هدف از این کار پژوهشی سنتز ماکرومولکولهای پلی روتاکسان و پلیمرهای پرشاخه و سپس بررسی کاربرد آنها به عنوان حمل کننده های مواد در مقیاس نانو بوده است. برای تهیه پلی روتاکسان از پلی اتیلن گلیکول با جرم مولی?000 به عنوان هسته استفاده شد و گروههای عاملی هیدروکسیل انتهایی آن با استفاده از سیانوریک کلرید عامل دار گردید. واکنشهای جا یگزینی گروههای کلرید پلی اتیلن گلیکول عامل دار شده با استفاده از نوکلئوفیل های مختلف منجر به تهیه پلی روتاکسان با انواعی از گروههای عاملی گردید. در ادامه این کار پژوهشی پلیمرهای پر شاخه با هسته بتا- سیکودکسترین تهیه و شناسایی گردیدند. قابلیت این پلیمرهای پر شاخه جهت کپسولاسیون مولکولهای مهمان نیز مورد بررسی قرار گرفت.

شیف باز های دهنده n2s2o2 جدید،12،13،26،27-تتراهیدروتترابنزو[e,i,o,s] [1،4،11،14،8،17] دی اکسا دی تیا دی آزاسیکلوایزوسین(3a) و 13،14،27،28-تتراهیدرو- 12 h– تترابنزو [b,f,i,p] [1،18،8،11،5،14]- دی اکسا دی تیا دی آزاسیکلوایزوسین(3b)و 6،7،8،9،22،23-هگزاهیدروتترابنزو [b,f,i,p] [1،18،8،11،5،14]- دی اکسا دی تیا دی آزاسیکلوایزوسین(3c) با واکنش تراکمی 2،?2- [اتان 1،2- دی ایل بیس (سولفان دی ایل )]دی بنزالدهید به ترتیب با 2،?2- [اتان1،2-دی ایل بیس (اکسی)] دی بنزالدهید و2،?2-[پروپان 1،3-دی ایل بیس (اکسی)] دی بنزالدهید و2،?2-[بوتان1،4-دی ایل بیس (اکسی)] دی بنزالدهید در اتانول سنتز شدند. همچنین کمپلکس های نیکل(ii)، روی(ii)، کادمیوم(ii) و جیوه(ii) این لیگاند ها سنتز شد. لیگاند ها و همه کمپلکس ها به وسیله آنالیزهای عنصری، طیف mass، طیفft-ir وطیف سنجی13c nmr و 1h شناسایی شدند.

بخش اول ابتدا به سنتز نانوکامپوزیت پلی سیتریک اسید بر پایه ی نانولوله های کربنی (cnt-g-pca) پرداخته شد که این کار طی دو مرحله انجام می شود. در مرحله ی اول، نانولوله های کربنی چند دیواره (mwcnt) توسط روش اکسیداسیون اسیدی (استفاده از h2so4 و hno3 به نسبت 3 به 1) باز شدند و درنتیجه عامل دار شدند. در مرحله ی بعد از طریق روش متداول (اتصال از)، زنجیره های پلی سیتریک اسید توسط پیوند کووالانسی به گروه های عاملی ایجاد شده بر روی نانولوله های کربنی چند دیواره، متصل شدند. سپس با استفاده از طیف سنجی hrtem و ft-ir از مطلوب بودن سنتز نانوکامپوزیت اطمینان حاصل کردیم. این روش سنتزی و طیف سنجی برای تمام کارهای دیگر نیز تکرار شده است. در ادامه در این کار با استفاده از این نانوکامپوزیت که دارای پلیمری پرشاخه متصل به نانولوله است، نانوذرات اسمیم به دام افتادند و کپسوله شدند و نیز به این صورت می توانیم به وجود برهمکنش تشکیل کمپلکس بین viii))os و cnt-g-pca نیز پی ببریم که در ادامه اثبات شده اند. سپس با بررسی تغییرات رنگ محلول، طیف سنجی های uv-vis و آنالیز میکروسکوپی tem، تشکیل نانوذرات و وجود برهمکنش تشکیل کمپلکس اثبات شد. درضمن همه ی این طیف سنجی ها و آنالیزها، در شرایط بهینه واکنش (ph، دما و زمان تابش امواج فراصوت بهینه) صورت گرفت. پس از آن، از محلول 1% از این مواد هیبریدی (os-cnt-g-pca) بافری شده، برای تثبیت بافت های برگ گیاه توتون استفاده شد و عملکرد آن با تثبیت همان بافت توسط محلول 1% oso4 بافری شده، با استفاده از آنالیز میکروسکوپی sem مقایسه شد. نتایج تجزیه و تحلیل sem به روشنی افزایش محسوس در قدرت تفکیک و تشخیص بافت ها و نیز کاهش تخریب بافت ها را نشان می دهند. بدین ترتیب این ماده جدید هیبریدی می تواند به عنوان تثبیت کننده جدیدی برای تثبیت بافت های دیگر نیز به کار رود. بخش دوم در این کار نیز ابتدا نانوکامپوزیت های پلی سیتریک اسید بر پایه ی نانولوله های کربنی (cnt-g-pca) سنتز شدند و توسط روش های طیف سنجی مذکور آنالیز شدند. پس از آن، از این نانوکامپوزیت سنتزی پرشاخه برای به تله انداختن نانوذرات پلاتین و کپسوله کردن آن استفاده شد و نیز بدین ترتیب می توانیم به وجود برهمکنش تشکیل کمپلکس بین pt4+ و cnt-g-pca نیز پی ببریم که در ادامه اثبات شده اند. مجدداً با بررسی تغییرات رنگ محلول، طیف سنجی های uv-vis و آنالیز میکروسکوپی tem، تشکیل نانوذرات و وجود برهمکنش تشکیل کمپلکس اثبات شد که تمام این طیف سنجی ها و آنالیزها، در شرایط بهینه ی واکنش (ph، دما و زمان تابش امواج فراصوت بهینه) صورت گرفت. بخش سوم در این کار نیز ابتدا cnt-g-pca سنتز و آنالیز شد. پس از آن، یون های نقره و پالادیوم را توسط این نانوکامپوزیت به صورت نانوذرات، کپسوله کردیم. سپس در مرحله ی اول، شرایط واکنش تشکیل کمپلکس (از قبیل دما و زمان تابش امواج فراصوت) بین یون های نقره و پالادیوم با لیگاند cnt-g-pca را بهینه کردیم. پس از آن به مطالعه ی واکنش های تشکیل کمپلکس بین یون های نقره، پالادیوم و اسمیم با cnt-g-pca توسط نرم افزار آماری squad پرداخته شد که با استفاده از این برنامه آماری، توانستیم ثابت های تشکیل کمپلکس این یون ها با لیگاند cnt-g-pca، به همراه میزان خطای محاسبه ی آن ها و نیز منحنی های توزیع غلظت نسبی هریک از گونه ها در مخلوط تعادلی مربوطه را به دست آوریم.

در این پژوهش نوع جدیدی از مواد هیبریدی شامل نانوذرات کادمیوم سلناید و زینک سولفید از طریق برهم کنش های غیرکووالانسی و با عامل واسطه کوپلیمر خطی-شاخه دار pca-peg-pca تهیه شدند. با بررسی های طیف سنجی و میکروسکوپی مشخص شد که با برهم کنش های الکتروستاتیکی میان نانوذرات cdse و zns با عامل واسطه کوپلیمرهای pca-peg-pca به نوع جدیدی از نانوکامپوزیت ها دست یافته ایم. در نهایت طیف های جذب، عبور و فوتولومینسانس و همچنین گاف انرژی نمونه ها در دماهای مختلف به و غلظت های مختلف نانوذرات زینک سولفید تفصیل بررسی شده اند. در بخش دیگری هدف اصلی ما اتصال نانوذرات کادمیوم سلناید با عامل های پوششی مختلف بر روی سطح نانوتیوب ها می-باشد. در ابتدا 2-anilin به صورت کوالانسی به نانولوله های کربنی چند دیواره (mwcnts) وصل می شوند. بعد از آن نانوذرات کادمیوم سلناید با عامل های تثبیت کننده ژلاتین و تیوگلیکولیک اسید (tga) از طریق جاذبه الکتروستاتیکی با نانوتیوب ها مزدوج می شوند. ساختارها، مشخصات و اثرات جفت شدگی این سیستم ها با روش های میکروسکوپی و اسپکتروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. استفاده از 2-anilin به عنوان عامل متصل کننده نانوذرات کادمیوم سلناید به سطح نانوتیوب های کربنی چند دیواره از طریق جاذبه الکتروستاتیکی تاکنون گزارش نشده است و روشی نوین است. در بخش بعدی نانوکامپوزیت های مغز پوست- شامل نانوذرات کادمیوم سلناید به عنوان مغز و ژلاتین به همراه کوپلیمر به عنوان پوست تهیه شدند. و کاربردهای آنها به عنوان نانوحامل بررسی شد. در نهایت نوع جدیدی از نانوساختار شامل نانوذرات طلا و نانوکامپوزیت پلی سیتریک اسید را تهیه کردیم و ویژگی های این نانوساختار جدید را بررسی کردیم.

در این پایان نامه،.چهار ترکیب باز شیف جدید حاوی گروه های آزو و فنول در یک زنجیره با پایه 2-آمینو تیوفنول از واکنش تراکمی 2-آمینو تیوفنول با پیش-لیگاند های ترکیبی آزو سالیسیل آلدئید سنتز و شناسایی گردید. کلیه لیگاند های سنتز شده با استفاده از روش-های طیف سنجیir, 1h nmr, 13c nmr شناسایی شدند. . بخش دوم: گروه ترشیو بوتیل دی کربنات یکی از گروه های پرکاربرد در شیمی آلی برای محافظت آمین نوع اول و دوم است. روش های زیادی برای حذف boc شامل استفاده از تری فلوئور استیک اسید، اسیدهای لوئیس و غیره وجود دارد در این قسمت از تری-کلرو استیک اسید برای حذف boc استفاده شده است. در این بخش باز شیف جدید در یک زنجیره با پایه اورتو فنیلن دی آمین حاصل از واکنش تراکمی اورتو فنیلن دی آمینی که یکی از گروه-های آمین آن با boc محافظت شده، با آلدئید 1-(3-فرمیل-4-هیدروکسی- فنیل آزو) 4-کلرو بنزن تهیه و در نهایت با حذف boc یک لیگاند حدواسط مفید سنتز و شناسایی شد. ترکیب سنتز شده با استفاده از روش های طیف سنجیir, 1h nmr, 13c nmr شناسایی شد.

