در این پروژه، با استفاده از فرمالیزم تعمیم یافته ی proximity برای هسته های تغییر شکل یافته پتانسیل هسته ای را برای واکنش 35cl+92zr مورد بررسی قرار داده ایم. نتایج حاصل نشان می دهند، با انتخاب پارامتر پخشیدگی b برابر با مقدار 1.2 fm، نتایج تئوری حاصل برای سطح مقطع همجوشی در توافق مناسب با داده های آزمایشگاهی خواهد بود. همچنین بررسی انجام شده بر روی واکنش های 32s+58ni ، 48ca+90zr ، 36s+94mo و 16o+24mg ، اهمیت اثر b بر روی محاسبه ی پتانسیل و سطح مقطع این هسته ها نشان می دهد. نتایج حاصل، نشان دهنده ی اهمیت خواص ماده ی هسته ای بر روی محاسبه ی پتانسیل در سیستم 35cl+92zr و همچنین سایر واکنش های بررسی شده می باشد.

در این مطالعه تاثیر خواص ماده هسته ای بر روی محاسبه پتانسیل هسته ای را با استفاده از معادله حالت هسته های داغ مورد بررسی قرار داده ایم. برای این منظور در این تحقیق پیشنهاد شده است تغییرات انرژی حاصل از اثرات تراکم پذیری در طی واکنش با استفاده از این معادله حالت محاسبه شود. بررسی انجام شده بر روی واکنش با استفاده از فرمالیزم پیشنهادی در این تحقیق نشان می دهد که، تصحیحات ناشی از اثرات تراکم پذیری را می توان به خوبی توسط این معادله حالت و یک نیروی وابسته به انرژی با برد صفر، در محاسبه پتانسیل هسته ای شبیه سازی نمود.

سطح مقطع همجوشی یکی از کمیت های بسیار مـهم در فرایند همجوشی می باشد. در این تحقیق برای محاسبه سطح مقطع همجوشی هسته های سبک از یک مدل اصلاحی استفاده شده است که در آن با معرفی شعاع موثر وابسته به انرژی و اصلاح تابع پتانسیل به کمک روش اختلال مستقل از زمان غیر تبهگن سعی در محاسبه سطح مقطع همجوشی هسته های سبک همچون ، و و نموده ایم. محاسبات نشان می دهند که اعمال دو پارامتر اشاره شده باعث بهبود محاسبات سطح مقطع همجوشی هسته های سبک نسبت به روش های ارائه شده در این تحقیق گردیده است. سطح مقطع همجوشی یکی از کمیت های بسیار مـهم در فرایند همجوشی می باشد. در این تحقیق برای محاسبه سطح مقطع همجوشی هسته های سبک از یک مدل اصلاحی استفاده شده است که در آن با معرفی شعاع موثر وابسته به انرژی و اصلاح تابع پتانسیل به کمک روش اختلال مستقل از زمان غیر تبهگن سعی در محاسبه سطح مقطع همجوشی هسته های سبک همچون ، و و نموده ایم. محاسبات نشان می دهند که اعمال دو پارامتر اشاره شده باعث بهبود محاسبات سطح مقطع همجوشی هسته های سبک نسبت به روش های ارائه شده در این تحقیق گردیده است.

