ترجمه اصطلاحات حقوقی یکی از بحث برانگیزترین حوزه های تاریخ مطالعات ترجمه محسوب می شود. برای مترجمان حقوقی، ترجمه ی اصطلاحات حقوقی کاری پرتمنا است چونکه اثر (معنای) حقوقی اصطلاح یا متن باید بی کم و کاست به زبان مبدا انتقال یابد. در این پژوهش، تلاش می شود تا اصطلاحات حقوقی مشکل آفرین در حقوق مدنی ایران شناسایی شود و سپس راهکارههای به کار گرفته شده توسط مترجمان به محک تجربه بررسی گردد تا دریابیم که چه راهکار(هایی) بیشتر در ترجمه ی یک اصطلاح خاص مورد استفاده قرار گرفته است و چرا. مشکل های مربوط به ترجمه ی اصطلاحات حقوقی در چهار مقوله گردآوری شده اند و کاربرد شش راهکار بر آنها اعمال گردیده است. نتایج نشان می دهند که بیشترین میزان کاربرد به ترتیب راهکارهای "جایگزینی فرهنگی" ، ترجمه" به عبارت دیگر با کلمات مرتبط" و "ترجمه با کلمات قرضی با توضیج بیشتر" می باشد. ار نتایج این تحقیق دانشجویان کارآموز ترجمه و نیز اساتید فن می توانند به منظور انتخاب بهترین راهکاربرای ترجمه اصطلاحات حقوقی و نیز اصطلاحات فرهنگ محور بهره مند شوند.

تحقیق حاضر تاثیر ارزیابی تکلیف – محور بر نوع و فراوانی استراتژی های پاسخ به آزمون که زبان آموزان ایرانی هنگام پاسخ دادن به 4 تکلیف آزمون خواندن و درک مطلب fce به کار می برند را مورد بررسی قرار می دهد. از مجموع 70 دانشجوی شرکت کننده در این تحقیق، 53 نفر مونث و17 نفر مذکر بوده اند. این افراد به 3 گروه قوی، متوسط، و ضعیف تقسیم شدند. با استفاده از چندین آزمون مجذور کای، تغییرات بوجود آمده در نوع و فراوانی استراتژی های پاسخ به آزمون شرکت کنندگان در هنگام پاسخگویی به هر یک از تکالیف آزمون fce مشخص شد. نتایج بدست آمده نشان داد گروه متوسط برای هریک از تکالیف آزمون fce استراتژی های پاسخ به آزمون را بطور معناداری بکاربرده اند. این در حالی است که تغییر معنادار استراتژی های پاسخ به آزمون گروه قوی و گروه ضعیف فقط در سومین تکلیف آزمون fce دیده می شود. نتایج تحقیق حاضر همچنین نشان داد که می توان الگویی از نوع استراتژی های بکار رفته توسط 3 گروه شرکت کننده بدست آورد. البته الگوی فوق بر حسب توانایی خواندن و درک مطلب شرکت کنندگان و تکالیف مختلف آزمون fce تغییر کرده است.

ترجمه عناصر وابسته به فرهنگ کاری طاقت فرسا می باشد. چون این عناصر در فرهنگ و زبان مبدأ دربردارنده ی معانی خاصی بوده که در دیگر زبان ها لزوماً به همان معانی نمی باشند. با توجه به این امر، مطالعه کنونی به بررسی روش های ترجمه عناصر وابسته به فرهنگ در زیرنویس انگلیسی فیلم های ایرانی و فراوانی اینگونه روش ها می پردازد. عناصر وابسته به فرهنگ مطابق با مدل ارائه شده توسط پدرسن (2005) طبقه بندی گردیده اند. داده ها در این مطالعه، حاصل مشاهده چهار فیلم ایرانی روز سوم، بچه های آسمان، باران و مارمولک با زیر نویس انگلیسی می باشد. برای جمع آوری داده ها ابتدا این سه فیلم دیده شد و از نسخه متن دیالوگ ها استفاده شد. سپس عناصر وابسته به فرهنگ موجود در هر فیلم به منظور یافتن روش های مختلف به کار رفته در ترجمه آنها شناسایی شده و با زیرنویس انگلیسی مربوطه مقایسه گردیدند. سرانجام، فراوانی روش های به کار رفته به منظور آگاهی از اینکه کدام روش احتمال بیشتری برای انتقال معانی مورد نظر دارد، بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشانگر این نکته بود که روش های زیر توسط مترجمان فارسی زبان برای ترجمه عناصر وابسته به فرهنگ در فرایند زیرنویس گذاری به کار رفته اند: حفظ عنصر، تصریح عنصر، ترجمه تحت اللفظی، تعمیم، جایگزینی و حذف.

زبان مهمترین توانایی بشر است که از آن برای ارتباط با دیگر جوامع بهره گرفته و همراه با پیشرفت علم در حال تغییر و تحول است. بطور که بعد از اختراع رایانه، واژه ها و اصطلاحات مربوط به این حوزه رو به افزایش نهاد. از آنجا که فرهنگ های لغت از مهمترین ابزار آموختن زبان و شیوه ای برای شناخت و یاد دادن آن است. سعی ما بر این است که فرهنگ های لغت از مهمترین ابزار آموختن زبان و شیوه ای برای شناخت و یاد دادن آن است. سعی ما بر این است که در این پژوهش واژه نامه ای با موضوع رایانه تدوین کنیم که در بردارنده واژه های کاربردی در این حوزه باشد. به همین منظور رساله حاظر در چهار فصل تنظیم شده است؛ فصل اول به کلیات تحقیق، فصل دوم به شیوه های واژه سازی در حوزه رایانه و اینترنت اختصاص دارد، فصل سوم شامل اصطلاحات و واژه های اینترنتی و رایانه ای است، فصل چهارم شامل اصطلاحات و واژه های اینترنتی و رایانه ای با مدخل فارسی است. لازم به ذکر است که واژه نامه تخصصی، به زبان عربی – فارسی در این زمینه مشاهده نشده است ولی واژه نامه هایی در این زمینه به زبان عربی – انگلیسی وجود دارد. بنابراین برای گردآوری واژه ها از کتاب هایی درباره ی رایانه و اینترنت، واژه نامه های دو زبانه عربی – انگلیسی، سایت های اینترنتی، کتابخانه های مجازی در اینترنت و نرم افزارها استفاده شده است. از جمله نتایج حاصل از این پژوهش می توان به این نکته اشاره کرد که اولاً عرب ها سعی کرده اند که برای بیشتر اصطلاحات رایانه ای واژه سازی کنند و ثانیاً برای وازه سازی از شیوه های وام گیری، گرته برداری، واژه آمیزی، اشتقاق، نقل به معنی و به کارگیری کلمه های قدیمی، با معنی جدید استفاده کرده اند و از شیوه اخیر برای واژه سازی در این حوزه بیشتر استفاده شده است.

، تحقیق حاضر در وحله اول به آزمودن «فرضیه ساده سازی»از طریق سه ویژگی پرداخت: تراکم لغوی، میانگین طول جملات و نسبت کلمات به تکرار آنها. بر اساس فرضیه ساده سازی، متون ترجمه شده در مقایسه با متون ترجمه نشده، دارای نسبت بالای کلمات به تکرار آنها، تراکم پایین لغوی و طول کمتر جملات میباشند . متونی که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند از مجموعه ای از متون اقتصادی که به زبان فارسی نوشته شده و مجموعه ای از متون اقتصادی که از زبان انگلیسی به فارسی ترجمه شده اند تشکیل شدند.در مرحله دوم متون ترجمه شده توسط 3 مترجم فارسی زبان در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند تا مشخص شود که آیا ویژگی های ساده سازی که در بالا به آنها اشاره شد مختص و وابسته به مترجم بوده اند یا نه، یعنی آیا ساده سازی توسط یک مترجم خاص بیشتر استفاده شده است یا خیر. بر این اساس دو فرضیه در این مطالعه مطرح گردید: 1-متون اقتصادی ترجمه شده فارسی درمقایسه با متون اقتصادی ترجمه نشده فارسی دارای ویژگیهای ساده سازی نمیباشند. 2-ویژگی ساده سازی به مترجم وابسته نیست. نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که متون اقتصادی ترجمه شده فارسی در مقایسه با متون اقتصادی ترجمه نشده فارسی فقط از نظر طول کمتر جملات ساده تر بودند و دو ویژگی دیگر ساده سازی در این متون به چشم نمیخورد. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده هیچکدام از مترجمین هیچیک از ویژگی ها ی ساده سازی را در متون ترجمه شده توسط خود بیش از مترجمین دیگر استفاده ننموده بود و این نتیجه حاکی از این است که ویژگی های ساده سازی اصولا وابسته به مترجم نیستند.

