهای ایرانی است که این امر به وسیله بازگرداندن هر چه بیشتر هنرهای ایرانی به زندگی روزمره مردم و کاربردی کردن آنها مهیا می گردد. برای تحقق این امر لازم است در دو حوزه متفاوت با هنرهای ایرانی برخورد نمود. نخست استفاده از ابزار و فناوری های نوین و در حوزه دوم استفاده از فناوری رسانه ای نوین هنری در هنرهای ایرانی است. با آسیب شناسی و بررسی مزایا و معایب و محدودیت های رسانه های جدید هنری در هنرهای ایرانی می تواند راه گشای عرصه ورود این هنرها، به فضاهای جدید هنری گردد. استفاده از رسانه های جدید هنری همچون هنر دیجیتال، گرافیک متحرک، پویا نمایی و هنر های تعاملی برای انتقال معنا و مفاهیمی که هنرهای صناهی ایران در ورای خود دارند، می تواند مفید باشد. که در گام نخست می تواند کارکرد بیشتری به این هنرها بدهد و در گام بعدی با مخاطبان بیشتری و حتی با مخاطبان سایر زبان ها و فرهنگ ها ارتباط برقرار نماید. نوع پژوهش کاربردی- توسعه ای است و روش این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده و داده های تحقیق به روش مطالعه کتابخانه ای و شبکه اینترنت جمع آوری شده است. نتایج به دست آمده، می توان بیان کرد که استفاده از ابزار و فناوری های نوین باعث افزایش، دقت، ظرافت و سرعت آثارهنری و همچنین سبب کاهش زمان، هزینه در آثاری که جنبه اقتصادی دارند، می گردد و استفاده از این هنرها در حوزه رسانه های جدید هنری باعث، جذب مخاطب بیشتر با فرهنگ و زبان های مختلف شده و انتقال معانی و مفاهیم مورد نظر هنرمندان ایران اسلامی را سهل تر می کند که نتیجه اش تداوم هنرهای ایرانی شده که حفظ و اعتلای آن را در پی خواهد داشت.

چکیده ندارد.