در این پایان نامه به بررسی اثر آب زیرزمینی شور و شیرین و مشارکت آن در تبخیر و تعرق گیاه پرداخته شد که در قالب چهار آزمایش مورد بررسی قرار گرفت، آب زیرزمینی برای کمک به تبخیر و تعرق توسط ماریوت سیفون در اختیار گیاه قرار می گرفت که به صورت روزانه برداشت می گشت. کل آزمایشات در 63 لایسیمتر که با خاک سیلتی کلی پر شده بود انجام گرفت. طرح اول در قالب بلوک های کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. این طرح شامل 5 نوع تیمار مختلف با 3 تکرار بود. تیمارهای این آزمایش برای شوری های مختلف آب زیرزمینی 1، 2، 5، 8 و 10 دسی زیمنس بر متر با عمق 80 سانتی متر بود. نتایج نشان می دهد که تفاوت معنی داری بین تیمارها وجود دارد. درصد استفاده از آب زیرزمینی برای هریک از تیمارها با شوری 1، 2، 5، 8 و 10 دسی زیمنس به ترتیب برابر 60،53 ، 38، 32 و 20 درصد نیاز کل آبی گیاه بود. طرح دوم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. این طرح شامل 6 نوع تیمار مختلف با 3 تکرار بود. تیمارها شامل آب زیرزمینی 10 دسی زیمنس بر متر با اعماق 60، 80 و 110 سانتی-متر و آبیاری سطحی صد در صد نیاز آبی دیم و گیاه با کیفیت 1 دسی زیمنس بر متر بود. درصد مشارکت آب زیر زمینی برای تیمارهای دیم با آب زیرزمینی به اعماق 60، 80 و 110 سانتی متر به ترتیب برابر 6، 10 و 21 دردصد نیاز کلی گیاه بود. درصد مشارکت آب زیر زمینی برای تیمارهای آبی با آب زیرزمینی به اعماق 60، 80 و 110 سانتی متر به ترتیب برابر 14، 20 و 27 درصد نیاز کلی گیاه بود. طرح سوم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. این طرح شامل 6 نوع تیمار مختلف با 3 تکرار بود. تیمارها شامل آب زیرزمینی 1 دسی زیمنس بر متر با اعماق 60، 80 و 110 سانتی متر و آبیاری سطحی دیم و صد در صد نیاز آبی گیاه با کیفیت 1 دسی زیمنس بر متر بود. درصد مشارکت آب زیر زمینی برای تیمارهای دیم با آب زیرزمینی به اعماق 60، 80 و 110 سانتی متر به ترتیب برابر 71، 69 و 45 درصد نیاز کلی گیاه بود. درصد مشارکت آب زیر زمینی برای تیمارهای آبی با آب زیرزمینی به اعماق 60، 80 و 110 سانتی-متر به ترتیب برابر 65، 60 و 36 درصد نیاز کلی گیاه بود. طرح چهارم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. این طرح شامل 4 نوع تیمار مختلف با 3 تکرار بود. تیمارها شامل آب زیرزمینی 1 و 10 دسی زیمنس با عمق 80 سانتی متری و آبیاری با 75 درصد نیاز آبی گیاه که دارای شوری های 1 و 10 دسی زیمنس بود. درصد مشارکت آب زیرزمینی برای تیمار هایی که کیفیت آب زیرزمینی آن 1 دسی زیمنس بر متر و آب سطحی دارای شوری های 1 و 10 دسی زیمنس بر متر بود به ترتیب برابر 60و 15 درصد نیاز ابی گیاه بود، همچنین درصد مشارکت آب زیرزمینی برای تیمار هایی که کیفیت آب زیرزمینی آن 10 دسی زیمنس بر متر و آب سطحی دارای شوری های 1 و 10 دسی زیمنس بر متر بود به ترتیب برابر 16و4 درصد نیاز آبی گیاه بود.