چکیده: با توجه به اهمیت و کاربرد های زیاد نانوذرات و نانوکامپوزیت ها، در این پژوهش ابتدا نانوذرات mgfe2o4 و سپس نانوکامپوزیت cnt-mgfe2o4، که از ویژگی های منحصر به فردی برخوردارند، به روش سیترات- ژل تولید شدند و سپس خواص ساختاری و مغناطیسی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. روش های فیزیکی و شیمیایی که بیشتر برای تولید نانوفریت ها به کار می روند عبارتند از آسیاب کاری گلوله ای، سل– ژل، همرسوبی و روش های هیدروترمال. از میان راه های مختلف، روش سیترات- ژل نتیجه های امیدوارکننده تری را در تولید ذرات فوق ریز در دمای نسبتاً پایین به همراه دارد. مزیت اصلی این روش، افزایش همگنی و مساحت سطح بالای ژل به دست آمده است، که منجر به پایین آمدن دمای کلسینه شدن و کوچکتر شدن اندازه ذرات می شود. . عملیات حرارتی روی نمونه های نانوذره در دما های مختلف انجام گرفت. برای مشخصه یابی ساختاری و مورفولوژی نمونه ها از xrd، ftir، sem و tem استفاده شد. با استفاده از طیف edax خلوص شیمیایی و استکیومتری نمونه ها بررسی شد. خواص مغناطیسی آن ها با دستگاه vsm و پذیرفتاری سنج ac اندازه گیری گردید. اندازه نانوذرات اسپینلی از معادله شرر بین 16 تا 21 نانومتر و اندازه نانوکامپوزیت 63/13 نانومتر به دست آمد. طیف ftir نشان می دهد که جذب در طول موج های مربوط به فریت منیزیم و نیز نانولوله کربنی رخ می دهد. از sem می توان به ریخت شناسی و یکنواختی نمونه پی برد. مشاهده شد که ذرات به-صورت کروی و مجزا هستند. همچنین از این تصویر ها می توان تا حدی به نانو بودن نمونه پی برد. طیف edax بیان گر این مطلب است که نمونه فقط حاوی اکسیژن و فلزات منیزیم و آهن می باشد. از تصاویر tem نیز می توان شکل ذرات راتشخیص داد. همچنین اندازه های ذرات با آنچه در الگوی xrd و از رابطه شرر به دست آمد مطابقت دارد. پارامتر های مغناطیسی اشباع مغناطیسی(ms)، وادارندگی مغناطیسی (hc) و پسماند مغناطیسی (mr) با استفاده از منحنی مغناطش در دمای اتاق به ترتیب برای نانوذره برابر mueg-1 21، oe 69 و mueg-1 3/5 و برای نانوکامپوزیت برابر mueg-1 79/11، oe49 و mueg-1 58/1 به دست آمد. با توجه به مقادیر به دست آمده، می توان گفت نمونه های تولید شده ابرپارامغناطیس هستند. اندازه گیری پذیرفتاری ac نانوکامپوزیت از دمای k 150 تا k 300 انجام شد. دمای tb نمونه برابر k 195 اندازه گیری شد. نانوکامپوزیت های تهیه شده به دلیل داشتن خواص ابرپارامغناطیس می توانند به عنوان دارو رسان مغناطیسی برای درمان بافت های سرطانی مورد استفاده قرار گیرند.

چکیده: بخش اول: در نخستین بخش از این کار تحقیقاتی، نانو مواد هیبریدی محلول در آب و با سازگاری زیستی بالا شامل نقاط کوانتومی کادمیوم سلنید به عنوان هسته و مرکاپتواستیک اسید و سیکلودکسترین تیوله شده به عنوان عوامل پوشاننده تهیه و شناسایی شدند. در این کار ابتدا گروه های عاملی هیدروکسیل مربوط به ?-سیکلودکسترین به گروه های تیول تبدیل شدند و سپس به همراه مرکاپتواستیک اسید به عنوان عوامل پوشاننده برای عامل دار کردن سطح نقاط کوانتومی مورد استفاده قرار گرفتند. نقاط کوانتومی تهیه شده قادر به تشکیل کمپلکس میزبان-مهمان با داروهایی مانند پاکلیتاکسل و مولکول های فعال زیستی مانند فولیک اسید می باشند. ساختار شیمیایی، مورفولوژی، خصوصیات گرمایی و اندازه این نانومواد هیبریدی به وسیله روش های مختلف طیف سنجی مانند: ir, nmr, dsc, pl, uv-vis, tem, dls شناسایی شدند. آزمایش های uv-vis، tem و dls تأیید کردند که اتصال مولکول سیکلودکسترین به سطح نقاط کوانتومی موجب افزایش اندازه آنها می شود و همچنین موجب می شود که مورفولوژی آنها از حالت کروی به پیچ مانند تغییر یابد. بررسی های nmr و ir نشان دادند که داروی ضد سرطان پاکلیتاکسل می تواند از طریق تشکیل کمپلکس میزبان-مهمان با سیکلودکسترین های موجود بر سطح نقاط کوانتومی به سطح این نانوذرات وارد شود. آنتی بادی فولیک اسید نیز می تواند از طریق پیوند هیدروژنی و برهمکنش های الکترواستاتیک با عوامل پوشاننده به سطح این نانوساختارهای هیبریدی وارد شود. آزمایش های سمیت کمپلکس های تهیه شده و نیز اثر ضدسرطانی آنها بر tumor cell line (c26) در محیط in vitro مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که اتصال مولکول سیکلودکسترین بر سطح نقاط کوانتومی موجب افزایش زیست سازگاری آنها می شود. از طرف دیگر حضور پاکلیتاکسل بر سطح این نقاط کوانتومی به مقدار زیادی منجر به مرگ سلول های سرطانی می شود. بخش دوم: در بخش دوم این کار تحقیقاتی نانوساختارهای هیبریدی جدید بر اساس سیستم های دارورسانی، از طریق تجمعات سوپرامولکولی بین کادمیوم سلنید پوشیده شده با سیکلودکسترین و مرکاپتواستیک اسید به عنوان مولکول میزبان و پزودوپلی-روتاکسان به عنوان مولکول مهمان تهیه شدند. در این نانوساختارها، پلی روتاکسان های شامل حلقه های سیکلودکسترین و محور پلی اتبلن گلیکول، به عنوان جزء زیست سازگار برای انتقال عوامل درمانی با نقاط کوانتومی کادمیوم سلنید پوشیده شدند. به منظور استفاده از پلی روتاکسان جدید تهیه شده، در محیط های بیولوژیکی، داروی ضد سرطان سیس پلاتین و آنتی بادی فولیک اسید به گروه های عاملی آن متصل شدند. در این کار تحقیقاتی نیز ساختار شیمیایی، مورفولوژی، خصوصیات گرمایی و اندازه نانومواد هیبریدی به وسیله روش های مختلف طیف سنجی مانند afm، sem، dls، tem، uv-vis، tga-dta، nmr، و ir شناسایی شدند. طیف سنجی ir وnmr و uv-vis، اتصال سیس پلاتین و فولیک اسید را به پلی روتاکسان تأیید کردند. رهاسازی کنترل شده مولکول های ?-سیکلودکسترین تحت تأثیر ph های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که این فرایند می تواند با تغییر شرایطی مانند تغییر در ph کنترل شود. همچنین ظرفیت بارگذاری وسرعت رهاسازی دارو توسط سیستم در محیط in vitro مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که سیستم قادر به بارگذاری داروی ضد سرطان و رهاسازی آن به درون سلول های سرطانی می باشد. بنابراین این سیستم ها می توانند برای درمان موثر سرطان با کمترین اثرات جانبی مورد استفاده قرارگیرند. آزمایش های سمیت نانومواد تهیه شده نشان داد که آنها نسبت به داروی آزاد در مقابل c26 cell line موثرترند.

چکیده: از آن جایی که داروهای ضد سرطان قابلیت انحلال کمی در آب دارند و از طرفی معرف هایی که برای افزایش انحلال آن ها استفاده می شود خود اثرات سمی بر روی بخش های سالم بدن دارند لذا در این پایان نامه تلاش بر این است تا سیستم های دارورسانی نوینی بر پایه نانولوله های کربنی که کاربردهای گسترده آن ها امروزه در زمینه های زیادی اثبات شده است طراحی گردد. در نخستین بخش از این کار تحقیقاتی نانومواد هیبریدی زیست سازگار بر پایه نانولوله های کربنی چند دیواره و کوپلمر خطی-دندریمری پلی سیتریک اسید با هسته پلی اتیلن گلیکول pca-peg-pca از طریق برهمکنش غیر کووالان میان سطح آبگریز نانولوله و هسته peg این کوپلیمر تهیه شدند. جهت افزایش این برهمکنش ها و از طرفی افزایش خلوص نانولوله ها، این مواد از قبل در محیط اسیدی عامل دار شدند. دندرون های انتهایی pca آبدوست بودن این سیستم را فراهم می آورند. به منظور هدفمند بودن این سیستم داروی ضد سرطان سیس پلاتین به گروه های کربوکسیل انتهایی کوپلیمر مزدوج شد و کارایی این سیستم در محیط بیولوژیکی بر روی سلول های سرطانی c26 بررسی گردید. مزیت این سیستم نسبت به دیگر سیستم های دارورسانی مورد تایید قرار گرفت. ساختار شیمیایی، مورفولوژی، پایداری حرارتی، و اندازه این نانو مواد هیبریدی توسط روش های طیف سنجی شاملnmr,ir, raman tga, uv-visible, tem, afm, sem, dls مورد بررسی قرار گرفت. طیف های tem تغییر کنفورماسیون از حالت نانولوله به حالت نانوکپسول را به طور جالبی نمایش می دهد. در بخش دوم این کار نانولوله های مغناطیس شده برای حمل داروی ضد سرطان دکسوروبیسین مورد استفاده قرار گرفت. ابتدا نانوذرات fe2o3 از طریق کووالانسی به سطح نانولوله های باز شده در محیط اسیدی متصل شده و از طرف دیگر دندریمر پلی-آمیدوآمین با هسته پلی اتیلن گلیکول (pamam-peg-pamam) به روش واگرا سنتز گردید. برهمکنش های غیر کووالان میان هسته peg و سطح نانولوله به تشکیل نانوهیبریدی می انجامد که دندرون های انتهایی pamam انحلال آن را در محیط آبی فراهم می آورند. در نهایت داروی ضد سرطان دکسوروبیسین به دلیل دارا بودن ساختار آروماتیک از طریق برهمکنش عیر کووالان روی سطح نانولوله قرار گرفت و سیستم حامل داروی جدیدی برای حمل این دارو ایجاد گردید. بررسی های uv-visible حمل شدن این دارو را توسط این سیستم اثبات می کند.

