این تحقیق با عنوان «روان شناسی (روانکاوی) تصویر عکاسانه، با توجه به آثار جوئل- پیترویتکین» قصد دارد با استفاده از دیدگاه های روانکاوانه به تحلیل و رمزگشایی تصویر عکاسانه پرداخته و به معانی پنهان آن دست یابد و به این ترتیب باعث نزدیکی و تعامل بیشتر حوزه هنر به ویژه عکاسی با علوم دیگر انسانی از جمله "روانکاوی" که زیرمجموعه روان شناسی است، گردد. در این پژوهش ابتدا به تعاریف و مفاهیم کلی نظیر: تصویر، روان شناسی، شخصیت، خلاقیت، روان شناسی هنری، روانکاوی هنر و سپس به تعاریف جزیی تر نظیر: ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه ، رویا و ... پرداخته می شود. در ادامه این مفاهیم به حوزه هنر بسط داده شده و دیدگاه دو تن از روانکاوان برجسته یعنی: زیگموند فروید و کارل گوستاو یونگ نیز در زمینه هنر مطرح شده و به مفاهیم اساسی در روان- شناسی و روانکاوی هر یک از آنان نیز پرداخته شده است. در پایان نیز با استفاده از مقولات و مفاهیم اساسی روانکاوی و به ویژه نقطه نظرات دو روانکاو برجسته، نگاه و عکس های خاص جوئل- پیتر ویتکین مورد تجزیه و تحلیل روانکاوانه قرار گرفته و در این مسیر از نقطه نظرات دو تن از روانکاوان با تجربه کشورمان نیز در قالب مصاحبه حضوری استفاده شده است. در این بخش بعد از شرح حال مفصلی از زندگی ویتکین دلایل گرایش او به موضوعاتی عجیب و غریب نظیر: معلولین، دو جنسی ها، افرادی بدون دست و پا و در نهایت انتخاب موضوع "مرگ" و نحوه کار او با اجساد مردگان، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و با بررسی شرح حال زندگی ویتکین و مسایل و وقایعی که در طول زندگی او رخ داده، مشخص گردیده که کودکی ویتکین و حوادث دوران زندگی اش از جمله رویارویی او با مرگ تأثیری مستقیم در نوع نگاه او نسبت به زندگی داشته و ناخودآگاه او به عنوان جایگاه و مخزن امیال و خواست های سرکوب شده دوران کودکی، منشأ خلاقیت و نحوه کار او در تولید آثار هنری است.

چکیده فراگیری و عام پسند بودن عکاسی پرتره در بین مردم باعث شده که پرتره نگاری به یکی از ژانرهای پردرآمد و مهم در عکاسی بدل شود. از اولین روزهای اختراع عکاسی تا کنون به قوت خود باقی بماند تا جایی که عکس پرتره به یکی از نیاز های غیر قابل انکار برای همگان در جوامع امروزی بدل شده است. و در این بین عکاسی به حیات خود به عنوان یک فن و هنر ادامه داد تا اینکه با ورود فرآیند دیجیتال، عکاسی دچار تحول عظیم شد و با مقبولیت یافتن آن در بین عکاسان و مردم روز به روز بر اهمیت و کاربری آن افزوده شد. اما متاسفانه دانش تکنیکی آن به صورت موازی به عرصه بازار ایران پا نگذاشت و باعث ایجاد یک شکاف بین عکاسان قدیمی که در مقابل این تغییر مقاوت می کردند و کسانی که عکاسی دیجیتال انجام می دادند شکل گرفت و در این بین کسانی که به علوم رایانه و دیجیتال آشنا بودند، بدون داشتن تجربه کافی در این حیطه گوی سبقت را ربودند و استفاده های شتابزده از تکنیک های دیجیتال و ذوق زدگی عدم درک صحیح از جلوه های دیجیتال و استاندارد های موجود باعث بروز یک جریانی شد که اکنون شاهد آن هستیم و یک عکس پرتره دور از واقع و اغراق شده به عنوان سلیقه عمومی مردم ایفای نقش می کند، در تبدیل آنالوگ به دیجیتال به دلیل نبودن یک راهنمای کاربردی برای عکاسان که بتوانند تجربیات مفید عکاسی آنالوگ را با کاربری های ارزشمند دیجیتال ارائه دهد خالی ماند و ندانستن استاندارد های لازم برای یک عکس دیجیتالی پرتره باعث بروز کجروی هایی در این مسیر شده است، که امید دارم در این رساله بتوانم به شرح ابعاد مفید و راه گشا در این موضوع بپردازیم و تکنیک های دیجیتالی عکاسی پرتره را در ایران مورد بررسی قرار د