چکیده این پژوهش به بررسی تحریف در ترجمه سخنان امام خمینی (ره) در رسانه های غرب می پردازد. بدین منظور، مقالاتی از نیویورک تایمز، گاردین، مجله تایم، و بی.بی.سی مورد واشکافی قرار گرفت تا نشان دهد چگونه ترجمه برای بازنمود سخنان ایشان به مخاطبین غربی به کاررفته است. این پژوهش برای تعریف تحریف از رویکرد شناختی ون دایک در چهارچوب تحلیل گفتمان انتقادی سود برده است. از نظر ون دایک، تحریف مستلزم دستکاری ذهن مردم است، یعنی عقاید، دانش، نظرات و ایدئولوژی آن ها که در نهایت کنش شان را کنترل می کند. بااستفاده ازتحلیل گفتمان انتقادی این پژوهش نشان داد که شیوه غالب در تحریف ترجمه بافت زدایی و باز بافت افزایی بوده است. بر اساس نتایج می توان بین دونوع تحریف تمایز قائل شد: تحریف متنی، و تحریف ذهنی که هردوی آن ها مستلزم بافت زدایی و باز بافت افزایی هستند. در تحریف متنی، بریده ای از سخنان امام (ره) از بافت اصلی جدا شده و به بافت جدیدی منتقل شده است. در تحریف ذهنی، با استفاده از کنترل اطلاعات و تقویت کلیشه ها مدل ذهنی نا درستی برای درک سخنان ایشان در ذهن مخاطب ایجاد شده است. کلید واژه ها: بافت زدایی، باز بافت افزایی، تحریف، تحلیل گفتمان انتقادی، رسانه های جمعی، مدل ذهنی

در این پژوهش التفات درقرآن و راهکارهای ترجمه آن به انگلیسی و فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. التفات یکی از فنون بلاغی است که به وفور در قرآن یافت می شود و از ویژگی های اصلی سیاق پویای قرآن می باشد. در راستای دستیابی به اهداف تحقیق سه سوال به شرح ذیل مطرح گردیدند: 1. راهکارهای انتخابی مترجمان زبان انگلیسی و فارسی در ترجمه التفات چه بوده است؟ 2. آیا تفاوت های احتمالی در کاربرد التفات در زبان های مقصد بر راهکارهای انتخابی مترجمان اثر گذاشته است؟ چگونه؟ 3. چطور می توان بر مشکلات ترجمه که از تفاوت های کاربرد التفات در زبان های مقصد ناشی شده است، فائق آمد؟ در این تحقیق 34 مورد از آیات قرآن که در آن التفات به کار رفته، انتخاب گردیدند و با ترجمه های انگلیسی و فارسی آنان مقایسه شدند. راهکارهای ترجمه نیومارک به عنوان چارچوب نظری اصلی پایان نامه مورد استفاده قرار گرفت، هرچند در مورد راهکار جبران از تقسیم بندی هروی و هیگینز بهره جویی شد. بعد از تجزیه و تحلیل داده ها مشخص شد 67 درصد موارد التفات به صورت تحت اللفظی ترجمه شده و 33 درصد مابقی مورد تغییر دستوری قرارگرفته اند. همچنین در 26 درصد از ترجمه های مورد مطالعه از راهکار جبران را به عنوان راهکار جانبی کمک گرفته شده بود. در پایان راهکار جبران به عنوان ابزار مناسبی جهت برطرف کردن مشکلات ترجمه ناشی از تفاوت های کاربردی التفات یعنی عدم همخوانی ساختار و تاثیر آن معرفی گردید. همچنین استفاده از پاورقی، یادداشت و تعلیقات برای آموزش خواننده پیشنهاد شده است.

نتایج تحلیل نشان داد که همه ترجمه ها از تصریح اختیاری استفاده کرده اند و از این میان ترجمه اصغر جویا دارای بیشترین میزان تصریح اختیاری بود. همچنین کاربرد استرتژی تصریح اختیاری باعث تغییرات ذیل با شدت های گوناگون در متن اصلی شد: 1. از بین رفتن سیال بودن، ریتم و الگوی پیشروی متن،2 . از بین رفتن ایجاز متن، 3. یکپارچه سازی، 4. از بین رفتن نسبی ابهام موجود در متن و و اپس زنی گزینه های کسب تفاسیرمتعدد 5. قابل فهم تر شدن متن، 6. خفه شدن مجازی چند صدایی درون متن، 7. از بین رفتن ایماژها و هم آیی های بدیع، 8. تغییر در سبک ذهنی و تمرکز کانونی متن، 9. افزایش انسجام متنی، و 10. از بین رفتن تداعی تصویری. این تغییرات در مجموع به ساده سازی سبکی منجر شدند. در کل ترجمه های مورد بررسی به میزان های متفاوتی دارای"همگن سازی بلیغ" و "یکپارچه سازی" بودند که در این میان ترجمه اصغر جویا دارای بیشترین میزان این پدیده ها و کمترین میزان" ناهمگنی بلیغ" و ترجمه پرویز داریوش دارای بیشترین میزان" ناهمگنی بلیغ" است.

استعاره غالباً برای پژوهشگران در زمینه ترجمه دارای اهمیت اسث و طبق نظر نیومارک (1988) ، ترجمه آن مهمترین مسئله است. از آنجائی که استعاره ها و دیگر صنایع ادبی از عناصر ضروری متون مذهبی مانند قرآن هستند (هیس،2003)، تمرکز مطالعه حاضر بر روی ترجمه دو نوع استعاره ی تصریحیّه ی اصلیّه و تصریحیّه ی تبعیّه در سی و نه سوره مکّی این کتاب مقدّس است. ترجمه های مورد بررسی، سه ترجمه انگلیسی و سه ترجمه فارسی چاپ شده در دهه اخیر هستند: نیک آئین (2000) ، ترجمه های انگلیسی و فارسی صفّارزاده (2001) ، قرائی (2004) ، امینیان (2006) و انصاریان (2007) . به منظور شناسائی شیوه های انتخاب شده برای ترجمه استعاره در تمامی ترجمه ها به طورعام و در ترجمه های انگلیسی و فارسی به طور خاص، شیوه های پیشنهاد شده توسط نیومارک (1988) به عنوان چهارچوب تئوری مطالعه در نظر گرفته شده اند. به منظور جمع آوری و تحلیل داده ها، این مراحل انجام شد: ابتدا، استعاره های مورد نظر و معادل های آنها در سه ترجمه انگلیسی و سه ترجمه فارسی تعیین شدند. سپس دو نوع استعاره و معانی آنها بر اساس تفاسیر المیزان (1985) و نمونه (1978)، یک فرهنگ قرآنی با عنوان قاموس قرآن (1976-1973)، یک فرهنگ عربی- فارسی با عنوان منجد الطلاب و فرهنگ عربی- انگلیسی هنز ور(1971) که مربوط به عربی نوشتاری و مدرن است، توضیح داده شدند. بعد از آن، شیوه های بکار رفته توسط مترجمین تعیین و فراوانی و درصد آنها محاسبه شد. در آخر، نتایج به صورت نمودار و جدول های جداگانه برای بحث و تحلیل بعدی ارائه شد. تحلیل داده ها نشان داد که در ترجمه های انگلیسی تمامی شیوه های پیشنهادی نیومارک به غیر از شیوه چهار یعنی ترجمه ی استعاره از طریق تبدیل آن به تشبیه واضافه کردن معنا، وشیوه ی شش یعنی حذف، استفاده شدند. این در حالیست که در ترجمه های فارسی تمامی هفت شیوه بکار رفته است. پربسامد ترین شیوه در ترجمه های انگلیسی و فارسی، شیوه پنج یعنی تبدیل استعاره به معنا بود. در رابطه با وفاداری به استعاره های متن اصلی، این نتیجه حاصل شد که انصاریان با 6/39 درصد، بیش از بقیه در میان ترجمه های فارسی به طور خاص و در میان تمامی ترجمه های مورد بررسی به طور عام، تصویر خیالی متن اصلی را حفظ کرده است.

چکیده ظهور زبانشناسی پیکره ای دریچه ای بود برای جمع آوری میلیون ها مثال واقعی که صاحبان زبان به صورت روزمره آن ها را در مقالات، گفته ها، روزنامه ها و سایر عملکرد های مختلف زبانی به کار می برند. ولی چگونه این پیکره ی خام میتواند به زبان آموزان و مترجمین در استفاده صحیح از آن ها کمک کند؟ سال هاست که کاربرد زبان شناسی پیکره ای به عنوان یکی از ابزار های ترجمه مورد مطالعه قرار گرفته است و هم اکنون نیز زبان شناسان و واژه نویسان از آن به عنوان روشی مهم در زبان آموزی و فرآیند ترجمه یاد می کنند. هدف این تحقیق به کارگیری پیکره ای از زبان انگلیسی در ارزشیابی دو ترجمه از اولین رمان مدرن ایرانی، بوف کور می باشد. امید است که تحقیق حاضر بر اهمیت به کارگیری هم آیی ها و پیکره زبانی در ترجمه به صورت نظری و عملی تاکید ورزد. علم به کارگیری هم آیی های درست با توجه به تعداد فراوانی آن ها می تواند کیفیت متن ترجمه شده را افزایش دهد. برای آگاهی از برتری به کارگیری پیکره زبانی بر روش های قدیمی و مقایسه ی آن ها می بایست اقدام به جمع آوری پیکره ی موازی انگلیسی- فارسی کرد. از آن جایی که پیکره زبان فارسی به اندازه ای قوی نیست تا بتوان یک پیکره ی موازی خودساز تشکیل داد، محقق اقدام به ساختن یک پیکره ی خودساز با 215 رمان انگلیسی کرده است تا عملکرد دو مترجم از ترجمه رمان بوف کور را مورد ارزشیابی قرار دهد. میزان فراوانی و پراکندگی هم آیی هایی که به صورت تصادفی انتخاب شده اند از طریق دو نرم افزار واژگانی مورد مطالعه قرار گرفته اند تا میزان توانایی دو مترجم در کاربرد هم آیی هایی که کاربرد زیادی در زبان انگلیسی دارند را مورد بررسی قرار دهند. در پایان نتایج به دست آمده از این نرم افزارها در برنامه ی آماری spss تحلیل می شوند. کلید واژه ها: زبانشناسی پیکره ای، هم آیی، گروه واژگانی، فراوانی، پراکندگی، بوف کور