در نخستین بخش از این کار تحقیقاتی، نانومواد هیبریدی محلول در آب و با سازگاری زیستی بالا شامل نانولوله های کربنی چند دیواره(mwcnts) و پلی سیتریک اسید(pca) پرشاخه سنتز و شناسایی شدند. در این کار ابتدا نانولوله ها توسط واکنش با اسید باز شده و عامل دار می شوند و سپس سیتریک اسید از طریق واکنشهای چند تراکمی برروی سطح نانولوله رشد داده شد. نانو مواد هیبریدی mwcnt-g-pca تهیه شده به دلیل وجود حفرههای خالی در شاخه های pca، توانایی حمل یون های فلزی را دارا می باشند. در این کار تحقیقاتی، از نانومواد هیبریدی برای تهیه و حمل نانوذرات پالادیم استفاده شده و نقش این سیستم ها در کاتالیست واکنش هک در شرایط مختلف مورد بررسی قرار گرفت. ساختار شیمیایی و مورفولوژی این نانومواد هیبریدی به وسیله روش های روزنانس مغناطیسی((nmr، مادون قرمز(ft-tr)، ماوراء بنفش- مرئی(uv-vis)، میکروسکوپ الکترونی عبوری(tem) و کروماتوگرافی گازی- طیف سنجی جرمی( (gc-mass شناسایی شدند. آزمایشهای tem نشان داده که نانوذرات پالادیم درون حفره های شاخه های pca نانومواد هیبریدی mwcnt-g-pcaبارگذاری شده اند. بنابراین در ادامه سمیت و قابلیت این نانومواد هیبریدی در حمل داروها مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دوم این کار تحقیقاتی، برای تهیه حمل کننده های بیو مولکولی برپایه نانولوله مغناطیسی با راندمان بالا، ابتدا کوپلیمرهای خطی- دندریمری از طریق واکنش بین مونومر های سیتریک اسید و پلی اتیلن گلیکول سنتز می شود. دلیل انتخاب پلی اتیلن گلیکول، حلالیت بالا و غیر سمی بودن آن می باشد که این ویژگی ها باعث شده که برای اهداف زیستی مفید واقع شوند. نانولوله های کربنی پوشش داده شده با نانوذرات مغناطیسی(cnt/?-fe2o3np) از طریق قرارگیری نانوذرات آهن برروی سطح نانولوله ها تهیه می شوند و سپس برهم کنش های غیرکووالانسی بین دیواره گرافیتی cnt/?-fe2o3np و کوپلیمرهای خطی- دندریمری منجر به نانومواد هیبریدی میشودکه که در محلول های آبی قابل حل می باشند و به عنوان سیستم های داروسانی استفاده میشوند. ساختار و خواص این نانو مواد هیبریدی بوسیله روش های مختلف شناسایی شدند و سپس از لحاظ زیستی مورد بررسی قرار گرفت. در بخش سوم این کار تحقیقاتی، کوپلیمر خطی- دندریمری پلی آمیدوآمین دارای هسته پلی اتیلن گلیکول با سازگاری زیستی برای بالا بردن حلالیت نانولوله های کربنی از طریق برهم کنش های سوپرامولکولی، کاهش آب گریزی، کاهش تجمع آن ها و در نتیجه از بین بردن سمیت آن ها استفاده شده است. این سیستم های محلول در آب می توانند جهت حمل داروی دکسوروبیسین استفاده شوند. ساختار و خواص این نانو مواد هیبریدی بوسیله روش های مختلف شناسایی شدند و سپس از لحاظ زیستی مورد بررسی قرار گرفتند.

کوپلیمر های خطی- دندریتیکی از نوع aba که در آن دسته های a پلیمرهای پرشاخه پلی گلیسرول و دسته b پلی اتیلن گلیکول می باشد، برای ارتقاء حلالیت نانولوله های کربنی در محلول های آبی، کاهش تجمع آنها و در نتیجه کاهش سمیت آنها، مورد استفاده قرار گرفته اند. بر هم کنش های بین کوپلیمر های خطی- دندریتیکی و نانولوله های کربنی از نوع غیرکووالانسی بوده و از قدرت کافی برخوردار هستند تا محلول آبی نانومواد هیبریدی برای چندین ماه پایدار باشد. نانومواد هیبریدی تهیه شده بواسطه وجود نانولوله های کربنی در ساختار آنها بخوبی قادر به بارگذاری داروی ضدسرطان دکسوروبیسین بودند. سمیت و قابلیت این نانومواد هیبریدی در حمل داروها مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دیگری از این کار تحقیقاتی، ابتدا پلیمرهای پرشاخه پلی گلیسرول بر پایه ?- سیکلودکسترین سنتز شدند. برای تهیه این پلیمرهای پرشاخه، از ?- سیکلودکسترین به عنوان هسته جهت پلیمریزاسیون گلیسیدول استفاده شد. نانولوله کربنی عامل دار شده با پایرن کاربوکسالدئید(cnt-pyr) قادر به تشکیل سیستم های میزبان- مهمان با پلیمرهای تهیه شده بودند. سیستم های تهیه شده در محلول های آبی قابل حل بودند و قادر به حمل داروهای ضد سرطان نظیر دکسوروبیسین بودند. در واقع نتایج بدست آمده نشان می-دهند که نانومواد هیبریدی سنتز شده می توانند به عنوان سیستم های دارورسانی جدید با کمترین اثرات جانبی برای درمان سرطان مورد مطالعه بیشتر قرار گیرند.

در نخستین بخش از این کار تحقیقاتی، سه نوع نانومواد هیبریدی به عنوان نانوکاتالیست تهیه شد. ابتدا کوپلیمر خطی- دندریتیکی نوع aba ، که در آن قطعهb شامل پلی اتیلن گلایکول، و قطعه a شامل بخش پلی آمیدوآمین است (pamam-peg-pamam) را تانسل دوم سنتز کرده، سپس یک ترکیب که دارای حلقه های آروماتیک فراوان بود را به گروه های عاملی آمین انتهایی نسل دوم کوپلیمر خطی- دندریتیکی سنتز شده و وصل شد (g2-pt) . این گروه های متصل شده نه تنها مکان های مناسبی روی کوپلیمر خطی- دندریتیکی برای کئوردینه کردن فلز پالادیوم ایجاد می کند، هم چنین باعث ایجاد برهم-کنش های قوی از نوع ?-? stacking بین کوپلیمر خطی- دندریتیکی وسطح نانولوله های کربنی می شود. سپس کمپلکس هایی از پالادیوم به انتهای شاخه های پلیمر کئوردینه شد. با برهم کنش های غیرکووالانسی بین این ترکیب و سطح نانولوله های کربنی، نانومواد هیبریدی تهیه شد که به عنوان اولین نوع از نانوکاتالیست های پالادیوم استفاده شد. کمپلکس هایی از پالادیوم که دارای ساختاری با حلقه های آروماتیک فراوان است (ligand x) را تهیه کرده و روی سطح نانولوله های کربنی انبوهه (stack) شد و به عنوان نانوکاتالیست نوع دوم به-کار گرفته شد. مخلوطی از پلیمر لیگاند a نیز روی سطح نانولوله های کربنی انبوهه شدند و به عنوان نانوکاتالیست های نوع سوم استفاده شدند. نانومواد هیبریدی به منظور کاتالیست کردن واکنش بوخوالد- هارت ویگ به کار گرفته شدند. نانوکاتالیست ها بوسیله میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem)، میکروسکوپ نیروی اتمی (afm)، 1hو13cnmr ، ft-ir ، uv-vis ، tga، dta ، dls، پتانسیل زتا و طیف سنجی gc- ms شناسایی شدند. دربخش دوم این کار تحقیقاتی، با استفاده از نسل دوم کوپلیمر خطی- دندریتیکی pamam-peg-pamam و پلیمر g2-pt، سطح نانولوله های کربنی را اصلاح کرده و نانومواد هیبریدی تهیه شدند که به عنوان سیستم های دارورسانی به کار گرفته شدند. این پلیمر ها زیست سازگار بوده و هم چنین توانایی زیادی در محلول کردن نانولوله های کربنی دارند. این نانومواد هیبریدی به عنوان حامل داروی ضد سرطان دکسوروبیسین استفاده شدند. نانومواد هیبریدی به وسیله 1 hnmr و 13 cnmr ، ft-ir ، uv-vis ، dls، پتانسیل زتا، (tem)، (afm) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) شناسایی شدند. تصاویر afm ، tem و sem نانومواد هیبریدی pamam-peg-pamam/mwcnts نشان داد که، برهم-کنش کوپلیمر خطی- دندریتیکی pamam-peg-pamam با نانولوله های کربنی چند دیواره، به نانوکپسول های لیپوزوم شکل منجر می شود. در پایان با استفاده از تست های زیستی، توانایی این نانومواد هیبریدی برای استفاده در سیستم های دارو رسانی، مورد بررسی قرار گرفت

چکیده: هدف از این کار تحقیقاتی تهیه ماکرومولکول های پلی روتاکسان میباشد که دارای چندین نوع از گروههای عاملی هستند. در این کارسعی شده از یک محورپلیمری مانند پلی اتیلن گلیکول باگروههای انتهایی متفاوت و نیز از مولکولهای سیکلودکسترین بعنوان حلقه و همچنین از نانوذرات طلا، بخاطر مزایایی چون: خصوصیات نوری و الکتریکی وابسته به اندازه، پایداری بالا، سطح سمیت پایین، عامل دار شدن آسان سطح، رسانایی و قابلیتهای زیستی خوب به عنوان نگه دارندههای انتهایی پلی روتاکسان استفاده شود. در نهایت سعی شده است تا برخی از این نانومواد هیبریدی جهت مقاصد بیوپزشکی استفاده میشوند.

چکیده: نانومیله های طلا(gnrs) دسته ای از نانومواد هستند، که قادر به جذب نور زیرقرمز نزدیک(nir) و تبدیل آن به گرما می باشند و می توان از همین خصوصیت جهت از بین بردن سلول های سرطانی استفاده کرد. براساس روش های گزارش شده، ctab(ستیل تری متیل آمونیوم برماید) یکی از سورفکتانت هایی است، که به طور وسیع در سنتز نانومیله های طلا استفاده شده است. اما به دلیل سمیت آن برای مطالعات بیولوژیکی باید آن را از سطح نانومیله های طلا خارج و سطح آن ها را با مواد مناسب اصلاح نمود. علاوه براین گرافن اکساید با خواص فیزیکی وشیمیایی بی نظیرش انواع کاربردها را در زیست پزشکی نشان می دهد. در سال های اخیر گرافن اکساید به علت جذب بالا در ناحیه زیرقرمز نزدیک، جهت از بین بردن فوتوترمال موثرتومورها مورد استفاده قرار گرفته است. بنابراین هبیرید نمودن نانومیله طلا و گرافن اکساید به طور موثری می تواند اثر فوتوترمال درمانی را تقویت کند. در این کار تحقیقاتی، هیبرید نانومیله طلا- گرافن اکساید سنتز و شناسایی شده است. برای تهیه این هیبرید، نانومیله های طلا سنتز و سطح آن ها توسط پلی اتیلن گلایکول با انتهای تری آزین اصلاح شده است. سپس تحت شرایط خاص، توسط برهم کنش ?-? stacking نانومیله های طلا به سطح صفحه های گرافن اکساید جذب شدند. معلوم شد که نانومواد هیبریدی سنتز شده می توانند به عنوان سیستم های جدید فوتوترمال درمانی با کمترین اثرات جانبی در درمان سرطان مورد استفاده بیشتر قرار گیرند.

با استفاده از حجم زیادی از شرکتهای بورس در طی سالهای 1386 تا 1390 , درمی یابیم که محافظه کاری حسابداری بر اساس مدل خان و واتز , احتمال اینکه شرکتی افت های قیمت سهام را تجربه کند , کاهش می دهد . این نتایج حتی پس از استفاده اثرات شرکت , اثرات ثابت سال , عدم تجانس سرمایه گذارن , عدم شفافیت اطلاعات و سایر ویژگی های شرکت خاص که احتمالاً عوامل مهی در خروجی های منفی شدید در بازده سهام هستند , ثابت می ماند . علاوه بر این دریافتیم که قدرت پیش بینی محافظه کاری حسابداری با توجه به ریسک افت برای شرکتهایی با عدم تقارن اطلاعاتی بیشتر معمول تر است . نتایج ما همگام با این مفهوم که محافظه کاری حسابداری انگیزه و توانائی مدیریت برای اغراق در عملکرد و پنهان کردن خبرهای بد از سرمایه گذارن را کاهش می دهد که منجر به کاهش ریسک افت قیمت سهام می شود .