در این پایان نامه نانوذرات دی‏اکسید تیتانیم ناخالص شده با قلع و آهن (tio2/sno2 –fe3+) به روش سل- ژل تهیه شده است. خواص فوتوکاتالیستی، تغییرات اندازه نانوذرات و تغییرات ساختاری آن‏ها تحت شرایط متفاوت شیمیایی و فیزیکی مطالعه گردیده است. برای سنتز نانوذراتtio2/sno2 –fe3+ از تیتانیم ایزوپروپکسید (ttip)، تتراکلراید قلع پنج آبه (sncl4.5h2o) و کلرید آهن(fecl3) به عنوان پیش ماده و از اتانول و آب مقطر به عنوان حلال استفاده شده است. اسید کلریک و آمونیاک رقیق شده به عنوان کاتالیزور مورد استفاده قرار گرفت. این تحقیق طی چهار مرحله صورت گرفته است: مرحله اول، سنتز نانوذرات دی‏اکسید تیتانیم خالص است و هدف از تولید آن، تعریف استاندارد شرایط شیمیایی و فیزیکی جهت مقایسه با اعمال تغییرات در مراحل بعدی بوده است. در مراحل بعدی با اضافه کردن ناخالصی های قلع یا آهن و به طور همزمان قلع وآهن به مطالعه اثر آن بر خاصیت فوتوکاتالیستی پرداخته‏ایم. نهایتا با تغییر دماهای کلسینه به کار خود پایان دادیم. برای تحلیل نانوذرات تولید شده از روش‏های مختلفی مانند دستگاه پراش ایکس (xrd)، برای تعیین فازها و اندازه بلورک‏ها، از میکروسکوپ روبشی (sem) برای ارزیابی مورفولوژی ذرات روی سطوح و از میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) برای تعیین اندازه ذرات استفاده شده است. خاصیت فوتوکاتالیستی را نیز به کمک شناساگر متیلن بلو (mb) و با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتر (uv-vis) اندازه‏گیری کردیم. نتایج نشان دهنده بهبود خاصیت فوتوکاتالیستی نانوذرات دی‏اکسید تیتانیم با اضافه کردن قلع و آهن بود.

در این پروژه با استفاده از مدل دابل- فولدینگ (d.f.) و نسخه های مختلف پتانسیل های تقریبی (p.p.) به مطالعه واکنش همجوشی 9be+124sn پرداخته ایم. یکی از دلایل مهم برای انتخاب چنین واکنشی، کوچک بودن هسته پرتابه و نامقید بودن آن در حین واکنش می باشد. برای محاسبه سطح مقطع همجوشی از معادلات جفت شدگی- کانال (c.c.) استفاده نموده ایم که مبتنی بر جفت شدگی اثرات ارتعاشی و دورانی هسته های برهمکنشی است. نتایج محاسبات ما نشان می دهد که سطح مقطع های حاصل از پتانسیل های تقریبی، نسبت به مدل دابل- فولدینگ که به مدل واپیچش دوگانه معروف است، در توافق بهتری با داده های تجربی هستند. موفقیت پتانسیل تقریبی (p.p.) در پیش بینی سطح مقطع همجوشی واکنش 9be + 124sn به علت وجود اثرات تراکم ناپذیری ماد? هسته ای در این مدل می باشد. از طرفی با معرفی فاکتور fcf و اعمال بر روی پتانسیل های دابل- فولدینگ و مدل تقریبی سطح مقطع حاصل از این پتانسیل ها را بهنجار نموده ایم، مقادیر این فاکتور به ازای پتانسیل مدل d.f. و چهار نسخه denisov dp،aw 95 ، bass 80 و prox. 88مربوط به مدل تقریبی به ترتیب 65/0، 69/0، 76/0، 77/0 و 86/0 بدست آمده است که نشان دهند? حساسیت فاکتور fcf به پتانسیل های کانال ورودی می باشد.