در پایان نامه حاضر تلاش شده است تا بررسی تطبیقی بین نقاشی، چاپ و عکاسی در ایران دوران قاجار، و نیز تاثیرات عکاسی بر هنرهای تصویری(نقاشی و چاپ سنگی) مورد مطالعه قرار گیرد. این تحقیق شامل بررسی چهره و اندام در دوران قاجار می باشد. نقاشان و طراحان بسیاری از امکاناتی که عکس در اختیار آنها قرار می داد بهره بردند و تلاش بسیاری در جهت خلق هنری نو به انجام رسانیدند، در این باره تحقیقاتی صورت گرفته است اما تا کنون با ابعادی وسیع تر به این هنر نوظهور پرداخته نشده است. پس از بیان تاریخچه ای مدون در مورد این سه هنر شاخص دوران، هنرمندانی که در این زمینه ها بیشتر به فعالیت برخاسته اند به صورتی خلاصه اما جامع معرفی می شوند و این آشنایی با هنرمندان به همراه تعدادی از آثار منحصر به فرد آنها خواهد بود. در فصل سوم به بیان مفاهیمی از هنر تجسمی و انطباق آن با هنر قاجار پرداخته می شود. آثاری انتخاب و از نظر ترکیب بندی، موضوع، رنگ و غیره مورد بررسی قرار می گیرند. فصل چهارم به بررسی تطبیقی و مقایسه تصاویر عکاسی شده با نمونه های نقاشی یا چاپ شده ی آنها اختصاص دارد. در این بخش آثار انتخاب شده، از نظر تصویری و فرمی مورد بررسی قرار می گیرند و ارتباطات آنها مشخص می شود. در بخش بعدی که به نتیجه گیری اختصاص دارد نتیجه بررسی ها به شکلی مدون ارائه و بیان می گردد که حاصل این تحقیق، علل بررسی تاثیر عکس بر هنر تصویری و نتیجه در بر داشته است. چند پیشنهاد برای تحقیقات آینده ارایه می شود. و در نهایت در فصل مختصر پایانی به موضوع و شیوه اجرای کار عملی پرداخته است .

بیش از یک دهه نیست که جهان غرب، متوجه آثار عکاسان ایرانی شده است: پدیده ای مرموز و ناشناخته، رجعت کننده به مرتبت های هزار و چهارصد سال پیش، روی آورنده به آئین ها و مراسم و پوشاک سنتی و اجرا کننده ی مجدد قوانین گذشته. در ده سال اخیر بسیاری از آثار هنرمندان ایرانی در اروپا و آمریکا به نمایش درآمده و شماری نیز در حراجی ها، با قیمت های نسبتاً بالا به فروش رفته اند. از آنجایی که یک نهاد پرقدرت خصوصی یا دولتی وجود ندارد تا بتواند بدون جانب داری خاص هنرمندان را تقویت کند تا چرخه ی اقتصاد هنری به گردش در آید، هنرمندان کشورمان در پی تئوری تکثرگرایی و جهانی شدن، به بازارهای بین المللی روی آورده اند. اما آیا چنین تئوری هایی زمانی که در مناسبات قدرت قرار می گیرند، همچنان به اصول خود پایبندند و از یک هنرمند ایرانی انتظار نمی رود تا اثری خلق کند که هم زمان خصلت های ایرانی بودن و معاصر بودن را داشته باشد تا برای مخاطبان غیر ایرانی جذاب باشد؟ در این تحقیق تلاش شده است به جایگاه عکاسی هنری معاصر ایران و جریان ها و رویکردهای مسلط در عکاسی هنری معاصر ایران پی برده شود و در پی آن آثار دو هنرمند ایرانی، که هر یک در روند رو به رشد عکاسی هنری ایران به نوعی جریان ساز بوده اند، بررسی شود و بالطبع در فصل های پایانی دلایل توجه مخاطبان غیر ایرانی و پیشرفت ناگهانی عکاسی هنری ایران در عرصه های بین المللی بررسی شده است. اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش، با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی، شیوه های کتابخانه ای و رسانه های معتبر، گرد آوری شده اند.