% .3 +4 % . .+ %/ 01" ,-" ( )*+ -" )*+ #$ >4 % (! .5+ .3 6 7 !# 87 9: 8; 8<" .= c % " -7?" @ a!" b 6 6!! ," #% b !" (i 1) .3 (! .5+ 9d" e!f 9= ." g)*+ #$ &/"< p c #$ m5n" b c >o1 . k b#0 l &t gv5n" #$ % 50 &t % 50 g&t % 100) #$ m5n" e + w" x5 y4 z7[ "% . (#$ % 100 g" @ #$ n % 4 2 31" cropwat " ] . % " % . 6 k a17 % #+ 8$ g; e!f 9= a % m5n" b / &" `. !ib . #$ %100 b v" & 9= o" / !-" %1 b? " / i 1 m5n" k k" gc" g g.!(!" g (! .5+ 6&% dbe b? c" .5+ " = !-" .!(!" .5+ 9= a % b &" . .3 =" k" o" . !-" %1 dbe b? .5+ %5 8$ g% 9= a17 % . xp / & c . ." e e -7?" " : >q > s p >f p# ;< >qr cf 1 .!(!" .5+ a5: !ib . !-" %1 dbe b? b #+ % & o" / %100 #$ b c" .5+ " g +( [ #$ e h3 e g d 3 +g o" a % . !-" %1 b? b . " a17 / ` !ib . = " a17 % m5n" b . xp ph : 6 7 g-7?" " 01" &/" p < & )*+ #$ .3 % c 6 i & = % (! e!f b % %" ," $ e!f ( #+ g% a % !: w7 #$ g >o1 & o?!" 3!" @ !f " ," 8 .

در آزمایش اول ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و تولید گاز آزمایشگاهی برگ سرشاخه ی 6 واریته ی مختلف برداشت شده در فصل بهار ارزیابی شد. در آزمایش دوم نه تنها مقایسه ای در پارامترهای مذکور بین برگ سرشاخه و برگ پاجوش از همان 6 واریته که در پاییز جمع آوری شد صورت گرفت، همچنین اجزای فیزیکی، ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم، روند تولید گاز و فاکتور تفکیک کننده در کل (ساقه و برگ) سرشاخه و پاجوش مورد مطالعه قرار گرفت. عصاره ی اتری، پروتئین خام و دیواره ی سلولی در سرشاخه های واریته های مختلف زیتون برداشت شده در فصل بهار، به ترتیب در واریته ی کنسروالیا (72.6 گرم در کیلوگرم)، روغنی رودبار و کنسروالیا (به ترتیب 122.8 و 120.7 گرم در کیلوگرم) و کنسروالیا (427 گرم در کیلوگرم) دارای بیشترین مقدار بود و بیشترین مقدار قابلیت هضم ماده ی خشک و ماده ی آلی (به ترتیب 508.3 و 483 گرم در کیلوگرم ماده ی خشک) و نیز کل گاز تولیدی (40.53 میلی لیتر در ازای 200 میلی گرم) در این نمونه ها در واریته ی مانزانیلا مشاهده شد. در مقایسه ی برگ سرشاخه با پاجوش واریته های مختلف برداشت شده در فصل پاییز اثرات متقابلی بین واریته و نوع نمونه و نیز تفاوت معنی داری (0.01>p) در ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و تولید گاز آزمایشگاهی وجود داشت. در این نمونه ها نیز برگ سرشاخه ی واریته ی مانزانیلا و سرشاخه و پاجوش واریته ی کنسروالیا به ترتیب دارای بیشترین مقدار ماده ی خشک،عصاره ی اتری و دیواره ی سلولی و برگ پاجوش واریته های مانزانیلا و آمیگدالولیا به ترتیب دارای بیشترین مقدار قابلیت هضم ماده ی خشک و ماده ی آلی بودند(به ترتیب 585 و 530 گرم در کیلوگرم). بیشترین مقدار کل