برهمکنش ذرات باردار منفی مانند میون، پایون، کائون و آنتی پروتون با ایزوتوپ های هیدروژن سبب تشکیل اتمهای اگزوتیک در یک سیستم مقید qed می گردد. این اتم تحت فرآیندهای واانگیختگی برخوردی و فرآیند گذار تابشی به حالت های کوچکتر گذار می کنند. بررسی اتمهای اگزوتیک از جنبه های مختلف حائز اهمیت می باشد؛ که از آن جمله می توان به امکان بررسی اندرکنش های قوی این ذرات و بررسی برخی ازجنبه های qcd اشاره نمود. در این رساله، نرخ گذار تمامی فرآیندهای واانگیختگی برخوردی و فرآیند گذار تابشی اتم های اگزوتیک را تحت تغییرات انرژی جنبشی و در حالت های مختلف مورد محاسبه قرار داده ایم. نتایج حاصل از این محاسبات به جهت مقایسه اتم های اگزوتیک و دستیابی به دقیق ترین بازده اشعه ایکس بسیار مورد توجه می باشد. ذره میون، نسبت به دیگر ذرات باردار منفی، دارای طول عمر بالاتر و قابلیت عدم تاثیر پذیری تحت برهمکنش قوی هسته ای می باشد؛ به همین منظور بازده اشعه ایکس اتم اگزوتیک میون دار را با درنظرگیری مدل scm و در محیطی از دوتریوم خالص مورد بررسی قرار داده ایم. محاسبات انجام شده بیانگر آن است که بازده نسبی اشعه ایکس تحت گذار ، به ازای افزایش چگالی دوتریوم در محدوده ، افزایش و تحت گذار کاهش می یابد. نتایج بدست آمده از محاسبه بازده نسبی اشعه ایکس، نسبت به نتایج تئوری دیگران، در توافق بهتری با داده های تجربی در دسترس می باشد.

در این رساله به تحلیل میکروسکوپی فرآیند همجوشی در چارچوب مدل های استاتیکی و دینامیکی پرداخته ایم. برای مطالعه در دیدگاه استاتیکی از مدل دابل-فولدینگ همراه با اصلاحات ناشی از اثرات چگالی و مغز دافعه در پتانسیل هسته ای استفاده کرده ایم. نتایج حاصل، لزوم اعمال اثرات ناشی از خواص ماد? هسته ای را برای داشتن توافق بهتر بین مقادیر تئوری و تجربی پتانسیل و سطح مقطع همجوشی نشان می دهد. برای مطالعه برهمکنش های هسته ای در دیدگاه دینامیکی از آخرین نسخ? اصلاح شد? مدل qmd بنام imqmd استفاده کرده ایم. پتانسیل استاتیکی را برای واکنش های همجوشی مختلف با فرض ثابت بودن چگالی هسته های برهمکنشی در مدل imqmd محاسبه کرده ایم و توافق قابل قبولی را با مدل های متعارف نظیر پتانسیل های تقریبی و اصلاح شد? وودس-سکسون بدست آورده ایم. به منظور بررسی اثرات تراکم ناپذیری ماد? هسته ای، عرض تابع موج گاوسی و انرژی برخورد برروی پتانسیل دینامیکی، مجموعه پارامترهای جدید iq3 و skp* را پیشنهاد کرده ایم. نتایج حاصل برای پتانسیل دینامیکی براساس این دو نسخه جدید نشان می دهد که تأثیر تراکم ناپذیری ماد? هسته ای بیشتر در نواحی داخلی پتانسیل است، درحالیکه عرض تابع موج گاوسی علاوه بر نواحی داخلی برروی ارتفاع سد کولنی نیز موثر است. از طرفی با افزایش انرژی برخورد، ارتفاع سد پتانسیل نیز افزایش می یابد و حد نهایی آن به مقادیر استاتیکی می رسد. در این رساله همچنین سطح مقطع های برهمکنش را با محاسبه احتمال فرایند همجوشی براساس مدل imqmd و پارامترهای جدید iq3 وskp*، مورد بررسی قرار داده ایم. نتایج بدست آمده توافق قابل قبولی را بین مقادیر تئوری و تجربی سطح مقطع در انرژی های بزرگتر و اطراف سد همجوشی نشان می دهد. همچنین بررسی مکانیزم فرایند همجوشی، اهمیت تبادل نوکلئونی را در انرژی های اطراف و کوچکتر از سد همجوشی نشان می دهد.