در پی رخداد فاجعه آمیز یازده سپتامبر و پیامدهای آن، گفتمان تروریسم به یکی از دغدغه های اصلی ادبیات امریکا بدل شده است. در این میان رُمان های تروریستی دان دلیلو (don delillo) که از سرآمدان ادبیات داستانی معاصر به شمار می رود— چه قبل و چه بعد از یازده سپتامبر— بارها مورد نقد و بررسی قرار گرفته اند. آن چه آثار وی را از خیل داستان های یازده سپتامبری (9/11 fiction)، به طور خاص متمایز می سازد، شیفتگی دیرپای دان دلیلو به روایت های تروریستی ای است که به سال ها پیش از ”گذر نقره فام از نیلگون“ بر می گردد. این پژوهش به نقد و بررسی چهار رمان از این نویسنده می پردازد: نام ها (the names)، مائوی دوم (mao ii)، جهانشهر (cosmopolis) و مرد در حال سقوط (falling man). این رمان ها به ترتیب زمان نشرشان به دو دسته تقسیم می شوند: رمان های پیش از یازده سپتامبر که شامل نام ها و مائوی دوم بوده و رمان های پس از یازده سپتامبر که دربرگیرنده ی جهانشهر و مرد در حال سقوط است. این تفکیک، امکان مطالعه ی ارتباط دیالکتیک بین دو نسل از روایت های تروریستی در آثار داستانی دان دلیلو را فراهم می سازد. به تأسی از روش تحلیلی ادوارد سعید (edward said) در بررسی شیوه های مأخوذه در گفتمان شرق شناسانه (orientalism) برای بازنمایی شرق (orient)، این تحقیق در پی آشکار ساختن گرایش های شرق شناسانه ی دان دلیلو به عنوان ”نویسنده“ (author) در جهت تبدیل کردن تروریسم ِمنسوب به شرق، به واقعیتی ثابت و تک بعدی است. بررسی ”مادیتِ “(worldliness) رمان های دان دلیلو— قرار گرفتن آن ها در حوزه ی گفتمان های چیره— نیز با هدف افشاسازی برخی از نگره ها و انگاره ها ی گفتمان قدرت که تار و پود ایدئولوژیک رمان های مذکور را تشکیل می دهد، از دیگر اهداف این مطالعه است. هم چنین بر ناهمگن بودن (heterogeneity) روایت های این چهار رمان در بازنمایی تروریسم و شرق تأکید شده، شکاف ها و رخنه های گفتمانی موجود در آن ها بررسی می شود. مهار (containment) تشخیص وابستگی های تاریخی (historical contingencies) مشمول در تمام رخدادهای تروریستی، بازتولید روایت حاکم و یا در برخی موارد به طور آشکار روایت حکومتی (governmental)، محروم نگه داشتن روایت های ناهمسو که قادر به بی ثبات سازی منطق ِ خودمحور گفتمان چیره هستند و به طور کلی، ابقای مدلول (signified)، شرق، در جایگاه خود در ساختار ”سراسربین“ (panopticon) گفتمان شرق شناسانه، برخی از وظایف گفتمانی آثار داستانی دلیلو به عنوان قطعه ای از آرشیو (archive) زمانه ی ماست.

به عنوان یک سوسیالیست، جورج برنارد شا در نمایشنامه هایش مسائل متداول جامعه ی خود مانند آموزش، ازدواج، و مذهب را مطرح می کند تا تحولی در جامعه پدید آورد. در نمایشنامه ی پیگمِیلیین، که در بردارنده ی مضمون آموزش به خصوص آموزش زبان نیز هست، شا کارکرد اجتماعی زبان را مطرح می کند و نشان می دهد که شیوه ی تلفظ و توانش زبانی افراد نشان دهنده ی منزلت اجتماعی ایشان و منشأ قدرت اجتماعی است. بنابراین، رویکرد مطالعات فرهنگی بستر مناسبی برای بررسی این نمایشنامه فراهم می آورد. از آنجا که مطالعات فرهنگی مبحثی میان رشته ای است، برای نشان دادن این ویژگی، تنوع و غنای آن در این پژوهش نگره های پیر بوردیو، رولان بارت، و میشل فوکو انتخاب شده اند. این گفتار در پی آن است که ارتباط میان تحصیلات و سه موضوع ارتقاء اجتماعی، رمزگان فرهنگی، و مناسبات قدرت را از دیدگاه رویکرد مطالعات فرهنگی بررسی کند. پی رنگ نمایشنامه ی پیگمِیلیین حول مبحث زبان شناختی "فرضیه ی دوره ی حیاتی زبان آموزی" (critical period hypothesis) اتفاق می افتد. زبان شناس درون نمایشنامه شرط می بندد که استاد آواشناس نمی تواند با آموزش گویشی استاندارد به دختر گل فروش وی را به یک بانو بدل کند. آواشناس این چالش را می پذیرد تا ثابت کند می تواند با آموزش گویشی صحیح به آن دختر شخصیتی نو برای وی خلق کند، هر چند دوره ی حیاتی زبان آموزی دختر گذشته است. آموزش های استاد آواشناس دختر را در پایان دچار بحران هویت می کند زیرا، بر اساس نگره های جامعه شناختی پیر بوردیو، دختر با کسب سرمایه های زبانی و فرهنگی ارتقاء اجتماعی یافته و نمی تواند، از یک سو، به طبقه ی خود بازگردد و، از سوی دیگر، جایگاهی در طبقه ی بالا ندارد و میان دو طبقه معلق می ماند. در پیگمِیلیین، بنا بر آرای نشانه شناختی رولان بارت، می بینیم که فرهنگ امری ذاتی نیست، بلکه از رمزگان هایی تشکیل شده است که آموختنی هستند. شا در این نمایشنامه متذکر می شود که افراد طبقه ی پایین می توانند رمزگان و کردار فرهنگی طبقه ی بالا را بیاموزند. افزون بر این، در می یابیم که فرهنگ مقوله ای زمان مند است و مرز بین رمزگان فرهنگی طبقه ی بالا و پایین چنان در حال محو شدن است که شناختن نجیب زاده ای اصیل از بدلی دشوار می نماید. با مطالعه ی نظریه ی مناسبات قدرت میشل فوکو در گفتمان آموزش که در پیگمِیلیین آورده شده است، می توان فهمید که در بدو امر، استاد آواشناس صاحب قدرت بوده و علیه دختر گل فروش اعمال قدرت می کند. لیک به تدریج بر اثر دانش زبانی، دختر قدرت بیان یافته و رفتار غیر انسانی معلمش را به نقد می کشد، و با ترک کردن وی استقلال خویش را باز می یابد. مطالعات فرهنگی علاوه بر اثر ادبی، به بررسی محصولات فرهنگی دیگری که بر اساس آن اثر ساخته شده اند نیز می پردازد. در این تحقیق، فیلم بانوی زیبای من، محصول ??64 جورج کیوکِر انتخاب شده است تا با توجه به تئوری های مطالعات فرهنگی و سینمایی به نقد کشیده شود. در این کنکاش خواهیم دید چه تغییراتی در نمایشنامه ی پیگمِیلیین رخ داده و این تغییرات چگونه روند نمایشنامه را دگرگون کرده اند. موسیقی و آوازهایی که به متن نمایشنامه افزوده شده اند موقعیت مناسبی جهت مطالعه یک اقتباس سینمایی پدید می آورند. با مروری کوتاه بر موقعیت اجتماعی-تاریخی دهه ی??60 و عناصر زبان فیلم (چون صدا، زمان و مکان داستان فیلم، و غیره) می توان به تحلیل فیلم پرداخت. در این پژوهش، نمایشنامه فقط به عنوان متن در نظر گرفته شده است و جنبه های نمایشی و اجرایی آن نادیده گرفته شده اند. این فرض مقایسه ی متنیّت و بصریّت (textuality vs. visuality) را میسر می سازد و به نظر می رسد که فیلم به سبب داشتن خاصیت دیداری-شنیداری، تفاوت ظاهری و گفتاری شخصیت ها را بهتر از متن پیگمِیلیین نمایش می دهد. افزون بر این، شا می کوشد در پایان نشان دهد چگونه شخصیت زن نمایشنامه می تواند از طریق فراگیری زبان و کردار فرهنگی شأن اجتماعی اش را ارتقاء بخشیده و استقلال مالی پیدا کند، حال آنکه پایان رمانتیک فیلم بانوی زیبای من با بازگشت دختر گل فروش نزد معلمش، این پیام اجتماعی شا را خدشه دار می کند. واژه های کلیدی: جورج برنارد شا، پیگمِیلیین، بانوی زیبای من، مطالعات فرهنگی، مطالعات فیلم، پیر بوردیو، رولان بارت، میشل فوکو.