گرافن ساختار پایه ای از فلورن صفر بعدی و شبکه دو بعدی کربنی است که تنها یک لایه دارد و دارای هیبریداسیونsp2 است که از سال 2004 گرافن و گرافن اکساید به دلیل خواص الکتریکی، گرمایی، مکانیکی و نوری بی نظیرشان مورد توجه محققان قرار گرفتند و در زمینه های مختلف از جمله کاربردهای بیولوژیکی و زیست پزشکی مانند دارورسانی، انتقال ژن، حسگرهای زیستی، تصویربرداری مولکولی و فوتوترمال درمانی مفید واقع شده اند. این ترکیب ها به دلیل جذب در ناحیه زیرقرمز نزدیک دارای اثر فوتوترمال درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی می باشند. مطالعات نشان داده که ،گرافن دارای زیست سازگاری خوبی با محیط بیولوژیکی و همچنین مدت زمان بیشتر در گردش خون می باشد. اما سطح گرافن فاقد گروه های شیمیایی است. بنابراین این مسئله استفاده از آنها را با چالش های جدی روبرو می کند. از اینرو برای استفاده از آنها ابتدا باید سطح گرافن اصلاح شود. یکی از روش های اصلاح گرافن، اصلاح آنها از طریق عامل دار کردن گرافن به روش غیرکوالانسی است. این روش نسبت به روش های کووالانسی مزایایی دارد که بعضی از آنها عبارتند از رهایش آسانتر دارو، تخریب سریع سیستم در درون سلول و عدم ایجاد اختلال در سیستم آروماتیسیته سطح گرافن، در نتیجه ایجاد برهم کنش های موثرتر بین دارو، پلیمر و لیگاندهای آروماتیک با سطح گرافن و در نهایت به خاطر عدم انجام واکنش های شیمیایی برای وصل شدن دارو، پلیمر وسایر سورفکتانت ها به سطح گرافن، خواص شیمیایی آنها حفظ می شود. در این پایان نامه، به منظور عامل دارکردن گرافن به روش غیر کووالانسی از پلیمر پلی گلیسرول که در ساختار خود دارای گروه آروماتیک نفتوکسی است، برای بهبود حلالیت و زیست سازگاری گرافن استفاده می شود. پلی گلیسرول ها ساختار هایی درخت مانند هستند که به واسطه حلالیت در آب، تعداد زیاد گروه های عاملی، زیست سازگاری و سمیت پایین در پزشکی بسیار مورد توجه می باشند. پیوند های اتری و محکم بدنه پلی گلیسرول نیز باعث می شود تا در شرایط بیولوژیکی براحتی تخریب نشوند و به عنوان یک حامل پایدار مورد استفاده قرار گیرد. هیبرید نمودن پلی گلیسرول با ساختارهایی که بتوانند قابلیت بارگذاری دارو را در این پلیمر القاء کنند و در ضمن از زیست سازگاری بالایی برخوردار باشند منجر به ساختار های جدیدی می شود که مجموعه ای از خواص مطلوب از جمله اندازه در مقیاس نانو، تعداد بالای گروه های عاملی، حلالیت بالا در آب، سمیت پایین و حمل مولکولهای کوچک مانند داروها را خواهد داشت. دوکسوروبیسین (dox) یک داروی ضد سرطان نا محلول در آب است که در درمان تومور های مغزی و سرطان سینه موثر است. در این کار تحقیقاتی doxبه طور غیرکوالانسی روی سطح گرافن بارگذاری می شود تا به این طریق سیستم دارو رسانی داشته باشیم که هم دارو را به سلولهای سرطانی منتقل کند و هم باعث ایجادگرما در تومور به واسطه تابش نور گردد.سنتز این نانو مواد هیبریدی توسط روش های متفاوت طیف سنجی از جملهhnmr , cnmr وطیف سنجی زیر قرمز دور (ft-ir)تعیین می گردد. توپوگرافی و اندازه ضخامت لایه های گرافن به وسیله ی میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) انجام می شود. . شکل و اندازه ی صفحه های گرافنی توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) و اندازه گیری های فلورسانسی با طیف سنجی فلورسانس صورت می گیرد. طیف جذبی آن نیز به وسیله طیف سنجی فرابنفش- مرئی (uv-vis) بررسی می گردد.

ویزیکول ها ترکیبات مهمی از کوپلیمرهای آمفی فیلیک هستند که بوسیله خود تجمعی این بخش ها در آب تشکیل می شوند دارای ساختار پوسته-هسته هستند. که در نهایت بشکل کره میان تهی در آب (یا حلالهای آبی ) نمود پیدا می کنند. بخش پوسته ای این کره از غشاء دولایه لیپید مانندی تشکیل شده که هسته مرکزی را احاطه کرده است, این هسته حاوی محیط آبی می باشد. این ترکیبات بدلیل بر هم کنش های هیدروفوبیکی قوی بین بخش های هیدروفوبیک حل نشدنی در آب تشکیل می شوند در نتیجه پایداری این تجمع ها با افزایش قطبیت بخش های هیدروفوبیک تحریک می شود. بدلیل ساختارهای منحصر بفرد, این ترکیبات می توانند دو گروه از ترکیبات با خواص هیدروفوبیک(آبگریزی) و هیدروفیل(آبدوستی) را در خود جای دهند. در این کار تحقیقاتی ما از بتا سیکلودکسترین پرشاخه شده و پلیمر کاپرولاکتون, پلیمر پرشاخه خطی تهیه کردیم که با قرار گرفتن در محیط آبی بصورت ویزیکول تجمع پیدا می کند و تولید ترکیب پایداری را در محیط آبی می کند که در ادامه توانستیم داروی تاکسول را در درون این نانو ذره بارگیری کنیم.

در این کار برای اصلاح سطح صفحات گرافن اکساید بواسطه کاتالیزور آنزیم، بخوبی توانستیم با بهره گیری از خاصیت انتخاب پذیری ویژه سطح صفحات گرافن اکساید را در مکان های معینی عامل دار کنیم. از آنجایی که نانوذرات طلاو صفحات گرافن اکساید دسته ای از نانومواد هستند، که قادر به جذب نور زیرقرمز نزدیک(nir) و تبدیل آن به گرما می باشند، می توان از همین خصوصیت جهت از بین بردن سلول های سرطانی استفاده کرد. بنابراین هبیرید نمودن نانوذرات طلا و گرافن اکساید به طور موثری می تواند اثر فوتوترمال درمانی را تقویت کند. در این پروژه تحقیقاتی، هیبرید این نانو مواد سنتز و شناسایی شده است. اما تفاوت آشکار و قابل توجه این نانو مواد هیبریدی با سایر نانو موادی که تهیه شده اند در حضور آنزیم می باشد . در این کار، ما با استفاده از کاتالیزور آنزیم توانستیم سیتریک اسید را بر روی صفحات گرافن اکساید نشانده و از آن به عنوان پایدار کننده برای تهیه نانو درات طلا استفاده کنیم.

در تحقیق حاضر سنتز سیستم نانو ساختار هیبرید جدیدی ارائه شده است که می تواند جهت تصویربرداری پزشکی و دارورسانی مفید باشد. سیستم مذکور متشکل از هسته های نانوذرات اکسید آهن سوپر پارامغناطیس (spions) پوشش یافته با پوسته های پلی روتاکسان است (spions@prs). به منظور سنتز ترکیب پیشران که پزودوپلی روتاکسان pprs نامیده می شود پلی اتیلن گلیکول توسط سیانوریک کلراید عامل دار شد تا یک پلیمر با گروههای انتهایی آبگزیر بدست آید و سپس حلقه های سیکلودکسترین به محلول آبی ترکیب بدست آمده اضافه شد. برهمکنش های غیر کووالانسی بین spionsها و اسکلت pprsها منجر به ساخت محصول نهایی یعنی نانو ماده هیبریدی (spions@pprs) گردید. اندازه گیری های زمان آسایش هسته ای 1hnmr ، t1 و t2 به ما امکان تعیین پروفایل های پراکنندگی nmr را داد. پروفایل های حاصل نشان دادند که نانو مواد هیبریدی (spions@prs) سنتز شده ضریب آسایش متقاطع بزرگتری نسبت به ترکیب تجاری endorem® دارد. از نتایج mri برون سلولی نیز که از ذرات حل شده بدست آمد مشخص شد که سیستم سنتز شده می تواند به عنوان ماده جدید حاجب mri پوشش یافته با پلی روتاکسان به کار رود.

دندریمر های pamam، نانو حامل هایی با خصوصیات منحصر به فرد مانند حلالیت آبی بالا، زیست سازگاری و رهایی موثر پیوند دارو- پلیمر در سلول های اسیدی بعد از وارد شدن به سلول های تومور هستند در حالی که این پیوند ها در گردش خون پایدار باقی می مانند. دندریمر تجاری pamam به عنوان یک عامل انتقال موثر در محیط های طبیعی و مصنوعی دارای بازدهی انتقال بالا و سمیت کم به طور همزمان است. با در نظر گرفتن امتیازات دندریمر pamam، به عنوان یک عامل انتقال، محققان توجه بیشتری به گسترش حامل های ژنی بر اساس pamamها با بازدهی انتقال بالا و سمیت کمتر با کمک سیستم های تخریب پذیر دارند. از جمله سیستم های تخریب پذیر می توان از نانو ویسکرهای سلولزی نام برد که به دلیل خصوصیات فیزیکی و مکانیکی منحصر به فرد، ابعاد در حد نانو، استحکام ویژه بالا، قابلیت دسترسی، سازگاری با محیط زیست و هم چنین توانایی عامل دار شدن با سطوح شیمیایی از طریق فرایندهای شیمیایی متنوع مورد توجه قرار گرفته اند. در این کار تحقیقاتی، دندریمرهای پلی آمیدوآمین روی سطح نانوویسکر سلولزی (هسته) از طریق سنتز واگرا گرافت شدند. و ماده هیبریدی pamam گرافت شده روی سطح نانو ویسکر سلولزی سنتز شد.

در این کار تحقیقاتی، دسته ی جدیدی از سوپرامولکول های کوپلی دندریمری محلول در آب با زیست سازگاری بالا شامل پلیمرهای پرشاخه ی پلی گلیسرول با هسته ی ?-سیکلودکسترین (?-cd-g-pg) و دندریمرهای اصلاح شده ی پلی آمیدوآمین سنتز و توسط روش های طیف سنجی و میکروسکوپی شناسایی شدند. برای این کار، ابتدا نسل چهارم دندریمر های pamam را با فرآیند دو مرحله ای افزایش مایکل، اتیلن دی آمین به عنوان هسته آغازی با متیل آکریلات و سپس آمین دارکردن استر های نتیجه شده با مقادیر اضافی اتیلن دی آمین و تکرار متوالی این واکنش تهیه شدند. سپس گروه های انتهایی این دندریمر با پایرن کربوکس آلدهید عاملدار شدند. پلیمرهای پرشاخه ی پلی گلیسرول با هسته ی ?-سیکلودکسترین ?-cd-g-pg با پلیمریزاسیون باز شدن آنیونی حلقه گلیسیدول توسط سیکلودکسترین های پروتون زدایی شده توسط سدیم متوکسید سنتز شدند. برهمکنش های میزبان-مهمان بین مولکول های مهمان در سطح دندریمر pamam و ?-سیکلودکسترین ها واقع در مرکز پلیمرهای پرشاخه پلی گلیسرول به عنوان میزبان توسط طیف سنجی uv-visبررسی شد. کمپلکس های بدست آمده قادر به کپسوله کردن، انتقال و آزاد سازی دکسوروبیسین (dox) در محیط آبی می باشند. این سیستم ها در بافر فسفات ph=7.4 محلول و پایدار بوده اما در ph=5 پلیمرهای تشکیل دهنده آن از هم جدا شده و داروی کپسوله شده در این سوپرامولکول ها آزاد شدند. مورفولوژی و اندازه ای این سیستم ها به ترتیب توسط تصویربرداری میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) و پراکندگی دینامیکی نور (dls)تعیین شدند. این کمپلکس ها دارای مورفولوژی کروی با قطری در حدود 100 نانومتر می باشند.