گاز تولیدی در برگ سرشاخه و پاجوش نیز در برگ پاجوش شنکه (57.1 میلی گرم در میلی لیتر) بود. در کل واریته ها درصد برگ سرشاخه ها از پاجوش بیشتر بود و واریته ی روغنی رودبار بیشترین درصد برگ را به خود اختصاص داد (85.1%). در مقایسه ی کل (ساقه و برگ) سرشاخه و پاجوش در ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم، روند تولید گاز و فاکتور تفکیک کننده اثرات متقابلی بین واریته و نوع نمونه وجود داشت. ترکیب شیمیایی واریته های مختلف در سرشاخه و پاجوش نیز دارای تفاوت معنی داری بود(0.01>p). قابلیت هضم ماده ی خشک و ماده ی آلی در سرشاخه ی واریته ی مانزانیلا بیشترین مقدار بود. میانگین کل گاز تولیدی در سرشاخه و پاجوش به ترتیب 48.9 و 51.3 میلی لیتر در میلی گرم بود و بیشترین و کمترین نرخ ثابت تولید گاز به ترتیب در سرشاخه ی واریته ی روغنی رودبار(0.02 میلی لیتر در ساعت) و واریته ی شنکه (0.001 میلی لیتر درساعت) و بیشترین مقدار فاکتور تفکیک پذیری درپاجوش واریته ی روغنی رودبار (2.96 میلی گرم در میلی لیتر) مشاهده گردید. نتایج حاصل از این آزمایشات نشان داد در برخی پارامترها پاجوش ها عملکرد بهتری داشتند و در برخی دیگر سرشاخه ها بهتر بودند ولی آنچه را که می توان با قاطعیت گفت این است که برتری سرشاخه ها نسبت به پاجوش ها از نظر قابلیت هضم بود اگرچه چنین برتری در مقایسه ی برگ سرشاخه ها با برگ پاجوش ها مشاهده نشد و این برتری سرشاخه نسبت به پاجوش تابع نوع واریته بود. با توجه به این مطلب و موارد مشابه به طور یقین نمی توان ارزش تغذیه ای سرشاخه را بهتر از پاجوش دانست.

پژوهش حاضر به منظورمقایسه روش های مختلف برآورد تبخیر- تعرق با نتایج لایسیمتری و همچنین تعیین نیازآبی و ضریب گیاهی ریحان و شاهی در اقلیم نیمه خشک، در مزرعه تحقیقاتی گروه مهندسی آب پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاهرازی کرمانشاه درطی دو سال 92-1391 انجامشد. ریحان و شاهی دو نمونهاز مهمترین گیاهان دارویی استانکرمانشاه هستند. بدین منظور از 12 لایسیمتر بیلان آبی به قطر 2/1 متر و ارتفاع 4/1 متر استفاده شد. داخل شش لایسیمتر، گیاه شاهی و در شش لایسیمتر دیگر گیاه ریحان با تراکم مناسب کشت شد و سپس با استفاده از معادله بیلان آب، تبخیر- تعرق محاسبه گشت. براساس نتایج بدست آمده، میزان آب مورد نیاز شاهی در سال 1391 و 1392 به ترتیب 41/816 و17/632 میلی متر برآورد گردید. این مقادیر برای گیاه ریحان به ترتیب 32/964 و72/733 میلی متربدست آمد.همچنین سعی شد که مقایسه ای بین روش های مختلف تبخیر- تعرق با نتایج لایسیمتر انجام شود. در نهایت با مقایسه مدل ها با داده های لایسیمتری،مدل های پنمن- مانتیث- فائو56، تورک و مک کینک که بهترین برآورد از تبخیر- تعرق واقعی چمن را دارند به عنوان بهترین مدل تعیین گردید.