با توجه به اهمیت کاربرد گسترده ی شار نوترون ها در بسیاری از زمینه های علم و تکنولوژی، همواره تلاش های فراوانی برای تولید چشمه های نوترونی صورت گرفته است. یک توجه ویژه در این زمینه توسعه ی چشمه ی نوترون های سریع بوده و دلیل اهمیت آن به عنوان یک عنصر تحقیقاتی این می باشد که بر خلاف باریکه های نوترونی با انرژی کمتر، انتخاب ابزاری مناسب برای تولیدنوترون های سریع محدود می باشد. دو روش کاربردی در این پایان نامه مورد بررسی قرار گرفته که در هر دو روش با استفاده از شار نوترون های حرارتی، نوترون های سریع تولید می گردد. در اولین روش به بررسی شار نوترون سریع و چگالی تریتیوم با استفاده از ترکیب lid در آب سنگین در راکتور های قدرت پرداخته شده است و با استفاده از روابط مربوط، مقدار بازده برای تبدیل هسته ای نوترون های حرارتی به نوترون های سریع محاسبه گردید. در دومین روش به بررسی تولید نوترون های سریع با استفاده از نوترون های حرارتی به کمک پلاسمای d/3he پرداخته شده است. با طراحی پلاسما d/3he به طول( cm20-10)، مقدار بازده ی تبدیل هسته ای (?) 2×10-3بدست آمد که برای ارائه ی راندمان خوب شار نوترون های سریع کافی می باشد.

در این مطالعه اثرات ناشی از فزونی نوترون و پروتون در واکنشهای ایزوتوپی مورد بررسی قرار گرفته است. برای محاسبه پتانسیل اندرکنشی واکنشهای همجوشی، از مدل دابل-فولدینگ که با استفاده از اعمال پتانسیل مغز دافعه اصلاح شده است (mdf) و چهار نسخه از پتانسیلهای مدل تقریبی (proximity model) که دقت داده های حاصل از آنها مورد تأیید قرار گرفته است، استفاده کرده ایم. با استفاده از مدل دابل فولدینگ اثرات ناشی از فزونی نوترون را بر روی سیستمهای ایزوتوپی مورد بررسی قرار داده ایم. در حالیکه برای مطالعه اثرات ناشی از فزونی پروتون از مدل تقریبی بهره برده ایم. واکنشهای مورد مطالعه در این تحقیق شامل برخوردهای مختلف ایزوتوپهای ca، ni، ar، c، o، ti، si، mg، s و sm می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق توافق خوبی با داده های آزمایشگاهی و نتایج حاصل از مطالعات پیشین دارد. در این مطالعه علاوه بر بررسی ارتفاع و محل سد کولنی و همچنین سطح مقطع همجوشی، تأثیرات ناشی از فزونی نوترون را بر روی پتانسیل پدیده شناختی مغز دافعه که بواسطه اثرات تراکم ناپذیری ماده هسته ای ایجاد می شود، مورد محاسبه و بررسی قرار گرفته است. مشاهده می شود که افزایش نوترون باعث افزایش محل سد پتانسیل، کاهش چگالی همپوشانی و به دنبال آن کاهش قدرت پتانسیل مغز دافعه می شود.