تلمیح یکی از عناصری است که تقریباً در همه ی متون ادبی یافت و باعث ایجاد شکاف های فرهنگی می شود. در این تحقیق به عنوان شکلی از بینامتنیت در ترجمه مورد توجه قرار می گیرد. تلاش شده است تا راهکارهای مترجمان برای ترجمه چهار نوع اسامی خاص و عبارات کلیدی تلمیحی (مذهبی، سیاسی، تاریخی و اسطوره ای) موجود در رمانِ چهره مرد هنرمند در جوانی به فارسی بررسی شود. این تحقیق مقایسه ای بر اساس راهکارهای ترجمه تلمیح که لپیهال پیشنهاد داده است انجام می شود تا مشخص گردد آیا این نسخه های ترجمه شده بر این راهکارهای ارائه شده منطبق است یا خیر و فراوانی و کارآیی هر کدام به دست آید. این سه نسخه توسط مترجمین منوچهر بدیعی (1380)، پرویز داریوش (1370) و اصغر جویا (1382) ارائه شده اند. از آنجا که این تحقیق توصیفی است متن اصلی رمانِ چهره مرد هنرمند در جوانی با سه ترجمه فارسی آن به صورت مقایسه ای مورد تحلیل قرار گرفته است که مراحل آن به ترتیب زیر می باشد: 1 – مطالعه متن اصلی و جدا کردن عناصر تلمیحی مورد مطالعه؛ 2 – مطالعه سه نسخه ترجمه شده به فارسی و مشخص کردن معادل های فارسی تلمیحات؛ 3 – اِعمال کردن راهکارهای ترجمه تلمیحات که لپیهال (1997) در این زمینه ارائه کرده است؛ 4 – در جدول آوردنِ راهکارهای مورد استفاده و فراوانی آنها برای هر نوع تلمیح و در هر کدام از این نسخه ها؛ 5 – تحلیل داده ها و نشان دادن آنها در جدول. بر اساس نتایج به دست آمده، در ترجمه تلمیحات مربوط به اسامی خاص متداولترین راهکارِ به کار رفته (1a) – حفظ کردن اسامی – بود و در مورد عبارات کلیدی بیشترین فراوانی مربوط به راهکار (b) (ترجمه تحت اللفظی) می-باشد. با توجه به انواع مختلف تلمیح تفاوت قابل ملاحظه ای در ترجمه آنها مشاهده نشد. ترجمه بدیعی به جهت استفاده از توضیحات و ارائه نکات فراوان موفق ترین ترجمه به شمار می آید که توانسته است تلمیحات را به متن مقصد انتقال دهد.

شعر دارای ویژگی های خاص خود است و بالطبع مترجم شعر باید فهم درستی از خصوصیاتی داشته باشد که زبان شعر را متمایز می کند. شعر به رعایت وزن و قافیه محدود نمی شود. شعر سپید شعری است که از چنین جنبه هایی به دور است اما هنوز شعریت خود را دارد. بنا به نظر لیچ آن چه شعر را می آفریند هنجارگریزی های زبانی است که شاعر در شعر خود به کار می برد و بنابراین هنجارگریزی زبانی از نظر او ابزار آفرینش شعر تلقی می شود. لیچ هشت نوع هنجارگریزی زبانی را برمی شمرد. از آنجایی که در شعر صورت و محتوا از هم جدایی ناپذیرند مترجم باید تا آنجا که می تواند این دو را در ترجمه انتقال دهد. نیز از نظر هنجارگریزی های زبانی مترجم باید به این موارد توجه داشته حتی المقدور آنها را در ترجمه انتقال دهد. تاکنون توجه کمی به موضوع هنجارگریزی شعر در ارتباط با ترجمه شده است، از این رو مطالعه حاضر بر آن است تا به موضوع هنجارگریزی زبانی پرداخته آنها را در دو گزیده از اشعار شاملو به ترجمه پاپان متین و کیانوش بررسی کند تا مشخص سازد که اولا در خلال ترجمه این هنجارگریزی ها دستخوش چه تغییراتی شده اند و دو دیگر اینکه آیا مترجمین مذکور توانسته اند این عناصر شعری را انتقال دهند یا نه. بررسی صورت گرفته نشان داد که هنجارگریزی های معنایی، تاریخی و واژگانی عناصر مسلط و تعیین کننده ی سبک شعر شاملوست. با این همه، در هر دو ترجمه تنها هنجارگریزی معنایی به میزان زیادی انتقال یافته و اکثر موارد هنجارگریزی های واژگانی و تاریخی نادیده گرفته شده است، که این خود حاکی از آن است که این ترجمه ها از نظر انتقال عناصر سبکی شعر شاملو کاستی های زیادی داشته اند.

شکل گیری هویت(identity) مقوله مهمی در ادبیات پراکنده مردم(diasporan literature) می باشد. آثار جومپا لاهیری(jhumpa lahiri) ، نویسنده هندی آمریکایی، در سالهای اخیر تحسین منتقدین را به خود معطوف کرده است. وی در این آثار زندگی مهاجران و تلاش آنان برای پیدا کردن جایگاهشان در یک فرهنگ بیگانه را به تصویر کشیده است. این تجربه همواره با احساساتی نظیر دلتنگی برای گذشته، بیگانگی و دوری همراه است. با این حال لاهیری که خود مهاجری از نسل دوم می باشد، تنها بر روی این مشکلات تاکید ندارد؛ او با استفاده از داستان های واقع گرایانه اش نشان میدهد که موقعیت شخصیت ها نوعی ابهام در هویتشان ایجاد میکند که منجر به عدم برقراری ارتباط میگردد. این تحقیق راههایی را که در آن هویت شخصیتها تحت تاثیر تجربه مهاجرت(immigration) قرار میگیرد، و در روند رویارویی با یک فرهنگ جدید، متفاوت از فرهنگ بومی، شکل میابد مورد بررسی قرار میدهد. دو اثر داستانی از لاهیری: یک مجموعه داستان کوتاه و یک رمان مورد توجه قرار میگیرد. وی در مجموعه داستان کوتاهش، مترجم دردها(interpreter of maladies) ، تجربه های مختلفی از زندگی هندی های در تبعید و پیچیدگی های رفتاری آنها به خواننده عرضه میکند. و در رمانش، همنام(the namesake)، به مضامینی همچون شوک فرهنگی و تفاوت نسل ها در جستجوی یافتن معنا در یک کشور بیگانه میپردازد. منتقدین متعددی در زمینه های مطالعات فرهنگی(cultural studies) و پسا استعماری(postcolonial studies) در این پژوهش بکار گرفته شده است که در میان آنها میتوان به همی ک. بهابها (homi k. bhabha)، ادوارد سعید (edward said)، سیمون دورینگ(simon during)، گوردون متیوز(gordon mathews)، و کارولا سوارز-اوروزکو(carola su?rez-orozco) اشاره کرد. اگرچه نظریه ها و بحث های آنها متفاوت می باشد، همگی بر این عقیده متفق القول هستند که هویت به طور کلی یک مبحث پیچیده است که در دنیای کنونی نمیتوان آن را به یک مکان خاص نسبت داد، و خالص بودن فرهنگ ها افسانه ای بیش نیست. آنها معتقدند که برای مهاجران که در مرزهای فرهنگ جای دارند، هویت مفهومی است که در تعامل و تبادل نظر دائمی قرار دارد. شخصیت ها در داستان های لاهیری جایگاه مبهمی دارند؛ از یک طرف خواهان نفسی اصیل می باشند و از طرف دیگر خواستارنفسی که منطبق بر ارزش های سرزمین بیگانه است.

ترجمه ادبیات کودکان نیازمند در نظر گرفتن مسائل مختلف از جمله سبک ادبی می باشد. این پژوهش به بررسی کاربرد اصطلاحات به عنوان ابزاری سبکی و راهکارهای ترجمه ی آنها در ادبیات می پردازد. هدف پاسخ به سئوالات تحقیق زیر بود. 1- راهکارهای ترجمه اصطلاحات در ترجمه ادبیات کودکان کدامند؟ 2- رایج ترین راهکار به کار رفته برای ترجمه اصطلاحات در ادبیات کودکان ایران با توجه به ترجمه انگلیسی خمره اثر هوشنگ مرادی کرمانی چیست؟ 3- راهبرد کلی مترجم در ترجمه این اثر با توجه به روش ترجمه ی اصطلاحات بومی چیست؟ برای پاسخ به سئولات اول و دوم و یافتن راهکارهای به کار رفته در ترجمه ی این کتاب الگوی راهکارهای مونا بیکر(1992) برای ترجمه اصطلاحات ، برای پاسخ به سئوال سوم محقق مدل لارنس ونوتی (1995) مبنی بر تفکیک بومی سازی و بیگانه سازی در ترجمه ملاک قرارداده شد. در قسمت داده ها و تجزیه و تحلیل آنها ، در ابتدا اصلاحات فارسی موجود در کتاب خمره، نمونه ای مشهور از ادبیات کودک ایران، و ترجمه انگلیسی آنها جمع آوری و باهم مقایسه شده اند ، سپس بر اساس مدل بیکر راهکارهای بکار رفته در ترجمه این اصطلاحات استخراج شد و تعداد و درصد کاربرد آنها محاسبه شد. و نتایج در جدول و نمودار ارائه شدند. راهبرد یا روش کلی مربوط به هرراهکار ترجمه نیز بر اساس مدل ونوتی مشخص شد. بررسی انجام شده نشان داد که در ترجمه ی انگلیسی، همه ی راهکارهای ارائه شده در مدل مونا بیکر به کار رفته و حتی در مواردی دو یا چند راهکار برای ترجمه ی یک اصطلاح با هم ترکیب شده اند. رایج ترین راهکارترجمه دگرگوئی و راهبرد کلی مترجم در ترجمه این کتاب بومی سازی بود. این بررسی موید این است که سبک ادبی در ترجمه ادبیات کودک نیز اهمیت داشته و کاربرد اصطلاحات به مثابه مولفه ای سبکی جایگاه خاصی دارد.