عکس یادگاری همیشه و همه جای دنیا در میان مردم جایگاه خاصی داشته است . عکسی با صراحت کامل و بی ریا که سندی تصویری از گذر ایام ، چهره ها ، آداب و رسوم و خاطرات مردم است . این نوع عکاسی که امروزه بسیار گسترده تر از همیشه مطرح است بعنوان یک ژانر در دنیای عکس شناخته می شود که سبک هایی را در خود جای داده است ، عکسهای خانوادگی ( پرتره ها ، پرتره های جمعی ) ، عکس های آنی ، عکاسی زنده و ... را می توان از جمله زیر مجموعه های این نوع عکاسی دانست و امروزه می توان این ژانر را یکی از علاقه مندی های عکاسان حرفه ای از جمله سالی مان و نن گلدین وعکاسان دیگری دانست که در این حوزه فعالیت دارند . عکاسان ، چه حرفه ای و چه غیره حرفه ای با عشق به دنیای اطرافشان ، با توجه ویژه به خانواده و دوستانشان دست به خلاقیت می زنند و با ماندگار کردن لحظه هایشان روایتی می سازند که برای دیگران نیز جالب و قابل خواندن است انگار دفتر خاطراتی است که آنها نیز می توانند بخوانند . این پروژه به بررسی و تبیین این ژانر از عکاسی می پردازد که یکی از پرمخاطب ترین ها در میان هنر دوستان است و با تشریح و شناسایی عکاسان بزرگ و مجموعه کارهایشان به تعریف جامعی از عکس یادگاری می رسد .

چکیده با گذشت سه سال از اختراع عکاسی(1259ه.ق/1839م)در دوره ی محمد شاه قاجار، عکاسی وارد ایران شد و این هنر در دوره ناصرالدین شاه به دلیل علاقه ی او به عکاسی مورد توجه قرار گرفت. به همین دلیل عکاسان در دربار جایگاه ویژه ای یافتند و در پی علاقه ی ناصرالدین شاه به بناهای قاجاری و ابنیه ی تاریخی عکاسی معماری در دستور کار عکاسان دربار قرار گرفت. و این در حالی است که هم زمان در خاورمیانه عکاسان بزرگی همچون فرانسیس فریث وماکسیم دوکامپ به عکس برداری از بناهای تاریخی مشغول بودند. از طرفی برخی جهان گردان و خارجی هایی که در قالب هیئت های علمی و نظامی به ایران می آمدند و ایران قرن نوزدهم برای آنها جذاب می نمود به عکس برداری از بناهای قدیم وجدید پرداختند. امروز حاصل همه ی این ها هزاران عکس معماری به دست آمده اسنادی ارزشمند و مفید از معماری ایران می باشد و عکس ها و عکاسان آن ها به جهان معرفی نگردیده اند. هدف از این تحقیق بررسی دلایل رشد عکاسی معماری و شناسایی و معرفی عکاسان ایرانی و خارجی در دوره ی قاجار و معرفی عکس ها و آلبوم های آنان است که به این شاخه از عکاسی بیشتر پرداخته اند و در نهایت مقایسه بین عکس های آنان می باشد که از طریق مطالعه ی کتاب های مربوط و مشاهده ی عکس های عکاسان به معرفی آنان و آثارشان پرداخته شده است و طبق مشاهدات و مطالعات،عکاسان خارجی به علت علاقه به بناهای قدیمی ایرانی بیش تر به عکاسی از این بناها پرداخته اند و اکثر عکاسان ایرانی از آنجا که به دستور شاه عکس برداری می نمودند؛ علاوه بر بناهای قدیمی از بناهای دوره ی قاجار نیز عکس های زیادی تهیه نموده اند. عکاسان ایرانی به پیروی از اصول زیبایی شناسی ایرانی و به کارگیری اصل تقارن به ترکیب بندی های متفاوتی نسبت به عکس های عکاسان خارجی دست یافته اند. واژگان کلیدی:عکس،عکاسی معماری،بناها،عکاسان،دوره ی قاجار

هم زمان با پیدایش عکاسی در جهان و ورود این فن به ایران پس از 2 سال و اندی، بررسی پدیده عکاسی در آن زمان دارای اهمیت به سزایی می باشد، به خصوص شناخت رشد و آموزش آن در بین اقشار مختلف بیانگر اهمیت این پدیده نوظهور در آن زمان است. پس از اندک زمانی قشری از عکاسان حرفه ای موجودیت می یابندکه بعضا عکاسان مطرحی می شوند و عکاسخانه هاشان مکان هایی مطمئن برای عکاسی از افراد از قشرهای مختلف می گردد. این عکاسان در این دوره شروع به فعالیت حرفه ای می نمایند و به طور شخصی دارای عکاسخانه هایی در سطح تهران و سایر مراکز (تبریز، شیراز، اصفهان) می شوند. بررسی تاریخی در این مورد و شناخت عکاسخانه های حرفه ای در آن از طریق شناسایی آرم ها و مهرهای چاپی عکس ها، تا حدی نشریات آن زمان و تا حدی با کمک آگهی های درج شده در نشریات آن دوره قابل پیگیری می باشد.