همجوشی هسته ای، در صنعت، تولید انرژی هسته ای، علوم تجربی آزمایشگاهی و سنتز هسته ای درون ستاره ای از اهمیت زیادی برخوردار است که با تلاش برای جستجوی عناصر فوق سنگین یعنی فراتر از اکتینید ها همگام با توسعه شتابدهنده های یون سنگین در چند دهه اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. در این بین، تحقیقات آزمایشگاهی واکنش های همجوشی توسط ایزوتوپ های رادیو اکتیو بسیار ضعیف پیوند با توجه به توسعه ابزارهای جدید در دو دهه اخیر مقدور شده است. وجه مهم اینگونه ایزوتوپ ها پایین بودن انرژی آستانه شکست آنها است که نشأت گرفته از ساختار خوشه ای آنها و انرژی بستگی کم نوترون یا پروتون اضافی است. در سالهای اخیر این اثرات روی همجوشی با یون های سنگین مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در رساله حاضر، پتانسیل برهمکنشی و سطح مقطع همجوشی کامل برای واکنشهای بین هسته ضعیف پیوند 9beبا هسته های هدف مختلف با استفاده ازنیروی موثر نوکلئون- نوکلئون از نوع m3y-reid به همراه جمله اندرکنشی دافعه، که اثرات تراکم ناپذیری ماده هسته ای را شبیه سازی می کند، بهمراه تأثیر آن روی پارامتر مقاومت، محاسبه شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که اعمال شرایط استاتیکی اثرات تراکم ناپذیری ماد? هسته ای باعث کاهش پارامتر مقاومت و بهبود توافق سطح مقطع های تئوری و تجربی در انرژی های بالای سد می شود. همچنین در این تحقیق واکنش های بین هسته ضعیف پیوند پایدار 9be با هسته های هدف مختلف از دیدگاه دینامیکی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. پتانسیل هسته ای این اندرکنش ها با استفاده از مدل مجاورت مورد محاسبه قرار گرفته است. برای محاسبه سطح مقطع واکنش ها و احتمال رویداد همجوشی ناکامل به عنوان معیاری از شکست پرتابه قبل از رسیدن به شعاع همجوشی، از مدل دینامیکی سه بعدی مسیریابی کلاسیکی استفاده شده است. نتایج بدست آمده از این روش نشان می دهد که سطح مقطع ها و احتمال رویداد همجوشی ناکامل بدست آمده، داده های متناظر آزمایشگاهی را بخوبی توصیف می کنند

در این تحقیق، افت ناگهانی مقادیر مشاهده شده در مقادیر سطح مقطع همچوشی را که تحت عنوان رویداد « بازدارندگی همجوشی » نیز شناخته می شود، برای مجموعه ای از واکنش های همجوشی یون های سنگین مورد بررسی قرار داده ایم. سطح مقطع های واکنش های مورد مطالعه را توسط کد کامپیوتری ccfull که اثرات جفت شدگی کانال ها را به حساب می آورد و با استفاده از دو نوع پتانسیل برهم-کنشی بدست آورده ایم. اولین آنها، پتانسیل پدیده شناختی اکیوز- وینتر (aw) است و پتانسیل دیگر، مدل دابل فولدینگ اصلاح شده می باشد (d.f) ، به این معنی که در آن اثرات تراکم ناپذیری ماده هسته ای لحاظ شده است. با استفاده از نتایج حاصل برای سطح مقطع، فاکتورهای s(e) و l(e) مورد تحلیل قرار گرفته اند. فاکتور- s(e) ، ازحاصل ضرب سطح مقطع در انرژی که در یک تابع نمایی خاص ضرب شده است، بدست می آید و فاکتور- l(e) مشتق لگاریتم حاصل ضرب انرژی در سطح مقطع می باشد. همچنین نتایج حاصل برای انرژی آستانه es ، انرژی خاصی که درآن رویداد فوق آغاز می شود، توافق مناسبی را با فرمول نیمه تجربی گزارش شده نشان می دهند.