این مطالعه به نقد و بررسی مفهوم اسطوره ی رویای امریکایی در سه نمایشنامه ی قرن بیستم امریکایی می پردازد، که این نمایشنامه ها عبارتند از: the iceman cometh (مرد یخین می آید) نوشته ی یوجین اونیل، 1940؛ desirea streetcar named (اتوبوسی به نام هوس) نوشته ی تنسی ویلیامز، 1947؛ و in the sun raisin a (انگور خشکیده در آفتاب) ، نوشته ی لورین هنزبری، 1958. هدف از این بررسی، ابتدا شناخت مفهوم رویای امریکایی با بررسی چگونگی پیدایی، شکل گیری و سیرتحول آن از آغاز تا زمان نگارش و به نمایش درآمدن این نمایشنامه ها و سپس شناخت رویکرد و طرز تلقی این نمایشنامه نویسان و شخصیتهای آثار آنان نسبت به این اسطوره با در نظرگرفتن شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هر دوره می باشد. پس از آن، طرز برخورد و تلقی شخصیتهای اصلی این نمایشنامه ها نسبت به مفهوم رویای امریکایی با هم مقایسه شده اند و شباهت ها و تفاوت ها مورد تحلیل قرار گرفته اند تا دید کلی تری نسبت به مفهوم رویای امریکایی و اینکه طرز تلقی نسبت به آن از هر نمایشنامه نویس به دیگری و از هر دوره به دوره ی بعد، در گذر زمان دستخوش چه تحولاتی شده اند حاصل شود. نتیجه ی بدست آمده نشانگراین است که برخلاف توقعات و انتظاراتی که در ابتدا این اسطوره وعده میداد، در دنیای مدرن، چنانکه در این نمایشنامه ها به تصویر درآمده، زندگی در رویای امریکایی به وهم و خیال تبدیل شده است و این مفهوم به صرف زندگی مادی و تعقیب مادیات تغییر پیدا کرده و طرز تلقی نسبت به رویای امریکایی، از آرزوهای دوردست و امید واری و خوشبینی به آینده در زمان شکل گیری، به یاس و پوچ انگاری در دوران اخیر انجامیده است. همچنین در این دوره، اقلیت های قومی و نژادی و گروه های محروم از دنبال کردن رویای امریکایی ، مانند سیاهپوستان امریکا، آغاز به ابراز وجود و طلب سهم خود از رویای امریکایی نمودند.

یکی از پدیده های مهم اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیست آمریکا پدیده ی مصرف کلان بود که همراه با گسترش شهرها، صنعت، سیستم حمل و نقل، و ارتباطات فرهنگ طبقه ی متوسط را در جامعه گسترش می داد. فرهنگ مصرف گرایی همچون پدیده های اجتماعی دیگر، بازتاب قابل توجهی در ادبیات زمان خود داشت. در این مقاله سعی برآن است تا با توجه به تئوری مصرف گراییِ ژان بادریا، جامعه ی مصرف گرایی که در رمانهای خواهر کری اثر تئودور دریزر و سرای شادی اثر ادیت وُرتن ارائه شده بررسی شود. بادریا بر این عقیده است که در یک جامعه ی مصرف گرا الگوی رفتاری جدیدی مشاهده می شود و آن مصرف رو به افزایش کالاست. در این جامعه انسانها ارزش خود و یکدیگر را براساس انسانیت نمی سنجند و دائماً براساس آهنگ اشیاء زندگی می کنند. در دو رمان تحت بررسی نیز شخصیت ها سرشار از نیاز به کالاهای ارائه شده در جامعه هستند زیرا این کالاها نشانه ی موفقیت، شادی، و سعادت بشمار می آیند. آنها به این کالاها روی می آورند تا خود را نسبت به همنوعان خود متفاوت جلوه داده و از این طریق هویت خود را تعریف کنند. از این جهت است که در این جامعه شخصیت ها روابط صمیمانه با یکدیگر ندارند و روابط آنها یا مبتنی بر اهداف مادی است یا با رابطه ی آنها با اشیاء جایگزین می شود. زنان مسلماً بیشتر در این جامعه آسیب پذیرند چون نه تنها به استفاده ی بیش از پیش کالاها تشویق می شوند، بلکه خود نیز چون کالا توسط مردان مورد توجه قرار می گیرند. رمان خواهر کری بیشتر به زندگی افراد طبقات متوسط و پایین در این جامعه می پردازد، در حالی که رمان سرای شادی زندگی افراد طبقه ی اشرافی را به تصویر می کشد و بنابراین این دو رمان شمایی کلی از هر طبقه ای را به خواننده ارائه می کنند، جامعه ای که در عین جذابیت، آسیب هایی جدی را برای افراد آن جامعه به همراه دارد.

the images of muslims in media, literature and politics have been mostly black and white portrayals of a people alien to modernity, civilization, rationality and pluralism. since the end of the cold war and the onset of deadly terrorist attacks in different areas of the world, especially in the united states, these representations show a palpable difference: muslims are represented not only as anti-modern barbarians, but also as terrorists. this study examines john updike’s terrorist (2006), as one of many american novels which, in line with the dominant political discourse, have focused on representing muslims as ‘the others’, and, also, in this case, ‘the others’ among ‘the others’ and islam as a totalitarian, retrogressive, and violent religion which orders its adherents to act against unbelievers. this study would, also, discuss updike’s attempt at introducing islam as intolerant of western modernity, culture and secularism which in turn becomes the main inspiration for the arab-muslim protagonist of the novel, ahmad mulloy, to carry out a terrorist attack. the aim is to show how updike subscribes to and empowers orientalist conceptions of islam.

در نمایشنامه های سام شپارد، آنچه محوریت می یابد امید برای یافتن نظم و معنا در زمان حال با نوعی تعامل با تخیلات وهم آلود گذشته می باشد. شپارد برای به تصویر کشیدن سیر معرفتی شخصیت ها در پی یافتن هویت در غرب کهن (نماد موفقیت، آزادی، بی ریشگی یا به عبارتی همان رویای آمریکایی)، از شگردهای فراواقعگرا ( در کارهای قدیمی تر) و پسانوگرا در کارهای اخیر خود بهره می گیرد. چارچوب نظری اصلی این مطالعه نظریات لیندا هاچین درباره فرا داستان تاریخ نگارانه است. از دیدگاه وی، تاریخ نگاری پسامدرن، گذشته را با دیدی انتقادی می نگرد. سام شپارد به کمک اساطیر کهن، که در فرهنگ عامه نمودی تازه یافته اند، تاریخ غرب را بررسی می کند. همچنین، نگره های اساطیر مدرن رولان بارت، اساطیر نوستالژیک و فرا واقعی ژان بودریا، تاریخ نگاری نشانه ای اومبرتو اکو و دیدگاه های تاریخ گرایانه میشل فوکو تکمیل کننده چارچوب نظری اصلی در بررسی وجه اسطورهای نمایشنامه نویسی سام شپارد در این پ‍ژوهش اند. هدف، بررسی پیوندهای موجود میان فرهنگ امروز- فرهنگ عامیانه و فرهنگ عالی - و نیز ارزش های کهن ملتی است که اکنون به اسطوره تبدیل شده اند. اساطیر، آمریکایی ها را به نسل هایی از نژادها و خانواده ها از جمله مهاجران اولیه و بومیان آمریکایی متصل می کنند. در اسطوره ی سرحد، ارتباط میان ساکنان جدید آمریکا و غرب وحشی بررسی می شود. گاوچران ها که از جمله تصاویر مکرر در نمایشنامه های شپارد هستند «اسطوره ی قهرمان»- نوعی رویای اقبال و شهرت را یادآور می شوند. «اسطوره ی هنرمند» رویای تمدنی است که در هنر به ویژه موسیقی و فیلم جست و جو می شود. موسیقی راک و فیلم های وسترن از صور رمانتیسم هستند که با افسانه های عامیانه ی آمریکایی ادغام شده و به اسطوره تبدیل می شوند. کاربرد نوستالژیک اسطوره ی هنرمند از مهمترین ویژگی های آثار شپارد است. از آنجا که در عصر پسانوگرا تصویر خانواده به عنوان تکیه گاهی محکم از بین رفته است، خانواده و روابط خانوادگی به تصاویری نوستالژیک و اسطوره ای تبدیل شده اند. بنابراین «اسطوره ی خانواده» از دیگر زیر شاخه های رویای آمریکایی به شمار می رود. این پژوهش بر آن است تا ویژگی های تاریخ نگارانه ی نمایشنامه های شپارد در ارتباط با اساطیر عامه را بررسی کند.

this thesis attempts to study the representations of the third-world intellectuals in three fictional works by the british-educated trinidadian nobel-winner v. s. naipaul: the mimic men, a bend in the river, and magic seeds. the first one recounts the story of ralph singh’s sense of alienation, his experiences as a colonial politician, and his struggle to give order to his disorderly world through writing his memoir. ralph singh is a prototypical colonial character. preoccupied with the concept of identity, ralph is an intelligent and sensitive person confused by the plural but unequal society in which he is raised. a bend in the river is the story of salim’s attempts to settle in a state undergoing the traumas of self-definition after independence. it is another instance of a colonial man’s search for a safe place in a displaced post-colonial world. finding solace in economic prosperity, salim helplessly tries to both (re)construct his dispossessed place and (re)fashion his lost identity. he also typifies the intellectuals who are always in exile. another representative of this ever-in-exile group is willie chandran of magic seeds. allowing one identity after another to be thrust upon him, willie hopes to arrive at his true self by molding into other’s expectations of him. he is also revealed to be a post-colonial writer who, typical of a third-world intellectual, struggles for a sense of identity and of connection to his past codes of values and tradition. the critical approach adopted for the analysis of naipaul’s three novels largely draws on edward w. said’s theorizations articulated in his representations of the intellectual, orientalism, and the world, the text, and the critic. using edward said’s theoretical insights, this study aims to examine naipaul’s representations of the third-world intellectuals.

چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی ترجمه ی واژه های تخصصی حوزه ی ادبیات به منظور کاوش در زمینه ی ترجمه پذیری آنها و نیز راهکار های به کار رفته توسط سه مترجم فارسی زبان :سیامک بابایی(1386)، سیما داد(1378)،و سعید سبزیان(1384) است. هدف دیگر این مطالعه تحقیق در مورد روش های واژه سازی به کار رفته در ارائه معادل های فارسی واژه های ادبی می باشد. در راستای این اهداف،چارچوب نظری این پژوهش راهکارهای ترجمه ارائه شده توسط وینی و داربلنه (1958)و شیوه های واژه سازی مطرح شده توسط پیچت و دراسکو (1985) می باشد. به علاوه، 210 واژه ی ادبی انگلیسی از فرهنگ اصطلاحات ادبی ابرامز استخراج و برابر های پیشنهادی سه مترجم فوق الذکر مشخص شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که استفاده از راهکار معادل سازی متداول ترین روش در ترجمه واژه های ادبی انگلیسی به فارسی می باشد و ترکیب سازی، به منزله ی یکی از شیوه های واژه سازی، دارای بیشترین فراوانی دروضع واژه های حیطه ی زبان تخصصی ادبیات در فارسی است

جیم خوش شانس (1954) معروف ترین رمان کینگزلی امیس (1922-1955) می باشد. این رمان از جنبه های گوناگونی قابل توجه است: ابتدا این رمان سبک رئالیستی، لحن کمیک و نمونه اولیه از شخصیت های بعدی نویسنده آن را ارائه می نماید. دوم، اعتقاد بر این است این رمان بهترین نمونه ایی است که طبقات اجتماعی و آموزش عالی بریتانیای بعد از جنگ را نشان می دهد. رمان جیم خوش شانس مرد جوانی را به تصویر می کشد که از طبقات پایین جامعه آمده و حال سعی بر این دارد که با فرهنگ و سلیقه قشر متوسط جامعه کنار آید، گرچه ابتدا پنهانی و در آخر بطور آشکارا حاضر به پذیرش فرهنگ آنها نمی باشد. این رمان به مسائل اختلاف طبقاتی و فرهنگ در جامعه و دانشگاه ها می پردازد. این تحقیق خوانشی جدید براساس مفاهیم هابیتس، میدان، سرمایه، سوء تشخیص و اجبار نمادین پیر بوردیو و نظریاتش در باب طبقات اجتماعی و آموزش عالی می باشد. هدف شرح دلایل بنیادی اخلاق و رفتار هر یک از شخصیت های رمان بر اساس یک چارچوب نظری جدید است. نکته مهم در این مطالعه تجربه تغییر میدان دیکسون که متعاقبا منجر به تفکیک بین میدان و هابیتسش می شود، و از این رو دچار حس بیگانگی و بیزاری می شود.

چکیده رابطه ای منسجم میان سبک شناسی و مطالعات ترجمه مسئله ای ست که در مطالعات متعدد بدان اذعان شده است. در اینجا سعی بر این بوده تاجایگاه انسجام متن در ترجمه با توجه به سبک بررسی گردد. خشم و هیاهو اثر ماندگار ویلیام فاکنراز چهارروایت مجزا تشکیل شده که روایت اول آن از لحاظ انسجام متن ضعیف است که با توجه به این موضوع می توان ادعا کرد که نویسنده انسجام متن را برای انطباق با ویژگی های خاص شخصیت های اصلی، به عبارتی راویان داستان، به کار گرفته است. چنان که تعاریف معمول از سبک به عنوان روشی منحصر به فرد در به کارگیری زبان با هدفی ویژه به منظور ایجاد تأثیری ویژه، تأییدی بر این ادعاست. بنابراین در راستای بررسی انسجام متن به عنوان یک ویژگی سبکی، دو ترجمه فارسی از رمان خشم و هیاهواز صالح حسینی (1369) و بهمن شعله ور (1383) انتخاب شده است. این تحقیق بر یافتن الگوها یا راهکارهای خاصی برای ترجمه ابزارهای انسجام صوری در ترجمه های فارسی خشم و هیاهو و بررسی ومقایسه موفقیت یا احیانا عدم موفقیت نسبی مترجمان در انتقال چنین ویژگی سبکی متمرکز است. بدین منظور مدل هلیدی و حسن (1976) برای تحلیل انسجام متن در پاراگراف های نمونه از چهار روایت رمان به کار رفته است که متعاقبا نتایج حاصل از این تحلیل ها در مدل تحلیلی ملون (1988) برای متون ترجمه شده مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان نتایج حاصل را می توان در مورد ترجمه ضمایر فاعلی خاص تعمیم داد که از الگوی ویژه ای در ترجمه پیروی می کنند. درباره کیفیت ترجمه ها نیز می توان چنین گفت که صالح حسینی هم از لحاظ پیروی از سبک و هم از لحاظ راهکار های ترجمه، به طور کلی ترجمه بهتری ارائه داده است. علاوه بر نتایج فوق، این تحقیق نشانگر آنست که با وجود اینکه بررسی انسجام متن عموما راه مناسبی برای تحلیل کلام از لحاظ سبک نمی باشد، یافته های حاصل از آن چگونه می تواند درآشکارسازی الگوهای مضمونی یا ساختاری مفید واقع شود. کلید واژه ها: انسجام صوری، (تحلیل) کلام، سبک، سبک شناسی، ترجمه.

گراهام گرین برای نوشتن رمانهایی با موضوعات مربوط به دوره ی معاصرش، شهرت فراوانی دارد. بسیاری از رمانهای وی شامل جنبه هایی از مطالعات استعماری و پسا استعماری می باشند. در این پژوهش دو رمان او با نامهای آمریکایی آرام و کمدینها با در نظر گرفتن این جنبه ها مورد نقد و بررسی قرار می گیرند. گرین، همچنین، موضعی ضد آمریکایی دارد. وی در رمانهای آمریکایی آرام و کمدینها، آمریکاییها را به عنوان انسانهایی ساده لوح، احمق و مضحک به تصویر می کشد. آنها، به واقع، قادر به دیدن وقایع تلخی که در اطرافشان اتفاق می افتد نیستند و ساده انگارانه خود را مسئول مأموریت جهان شمول خاصی می پندارند که اشائه دهنده ی آزادی و دموکراسی است. اما دخالتهای آنها مصیبت بار (در رمان آمریکایی آرام) و یا غیرعملی (در رمان کمدینها) است. به تأسی از نظریه های ادوارد سعید و هومی بابا، به طور خاص، این پژوهش در پی نقد و بررسی دو رمان یاد شده از دیدگاه استعمارگرایی و پسا استعمارگرایی با هدف مطرح کردن آمریکا به عنوان قدرت امپریالیستی جدید می باشد.

نظریات میخائیل باختین درباره رمان، مخصوصاً نظریه چند آوایی و مکالمه بر این مسئله دلالت دارند که تنوع و تعدد صداها، سبک ها و دیدگاه ها در رمان چندآوا به گفتمانی همگن تقلیل پذیر نیست . مکالمه بین نهادهای مختلف در سطوح مختلف و به طور همزمان صورت می گیرد. روایت گفتگویی میان شرکت کنندگانی بسیار و جستجویی برای رسیدن به معنا و حقیقت نهایی است. چندگونگی را می توان حتی در یک شخصیت بخصوص نیز مشاهده کرد، چرا که فرد واجد صداها و دیدگاه های متفاوت در زمان ها و شرایط و زمینه های مختلف است. علاوه بر این، بر طبق نظریه باختین، شخصیت می تواند خود را نه تنها به عنوان "من"، بلکه به عنوان یک شی در کانون توجه خود و یا "دیگری" ببیند. هنگامی که رمان متولد شد، موضوع آثار هنری به سطح واقعیت معاصر تنزل یافت. رمان دیگر ایستا، ثابت و نهایی نبود، بلکه به اثری بی نتیجه، سیال، بی قاعده و بی پایان تغییر یافت. چنین تفاسیر بی پایان، چند آوا و گفتگو محور را می توان در دون ژوان (1824-1818) اثر لرد بایرون نیز رد گرفت. این شعر ظاهراً به صورت رمان-شعری زندگینامه وار شروع می شود، شعری که خواننده انتظار وحدت یکپارچه آن را دارد: یک قهرمان، یک صدا، یک سبک و یک چشم انداز. با این حال، در اولین فصول، شعر به طور غیر مستقیم به بسیاری از داستان ها، صداها و نظریات متناقض اشاره می کند. وحدت از پیش فرض شده که خواننده از یک شرح حال نامه انتظار دارد ساختار خود را به دانشی در حال رشد، روزافزون، متفاوت و متنوع می شکند که نمی توان با هیچ ساختار ساده و واحدی بر آن غلبه کرد. توضیحات بایرون در زمینه ماهیت روایی شعرش و نیز نظریات باختین درباره چند آوایی و مکالمه نشان می دهد که نسخه راوی تنها منعکس کننده یک دیدگاه است، در حالی که رمان به عنوان یک کلیت محل رقابت صداهای متفاوت است. بنابراین، این پژوهش به ماهیت چندآوا و گفتگومحور دون ژوان اثر لرد بایرون در پرتو نظریات باختین می پردازد.