برای تدوین برنامه آبیاری مناسب و اعمال مدیریت کارا و آگاهانه، تعیین ضریب گیاهی بر مبنای مراحل رشد و نیز تخمین تبخیر- تعرق گیاه ضروری است. نعناع فلفلی و بادرنجبویه از جمله گیاهان دارویی و معطر باارزش در صنایع دارویی، غذایی، آرایشی و بهداشتی هستند اما نیاز آبی و ضرایب گیاهی آنها در مراحل مختلف رشد تا کنون در ایران و در سایر نقاط جهان مطالعه، تعیین و گزارش نگردیده است. لذا، پژوهش حاضر به منظور تعیین نیاز آبی و ضریب گیاهی یک جزیی و دوجزیی دو گیاه نعناع فلفلی و بادرنجبویه در منطقه ای با اقلیم نیمه خشک با استفاده از لایسیمتر زهکشدار، طی سالهای 1391 و 1392 طراحی و اجرا گردید. بدین منظور از شانزده لایسیمتر زهکشدار موجود در مزرعه تحقیقاتی گروه مهندسی آب در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه استفاده گردید ، که سه لایسیمتر برای محاسبه تبخیر تعرق چمن و یک لایسیمتر به خاک بدون پوشش گیاهی اختصاص داشت. همچنین در شش لایسیمتر ، نعناع فلفلی در دو گروه a (رشد گیاه تا پایان گلدهی و زمان مناسب برای عصاره گیری) و b (برداشت گیاه در سه نوبت پس از رسیدن به ارتفاع 10 تا 12 سانتی متری) ، و در شش لایسیمتر دیگر ، بادرنجبویه در دو گروه a (ادامه رشد گیاه تا پایان گلدهی و زمان مناسب برای عصاره گیری) و b (برداشت گیاه سه نوبت پس از رسیدن به ارتفاع 12 تا 15 سانتی متری). کشت شدند. میانگین دو ساله نیاز آبی نعناع فلفلی وبادرنجبویه در دو گروه لایسیمتر a و b به ترتیب (646 ،532 ) و (539 ، 415) میلی متر اندازه گیری شد. ضرایب گیاهی منفرد و ضرایب گیاهی پایه لایسیمتر های گروه a در مراحل اولیه ، توسعه و میانی برای گیاه نعناع فلفلی به ترتیب ( 0.66 ، 1.04، 1.28) و(0.3، 0.88، 1.18) و برای گیاه بادرنجبویه (0.67، 0.92، 1.17) و (0.42، 0.91، 1.11) بدست آمد. همچنین میانگین ضرایب گیاهی منفرد در برداشت های اول ، دوم و سوم نعناع فلفلی و بادرنجبویه در لایسیمترهای گروه b ، به ترتیب (0.82، 0.94، 0.87) و (0.76، 0.75، 0.79) محاسبه شد. پس از ارزیابی روش های مختلف محاسبه تبخیر تعرق گیاه مرجع و مقایسه آنها با نتایج بدست آمده از لایسیمتر، مشخص شد که روش پنمن مانتیث مناسب ترین روش برآورد تبخیر تعرق گیاه مرجع می باشد.

گلابی بعنوان دومین میوه مهم بعد از سیب در جهان، بومی غرب آسیا و شرق اروپا شناخته شده است. در رابطه با ژرم پلاسم گلابی می توان گفت کشور ایران از مراکز تنوع گونه های pyrus communis، p.amygdaliformis، p.syriaca، p.salicifolia و p.glabra در جهان محسوب می شود. بنابراین بررسی تنوع این مجموعه از اهمیت بالایی برخوردار است. در این تحقیق به منظور بررسی تنوع ژنتیکی گلابی های غرب ایران تعداد 128 ژنوتیپ و 12 رقم (رقم ایرانی، اروپایی و آسیایی) از 54 منطقه استان‏های کرمانشاه، کردستان، ایلام و موسسه بذر و نهال کرج جمع آوری شدند و مطالعات مولکولی در آزمایشگاه بیوتکنولوژی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی در سال 92-90 انجام شد. در سطح مورفولوژیک، ژنوتیپ ها و ارقام از نظر 64 صفت مربوط به ویژگی های درختی، برگ، گل و میوه، مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه خوشه ای با استفاده از روش ward، براساس صفات مورفولوژیک، ژنوتیپ ها را به نه گروه مجزا تقسیم نمود. تجزیه به مولفه های اصلی، ژنوتیپ ها را به هشت گروه تقسیم کرد. در بررسی ضرایب همبستگی ساده صفات مورفولوژیک برخی صفات مورد بررسی دارای رابطه معنی داری با هم بودند. جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های گلابی مورد مطالعه، با استفاده از روش های مولکولی از دو نشانگر rapd و issr استفاده