یکی از مسائل اساسی که همواره در فیزیک یون سنگین مورد توجه بوده است، تولید همزمان داده های تجربی برای فرآیندهایی از قبیل پراکندگی الاستیک، پراکندگی غیرالاستیک، همجوشی و انتقال ذره در یک چهارچوب واحد می باشد. پتانسیلی که معمولا در این واکتش ها از آن استفاده می شودپتانسیل پدیده شناختی معروف ws می باشد. . از این پتانسیل به طور گسترده ای درآنالیز واکنش های یون سنگین استفاده شده است[3-1]. برای پراکندگی الاستیک، به خوبی ثابت شده است که پارامتر پخش سطحی مقداری در حدودfm 0.63 دارد[6-4]. این در حالی است که مطالعات انجام شده برروی واکنش های همجوشی که با داده های تجربی مربوط به تابع برانگیختگی همجوشی توافق خوبی داشته اند، مقدار این پارامتر را بزرگتر و بین fm (1.4-0.8) گزارش کرده اند[7 و8]. در سال های اخیر برای توجیه تناقض ذکر شده، تلاش های زیادی صورت گرفته است. به عنوان مثال در برخی منابع با استفاده از روش دینامیکی به این مسئله پرداخته شده و برای واکنش همجوشی بیش از یک شکل برای پتانسیل ws پیش بینی کرده اند [9]. از دیگر تلاش های انجام شده برای توجیه این اختلاف می¬توان به مطالعات مرجع [10] اشاره کرد. نتایج این کار نشان می¬دهد که اعمال اثرات تراکم ناپذیری ماده هسته ای می¬تواند یکی از دلایل افزایش پارامتر پخشیدگی پتانسیل ws در واکنش های همجوشی باشد. در میان تئوری های موجود، مدل پتانسیل تقریبی بدلیل دارا بودن خاصیت ذاتی تراکم ناپذیری، گزین? مناسبی برای تحلیل فیزیکی افزایش پارامتر پخشیدگی در واکنش های همجوشی است، از این رو در مطالعه حاضر با استفاده از این فرمالیزم به تحلیل اثرات کشش سطحی بر روی پارامتر پخشیدگی پتانسیل ws در محدوده گسترده¬ای از سیستم های همجوشی پرداخته ایم.

با استفاده از مدل¬سازی اثرات ناشی از نیروی مغز دافعه در برهم¬کنش¬های نوکلئون-نوکلئون از طریق مدل اصلاح شده¬ی واپیچش-دوگانه، به بررسی نقش اثرات معادله حالت ماده¬ی هسته¬ای در طول فرآیند همجوشی کامل دو هسته¬ی برهم¬کنشی پرداخته¬ایم. با توجه به مفهوم دمای هسته¬ی مرکب، مطالعات انجام گرفته در این تحقیق را به دو بخش اثرات اصلاحی ماده¬ی هسته¬ای سرد (0 = t) و گرم (0 ? t) تقسیم¬بندی نموده¬ایم. تحقیقات ما در بخش اول براساس معادله حالت پیش¬بینی شده توسط مدل توماس-فرمی صورت گرفته و اختصاص به سیستم¬های همجوشی نسبتاً سبک 16o+27al,28si دارد. نتایج حاصله در این بخش نشان می¬دهد که علی¬رغم کاهش حجم ناحیه¬ی همپوشانی در اینگونه از سیستم¬ها، نسبت به واکنش-های همجوشی یون-سنگین، اثرات اصلاحی ماده¬ی هسته¬ای سرد تأثیر بسزایی در بهبود نتایج سطح مقطع همجوشی بویژه در حد انرژی¬های بالای سد کولنی دارد. در بخش دوم از مطالعات این رساله سعی نموده¬ایم تا با بهره¬گرفتن از معادله¬ی حالت حاصله از مدل وابسته به چگالی سیلر-بلنچارد به تحلیل اثرات اصلاحی ماده¬ی هسته¬ای گرم در واکنش¬های همجوشی نظیر 40ar+40ca، 28si+40ca، 35cl+48ti و 40ar+74ge بپردازیم. اصلی-ترین