در این تحقیق سعی شده به ژانری از عکاسی پرداخته شود که تاکنون در کشور ما، چه در نمایشگاه های عکاسی و چه در کتب و تحقیق ها و رساله ها، توجه بسیار کمی بطور اختصاصی به آن شده است. این ژانر عکاسی از زمان پیدایش این رسانه همواره در اروپا، به خصوص در پاریس و پس از آن در آمریکا، بخش زیادی از تصاویر را به خود اختصاص داده است. در این تحقیق بر آنیم تا این ژانر را به طور مجزا مورد بررسی قرار دهیم. نخست ماهیت عکاسی خیابانی را بررسی میکنیم و بطور کلی دیدگاه عکاسی خیابانی گرایانه را تشریح می کنیم. سپس به بررسی تفاوت ها(و شباهت های) این ژانر با عکاسی مستند، و با عکاسی خبری می پردازیم. در فصلی جداگانه، این ژانر را از لحاظ تاریخی مورد مطالعه قرار می دهیم و سیر تحول آن را از ابتدا (با بررسی این عکاسی در قرن نوزدهم بطور مختصر و در قرن بیستم به تفصیل) تا اواسط دهه پنجاه میلادی مشاهده می کنیم.

نظم اجتماعی مدرن، با تحول اندیشه ی بشر از دوران کلاسیک به دوران مدرن شکل گرفت. این مفهوم از نظم اجتماعی با تبلور مفاهیمی چون طبقه بندی، نام گذاری و جدول سازی از پدیده ها، جامعه ای بر پایه ی تولید تفکیک شده ی صنعتی، تقسیم کار پیچیده، نهادهای اجتماعی و طبقات عینیت یافته را پایه گذاری کرد. جامعه ای ساخته شده برپایه عقلانیتِ پیوسته با دانش که دست کم در صد سال نخست ظهورش انتظار می رفت از نظمی خلل ناپذیر پیروی کند. از دیدگاه نگارنده و در راستای هدف نهایی این متن آن چه در جامعه ی مدرن از اهمیتی ویژه برخوردار بود رشد و عینیت یافتن تدریجی گروهی اجتماعی بود که بر زمینه ای گسترده و متغیر در چهارچوب زمان و مکان می توانیم مفهوم طبقه ی متوسط را برای متمایز کردن و تعین یافتن به آن نسبت دهیم. ساختاری اجتماعی به مثابه ی یک طبقه ی متمایز که سوژه در مفهوم اجتماعی آن ـ یا به عبارت دیگر سوژه ی اجتماعی ـ را برای نخستین بار عینیت می بخشید. عکاسی در دل فرایندی زاده شد که به ساخته شدن اجتماعی بر پایه ی نظم مدرن منجر گشت. طبقه ی متوسط به عنوان تعریفی از شیوه ی زندگی گروهی از انسان ها در جوامع مدرن در مرکز این پویایی قرار داشت و عکاسی به فاصله ای اندک بدل به یکی از کارآمد ترین ابزارهایی (و درست تر این که بگوییم عناصری) شد که در مناسبات قدرت در جامعه، دست به کار باز تولید تمامی جنبه های این ساختار اجتماعی شد. طبقه ی متوسط در مرکز و باقی جامعه به نوعی در حاشیه، توسط دوربین نظارت می شد و نظارت می کرد. طبقه متوسط جنبه های گوناگون آن چه را در وسیع ترین مفهوم آن عکاسی نام داشت تولید و مصرف می کرد. دوربین در ادارات پلیس، دیوانه خانه ها، بیمارستان ها، مدارس، آتلیه ها و ... ابزار محبوبی برای شکل دادن به الگوی انسان متوسط (هویت طبقه ی متوسط) بود. در این متن با در نظر گرفتن بستر بسیار متغیر و رو به رشد مفهوم طبقه ی متوسط و با توجه به مفاهیم پایه ای جامعه شناسی و تاریخ علم و با کمک گرفتن از مبانی نظری