در مقایسه با دیگر نمایشنامه نویسان سیاسی امروزی دیوید هِر چهره ی متفاوتی است، چرا که دغدغه های سیاسی او به مناسبات ملی و جامعه انگلیسی خلاصه نمی شود بلکه به موضوع جنجالی شرق و حوادث بحرانیش نیز می پردازد. هِر به عمق حوادث بعد از یازده سپتامبر و حمله به عراق به سرکردگی آمریکا (در پیش میاد stuff happens و ساعت عمودی the vertical hour)، بحران اسرائیل/ فلسطین (در ویا دولوروسا via dolorosa، دیوار wall و نقشه جهانa map of the world )، جنگ ویتنام (درسایگنsaigon ) و نیز انقلاب کمونیستی چین (در فنشنfanshen ) می پردازد. با وجود این که نمایشنامه نویسان معاصر او برای بررسی وضعیت کنونی بریتانیا در بطن تنش های حال حاضر، از گذشته الهام پذیرفته اند دیوید هِر از فضای نامأنوس شرقی نه تنها به منظور تأکید بر لزوم دگرگونی در نظام سرمایه داری، بلکه برای هشدار درباره ی سیاست امپریالیستی کهن انگلیس نسبت به "جهان سوم" سود برده است. با وجود انتقاد ظاهری آثار دیوید هِر از سیاست های استعمارگرانه ی قدرت های جهانی، تحقیق حاضر به بحث درباره ی مفهوم "دیگر شرقی" (the eastern ‘other’) در آثار وی می پردازد و استدلال می کند که هِر مآلاً نمی تواند خود را از ایدئولوژی برتری جویانه غرب بگسلد. تأثیر هِر از اومانیسم لیبرال (liberal humanism) به خوانشی مبهم از شرق می انجامد، خوانشی که نهایتاً شرق شناسانه است. بدین ترتیب، تحقیق حاضر با بکارگیری نظریه های پسااستعماری، آثار دیوید هِر را به عنوان متون شرق شناسانه قلمداد می کند که در آن نویسنده با وجود تلاش قابل تحسین برای جانب داری از شرق، تناقض های نظام لیبرال و ناکارآمدی دموکراسی غربی را هر چه بیشتر به اثبات می رساند. در واقع، تلاش نافرجام دیوید هِر بیشتر نشان از حسرت ناخودآگاهانه او نسبت به امپراتوری از دست رفته بریتانیا دارد تا انتقاد از نقایص و کاستی های آن. در این تحقیق استدلال می شود که پیش-فرض بی غرضی (از مفروضات اومانیسم لیبرال) حتی در مورد نویسندگانی چون دیوید هِر نیز چندان قابل دفاع نیست. بنابراین تلاش شده است که ابتدا پادگفتمان دیوید هِر و سپس ناتوانی او در اعتراض ریشه ای به جریان قالب به بوته ی نقد گذارده شود.

فن شعر (poetics) که پیش از این به معنای مطالعه ی شعر و شیوه های آن بود در قرن بیستم در مفهوم گسترده به نظریه ی ادبی و مشخصه هایی که سبب پیدایش ادبیات است، اطلاق می شود. نوگرایی (modernism) بیش از آنکه از نقطه نظر زمانی دارای اهمیت باشد، گویای زمینه های فکری و اجتماعی است که تحولاتی بنیادین را در هنر و ادبیات رقم زد. تی. اس. الیوت، تی. ئی. هولم و ازرا پاوند از مهمترین نظریه پردازان نوگرایی هستند که اصول و ساختارهای شعر نوگرا را به وجود آوردند. قرن بیستم دربرگیرنده ی تنوعی بی سابقه در موضوعات شعری است، با این حال چنین به نظر می رسد که اظهار نظر در رابطه با شعر و ادبیات جذبه های فراوانی برای شاعران نوگرا داشته است. چه به صراحت در عنوان شعر و یا با اشارات ضمنی، گفتگویی بی وقفه در پیکره ی اشعار نوگرا جریان دارد که نمودی از دغدغه ی بزرگ شاعران در مورد چیستی شعر و ادبیات است و جایگاه زیبایی شناختی آنها را مشخص می کند. پژوهش حاضر به بررسی بازتاب عملی فن شعر در اشعار پنج شاعر نوگرا (آرچیبالد مک لیش، بیلی کالینز، والاس استیونس، ویلیام کارلوس ویلیامز و ویلیام باتلر ییتز) می پردازد.

مارگارت آتوود یک نویسنده خلاق، بحث برانگیز، با آثار متعدد است که باعث مشهور شدن ادبیات کانادا شد. از زمان چاپ روی سطح آمدن که عمدتا ملی گراترین رمان او تلقی میشود به همراه بقا که بررسی منتقدانه ادبیات کانادا است، او به عنوان رمان نویسی شناخته شده است که برای او همه نوع ستم، جنسی یا سیاسی، هائز اهمیت است.این تحقیق مطالعه استعماری و پسا استعماری دو رمان روی سطح آمدن و عروس سارق را بر اساس تئوریهای هامی باهابها و لیندا هاچن ارائه می دهد.روی سطح آمدن مسئله پیچیده هویت و ارتباط آن با جنسیت و سیاست را مورد خطاب قرار می دهد. این رمان ترسیم نارضایتمندانه جهانی است که بین دو قطب قربانیان و عاملان قربانی قرار گرفته است.مسائل مرتبط با استعمار و تاثیرات خاص آن روی شخصیتها خصوصا تاثیر زبان، تاریخ و مکان در شکل گیری هویت آنها مورد بررسی قرار خواهد گرفت. عروس سارق رمانی راجع به مکان و منشا است. بسیاری از شخصیتها از نظر تاریخی دارای نژاد و هویت پیجیده ای هستند که انعکاسی از بافت چند فرهنگی کانادای امروز را نشان می دهد. کانادا به عنوان دولتی که هم یک مستعمره سابق است و هم یک کشور جهان ، دارای موقعیت استعماری ناپایداری است که همین امر شخصیتها را دچار حس متضاد داخلی بودن و خارجی بودن کرده است؛ از این جهت هویت متغییر شخصیتها که زاییده دو جایگاه متناقض کانادا از نظر قدرت است از دیدگاه استعماری و پسا استعماری مورد بررسی قرار خواهد گرفت. هدف روشن سازی زمینه های تاریخ شناسانه پسا استعماری رمانهای مورد بحث است.

مطالعات پژوهشی در حوزه ی سنجش کیفیّت ترجمه در طول دهه های اخیر شتاب گرفته است. رویکردهای متفاوت پژوهشگران و ناقدان ترجمه را می توان به دو گروه اصلی رویکردهای روانی-اجتماعی و رویکردهای بر پایه ی متن و گفتمان تقسیم کرد. رویکردهای بر پایه ی متن و گفتمان را نیز می توان به سه زیرگروه مطالعات ترجمه توصیفی، رویکردهای پسانوگرا و ساختارشکنانه و رویکردهای زبان محور تقسیم کرد. در مطالعه ی حاضر، آخرین نسخه بازنگری شده ی الگوی نقشی-منظورشناختی هاوس (????)، که در راستای رویکردهای زبان محور است، به منظور سنجش کیفیّت ترجمه بیست ترجمه ی انگلیسی کوچکترین سوره ی قرآن، یعنی سوره ی کوثر، به کار گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر، تعیین (?) میزان موفقیت مترجمان در انتقال جنبه های مربوط به زبان/متن، سیاق و گونه ی سوره ی کوثر و نیز (?) گستره ی ترجمه پذیری سوره ی کوثر پیرامون این سه جنبه است. نتایج تحقیق نشان داد که جنبه های سیاقی و گونه ای سوره ی کوثر، به مثابه ی متنی مقدس، عملاً غیر قابل انتقال به جهان گفتمان مقصد است. به علاوه، صورت ادبی منحصر به فرد، فراوانی صنایع بدیعی و ایجاز زبانی این سوره منجر به ترجمه نا پذیری آن از حیث جنبه ی زبانی/متنی شده است، مساله ای که می تواند درصد قابل ملاحظه ی ناهم خوانی های زبانی مشاهده شده در بیست ترجمه ی انگلیسی انتخاب شده را نیز تا حدودی توجیه کند.

دو نمایشنامه ی تیتوس اندرونیکس و کریولانس شکسپیر که به ترتیب در ابتدا و انتهای دوران ادبی او نوشته شده اند از کم طرفدارترین و مهجورترین نمایشنامه های شکسپیر محسوب می شوند. دلیل مهجور ماندن این دو نمایشنامه این است که قهرمانان آنها به همراه تیمون آتنی (قهرمان نمایشنامه ای با همین نام) ، توسط منتقدان به عنوان کم طرفدارترین قهرامانان تراژیک شکسپیر رده بندی شده اند که می توانند هر احساسی به جزء همدردی را برانگیزانند. در حالی که نمایشنامه تیتوس در زمان خود شکسپیر نمایشنامه ای موفق بوده است، کریولانس نه در دوران زندگی شکسپیر و نه در دوران معاصر یک نمایشنامه موفق به شمار نمی آید. با این وجود، در دهه های پایانی هزاره دوم و در پرتو نظریه های پسانوگرا این دو تراژدی رومی محبوبیت خود را به دست آورده اند. دلیل این محبوبیت تا حد زیادی به خاطر ساختار متناقض، گسیخته و ناهماهنگ این دو اثر است که با زمان ناموزون معاصر همسانی دارد. پژوهش حاضر تلاشی است برای تجزیه و تحلیل دقیق زبان شخصیت های منفور این دو تراژدی. هر کدام از این دو نمایشنامه یک قهرمان تراژیک غیر ارسطویی را به تصویر می کشد که به تدریج از نقش خود به عنوان شخصیت مرکزی کنار رانده می شود و همدردی مخاطب نسبت به خود را از دست می دهد. با استفاده از برخی مفاهیم باختینی و دریدایی مانند ناهمخوانی (grotesquerie)، کارناوال، اپوریا (aporia) و تقابل دو سویه گفتار/نوشتار به این بحث پرداخته خواهد شد که زبان احساساتی، دشنام گونه، بی اثر و مبهم کریولانوس و تیتوس باعث می شود که این دو شخصیت موقعیت خود را در نمایشنامه از دست بدهند و مخاطب نیز دیگر قادر نباشد که خود را با این شخصیت ها همشناسه کرده یا با آنها احساس همدردی داشته باشد. در واقع شکسپیر، با توجه به تفکرات ضد اومانیستی خود، در نظر دارد تا یک مشکل سیاسی اجتماعی را برجسته کند که این کار به نوبه خود مستلزم این است که قهرمان تراژیک از مرکز توجه دور شود. این اثر بیگانگی ایجاد شده توسط شکسپیر، نمایشنامه های او را از حالت ارسطویی درآورده و به تئاتر حماسی برتولت برشت نزدیک می کند. در این نوع تئاتر فاصله ای بین مخاطب و شخصیت نمایش ایجاد می شود که به دور از احساسات ارسطویی ترس و ترحم ظرفیت مخاطب برای فکر کردن و مورد انتقاد قرار دادن یک مسئله اجتماعی برانگیخته می شود. به طور کلی، در این پژوهش به این بحث پرداخته خواهد شد که از طریق دور کردن شخصیت های اصلی خود از مرکز توجه، شکسپیر تلاش نموده است تا به گونه ای توجه مخاطب را از شخصیت تراژیک منحرف کرده و به یک مسئله سیاسی اجتماعی معطوف نماید. این مسئله سیاسی یا اجتماعی در کریولانوس مسئله کمبود غله است که انگلستان در اوایل قرن هفدهم میلادی با آن رو به رو بوده است، و در تیتوس موضوع عدم وجود یک جانشین برای ملکه الیزابت مطرح است. بنابراین و براساس تفکرات ضداومانیستی شکسپیر می توان گفت که تقابل دوسویه فرد/ اجتماع در این دو تراژدی رومی واژگون می گردد و قهرمانان تراژیک شکسپیر به نفع جامعه روم مورد تحقیر قرار گرفته و قربانی می شوند.