مشخصه¬ی این قبیل واکنش¬ها رسیدن به حد دمایی mev 2 ?t در ناحیه¬ی همپوشانی کامل هسته¬های برهم¬کنشی می¬باشد که موجب می¬شود تا انرژی سیستم در آن ناحیه از حد انرژی فرمی نیز بالاتر رفته و دیگر استفاده از معادله حالت¬هایی نظیر آنچه که از مدل توماس-فرمی به تنهایی استخراج می¬شود نمی¬تواند انتخاب مناسبی برای توصیف ویژگی¬های ماده¬ی هسته¬ای در ناحیه¬ی همپوشانی باشد. تحت چنین شرایطی نتایج حاصله آشکار می¬سازد که اثرات چگالی و دمای هسته¬ی مرکب موجب افزایش ارتفاع سد پتانسیل و همچنین کاهش عمق آن در مدل اصلاح شده¬ی واپیچش-دوگانه می¬شود. از دیگر نتایج جالب توجه مطالعه¬ی حاضر می¬توان به ظهور وابستگی خطی قدرت پتانسیل مغز دافعه به انرژی e* (یا دمای t) هسته¬ی مرکب اشاره کرد که با مطالعه¬ای سیستماتیک قادر خواهیم بود چنین وابستگی را از طریق یک تابع وابسته به انرژی در پتانسیل¬ نوکلئون-نوکلئون فرمول¬بندی نماییم. بعلاوه مقایسه¬ی مقادیر تئوری و آزمایشگاهی سطح مقطع همجوشی برای واکنش¬های مورد بررسی در این بخش اثبات می¬کند که اثرات اصلاحی ماده¬ی هسته¬ای گرم موجب بهبود توافق میان داده¬های مذکور می¬شود. لازم به ذکر است که نقش اثرات دمایی هسته¬ی مرکب برروی هر دو کانال ورودی و خروجی واکنش¬های همجوشی را همچنین از طریق دیدگاه پتانسیل مجاورت، که رویکردی است مبتنی بر برهم¬کنش¬های سطحی میان دو هسته¬ی برخورد¬کننده، مورد ارزیابی قرار داده¬ایم. در راستای دستیابی به اهداف این بخش، از معادله حالت مبتنی بر مدل توماس-فرمی که برای ماده¬ی هسته¬ای نامتقارن در شرایط دمایی محدود تعمیم داده شده است بهره¬گرفته¬ایم تا از طریق آن به مطالعه¬ی وابستگی دمایی پارامتر ضخامت سطح b در نسخه¬ی اصلی فرمالیزم پتانسیل مجاورت بپردازیم. نتایج بدست آمده برای 28 واکنش همجوشی نشان می¬دهد هنگامی که معادله¬ی حالت با اثرات اشباع چگالی ماده¬ی هسته¬ای گرم همراه شود، نحوه¬ی وابستگی پارامتر مذکور به دمای t هسته¬ی مرکب از مرتبه¬ی دوم به اول تقلیل می¬یابد. بعلاوه بکارگیری فرم اصلاح شده¬ی پارامتر b(t) در مورد واکنش¬های همجوشی مختلف آشکار می¬سازد که مدل پتانسیل مجاورت با این فرم جدید قادر است توصیف قابل قبولی را برای مقادیر تئوری ویژگی¬های سد کولنی و همچنین سطح مقطع همجوشی ارائه دهد. یکی دیگر از اهداف مورد نظر در این پروژه آنالیز رفتار داده¬های آزمایشگاهی توابع برانگیختگی همجوشی برحسب انرژی (بویژه در حد انرژی¬های خیلی پایین¬تر از سد همجوشی) از طریق نسخه¬ی اصلی پتانسیل مجاورت و در مورد سیستم¬های برخورد¬کننده¬ی 28si+100mo، 58ni+54fe و 64ni+64ni می¬باشد. نتایج حاصله آشکار می¬سازد هنگامی که مدل مذکور را بواسطه¬ی اثرات دمایی هسته¬ی مرکب و همچنین اثرات ضریب انرژی سطحی ? اصلاح نماییم، قادر خواهیم بود تا داده¬های آزمایشگاهی کمیت¬هایی نظیر سطح مقطع همجوشی، فاکتور اخترفیزیکی s(e) و مشتق لگاریتمی l(e) را برای سیستم¬های همجوشی یاد شده با دقت قابل قبولی بازتولید کنیم.