گردید. از تعداد 25 آغازگر rapd مورد استفاده 15 آغازگر چند شکلی نشان دادند. در مجموع 206 قطعه چندشکلی تشکیل شد و درصد چند شکلی متوسط 28/43 بود، همچنین اندازه باندها بین 250 تا 2400 جفت باز متغیر بود. در تجزیه خوشه ای بر اساس نشانگر rapd از ضریب تشابه جاکارد و روش بوت استراپ استفاده شد که ژنوتیپ ها به 56 گروه تقسیم شدند که در برخی موارد با گروه بندی مورفولوژیکی مشابه بود ولی در اکثر موارد با هم متفاوت بودند. تجزیه به مولفه های اصلی براساس نشانگر rapd، ژنوتیپ ها را به 57 گروه تقسیم نمود که سه مولفه اولیه 58/12 درصد از تغییرات را توجیه نمود. از تعداد 24 آغازگر issr مورد استفاده 11 آغازگر issr چندشکلی نشان دادند. در مجموع 152 باند توسط این نشانگر تولید شد که تعداد 141 باند چند شکل بودند و درصد چندشکلی متوسط 04/47 درصد بود. اما اندازه باندها در این نشانگر از 200 تا 2250 جفت باز متغیر بود. آزمون منتل برای تشخیص همبستگی بین ماتریس های تشابه 133 ژنوتیپ حاصل از نشانگرهای مختلف مولکولی و مورفولوژیکی به کار گرفته شد که بر اساس آن، ماتریس های ضریب تشابه حاصل از نشانگرهای rapd و issr، نشانگر rapd با داده های مورفولوژیکی و نشانگر issr با داده های مورفولوژیکی همبستگی معنی داری نشان دادند. در بررسی تجزیه ارتباط بین صفات مورفولوژیکی و نشانگرهای rapd با issrتعداد 1702 نشانگر آگاهی بخش شناسایی شد. چندشکلی موجود در بین ژنوتیپ های گلابی مورد بررسی می تواند به نوعی تایید کننده نظر دانشمندانی باشد که ایران را خاستگاه و موطن اصلی گلابی می دانند.

چکیده گلابی (pyrus spp.) از مهمترین گون? درختان میوه دانه دار می باشد که متعلق به مناطق معتدله است. گلابی بعد از درخت سیب، از نظر تولید در سطح تجاری، دومین میوه مهم در جهان استکه کشت و کار آن به 2000 سال قبل برمی گردد. گلابی در زیرخانواد? سیب سانان از خانواد? گلسرخیان قرار دارد. به تقریب همه گونه های pyrus دیپلوئید هایی با 17 جفت کروموزوم (2n=2x=34) هستند و به دلیل خودناسازگاری گامتوفیتی، در این جنس تنوع بالایی وجود دارد. غرب ایران بر اساس نظریه پژوهشگران بخشی از مرکز پیدایش گلابی است و با توجه به وضعیت توپوگرافی و شرایط جغرافیایی استان های کرمانشاه، کردستان و ایلام، پوشش گیاهی از تنوع ویژه ای برخوردار است. این اولین ارزیابی تنوع ژنتیکی گلابی با استفاده از نشانگر aflp، در ایران بود.در این مطالعه برای بررسی تنوع ژنتیکی 118نمونه گلابی جمع آوری شده به همراه 12 رقم داخلی و خارجی، از نشانگر aflp به دلیل سرعت، دقت و تکرارپذیری بالا استفاده شد. استخراج dna به روش ctab تغییریافته صورت گرفت. در این مطالعه در مجموع 285 باند توسط چهار ترکیب آغازگر aflp بکاررفته، تکثیر شدند که از میان آنها 246 (31/86%) باند چندشکل بوند. میانگین باند تولید شده برای هر آغازگر 25/71 باند بود. ضریب تشابه جاکارد بین 025/0 تا 704/0 متغیر بود و در تجزیه خوشه ای با استفاده از ضریب تشابه جاکارد، یازده گروه تشکیل شد. آزمون مانتل بیانگر عدم همبستگی میان ماتریس تشابه نشانگر aflp و صفات مورفولوژیک بود. با توجه به دندروگرام ترسیم شده و تجزیه واریانس مولکولی براساس نشانگر aflp و منشأ جغرافیایی،وجود تنوع ژنتیکی بالاییدر گونه-های گلابی مربوط به این مناطق تشخیص داده شد. در بررسی روابط میان نه صفت مورفولوژیک مهم درخت گلابی (قدرت رشد درخت، میزان شاخه زایی، عادت رشدی درخت، طول پهنک برگ، عرض پهنک برگ، طول دمبرگ، اندازه گلبرگ، طول میوه و قطر میوه)و نتایج حاصل از نشانگرهایaflpبا استفاده از تجزیه رگرسیون گام به گام صورت گرفت، و تعدادی نشانگر مرتبط با هر صفت شناسایی شد.