ارائه شده توسط میشل فوکو تعریفی کلی از آن را مد نظر قرار داده، نشان می دهیم که این ساختار اجتماعی چگونه به شیوه ای ریشه ای به تعیین کننده ترین مفاهیم و مصادیق تاریخ عکاسی را در طی سده ی نوزدهم شکل گرفتند پیوند خورده است. عکاسی که از دل دانش بیرون جسته بود با تقلید نگاه بی طرف مشاهده گر اندیشنده بر پیوند خود با دانش و در نتیجه قدرت در جامعه تأکید می کرد. عکاسی با برگرفتن تفکیک ـ انتزاع می کوشید موضوع دانش (بدن میانگین/ سرنمون انسان طبقه ی متوسط) را از طریق قطعه قطعه کردن، به سوژه ی نگاه خیره ی شبه علمی دانش و بستری برای جاری شدن مناسبات قدرت تبدیل نماید. عکاسی به چهار طریق به طبقه ی متوسط پیوند می خورد: نخست، در حوزه ی اقتصادی می تواند تبدیل به یک شغل برای افراد این طبقه شود؛ دوم، می تواند به مثابه ی یک کالا (چه عکس و چه ابزار) بر الگوی مصرف این طبقه تأثیر بگذارد؛ سوم، از طریق ورود به بازنمایی به شیوه های متفاوت از تهیه ی یک پرتره ی ساده نزد یک آتلیه معمولی تا تولید اثری هنری تبدیل به بخشی از هویت افراد این طبقه گردد؛ و چهارم، با دامن زدن به آیین های زندگی در جوامع مدرن هم چون خانواده، گاهی تبدیل به بخشی از آیین گردد و گاه تبدیل به ثبت کننده و استحکام بخش به آن شود.

چکیده با ورود زود هنگام عکاسی به ایران، این فن و هنر در سال های آغازین دارای رشد و پیشرفت چشمگیری در ایران بوده است. از سویی دیگر ژاپن کشوری است که به لحاظ ورود عکاسی تقریبا هم پای ایران گام برداشته و همزمان شاهد رشد و ترقی روزافزونی در هنر عکاسی خود بوده است. با توجه به اسناد تصویری به دست آمده از عکاسی قرن نوزدهم کشورهای ایران و ژاپن، بازنمایی زنان در ژاپن به طور گسترده تری به چشم می خورد. در این پژوهش، در دو بخش مجزا ابتدا ورود عکاسی و وضعیت مذهب و جایگاه اجتماعی زنان در دو کشور ایران و ژاپن بررسی شده و به دنبال آن چگونگی بازنمایی زنان در این دو کشور بیان شده است. در بخش پایانی به مقایسه ی بازنمایی زن در ایران و ژاپن براساس نوع مخاطب و انواع عکاسی مستند و استودیویی پرداخته شده و مواردی از جمله طبقه اجتماعی زنان، پس زمینه، پوشش و نوع لباس، وضعیت و حالت قرارگیری مدلها نسبت به هم مقایسه و تحلیل شده است. با هجوم سهمگین مدرنیته و مظاهر غرب به دنیای شرق که ایران و ژاپن را شامل می شد دو نتیجه بسیار متفاوت را در بر داشت. فرهنگ ژاپن در دوره میجی با شناخت و تحلیل غرب و عکاسی آن، در برداشت خود از این میراث، آن را از صافی شخصیت و فکر انتخابی و انتقادی خود گذراند و با روحیه و ساختارهای فرهنگی خود تطبیق داد و عاقبت از آن عنصری مختص خود که عکاسی از نوع ژاپنی است، استخراج کرد، اما هنرمند ایرانی پس از دوره ی قاجار نه فقط در عکاسی بلکه در برخی هنرهای دیگر نیز، تنها به تقلیدی سطحی و بی تصرف از غرب اکتفا کرد . واژه های کلیدی : بازنمایی زنان ، عکاسی ژاپن ، عکاسی ایران