مایسل های پلیمری هسته/ پوسته کوپلیمرهای آمفی فیلیک خود تجمع در آب، به عنوان یکی از سیستم های دارورسانی بسیار خوش آتیه ظاهر شده اند. هسته داخلی آب گریز مایسل ها یک میکرو محیط (microinvironment) برای گرفتن داروهای آب گریز به طریق به دام اندازی فیزیکی ایجاد می کند. در حالیکه پوسته آب دوست بیرونی با ایجاد یک سد آب پوشی یک وجه پایدار بین هسته آب گریز و محیط واسط بیرونی خلق می کند. مایسل های کوپلیمر دسته ای برای کاربرد انتقال دارو معمولا دارای چندین خاصیت سودمند هستند. اول آن ها حلالیت و زیست دسترسی (bioavaiability) دارو های آب گریز در آب را توسعه می دهند. علاوه بر این ها،اندازه نانو و توزیع اندازه باریک مایسل ها می تواند به طور موثری از پاک سازی کلیوی (clearance renal) و جذب غیر ضروری جلوگیری کند. بنابر این این مایسل ها به طور قابل توجهی داروهای وارد شده را از تخریب سریع و حذف در بدن محافظت می کنند و زمان گردش دارو را بعد از تزریق داخل وریدی افزایش می دهند. اخیرا مایسل های محرک پذیر مورد توجه گسترده ای قرار گرفته اند، برای سیستم انتقال برنامه پذیر که در آن آزاد سازی دار وها می تواند به آسانی با درج کردن یک محرک مناسب در آن کنترل بشود. (یعنی ph ، درجه حرارت، گلوتاسیون(glutathione) و غیره). در میان تمام این محرک ها ph اسیدی به عنوان یک محرک درونی به طور ویژه ای خیره کننده است، زیرا مکان های تومور و بافت های ملتهب (tissues inflammatory) همچون بخش های درونی سلول نظیر endosomes و lysosome سلول ها محیط اسیدی بیشتری دارند. ph اسیدی در مکان تومور به عنوان یک محرک ایده آل برای آزاد سازی انتخابی داروهای ضد سرطان در تومورها مورد ملاحظه قرار گرفته است. در کارهای حاضر به علت داشتن ساختارهای چند پوسته ای علاوه بر این که توانایی بارگیری دارو افزایش می یابد، به واسطه ی داشتن ساختارهای آبگریز و آب دوست در پوسته ها توانایی و پتانسیل حمل سیستم های گوناگون را دارا می باشند که از آن جمله شامل دارو، ژن، ردیاب و غیره می شود که این یکی از ویژگی های خیره کننده این ساختارهای هسته پوسته ی مایسلی است.

دراین کار تحقیقاتی سنتز نانو ذرات طلابا استفاده از کاتالیزور دما در روش ترمال وکاتالیزور آنزیم در روش آنزماتیک انجام شد. باوجود تولید نانو ذرات طلادر هردوروش آنزماتیک وترمال تفاوت های قابل توجهی در نانو ذرات بدست آمده از دو روش ذکرشده مشاهده می گردد.قرارگرفتن سیتریک اسید بر روی فلرنول (فلورن با گروه عاملی هیدروکسی)در روش آنزماتیک در دمای محیط ودر روش ترمال در حدود دمای 130درجه سانتی گراد صورت می گیرد.که می توان به این عامل به عنوان مزیت برتر روش آنزماتیک نسبت به روش ترمال اشاره کرد. تفاوت شکل گیری نانو ذرات طلا در هر دو روش نسبت به روش های پیشین در این می باشد که گروه عاملی قرارگرفته برروی فلورنول یعنی سیتریک اسید، به عنوان عامل کاهنده یونهای طلا وبه طور همزمان به عنوان عامل به دام اندازنده نانوذرات عمل کرده وباعث شکل گیری نانو ذرات طلا با پوشش فلورن –سیتریک اسید می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت یکی از مهمترین فاکتورهادر تعیین سایز و مرفولوژی نانو ذرات به دست آمده درصد سیتریک اسیدقرارگرفته برروی فلرنول می باشد.به همین منظور مقدار سیتریک اسید به مقدارفلرنول در هردو روش درنسبت های مختلف مورد بررسی قرار گرفت ونتایج آنالیزهای مختلف تایید کننده این مطلب بود.

تعدادی غشای پلی اتر سولفون (pes) با ساختار نانو حفره به وسیله ی افزایش سدیم تری پلی فسفات (stpp) به عنوان ماده ی افزودنی در محلول casting ساخته شدند. غشاها از طریق جدایی فاز با استفاده از روش غوطه وری رسوب آماده شدند. تأثیر سدیم تری پلی فسفات به عنوان یک افزودنی روی عملکرد و مورفولوژی غشاء pes بررسی شد. از غلظت های مختلف (0.5و1و1.5و2 درصد وزنی) سدیم تری پلی فسفات برای اصلاح غشاء استفاده شد. از دستگاه های میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، میکروسکوپ نیروی اتمی (afm)، اندازه گیری زاویه ی تماس آب و دستگاه فیلتراسیون dead-end برای بررسی خصوصیات غشاها استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی ها نشان داد که خصوصیات غشاها در حضور stpp کاملا متفاوت است. تصاویر afm و sem تشکیل یک سطح متراکم و فشرده را در اثر افزایش stpp نشان دادند. در این کار غشایی با پس دهی بالا و خاصیت ضد انسداد بالا حاصل شد.

گیاه باریجه ferula gummosa boiss. از گیاهان صنعتی و دارویی استراتژیک ایران است، که در میان گیاهان دارویی رتبه اول را داراست. در این پژوهش برای اولین بار از نانو تیوب های کربن چند دیواره (mwcnts) جهت استخراج ترکیبات فرار اندام های هوایی گیاه باریجه استفاده شد. که از طریق بر همکنش های غیر کووالانسی بین سطح نانو تیوب و اجزاء فرار استخراج انجام می شود.مقایسه ای بین ترکیبات شیمیایی اسانس استخراج شده با روش نانو و روش تقطیر با آب انجام شد. از آنالیز اسانس حاصل با استفاده از دستگاه gc و gc/ms ، 29 ترکیب شناسایی شد، که عمده ترین آنها عبارتند از: بتا_موالین (431/19%) ، بتا_گورنین (23/10%) ، آلو_آرمادندرن (518/7%) ، آرومادندرن (528/6%) ، آگاروسپیرول (892/5%) ، آلفا_ ائودسمول (172/5%) ، آلفا-فرانسن (067/5%) و کالارن(986/4%). تعداد کل ترکیبات شناسایی شده ، 84.90? است. لازم به ذکر است که نانولوله ها با آب و حلالهای آلی شستشو داده شدند و آنها را می توان بارها و بارها مورد استفاده قرار داد .همچنین ترکیبات شیمیایی اسانس استخراج شده توسط این روش با روش تقطیر باآب (hd) مقایسه شد. در بخش دیگری خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره متانولی و اسانس قسمت های هوایی گیاه باریجه با روش dpph بررسی شد. عصاره متانولی به دلیل وجود ترکیبات فنولی خاصیت آنتی اکسیدانی خوبی نشان داد. در بخش دیگر نانوذرات پلی داپسون حاوی نانو ذرات fe3o4 تحت امواج التراسونیک از محلول آنیلین‚ آمونیوم پراکسی دی سولفات, فسفریک اسید, fe3o4 و ...سنتز نمودیم و مشاهده کردیم که نمونه های بدست آمده بصورت نانوذره هستند. احتمالا مکانیسم تشکیل این نانوذرات می تواند مربوط به امواج التراسونیک و میسل های نمک آنیلین- h3po4 باشد .ساختار مولکولی نانوذرات pdap/fe3o4 توسط تصاویر,sem طیف جذبی, uv-vis اسپکتروسکپی ft-ir تائید شد .

طراحی جداری چاه های نفت واسطه حساسیت در ایمنی و همچنین در برداشتن هزینه های زیاد برای چاه از اهمیت فراوانی درمهندسی حفاری برخوردار است. تاکنون روش های مختلفی برای طراحی که در ضمن تضمین ایمنی جداری، نگاهی منطقی به هزینه ها نیز داشته باشد، به کار گرفته شده است. آنچه که امروزه بشتر مورد استفاده قرار می گیرد روشی موسوم به بیشترین بار وارده است. این روش طبق ضوابطی بدترین حالت ممکن را برای جداری قرض کرده و به محاسبه بارهای وارده و همچنین نیروهای پشتیبان می پردازد. سپس بار خالص را حساب کرده و با اعمال ضریب ایمنی جداری مناسب را انتخاب می کند این روش هر چند نسبت به روش های قبلی از توفق انکار ناپذیری برخوردار است اما نکته مهمی را که همان احتمال وقوع بدترین حالت است نادیده می انگارد. به عبارت دیگر این روش صرف نظر از احتمال وقوع بیشترین بار وارده آن را به عنوان تنها بار وارد شونده به جداری لحاظ می کند. در مقابل نیز کمترین مقاومت جداری را به عنوان تنها مقدار مقاومت جداری در نظر می گیرد. با استفاده از علم احتمالات و مفهوم قابلیت اطمینان می توان نگاهی نو به طراحی جداری داشت. در این روش نگه کلی به بار وارده و همچنین مقاومت جداری نه صرفا به صورت یک عدد قطعی بلکه به صورت یک دامنه از اعداد که تحت یک تابع توزیع احتمال عمل می کنند است با این نگرش می توان یک ارزیابی کمی ( و نه کیفی) از ایمنی جداری ارایه داد که علاوه بر در اختیار قرار دادن یک معیار کمی و محسوس برای ایمنی جداری معمولا به صرفه جویی و انتخاب ارزان تر جداری منجر می شود. در این روش تابع چگالی احتمال بار وارده که خود از مجموعه عوامل غیر قطعی حاکم برآن تشکیل یافته را در مقابل تابع توزیع احتمال مقاومت که آن نیز مجموعه ای از عوامل غیر قطعی است قرار می دهند. قسمتی که هر دو توزیع احتمال مقاومت که آن نیز مجموعه ای از عوامل غیر قطعی است، قرار می دهند. قسمتی که هر دو توزیع همپوشانی دارند احتمال شکست یا به عبارت دیگر قابلیت اطمینان سیستم را مشخص می کند. برای محاسبه قابلیت اطمینان به علت پیچیدگی الزاما باید از کامپیوتر کمک گرفت. دراین راستا نرم افزاری تهیه شد و سپس از این مفهوم برای طراحی جداری 8/3 13 میدان نفتی اهواز کمک گرفته شد که منجر به انتخاب لوله جداری n80-68به جای n80-72و n80-72 به جای nkt95-72 گردید.