یکی از عوامل مهم در محاسبات تئوری سطح مقطع همجوشی مربوط به پتانسیل برهمکنشی می باشد. در این تحقیق با بکارگیری فرمالیزم پتانسیل مجاورت و همچنین در نظرگرفتن اثرات جفت شدگی کانال ها به بررسی پدید? کاهش ناگهانی مقادیر آزمایشگاهی سطح مقطع واکنش 64ni+64ni پرداخته ایم. محاسبات نشان می دهد که پتانسیل مجاورت اگرچه با داده های آزمایشگاهی سطح مقطع در محدود? انرژی های بالا و نزدیک سد توافق خوبی دارد اما قادر به بازتولید مقادیر آزمایشگاهی در محدود? انرژی های خیلی پایین تر از سد نمی باشد. با توجه به امکان تغییر شکل هسته در طی واکنش بویژه در انرژیهای پایین، پارامتر پخشیدگی سطح هسته در فرمالیزم مجاورت را پارامتری متغیر و وابسته به انرژی فرض کرده ایم. با اعمال این مدل سازی، توافق خوبی بین مقادیر محاسبه شده سطح مقطع همجوشی توسط نسخه prox.2010 از پتانسیل مجاورت و مقادیر متناظر آزمایشگاهی بویژه در انرژی های خیلی پایین حاصل می شود. نتایج حاصل روند خطی را بین مقادیر پارامتر بخشیدگی و انرژی نشان می دهد.

در این پروژه به بررسی روند تغییرات مشخصات سد همجوشی (محل و ارتفاع سد) و همچنین سطح مقطع همجوشی در چارچوب روش های استاتیکی پرداخته ایم. در این چارچوب با استفاده از فرمالیزم پتانسیل تقریبی، سیستم های ایزوتوپی، سیستم های کروی-کروی و سیستم های کروی-تغییر شکل یافته را مورد مطالعه سیستماتیکی قرار داده ایم. در عموم تحقیقات صورت پذیرفته، رفتار مشخصات سد همجوشی تنها با استفاده از پیش بینی مقادیر تئوری برای محل و ارتفاع سد همجوشی مورد مطالعه قرار گرفته است. در این تحقیق علاوه بر مطالعه ی این رفتار توسط پتانسیل های aw95، bass80، denisov dp و prox.2010 مقایسه ای بین مقادیر تئوری با آزمایشگاهی برای سیستم های ایزوتوپی مشتمل بر 125 واکنش همجوشی که نسبت هسته ی مرکب برای آنها در بازه ی 5/0 تا 6/1 تغییر می کند، انجام گرفته است. نتایج حاصل نشان می دهد تغییرات ارتفاع و محل سد همجوشی بر حسب عامل در کل بازه از مرتبه ی دوم می باشد. همچنین با بررسی بر روی 106 واکنش همجوشی برای سیستم های کروی-کروی نشان داده ایم، که فرم پیشنهادی پارامتر سازی شده برای مشخصات سد همجوشی توسط پتانسیل prox.2010 کمترین خطا را بین داده های تئوری و آزمایشگاهی در مقایسه با سایر نسخه های مدل تقریبی نتیجه می دهد. علاوه بر آن در این رساله، با بررسی بر روی سیستم های تغییر شکل یافته و با بکار گیری از فرمالیزم تغییر شکل یافته prox.2010 سیستم های همجوشی کروی-تغییر شکل یافته (کروی-پخیده و کروی-دوکی وار) را مورد مطالعه قرار داده ایم. در ابتدا به بررسی واکنش ها در دو نحوه سمت گیری خاص پرداخته ایم و در ادامه، این بررسی به ازای سمت گیری های متفاوت انجام شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهند که پارامتر سازی مشخصات سد همجوشی برای سیستم های تغییر شکل یافته امکان پذیر است.