توسعه فن آوری و صنایع مختلف و تنوع تولیدات و گستردگی آنها در عصر حاضر باعث شده است که بازار اقتصادی، به میدانی برای رقابت تولیدکنندگان تبدیل شده و سردرگمی مصرف کنندگان در انتخاب کالا نیز از طرفی دیگر، صاحبان کالاها را بر آن داشته تا راهکاری برای فروش بیشتر محصولات خود برگزینند. هرچند که تبلیغات و رقابت صرفاً مختص حیطه اقتصاد نبوده و گاهاً منافع دیگری در میان وجود دارد که آنها نیز نیاز به رسانه ای برای ارائه خود دارند. در حوزه سیاست و فرهنگ و جامعه نیز همیشه مواردی وجود دارند که حس رقابت را با خود حمل می کنند و نیاز به طرح خود در برخی عرصه ها دارند. اما در این میان تئوری های گوناگون و پراکنده در جهان حاضر انتشار یافته و شروع به ارائه مطالبی کرده اند که حاکی از بیانیه های متضادی است که در جهت ردّ تبلیغات برآمده است. هر چند در مقابل، هنوز مدافعین تبلیغات آسوده ننشسته و سعی در نشان دادن اعتبار تبلیغات و کارآمدی آن هستند. در بررسی پیش رو، سعی در واکاوی بین دو نظریه متقابل و رسیدن به نتیجه از طریق به میان کشیدن دیدگاه مفهومی شکل گرفته در تصاویر تبلیغاتی دنیای امروز داریم. البته در این بررسی، حیطه بحث، در نهایت به دیدگاه های جامعه شناسی کشیده شده و به تئوری های پارسونز توجه می شود. برای رسیدن به نتیجه نهایی، برقراری ارتباط در میان مباحث عکاسی و تبلیغات و جامعه شناسی مد نظر ما بوده و با زدن پلی در میان این حیطه ها، نوعی تحقیق بینارشته ای را ارائه می دهیم. برای شکل گرفتن این تحقیق بر اساس اصول و ضوابط پژوهش، ابتدا به کلیّات پرداخته و مقدمات و ضروریات ارائه می شود. در این بخش اهمیت و لزوم این پژوهش بررسی و اهداف و شیوه ها شرح داده شده و مسیر مطالعاتی روشن می گردد. از آن جهت که برایمان آشکار شود که آیا در زمینه مورد بحث ما قبلاً نیز تحقیقاتی صورت گرفته است، در ادامه به پیشینه پژوهش پرداخته شده و با آثاری مواجه شدیم که هرچند مستقیماً به موضوع مورد بحث ما نپرداخته اند اما مباحثی دارند که مطرح کردن آنها خالی از لطف نبوده و در بسیاری از موارد راهگشای مسیر ما خواهند بود. در این بخش تعداد محدودی از آثار بیشماری که به مسئله تبلیغات پرداخته بودند، مد نظر قرار گرفت و مطالب مفیدی از داخل آنها استخراج شد که به نوعی ضرورت مطرح کردن آنها احساس می شد. در منابع ذکر شده همانگونه که نیاز ما نیز بود به مسائل تاریخچه ای این حوزه پرداخته شده بود که در تحقیق ما نیز به آنها اشاره شد و ایضاً تعاریف پایه این حوزه و ادبیاتی که در ارائه کردن موضوع تحقیق ما لازم بود، مطرح گردید. در بخش های بعدی به مفاهیم مربوط به تبلیغات، دیدگاه مفهومی در عکس، عکاسی در خدمت تبلیغات و تکنیک های مربوط به بکارگیری انگاره های مفهومی در عکس های تبلیغاتی و تئوری های جامعه شناسی بالاخص تئوری های پارسونز در توجیه تحقیق انجام شده و ایجاد رابطه بین این مباحث، پرداخته شده و نتایج حاصله از آن در انتها بررسی گردیده است.