آلبومین سرم انسانی (hsa)، بیشترین پروتئین در پلاسمای خون است، که نقش عمده ای در حفظ فشار اسمزی پلاسما. ، حمل اسیدهای چرب، بسیاری از کاتیون ها، داروها و هورمون ها را در خون ایفا می کند. در این کار تحقیقاتی، دسته ی جدیدی از سوپرامولکول های پروتئینی شامل پروتئین آلبومین با دندرون پلی آمیدوآمین با دنباله میریستیک اسید تهیه و توسط روش های طیف سنجی و میکروسکوپی شناسایی شدند. برای این کار، ابتدا نسل سه و نیم دندرون pamam ، میریستیک اسید آمین دار شده به عنوان هسته آغازی با متیل آکریلات و سپس آمین دارکردن استر های نتیجه شده با مقادیر اضافی اتیلن دی آمین و تکرار متوالی این واکنش تهیه شدند. سپس برهم کنش میزبان-مهمان بین پروتئین آلبومین با میریستیک اسید واقع در دنباله دندرون به عنوان مهمان توسط طیف سنجی فلوئورسانس و uv-visبررسی شد. در بخش دوم، پلیمریزاسیون مونومر کاپرولاکتون با استفاده از تری آزین، بدون کاتالیزور ودر دو دمای مختلف بررسی شد و نشان داده شد که در پلیمریزاسیون کاپرولاکتون در دمای اتاق تری آزین به عنوان آغازگر عمل کرده و پلیمر خطی حاصل می شود و در دمای بالا احتمال شاخه دار شدن پلیمر وجود دارد. ساختار این پلیمرها توسط nmr ،ir ،tga ، dsc و آنالیز عنصری بررسی شد.

در این تحقیق تهیه نانو مواد هیبریدی با استفاده از نانو میله طلا و نانو ذرات و بررسی خواص نوری آنها مورد مطالعه قرار گرفته است. نانو میله ها موادی هستند که نسبت طول به عرض آنها عددی بین 3 تا 5 میباشد. نانو میله ها به دلیل داشتن خواص اپتیکی منحصر به فرد اخیرا توجه زیادی را به خود جلب کرده اند از جمله این مواد نانو میله طلاست که کاربردهای متنوعی مانند درمان سرطان و تصویر برداری میکروسکپی دارد. همچنین سطح نانو میله ها می تواند با طیف وسیعی از مولکولها سازگاری نشان دهد و توسط آنها عامل دار شود. بدیهیست ساختن هیبریدی از نانومیله طلا و نانوذرات می تواند منجر به موادی با خواص منحصر به فرد جهت کاربردهای خاص گردد. در تهیه هیبرید نانو میله طلا-نانو ذرات کادمیوم سلناید ((qd-gnr، مرکاپتو استیک اسید (maa ) به دلیل دارا بودن گروه تیول انتهایی و همچنین افزایش انحلال پذیری نانو ذرات در آب، به عنوان عامل پوشاننده مورد استفاده قرار گرفته شد. طیف uv-vis مربوط به qd-gnr نشان میدهد که بعد از اضافه شدن qd به محلول نانو میله ، پیک جذب طولی با تغییر چندانی مواجه نمی شود ولی پیک جذب عرضی تغییرات قابل ملاحظه ای از خود نشان می دهد که این تغییرات پیک جذب عرضی، موبوط به نشانده شدن qd روی سطح نانو میله است که باعث می شود قطر قطر نانو میله افزایش پیدا کند. تصاویر tem و sem مربوط به qd-gnr نیز نشان می دهند که محصول نهایی دارای شکل میله ای با نسبت مشخصه 4/3 می باشد. همچنین طیف فلورسانس مربوط به نانو هیبرید qd-gnr نشان می دهد که پیک ظاهر شده در محدوده 610 نانو متر که مربوط به نانو ذرات می باشد در محصول نهایی حذف می شود

گرافن در زمینه های مختلف مانند نانو الکترونیک، حسگرها، نانوکامپوزیت ها، باتری ها و ذخیره سازی هیدروژن دارای کاربردهای بالقوه می باشد. تلاش های زیادی برای سنتز نانوذرات فلزی-هیبریدهای نانوکامپوزیت گرافن شده است. با این حال گرافن فاقد محل های اتصال کافی برای نگه داشتن یون های فلزی یا نانوذرات فلزی می باشد. بنابراین پیدا کردن راه هایی برای قرار گرفتن مناسب نانوذرات فلزی بر روی سطح گرافن مهم است. به منظورپراکنده کردن یکنواخت نانوذرات بر روی سطح گرافن اکساید، باید از طریق عاملدار کردن اصلاح شود. تا کنون کارهای اندکی در مورد استفاده از مواد مبتنی بر گرافن، به عنوان کاتالیست ناهمگن انجام شده است. گرافن اکساید با توجه به مساحت سطحی و ثبات شیمیایی بالای خود یک بستر مناسب برای تشکیل کاتالیزور ناهمگن به منظور استفاده در واکنش های جفت شدن متقاطع می باشد. در این کار تحقیقاتی گرافن اکساید با استفاده از ترکیب هتروسیکل (2،4،6)تری کلرو (1،3،5) تری آزین(سیانوریک کلراید) عاملدار شده و مشخص می شود که این ترکیب قادر به اتصال روی سطح گرافن اکساید با چگالی بالا می باشد. سپس گرافن اکساید عاملدار شده به عنوان یک بستر به منظور بارگذاری نانوذرات پالادیم مورد استفاده قرار گرفت. سیستم کاتالیزوری بدست آمده برای واکنش های جفت شدن استفاده می شود.

در این تحقیق ابتدا به سنتز نانو ذرات سوپرا مولکول بیو پلیمر دندریمری شامل پلیمرهای پرشاخه بتا سیکلو دکسترین با شاخه های جانبی پلی گلیسرول و rna مخمر بیکر یست و نیز در یک نوع دیگر شامل dna استفاده شد. در مراحل بعدی از طیف سنجی uv-vis و ftir نوع برهم کنش میان این دو جز مورد بررسی قرار گرفت.سپس با استفاده از طیف uv-vis محاسبه ثابت اتصال آنها صورت گرفت.. با استفاده از پراکندگی دینامیکی نور(dls)قطز هیدرو دینامیکی محصول سنتزی و نیز تعداد مولکول های هم سایز اندازه گیری شد . با استفاده از پتانسیل زتا به بررسی بار سطحی پرداخته شد. نتایج نشان داد که سوپرا مولکول بیو پلیمر حاصل به دلیل سایز کوچک بار منفی ویژگی های مناسبی برای کاربرد در فرآیندهای دارو رسانی و ژن رسانی دارد.

آلبومین به عنوان یک حامل همه کاره برای تشخیص و درمان دیابت،سرطان،بیماریهای عفونی مورد استفاده قرار گرفته است.آلبومین فراوانترین پروتیئن در بدن با حدود kd 5/66 درگردش خون،سیستم لنفاوی،محفظه داخل و خارج سلول میباشد.آلبومین از پروتئین هایی است که گروه sh آن آزاد است و بصورت دی سولفید در نمی آید. تنها 3 پروتئین دیگر در خون دارای sh آزاد است که عبارتند از: r1-antitrypsin،fibronectin،apolipoprotein،که70درصدگروه sh آزاد خون متعلق به cys34آلبومین میباشد. از آنجائیکه pka آلبومین از 3 پروتئین دیگر کمتر است پس قدرت اسیدی آن بیشتر و در محیط خون راحتتر واکنش نوکلئوفیلی را انجام میدهد. cys34آلبومین درون یک شکاف آبگریز قراردارد بنابراین فقط موادی با گروه sh آلبومین واکنش میدهند که آبگریز باشند مثل دارو. در این پروژه تحقیقاتی پلیمرهایی مثل پلی اتیلن گلیکول عامل دار شده با تری آزین و پلی کاپرولاکتون با گروههای انتهایی حلقه تری آزولی با دنباله پلی گلیسرولی سنتز شدند. حلقه تری آزولی طی واکنش کلیک سنتز شد، کوپلیمرهای تهیه شده دارای پلیمر پر شاخه پلی گلیسرول می باشد که می توان از آنها برای متصل شدن به مولکول های زیستی(بیو مولکول ها) مانند داروها و آنتی بادی ها استفاده نمود. در کار اول ابتدا پلی اتیلن گلیکول عامل دار شده با تری آزین که کلر دوم آن با گروه عاملی آزید جایگزین شد تهیه شد و در کار دوم پلی کاپرولاکتون با گروه عاملی آزید را تهیه کردیم که ویژگی منحصر به فرد پلیمرهای تهیه شده به دلیل داشتن گروه انتهایی آزید است که میتوانند با گروه آلکین پروپارژیل الکل با دنباله پلی گلیسرول طی واکنش کلیک وصل شوند وپلیمرهایی با خصوصیات بهتر و مفیدتر را بسازند. در این کار تحقیقاتی برهم کنش هیدروفوبیک پلی کاپرولاکتون با گروه انتهایی پلی گلیسرول را با پروتئین آلبومین مورد بررسی قرار دادیم. ساختار شیمیایی ، اندازه نانو مواد هیبریدی به وسیله روش های مختلف طیف سنجی مانند: ir،uv-vis ، 1h nmr ، c nmr13، dls، zeta potential ،chn، sem شناسایی شدند و پلیمرهای سنتز شده را تایید کردند.

از زمان کشف فولرن در سال 1985 توسط کروتو و همکارانش تاکنون، به خاطر ساختار منحصر به فرد و خواص نوری، مکانیکی، زیست سازگاری، دارورسانی و دیگر خواص بیشمار آن بسیار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. در همین راستا پژوهش های زیادی بر روی عامل دار کردن و اتصال فولرن به پلیمرها و مولکول ها ی مختلف برای افزایش حلالیت و بهبود خواص آن صورت گرفته است و ساخت نانوکامپوزیت های جدید را در زمینه های گوناگون به وجود آورده است. و همچنین نانوذرات فلزی در گستره ی وسیعی از علم مورد مطالعه قرار گرفته اند. که در این بین نانوذرات فلزی نقره به دلیل خاصیت انتی باکتریال قوی در زمینه های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین این نانوذرات بالاترین قدرت رسانندگی را دارا است. و دارای رزونانس پلاسمون سطح در ناحیه مرئی است کاربرد آن را در زمینه نانوسنسورها میسر کرده است. خاصیت ابرپارامغناطیسی نانوذرات مغناطیسی مانند نانوذرات آهن شناسایی شده است. از این ذرات می توان در دارورسانی هدفمند، در دستگاه های mri، حذف الاینده ها و...استفاده کرد. در این تحقیق ابتدا فولرن را با گروهای هیدروکسی (oh)عاملدار کرده تا بتوانیم آن را به راحتی با اسید سیتریک واکنش دهیم. سپس نانوکامپوزیتی از فولرن با سیتریک اسید تهیه می کنیم. برای تهیه این نانوکامپوزیت از دو روش استفاده کردیم یکی به روش گرمایی و دیگری با استفاده از آنزیم هایی به نام novozym 435 و در نهایت این نانوکامپوزیت توسط طیف ir شناسایی شد. و سپس با استفاده از این نانوکامپوزیت هیبریدی از نانوذرات نقره و فولرن تهیه کردیم به گونه ای که همزمان با سنتز نانوذرات نقره فولرن ها مانند پوسته ای اطراف آن قرار می گیرند. برای شناسایی این هیبرید از آنالیز های uv-vis، ir، xrd، sem، tem استفاده کردیم. در جایی دیگر در این کار ما نانوذرات آهن را سنتز کردیم که در سنتز این نانوذرات از نانوکامپوزیت فولرن سیتریک اسید استفاده شد. به گونه ای که فولرن ها اطراف نانوذرات آهن قرار می گیرند که از تصویر sem و آنالیزهای ir و vsm برای شناسایی آن استفاده کردیم.

