استخراج

گرادیان های دمایی ناشی از عملیات های حرارتی مختلف نظیر جوشکاری بر روی ریزساختار فولادها اثر می گذارد. تحول در ریزساختارهای فولاد باعث تغییر خواص مکانیکی و فیزیکی فولاد می شود. به منظور مشخص نمودن تغییر ریزساختارها در فولاد پس از سیکل حرارتی اعمال شده بایستی نحوه توزیع و تغییرات دما مشخص شود، لذا در این پژوهش ابتدا مدل حرارتی جوشکاری ایجاد شده است. در مدلسازی حرارتی، مدل منبع حرارت ورودی بسیار مهم می باشد. در این تحقیق از مدل منبع حرارت ورودی گلداک استفاده شده است. مشخص نمودن پارامترهای مدل گلداک کاری بسیار پیچیده می باشد به همین منظور با استفاده از نتیجه توزیع دما در نمونه آزمایشگاهی به عنوان ورودی شبکه های عصبی مصنوعی، پارامترهای مجهول مدل گلداک مشخص می شود. نتایج استفاده از روش شبکه های عصبی مصنوعی نشان می دهد که در لایه اول و نزدیک به خط جوش این پیش بینی دارای دقت مناسبی است، ولی با دور شدن از خط جوش و انجام لایه های بعد این دقت کاهش می یابد. پس از مدلسازی حرارتی فرایند جوشکاری، به منظور بررسی اثر پارامترهای جوشکاری بر تغییرات ریزساختارها و خواص مکانیکی آزمایش هایی صورت گرفت. از آنجایی که انجام آزمایش ها هزینه بر و زمان بر است لذا از روش طراحی آزمایش های تاگوچی برای کاهش هزینه و زمان استفاده شد. انجام آزمایش های متالوگرافی بر روی قطعات آزمایش نشان داد که در منطقه متاثر از جوش سه نوع ریزساختار مارتنزیت درشت، مارتنزیت با دانه های ریزتر و فریت تشکیل می شود که در آزمایش کشش نیز باعث ایجاد دو شکست ترد و نرم در منطقه متاثر از جوش ناشی از وجود ساختار مارتنزیتی و فریتی می شود. مقدار استحکام کششی نهایی هر قطعه جوشکاری شده در آزمایش های تاگوچی بهینه سازی شد و بهینه ترین حالت مربوط به کمترین حرارت ورودی و دمای بین پاسی ممکن و بیشترین دمای پیش گرم ممکن مشخص شد و همچنین انجام آنالیز anova برای آزمایش های تاگوچی نشان داد حرارت ورودی بیشترین اثر و دمای بین پاسی کمترین اثر را در نتیجه استحکام کششی نهایی قطعه جوشکاری شده دارد.

امروزه بتن خود تراکم به عنوان یکی از انواع بتن های با عملکرد بالا در اکثر کشورها مورد استفاده قرار گرفته است و ضعف این نوع بتن در برابر محیط های اسیدی می تواند مانعی در گسترش کاربرد این نوع بتن باشند. استفاده از بتن خودتراکم در کشور ما با توجه یه عدم شناخت کافی، هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است. خوردگی بیوژنیکی توسط اسید سولفوریک معمولاً در محیط مجراها (فاضلاب) رخ می دهد. اسید می تواند باعث کاهش عمر سازه های بتنی شود. بنابراین ساخت سازه های بتنی با دوام در این محیط ها ضروری به نظر می رسد. در این پایان نامه با جایگزینی پودرهای اکسید فلزی آهن و روی با نسبت های معین در سیمان، خواص فیزیکی و مکانیکی بتن خود تراکم تا حدی بهبود یافته و ضعف بتن در تهاجم اسید سولفوریک تا اندازه قابل توجه ای نسبت به نمونه شاهد، جبران شده است. نمونه های حاوی پودر اکسید روی نسبت به نمونه های حاوی پودر اکسید آهن در برابر اسید سولفوریک وضعیت مطلوبتری داشته اند. بهترین دوام در برابر اسید سولفوریک مربوط به طرح اختلاط حاوی 2/0 درصد پودر اکسید روی می باشد. در بین نمونه های حاوی پودر اکسید آهن نیز طرح اختلاط حاوی 2 درصد پودر اکسید آهن نسبت به اختلاط های دیگر در برابر اسید سولفوریک مقاومت بیشتری از خود نشان داد و خوردگی کمتری داشت.