در سه دهه ی اخیر رمانهای هندی به زبان انگلیسی تاثیر بسزایی بر گسترش داستان نویسی به این زبان داشته اند. این آثار به بررسی ارتباط میان پدیده ی استعمار و جنبه های گوناگون زندگی هندی پرداخته اند. رمانهای نویسندگان زن هندی جایگاهی مهم در شکل گیری این گونه از رمان ها داشته است. رمانهای آنیتا دسای با توجهی خاص به فضاهای بومی و خانوادگی بیانگر تاثیرات استعمار و پیچیدگی های هویت پسااستعماری هستند. دسای با به تصویر کشیدن شخصیت ها در فضاهای فرهنگی بسته سعی میکند به درک عمیق تری از پیچیدگی های هویت هندی پس از استقلال این کشور دست یابد. پژوهش حاضر با بهره گیری از نظریات هومی ک. بهابها، گایاتری چاکراورتی اسپیواک، ادوارد سعید و بیل اشکرافت به بررسی چگونگی شکل گیری هویت هندی پسااستعماری و بازنمایی آن در رمان های پرهیز، پایکوبی( 1999 )، روشنایی روز( 1980 ) و نگهبان( 1984 ) می پردازد. هدف از این پژوهش بررسی این آثار در ساختارهای مشترک مردسالاری و پسااستعمار و نیز شناسایی الگوهای مقاومت و بررسی امکان تغییر بازنمایی های قالبی پسااستعماری می باشد.

از نظر مارتین استنرد، شخصیت "رمزآلود" اِولین وا و رویکرد "ابهام برانگیز" وی نسبت به هنر و مدرنیته، از او شخصیتی پیچیده ساخته است. در کل، رویکرد وا نسبت به مسئله ی امپریالیسم و نظام استعمارگرایی غربی نیز بسیار پیچیده و مبهم می باشد. درحالی که وا در رمان های استعمارگرایانه ی خویش به نقدی طنزآمیز از امپریالیسم غربی و مرزگشایی استعماری آن می پردازد؛ به زعم بسیاری از منتقدین، می توان او را در کنار جورج اوروِل و آلدوس هاکسلی در زمره ی آن دسته از نویسندگانی در نظر داشت که مدافع نظام استعماری غرب می باشند. بدین خاطر، هرگاه خواننده به مطالعه ی آثاری چون مشتی خاکa handful of dust))، شیطنت سیاه ( black mischief) و خبر داغ (scoop) می پردازد، پیش از هرچیزی با سوءگیری های نژادپرستانه، اروپا محور و مردسالارانه ی نویسنده مواجه می شود. علاوه بر این، زن ستیزی بعنوان یکی دیگر از مشخصه های پیچیده و مبهم این نویسنده، به روشنی در آثار وی انعکاس یافته است. با این که به عقیده ی بسیاری از خوانندگان، آثار وی دنیایی مردانه را به نمایش می گذارند، می توان به نمونه هایی نیز اشاره نمود که در آنها به زنان جایگاه و نقش هایی مهم اعطا شده است. البته نیازی به ذکر این مطلب نیست که معمولا" آثار وا هیچ قهرمان (فارغ از مسئله ی جنسیت) حقیقی ندارند. با این اوصاف، همانطور که در این رساله خواهیم دید، هرگاه وی به یکی از شخصیتهای داستان ویژگی هایی قهرمانانه منسوب می نماید، تمایلات نژادپرستانه ی او چنان قدرتمند هستند که قادرند بر تعصبات جنسیتی وی فائق آیند. بدین ترتیب، هرگاه او به یک زن (تابع جنسی) نقشی محوری یا صدایی مستقل می بخشد؛ یقینا" وی زنی اروپایی و متعلق به قشر مرفه جامعه می باشد. به عبارتی دیگر، در رمان های وا، با تابعِ نژادی، بخصوص اگر متعلق به طبقه های ضعیف و فرهنگی متفاوت باشد به عنوان یک غیریت (دیگری) برخورد می شود که توانایی سخن گفتن ندارد. به طور کلی، این رساله درصدد آن است تا چگونگی دستبرد غرب را در فردیت فرد تابع (علی الخصوص زنان تابع) در طول تاریخ، در شخصیت پردازی زنان استعمارزده ی رمانهای استعمارگرایانه ی وا خلاصه نماید. وا با رویکردی کاملا" مغرضانه و در شرایطی که بنا به آن چه ترین مین ها "تساوی توأم با تفاوت" می خواند، به بازنمایی شخصیتهای زن داستانهای خویش پرداخته است.. در رمان های شیطنت سیاه، خبر داغ و مشتی خاک، نویسنده با انتساب مسائلی چون مدرنیته، مد، تحصیلات، هنر، سیاست، روزنامه نگاری، و علم به زنان اروپایی و نیز با بازنمایی زنان تابع شرقی با مفاهیمی چون خرافه پرستی، جهالت، بدویت، شهوت و وحشی گری، موضع نژادپرستانه ی خود را به معرض نمایش می گذارد. بنابراین، از نقطه نظر فمینیسم پسا استعماری می توان چنین نتیجه گرفت که در این رمان ها برای زنان شرقی هیچ فضایی جهت سخن گفتن وجود ندارد. به واقع، این زنان نمونه هایی عالی از نظریه ی گایاتری چاکراورتی اسپیواک در باب استعمار دوگانه ی زنان شرقی می باشند. به هر شکل، خواننده باید همچنین مواردی را که نویسنده در آن زنان اروپایی را همچون مردمانی وحشی به نمایش درآورده در نظر داشته باشد. وی با منسوب کردن صفاتی چون نانجیبی، بی مسئولیتی، بی وفایی، مادی گرایی و بی رحمی به این زنان، تصویری کلی از (زنان بی رحم سرزنده bright cruel girls ) ای را به نمایش می کشد که همسر اول وی، اِولین گاردنر (اِولینِ مونث) یکی از نمونه های بارز آن می باشد. درواقع، هرکدام از زنان این رمان ها، به خصوص برندا لست در رمان مشتی خاک می تواند نسخه ی داستانی خوبی از همسر اول نویسنده باشد. در کل، نویسنده با ایجاد فضایی استعماری توانسته با ابزار طنز تلخ، به سرزمین بی حاصل مدرن قرن بیستم اروپا حمله ور شود. در حقیقت، هدف از رساله ی پیش رو این است که نشان دهد در سه رمان مشتی خاک، شیطنت سیاه و خبر داغ مخاطب اصلی حمله ی نویسنده همه ی زنان می باشند. با این حال، با ایجاد تبعیض بین زنان استعمار گر و استعمار زده و بنا بر موضع گیری های نژاد پرستانه ی خویش، وا همچنان یک نویسنده ی نژاد پرست باقی می ماند. به عبارتی کلی، زنان تابع شرقی آثار وا قادر به سخن گفتن نمی باشند.

شهر پسامدرن یکی از عناصر و دغدغه های اصلی در رمان های مارتین ایمیس ، نویسنده و هجونویس سرشناس انگلیسی، میباشد. در سه گانه ی شهری خود ? پول (1984)، دشت های لندن (1989) و اطلاعات (1995) ? ایمیس شهری رو به انحطاط را به تصویر میکشد که آفت زده سرمایه سالاری بی رویه است. شهر در آثار ایمیس، نه عنصری منفعل در پس زمینه ی داستان، بلکه سازواره ای زنده است که بر زندگی فردی و اجتماعی افراد تاثیر بسزایی دارد. در این رساله برآنیم تا گزیده آثار مارتین ایمیس را در پرتوی نظریات سه منتقد سرشناس شهری، هنری لفور، والتر بنجامین و پاول ویریلیو مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم تا هر چه بهتر به هویت شهر پسامدرن و زندگی شهری بازتاب شده در آنها پی ببریم.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.