پلی روتاکسان ها بر پایه سیکلو دکسترین ها ماکرو مولکول هایی هستند که از یک یا چند حلقه سیکلو دکسترین و یک یا چند محور نشکیل شده اند.بر همکنش بین محور و سیکلو دکسترین غیر کوالانسی می باشدو توسط گروههای حجیم در دو انتهای محوراز جدا شدن سیکلو دکسترین هااز محور ممانعت به عمل می آید.در این پروژه تحقیقاتی پلی روتاکسان ها شامل حلقه های آلفا سیکلو دکسترین،محور پلی اتیلن گلیکول (peg)وگروههای انتهایی حلقه تری آزولی با دنباله پلی گلیسیرولی سنتز شدند.پزودو پلی روتاکسان از برهم کنش آلفا سیکلو دکسترین با پلی اتیلن گلیکولی که در دو سمت انتهایی باآزید عامل دار شده تهیه شد. پزودو پلی روتاکسانهای انتهایی بدلیل داشتن گروه انتهایی آزید می تواند با گروههای آلکین مولکول های دیگر وارد واکنش کلیک شود. و پلی روتکسان هایی با خصوصیات بهتر و مفید تر را بسازد.دراین کار تحقیقاتی از پروپارژیل الکل با دنباله پلی گلیسیرولی استفاده شدو طی واکنش کلیک به عنوان گروههای در انتهای پلی روتاکسان قرار گرفتند. در این کار تحقیقاتی ساختار شیمیایی،اندازه نانومواد هیبریدی به وسیله روش های مختلف طیف سنجی مانندir ،uv-vis،nmr، chn، zeta،dls شناسایی و پلی روتاکسان سنتز شده را تایید کردند.

گرافن اکساید به دلیل خواص منحصر به فردی که دارد از جمله: رسانایی الکتریکی بالا، استحکام، شفافیت فوق العاده و همچنین فعالیت های کاتالیکی و بیولوژیکی عالی به عنوان جادوی قرن بیستم شناخته شده و ایده آل برای بکارگیری در صنعت و زیست پزشکی است. از این رو ما از گرافن اکساید عامل دار شده در تهیه نانو کاتالیست پالادیوم استفاده کردیم در این پروژه گرافن اکساید و سیتریک اسید به روش انزماتیک پیوند استری دادند و این نانو کامپوزیت سنتز شده به عنوان حامل به منظور بارگذاری نانو ذرات پالادیوم مورد استفاده قرار گرفت که از این سیستم کاتالیزوری در واکنش های جفت شدگی استفاده شد. واکنش های جفت شدگی در سنتز مواد شیمیایی کاربرد فراوان و ارزش تحقیقاتی بالایی دارند از جمله در بخش هایی از صنعت نفت، تصفیه و دارورسانی .که این واکنش اولین بار توسط فریتز المن در سال (1901)انجام شد.

در این مطالعه، فرمولاسیون¬های نانوی نور تخریب¬پذیر و زیست¬سازگار ایمیداکلوپرید و ایندوکساکارب، به واسطه¬ی کپسوله کردن مستقیم هر کدام ازآنها با کوپلیمرهای خطی- دندریتیک پلی¬سیتریک¬اسید-پلی¬اتیلن¬گلیکول-پلی¬سیتریک¬اسید (pca-peg-pca) تهیه شدند. سنتز این نانوآفت¬کش¬ها به دو صورت بدون کاربرد نانوذرات tio2 (nano-ind و nano-imi) و با کاربرد نانوذرات tio2 (nano-ind/tio2 و nano-imi/tio2) انجام شد. فرمولاسیون¬های نانوی ایمیداکلوپرید و ایندوکساکارب، با استفاده از آنالیزهای گوناگون اسپکتروسکوپی، میکروسکوپی و دمایی بررسی شد و تشکیل نانوکپسول¬های ایمیداکلوپرید و ایندوکساکارب با هر دو فرم نانو مورد تأیید قرار گرفت. بررسی فرآیند کپسوله شدن nano-imi، در اتانول و آب موید تشکیل نانوذرات 10 تا 20 نانومتری، حاصل از خودآرایی مولکولی کوپلیمرهای خطی- دندریتیک بود. بررسی¬های تکمیلی اثر عوامل مختلف بر ویژگی¬های خودآرایی ابرمولکولی، بیان¬گر وابستگی مرفولوژی و اندازه¬ی نانوذرات ایمیداکلوپرید به نوع حلال، زمان و غلظت اجزاء تشکیل دهنده بود که منجر به تشکیل اجزای رشته¬ای، گرد و لوله¬ای شکل با اندازه¬ی 10 نانومتر تا چند میلی¬متر می¬شد. بر اساس تصاویر tem، اندازه¬ی ذرات nano-imi/tio2، nano-ind و nano-ind/tio2 به¬ترتیب، 20، 10 و 12 نانومتر تخمین زده شد. کارایی رهاسازی کنترل شده نانو فرمولاسیون¬ها در شرایط in vitro مورد بررسی قرار گرفت که نتایج بیانگر عمل¬کرد اختصاصی و قابل کنترل فرمولاسیون¬های جدید نانو بود. بررسی کارایی حشره¬کشی فرمولاسیون¬های جدید در شرایط in vivo، با زیست¬سنجی روی glyphodes pyloalis، حاکی از کاهش معنی¬دار دوز ضروری آفت¬کش و خطر زیست¬محیطی و بروز کارایی مناسب برای این فرمولاسیون¬ها بود. به این ترتیب، نتایج in vivo نیز موید ویژگی رهاسازی کنترل شده برای فرمولاسیون¬های نانو در مقایسه با فرم بالک بود که ضمن جلوگیری از هدر رفت ماده موثر، رسانش به مکان هدف در طول مدت زمان از پیش تعیین شده را باعث می¬شد. بنابراین با توجه به آنی نبودن اثر نانو آفت¬کش، علاوه بر کاهش اثرات مضر بر موجودات غیرهدف، از تکرار بیش از حد سم¬پاشی و آلودگی¬های زیست¬محیطی نیز کاسته می¬شود. در بخش دیگر مطالعه احتمال سمیت نانوذرات فتوکاتالیست tio2 مورد بررسی قرار گرفت و آنزیم¬های سم¬زدا (استراز و گلوتاتیون اس ترنسفراز) و آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانت (پراکسیداز و کاتالاز) و هم¬چنین تخصیص انرژی سلولی به¬عنوان زیست نشان¬گرهای مفید برای پیش¬بینی اثرات مضر نانوذرات tio2 تعیین شدند. در بخش آخر مطالعه، روند رو به کاهش باقی¬مانده آفت¬کش ایمیداکلوپرید با کاربرد فرمولاسیون تجاری در مقایسه با دو فرم نانو در شرایط مزرعه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیان¬گر تخریب سریع¬تر فرمولاسیون¬های نانو نسبت به تجاری بود.

اخیرأ هیدروژل های برپایه گرافن اکساید به دلیل خواصی از جمله استحکام مکانیکی بالا، هدایت الکتریکی بالا، پایدارای حرارتی و قابلیت جذب، توجه محققان زیادی را به خود جلب کرده اند. خود تجمعی ورقه های دو بعدی (2d) گرافن به ساختارهای سه بعدی (3d)، روشی موثر برای تهیه هیدروژل های برپایه گرافن اکساید است. گرافن اکساید می تواند با استفاده از پلیمرها و مولکول های آلی و معدنی مختلف، به هیدروژل تبدیل شود. این هیدروژل ها می توانند کاربردهای گوناگونی از جمله حمل دارو، حذف آلاینده ها از آب و همچنین در صنایع الکترونیک، داشته باشند. در این پروژه تحقیقاتی تلاش شده است تا هیدروژل هایی برپایه گرافن اکساید با استفاده از پلیمر کاپرولاکتون و مواد آلی و مولکول های معدنی تهیه شود. محصولات بدست آمده توسط طیف سنجی ft-ir و uv-vis و xrd و raman و sem بررسی شد.

روش جدید noncovalent برای عامل دار کردن کربن نانو تیوپ های چند دیواره با استفاده از پلیمرهای دومحیط دوست توسعه داده شده اند.در این روش یک لایه پلیمری همگن بر سطح کربن نانو تیوپ های چند دیواره تشکیل می شود.کربن نانوتیوپ های چند دیواره اصلاح شده، در آب و محلول بافر(pbs) به خوبی پخش می شود. پخش سوسپانسیون پایداری زیادی داشته و می تواند بیش از دو ماه بدون مشاهده رسوب کربن نانوتیوپ باقی بماند.ساختار شیمیایی پلیمرهای سنتز شده توسط تکنیک های مختلف اسپکترسکوپی مانند ir، 1hnmr، 13cnmr، dsc و tga شناسایی و تایید شد.

اخیرا کریستال های گرافنی به دلیل خواصی از جمله استحکام مکانیکی بالا، هدایت الکتریکی بالا، پایدارای حرارتی و ..، توجه محققان زیادی را به خود جلب کرده اند.با توجه به اهمیت روش سنتز این مواد، ما روشی جدید و ساده را برای تهیه ی این کریستال ها بکار گرفتیم.در این پروژه تحقیقاتی تلاش شده است تا کریستال گرافن با استفاده از تری آزین و گروهای آزیدی تهیه شود، که این کار بوسیله ی عامل دار کردن گرافن می باشد که این کار یا جایگزینی گروهای آزید با کلر تری آزین انجام گرفت و در نهایت با افزایش دما وتشکیل واسطه ی نایترن صفحات گرافنی به یکدیگر متصل و کریستال گرافن را بوجود می آورند.