چکیده این پایان نامه با هدف تحلیل محتوای وبلاگ های عکاسی فارسی انجام پذیرفته شده است. در این پژوهش کوشش نموده ایم محتوای وبلاگ های عکاسی فارسی را در زمینه های همچون آموزش ، نقد و تحلیل آثار عکاسی ، معرفی رویکرد ها و ابزار های جدید عکاسی مورد ارزیابی قرار دهیم. در این پایان نامه مفاهیم کلیدی مانند اطلاعاتی شدن، دیجیتالی شدن و رسانه ای شدن جامعه را که منجر به پیدایش وبلاگ شده است را تبیین نموده اییم. مروری بر پیدایش اینترنت، شکل گیری وبلاگ و وبلاگ نویسی عکاسی در ایران و بررسی ویژگی های وبلاگ از جمله مباحثی دیگری است که بدان پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان داد از صد وبلاگ انتخاب شده 20درصدوبلاگ نویسان عکاسی(وبلاگ نویسان حرفه ایی) زن و 80 درصد مرد هستند. 75درصد وبلاگ نویسان مورد بررسی تحصیلاتی در حد لیسانس و بالاتر داشته اند.50درصد وبلاگ نویسانی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند تحصیلاتی غیر از عکاسی داشتند و تنها 25درصد وبلاگ نویسان مورد بررسی در دارای تحصیلاتی در حوزه عکاسی بودند. 43 درصد از وبلاگ نویسان مورد بررسی در حوزه عکاسی شاغل بودند. در وبلاگ های عکاسی تنها 12 درصد از مطالب ارائه شده به مقوله آموزش پرداخته اند. بیش از 50 درصد از محتوای وبلاگ ها دلنوشته است. 22درصد از کارکردهای وبلاگ عکاسی اطلاع رسانی در حوزه های مختلف عکاسی است. همچنین در تقسیم بندی دیگری از محتوای وبلاگ ها که مربوط به یادداشت های نظری(تئوریک) است، مباحث نظری عکاسی 24 درصد ، نقد و تحلیل 23 درصد و معرفی کتب و مجلات چاپی و الکترونیکی تنها 4 درصد است و و نیمی از وبلاگهای عکاسی مورد بررسی فاقد مسائل نظری هستند. کلید واژه: وبلاگ، وبلاگ عکاسی فارسی، عکاسی، تحلیل محتوا، اینترنت

با گسترش امکانات عکاسی پس از تحولات پر سرعت فناوری های دیجیتال و سهولت کارکرد عکاسی در میان عموم مردم ، همچنین هجوم بی امان رسانه های تصویری در فضای شخصی و عمومی جامعه ، گرایش به آموختن عکاسی نیز در میان اقشار مختلف جامعه در یک دهه اخیر افزایش یافته است . نگارنده با مشاهده گرایش روز افزون گروه های سنی جوان تر جامعه به آموختن عکاسی در سال های اخیر بر آن شده است تا با بررسی کمّی آموزش دیدگان عکاسی در سطح جامعه شهری تهران و با در نظر گرفتن ویژگی های فردی و اجتماعی آنها به بررسی علل واقعی گرایش آنها به این رشته و میزان تاثیر آموختن عکاسی بر نگاه ، رویکرد فرهنگی و طبقه اجتماعی آن ها دست یابد . به همین دلیل با گردآوری نتایج تحقیقات و مطالعه پیشینه آموزش عکاسی در ایران از ابتدا تا امروز وچگونگی روند گسترش آن ، و با بهره گیری از مطالعات دقیق و علمی که پیشتر در این زمینه انجام شده بود ، سعی شده است تصویر درستی از چگونگی گستردگی آموزش عکاسی در سطح جامعه ارائه داده و امکان درک ملموس و واقعی تری از نوع حضور عکاسی در جامعه در حال توسعه ی ایرانی با بررسی شواهد و اطلاعات موجود فراهم آورده شود . نتایج به دست آمده نشان می دهد که گرایش به آموختن عکاسی در سالهای اخیر افزایش قابل توجه و سمت و سوی خاصی در میان طبقات مختلف اجتماعی داشته است و این امر با توجه به جایگاه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی هر قشر ، نتایج متفاوتی را در رویکرد آموزش دیدگان به دست می دهد .