در این پژوهش نانو ذرات لیتیوم¬منگنز¬اکسید به روش سل- ژل ساخته شد. با استفاده از تفرق اشعه ایکس? ماهیت ماده تا?یید شد. اندازه ذرات و مورفولوژی به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی تعیین شد. برای بررسی کارایی این نانوذرات در کاتد باتری یون لیتیوم چهار الکترود به شکل زیر ساخته شد. الکترود اول: مخلوط پودر ماده فعال ساخته شده و کربن ولکان xc-72r به عنوان افزودنی هدایتگر و تفلون(ptfe) به عنوان چسب? به ترتیب با نسبت 5:25:70 در حلال اتانول و چسباندن خمیر حاصل روی الکترود گلاسی کربن ساخته شد. الکترود دوم: مخلوط پودر ماده فعال و کربن ولکان به عنوان افزودنی هدایتگر و pvdf(پلی ونیلیدن دی فلوراید) به عنوان چسب? با همان نسبت 5:25:70 در حلال nmp(n- متیل-2- پیرولیدون) و چسباندن خمیر حاصل روی الکترود گلاسی کربن ساخته شد. الکترود سوم: مخلوط پودر ماده فعال با پودر گرافیت به عنوان افزودنی هدایتگر و pvdf به عنوان چسب? با همان نسبت 5:25:70 در حلال nmp و چسباندن خمیر حاصل روی الکترود گلاسی کربن ساخته شد. الکترود آخر: مخلوط پودر ماده فعال با میزان برابر از پودر گرافیت و کربن ولکان به عنوان ماده افزودنی هدایتگر و pvdf به عنوان چسب? با همان نسبت 5:25:70 در حلال nmp و چسباندن خمیر حاصل روی الکترود گلاسی کربن ساخته شد. برای ارزیابی عملکرد الکتروشیمیایی ماده کاتدی? از چهار الکترود ساخته در سیستم سه الکترودی در محلول آبی 5 مولار نیترات لیتیوم و اتمسفر نیتروژن و در دمای محیط? به عنوان الکترود کار? تست¬های ولتامتری چرخه ای در محدوده 1.7+ تا 1.2- ? کرونو پتاسیومتری و اسکن الکترو¬شیمیایی امپدانس گرفته و مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشانگر عملکرد بهتر الکترود دوم و سوم است.

چکیده ندارد.

هدف از این تحقیق، تولید تری اکسید مولیبدن (moo3) خالص از کنسانتره مولیبدنیت مس سرچشمه کرمان می باشد. بعد از تشویه کنسانتره، محصول بدست آمده در آمونیاک حل شده و محلول حاصله با سولفید آمونیم 20 درصد خالص گردید، سپس با اسید کلریدریک 2 مولار ترکیب شد. در اثر این عمل اسیدمولیبدیک رسوب می کند و از محلول جدا می گردد. در نهایت اسید مولیبدیک در محلول آمونیاک 10 درصد حل شده، سپس محلول متبلور شده تا بلورهای پارامولیبدیت آمونیم رسوب کند. پارامولیبدیت آمونیم در محدوده دمایی c 300-400 در کوره تکلیس شده تاتری اکسیدمولیبدن خالص تولید گردد. اثر عوامل متعددی از جمله دما، زمان، غلظت ، مقدار محلول آمونیاک و ph بررسی شده و شرایط بهینه برای هر مرحله از آزمایش تعیین گردیده است . برای جلوگیری از هدر رفتن مولیبدن باقی مانده در محصولات جامد باقی مانده لیچینگ ، از روش ذوب با خاکستر سودا (کربنات سدیم) استفاده شد. باقی مانده جامد لیچینگ با کربنات سدیم مخلوط شده و بعد از حرارت دادن مخلوط فوق در کوره (دمای 700-750 c)، محصول بدست آمده در آب داغ (دمای آب 80 c) لیچ شد. سپس محلول حاصل از لیچ با آب داغ را با کلرید آهن (iii) ترکیب کرده تامولیبدن بصورت تری اکسید همراه با اکسیدهای آهن رسوب کند، سپس رسوب های جامد حاصله با محلول آمونیاک 10 درصد مخلوط شدند. در نتیجه تری اکسیدمولیبدن موجود در رسوبها، در محلول آمونیاک حل شده و اکسیدهای آهن رسوب کرد. ادامه فرآیند مانند مرحله لیچینگ آمونیاکی می باشد. در این مرحله، اثر دما، زمان، مقدار کربنات سدیم و ph بررسی شد و شرایط بهینه تعیین گردید.