ویزیکول ها را بعضی اوقات لیپوزوم می نامند.که به صورت دینامیکی از ساختارهای مولکولی تجمع یافته اند که این ساختارها از لایه های مولکولی تشکیل شده اند،که می توانند حجمی از حلال را کپسوله کنند. مزیت بزرگی که ویزیکول ها دارند، می توانند به عنوان کپسول های حساس در دارورسانی ، ژن رسانی وبعنوان نانوراکتور ونانوسنسور استفاده شوند آمفی فیلیک های سوپرامولکولی به عنوان واحدهای ساختاری در تولید ویزیکول ها فعال می باشند،که از طریق پیوندهای غیرکووالانسی سنتز می شوند.انواع متفاوتی از برهمکنش های غیرکووالانسی که برای تهیه آمفی فیلیک های سوپرامولکولی استفاده می شود،به شرح زیر است :پیوند هیدروژنی ،برهمکنش های میزبان-میهمان، stacking ?-? ،الکتروستاتیک ،انتقال بار،و برهمکنش فلز-لیگاند. در این کار سیستم های سوپرامولکولی آمفی فیلیک از طریق خودتجمعی وبرهمکنش های میزبان و میهمان بین آلفا سیکلودکسترین-پلی سیتریک اسید و تری آزین-نفتول-پلی کاپرولاکتون سنتز شدندکه برهمکنش میزبان ومیهمان بین نفتول متصل به تری آزین و حفره ی آبگریز سیکلودکسترین اتفاق می افتد. هدف ما دراین کار سنتز نانوویزیکول بود که توزیع اندازه نانوویزیکول ها با آنالیز sem و dls تعیین شد که محدوده ای بین 200 تا 400 نانومتر داشتند.بارسطحی نانوویزیکول ها با استفاده از آنالیز زتا-پتانسیل تعیین شد وهمچنین آنالیز عنصری نانوویزیکول ها با استفاده از آنالیزهای h-nmr،chn،edx،max view،ir انجام شد.بررسی برهمکنش میزبان ومیهمان بین ترکیب های اولیه با استفاده از طیفuv انجام شد.آنالیز حرراتی نانوویزیکول ها با استفاده از نمودارهای dsc،tga تفسیر شدند.ویزیکول های سنتز شده نسبت به محرک های بیرونی حساس هستند و با تغییر شرایط محیطی ساختار و مورفولوژی آنها تغییر می کند .از این ویزیکول ها ما می توانیم برای انتقال داروهای ضدسرطان به بدن فرد بیمار استفاده کنیم که باعث رهایش سریع و هدفمند دارو می شوند.

در طی چند دهه اخیر فناوری نانو در بسیاری از عرصه ها وارد شده و دنیا را به سوی تحولات علمی شگفت انگیزی سوق داده است. در این میان صنایع دارویی نیز بی بهره نمانده اند. . تخمین زده می شود که در حدود ?? % از مولکولهای کوچک که کاندیدای استفاده بعنوان داروهای جدید هستند، آبگریز باشند. بهره برداری کامل از پتانسیل درمانی این داروها به انحلال پذیری آنها در فرمولاسیون غیر سمی، زیست سازگار و زیست تخریب پذیری متکی است که دارو را در حین حمل ونقل محافظت کرده وآن را در بافت هدف رها می کند. در دهه های اخیر تعداد زیادی از نانوذرات و سیستمهایی با ابعاد بین ?تا??? نانومتر تهیه شدند. یکی از این سیستمها، میسلها می باشند، میسلهای پلیمری در بردارنده یک هسته آبگریز هستند که می تواند محموله های دارویی را بارگیری و ذخیره کند .داروهای کپسوله شده با برخی از میسلها با افزایش حلالیت در محیط های آبی می توانند به طورهدفمند به بافت بیمار رفته و شاخص درمانی را بهبود بخشند. این نانوسامانه هانسبت به سامانه های معمولی انتقال دارو مزایای متعددی از جمله بهبود فعالیت دارویی-افزایش حلالیت داروهای آبگریز در محیط آبی –کاهش سمیت دارو و کنترل رهایش دارو را به همراه دارند. سیکلودکسترین ها به دلیل داشتن ویژگی هایی ازقبیل زیست سازگاری،زیست تخریب پذیر، قیمت ارزان وغیر سمی بودن برای استفاده بعنوان رساننده دارویی وحمل ژن گزینه مناسب هستند.

قرن بیست ویکم، قرن فناوری نانو و مهمترین دوران صنعت به شمار می رود. قرن نانو، قرن سلامتی، صرفه جویی و آرامش نامیده می شود. نانو نه یک ماده است نه یک جسم، بلکه فقط یک مقیاس است، کوچک شدن یک مقیاس تا حد نانو به اندازه ای است که دیده نمی شود اما با تاثیری بسیار بزرگ در زندگی انسان. افزایش مشکلات زیست محیطی و کاربرد وسیع پلیمرهای زیست تخریب پذیر و زیست سازگار،گرایش ها را به سمت توسعه این مواد معطوف کرده، که در پی آن محققین را به سمت تحقیقات بین رشته ای سوق می دهد که در آن به ترکیبات جدید زیست تخریب پذیر و زیست سازگار دست یابند. از جمله موادی که برای این برنامه ها پیشنهاد شدند عبارتند از : فلزات، سرامیک ها، پلی ساکاریدها. در بین پلیمرهای بر پایه پلی ساکاریدها ، پلیمر نشاسته به دلیل منشا طبیعی ، فراوانی، خواص مکانیکی، زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و ارزان بودن در طیف گسترده ای از برنامه ها به کار گرفته می شود و پتانسیل قرار گرفتن در بین مواد پزشکی را داراست. اما نشاسته پلیمری آبدوست ، و دارای ضعف هایی از جمله انعطاف پذیری پایین و حساسیت بالا نسبت به رطوبت می باشد. پیشنهاد ارائه شده برای رفع این مشکل پیوند نشاسته با پلیمر آبگریز پلی کاپرولاکتون و بعد پلیمر آبدوست سیتریک اسید است و همچنین در این پروژه برای اولین بار از آغازگر تری آزین برای پلیمریزاسیون کاپرولاکتون و سپس پیوند آن به سطح نشاسته استفاده شد که علاوه بر اتصال پلی کاپرولاکتون به سطح نشاسته در دماهای پایین ، به معرفی مورفولوژی جدیدی از این پلیمر پرداخت که تا به حال گزارش نشده بود و همچنین یک روش جدید برای به دست آوردن نانوپارتیکل های نشاسته ارائه شد که که راندمان بالا و زمان کوتاه این فرایند از مزیت های آن می باشد.

یکی از مهمترین مباحث نانو داروها? نانو ساختارهای سوپرا مولکولی (با بر همکنش های غیر کووالانس) است. در این پروژه? از پلی روتاکسان ها بعنوان سیستم های رهایش داروی دو فازی استفاده شده است. برای تهیه این سیستم رهایش دارو از پلی اتیلن گلیکول با گروه های انتهایی تیمین ‚ حلقه های ?- سیکلو دکسترین و فلورسین بعنوان یک مدل دارویی استفاده شد. پلی سدو روتاکسان بوسیله پیوندهای هیدروژنی بین گروه های انتهایی تیمین و مولکول های مکمل سیتریک اسید? پلی سیتریک اسید و آدنین مسدود شده و به پلی روتاکسان تبدیل شد. هدف از این کار پژوهشی? سنتز این ماکرو مولکول ها و کنترل آزاد سازی واحدهای فلورسین-سیکلو دکسترین(cd-fl) بعنوان سیستم رهایش داروی ثانویه می باشد. مهمترین فاکتورهای موثر بر این بر همکنش ها ‚ph و نسبت مولکول های مکمل و واحدهای انتهایی را است. سرعت رهایش دارو در پلی روتاکسان سنتز شده را می توان با کنترل ph محیط کنترل نمود.

در نخستین بخش از این کار تحقیقاتی، مواد هیبریدی محلول در آب و با سازگاری زیستی بالا شامل نانولوله های کربنی چند دیواره به عنوان هسته و پلی گلیسرول پرشاخه به عنوان لایه سنتز و شناسایی شدند. در این کار ابتدا نانولوله ها توسط واکنش با اسید باز شده و عامل دار می شوند. پلی گلیسرول به صورت کووالانسی و توسط روش’ grafting from ‘ از طریق پلیمریزاسیون حلقه گشایی آنیونی گلیسیدول برروی سطح نانولوله کربنی رشد می کند. ساختار شیمیایی، مورفولوژی، خصوصیات گرمایی، جرم مولی و اندازه این مواد هیبریدی (mwcnt-g-pg ( به وسیله روش های, ir, nmr gpc, dls, tem, dsc, tga و طیف رامان شناسایی شدند. آزمایش های tem نشان دهنده تغییر در کنفورماسیون مواد هیبریدی mwcnt-g-pg درطی زمان می باشد. به نظر می رسد که برهمکنش های غیر کووالانسی مانند پیوند هیدروژنی، باعث تغییر کنفورماسیون و تشکیل نانوکپسول از مواد هیبریدی می شود.آزمایش های uv نشان می دهد که این مواد توانایی به دام انداختن مولکول های مهمان آب دوست و آب گریز رادارند. در بخش دوم این کار تحقیقاتی، فرض اساسی این است که پلی گلیسرول با سازگاری زیستی بالا توانایی بالا بردن حلالیت نانولوله های کربنی اولیه، کاهش آب گریزی، کاهش تجمع و پلی دیس پرسیتی آن ها و در نتیجه از بین بردن سمیت آن ها در تماس با سیستم های بیولوژیکی و فیزیولوژیکی را دارد. بنابراین آزمایش های سازگاری زیستی برروی سلول های ht1080انجام شدند. علت انتخاب این نوع از سلول ها برای آزمایش های سازگاری زیستی این است که این سلول مخاطی می تواند یکی از اولین سیستم های وارد شدن مواد به سیستم های رگ دار و برهمکنش متوالی با بدن باشد. در بخش سوم این کار تحقیقاتی، تهیه مواد دندریمری جدید شامل نانولوله های کربنی در مرکز و پیرامون و پلی گلیسرول بین این دو مورد بررسی قرار گرفته است.گروه های هیدروکسیل انتهایی مواد هیبریدی mwcnt-g-pg با نانولوله های باز شده که دارای گروه های کربوکسیلیک اسید می باشند واکنش داده و ساختارهای دندریمری mwcnt-g-pg-g-(mwcnt)n حاصل می شوند. در این ساختارها لایه بیرونی توانایی حمل وانتقال مولکول های مهمان کوچک مانند داروها و نانوذرات فلزی رادارند. در این کار تحقیقاتی نانوذرات پالادیم به وسیله این نانوساختارهای سنتز شده و حمل شدند. ساختارهای هیبریدی حاوی نانوذرات پالادیم به عنوان کاتالیست جهت انجام واکنش هک مورد بررسی قرار گرفت.

در این پایان نامه، یک نوع پلی سیل ایمید، سنتز و بررسی شده است که از واکنش ایمیداسیون بین یک دی آمین سنتز شده حاوی گروه سیلان و یک دی انیدرید حاصل شده است. پلی سیل ایمید ساختارهای مربوط به این پلیمر بوسیله طیف های ir و hnmr مورد مطالعه قرار گرفته و ترموگرام dsc این پلیمر با ترموگرام dsc پلی ایمید(pmda)، مقایسه شده است. بر اساس آنچه که در نمودار dsc پلی ایمید مشاهده می شود، دمای انتقال شیشه آن نسبت به پلی ایمید مرجع افزایش یافته و دمای دپلیمریزه شدن آن، c 470 می باشد.

در این تحقیق نانولوله های کربنی، خالص سازی و با استفاده از روش اکسایش با اسید، عامل دار و باز شدند. جهت ساخت نانوکامپوزیت های مغناطیسی، نانولوله های عامل دار شده با عناصر آهن وکبالت پوشش داده شدند و سپس توسط آنالیز های tem وxrd شناسایی و خواص مغناطیسی آنها با agfm اندازه گیری شد. نتایج پوشش دادن نانولوله ها نشان می دهد که با پوشش دادن آنها، خواص مغناطیسی نانولوله ها تغییر می کند که می تواند جهت مصارف مختلف صنعتی، الکترونیکی و پزشکی(دارو رسانی) مورد استفاده قرار گیرد.