چکیده ندارد.

زیتون (olea europaea l.) یکی از درختان میوه است که به شرایط خشک مانند ایران مقاومت دارد. بنابراین در بسیاری از مناطق ایران پتانسیل تولید بالائی برای این محصول وجود دارد. از طرفی برای احداث باغهای جدید نیاز ضروری به نهالهای با کیفیت مطلوب می باشد. از آنجائیکه آب یکی از عوامل مهم و موثر در رشد گیاه است ، نیاز به تحقیقات زیادی درباه تاثیر مقدار آب آبیاری بر رشد زیتون می باشد. هدف از این تحقیق تعیین اثر میزان آب آبیاری بر رشد رویشی دو رقم نهال جوان زیتون زرد و روغنی، بررسی عکس العمل فیزیولوژیکی آنها و تعیین دامنه آبیاری ارقام مهم داخلی بوده است . در این تحقیق از آزمایش اسپلیت پلات در زمان در قالب طرح کاملا تصافی استفاده شد. تیمارهای بکاررفته در این آزمایش شامل رژیم های آبیاری 20، 40، 60، 80 و 100 درصد تبخیر و تعرق بودند. چون نهالهای دو رقم مورد استفاده از نظر سنی متفاوت بودند، هر یک از آنها در یک آزمایش مستقل قرار گرفته و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. تجزیه آماری داده ها براساس مقایسه میانگین ها و اثر فاکتورهای مختلف انجام شد. بطور کلی وزن تر و خشک ریشه، سطح برگ ، تعداد برگ ، ارتفاع گیاه، تعدا شاخه ها، طول شاخه و میزان مواد معدنی برگ ارتباط خوبی با آب بکاررفته نشان داد. اختلاف بین تیمارها در صفات به استثنای تعدا شاخه های کوچکتر از 10 سانتی متر معنی دار بود. نهالهائی که 20 و 40 درصد تبخیر و تعرق آب دریافت کردند هیچ رشد رویشی نشان ندادند. گر چه در سه تیمار بالاتر 60، 80 و 100 تبخیر و تعرق رشد مشاهده گردید، اما رشد رویشی در تیمار 80 و 100 درصد تبخیر و تعرق بیشتر بود. بعلاوه ریزش برگ در نهالهائی که 40 درصد تبخیر و تعرق آب دریافت کردند اتفاق افتاد. اثر رژیم آبیاری بر رشد رویشی با فصل رشد در ارتباط بود، بطوریکه هیچ رشدی در طی ماههای گرم تابستان مشاهده نشد، اما بیشتر رشد اندامها در طی ماههای بهار و پاییز اتفاق افتاد. میزان عناصر معدنی برگ ماند ازت ، فسفر، پتاسیم و کلسیم با مقدار آب بکار رفته شده افزایش نشان دادند. در این تحقیق ضریب گیاهی برای نهالهای رقم روغنی و ساله از 0/47 تا 0/51 بدست آمد، اما برای نهالهای یک ساله رقم زرد این دامنه از 0/39 تا 0/43 بدست آمد، که در ارتباط با زمان در سال بود. این ضرایب بدست آمده براساس تیمار شاهد (100 درصد تبخیر و تعرق) محاسبه شده است .

از آنجائیکه کشور ایران در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا واقع شده است .مصرف بهینه و صرفه جویی در مصرف آب باید هر چه بیشتر مدنظر قرار گیرد. یکی از راههای جلوگیری از مصرف نامناسب آب در کشاورزی کاشت گیاهان مقاوم به کمبود آب درمناطق خشک و نیمه خشک می باشد.زیتون یکی از گیاهان مقاوم به شرایط خشک و نیمه خشک می باشد، که می تواند نمونه پیشنهادی خوبی برای کاشت در این مناطق باشد. به منظور بررسی و شناخت مکانیسمهای مقاومت به خشکی در جهت توسعه کشت باغهای زیتون ، آزمایشی ، به انجام رسید. در پژوهش حاضر پاسخهای فیزیولوژیکی ، ریخت شناسی و بیوشیمیایی پنج رقم زیتون به نامهای ماری، زرد، روغنی، بلیدی و میشن تحت تنش خشکی بررسی شده است.