این پژوهش به بررسی تاثیر مخاطب بر نحوه ی شکل گیری عکس خواهد پرداخت. با توجه به انتخاب عکاسی دوره ی قاجار به عنوان نمونه ی پژوهشی، این تاثیر در روابط اجتماعی میان افراد نمایان می شود. از این رو جایگاه مخاطب و البته به طور بدیهی جایگاه عکاس ، بر عکس تاثیرگذار خواهد بود و در نتیجه این بررسی، شکلی جامعه شناسانه به خود خواهد گرفت.در ابتدا، تاریخ نگاری عکاسی دوره ی قاجار مرور خواهد شد. و در ادامه اهمیت بررسی جامعه شناسانه بیان می شود.در متن پیش رو دسته هایی از عکاسان دوره ی قاجار به عنوان نمونه ی پژوهشی مورد بررسی قرار خواهند گرفت. امروزه دیگر مناسبات اجتماعی دوران قاجار وجود ندارد. از این رو نگرش تاریخی به سمت نگرش مطالعات فرهنگی پیش خواهد رفت و مناسبات تاریخی(زمانی) جای خود را به مناسبات فرهنگی خواهد داد. در این راستا اهمیت بررسی عکاسی دوره ی قاجار، در تعمیم پذیری به عکاسی امروزی خواهد بود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در مطالعه هر پدیده یا واقعه ای نیاز به دانستن منشاء و چگونگی آن امری اجتناب ناپذیر است. بررسی چگونگی تأثیر عکاسی بر دیگر هنرها نیز بدون مطالعه تاریخ آن امری غیرممکن خواهد بود. عکاسی پدیده ای است که به شدت تکنیک و تکنولوژی را به خدمت گرفته و هنری است که با پیشرفت تکنولوژی به رشد سریع تری دست پیدا می کند و بین این دو پیوند محکم برقرار شده است و عکاسی به مدد یاری گرفتن از تکنولوژی توانسته در این مدت کم به عرصه های بیشتری راه پیدا کند. در ابتدای ظهور عکاسی تاکنون واکنش های مختلفی از سوی هنرمندان در مقابل این پدیده رخ داده است. چنان که عده ای از هنرمندان از عکاسی بهره جسته و عده دیگر به جبهه گیری در مقابل آن پرداخته اند. در این رساله با توجه به اهمیت عکاسی در سال های پایانی قرن نوزدهم و تأثیر آن بر دیگر هنرها به بررسی ویژگی های هنری عکاسی و نقش عکس در دو کشور فرانسه و انگلیس در حدود سال های 1890 تا 1930 پرداخته می شود. اهداف مورد نظر در این رساله شامل : چگونگی تأثیر عکاسی بر نقاشی چهره نگاری که قبل از دیگر شاخه های نقاشی تحت تأثیر عکاسی قرار گرفت، و در بخش های بعدی تأثیر عکاسی بر منظره سازی در نقاشی و گراوورسازی بررسی می شود و در پایان فصل کارکرد ارتباطی عکاسی و گرافیک شرح داده می شود. در ادامه به اینکه عکاسی در بین سبک های مختلف هنری چه جایگاهی را داشته، پرداخته می شود. ورود عکاسی در آن زمان با سبک های مختلف هنری( بیشتر سبک های نقاشی ) همچون رئالیسم، امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم و ......همزمان گشت و عکاسی همچنان که بر این سبک ها تأثیر گذاشت از آنها نیز تأثیر پذیرفت. در ادامه نیز به معرفی هنرمندان و رابطه آنها با عکاسی و عکاسان هنرمند پرداخته می شود. در فصل پایانی به بررسی ویژگی های هنری عکاسی و دلیل ماندگاری عکاسی از آن زمان تاکنون پرداخته می شود. تحقیق و بررسی این رساله با توجه به موضوع آن که بررسی ویژگی های هنری عکاسی در قرن نوزدهم در اروپا می باشد به صورت تاریخی، توصیفی انجام گرفته است که با مطالعه و تحقیق گسترده در بین منابع کتابخانه ای، مجلات، مقالات و اینترنت صورت پذیرفته است. امید است که رساله موجود، منبع مفید و مناسب برای علاقمندان به عکاسی باشد