یکی از مواد خطرناکی که در صنعت پتروشیمی به صورت گسترده بکار می رود گاز کلر است. با در نظر گرفتن اینکه تعداد زیادی از کارکنان صنایع پتروشیمی در محیط هایی با پتانسیل انتشار این ماده سمی مشغول به کار هستند و همچنین مجاورت کارخانجات پتروشیمی با یکدیگر و نیز نزدیکی با اماکن و شهرهای مسکونی و عدم اجرای به موقع و سریع اقدامات اضطراری لازم در هنگام رهایش، کلر می تواند منجر به صدمات جدی بر روی سلامت کارکنان و جامعه اطراف شود. هدف از این تحقیق، بررسی سناریوهای انتشار گاز کلر در واحد ذخیره سازی یک مجتمع پتروشیمی و ارائه برنامه واکنش در شرایط اضطراری برای هر دسته از این رهایش ها با توجه به سطوح اضطرار تعریف شده توسط موسسه ccps می باشد. ابتدا به کمک نقشه p&id واحد مورد مطالعه و انجام مطالعات hazop طرق احتمالی رهایش گاز کلر مشخص گردید. سپس به کمک ماتریس rri رهایش های احتمالی با ریسک غیر قابل قبول و نامطلوب مشخص شد. اطلاعات هواشناسی از ایستگاه هواشناسی منطقه ماهشهر گرفته شده و داده های فرآیندی از کتابچه راهنمای فرآیند مربوط به واحد بدست آمد. سپس داده ها به نرم افزار phast داده شده و کنتورهای مربوط به رهایش مشخص شد. فواصل خطر انتشار در سطوح erpg1 ، erpg2 و erpg3 برای گاز کلر مشخص گردید. با توجه به شدت گسترش دامنه آلودگی سناریوهای بدست آمده در چهار سطح اضطرار تعریف شده موسسه ccps دسته بندی شد. در نهایت برای هر دسته از سناریوها با توجه به سطح اضطرار مربوطه الگویی بهینه از برنامه واکنش در شرایط اضطراری ارائه گردید. براساس نتایج این مطالعه مهمترین سناریوهای انتشار گاز کلر در واحد مخازن به ترتیب مربوط به انفجار فاجعه بار مخزن، نقص در سیستم اسکرابر، پارگی خطوط کلر و نشتی از فلنج ها و گسکت ها بود. سناریوهای انفجار فاجعه بار مخزن و نقص اسکرابر در فصل تابستان در سطح اضطرار 4 و در فصل زمستان در سطح اضطرار3 ، انتشار گاز کلر به واسطه پارگی خطوط کلر در فصول تابستان و زمستان در سطح اضطرار3 و انتشار گاز کلر در نتیجه نشتی از فلنج ها و گسکت ها در سطح اضطرار 2 از استاندارد سطوح اضطرار موسسه ccps طبقه بندی گردید.

حسین پوریدر این پایان نامه ابتدا روش های مربوط به تحلیل داده های سانسور شده مستقل مورد مطالعه قرار می گیرد. سپس تحلیل مدل های فضایی در حضور داده های سانسور شده به روش ماکسیمم درستنمایی ارائه می شود. با توجه به مشکلات مربوط به الگوریتم های موجود در تعیین برآوردهای ماکسیمم درستنمایی استفاده از الگوریتم تقریب تصادفی بوستینگ را برای این منظور پیشنهاد می کنیم. همچنین چون براساس روش بیزی امکان در نظر گرفتن عدم قطعیت مربوط به پارامترهای مدل و تفاوت مقدار اطلاع موجود در مشاهدات دقیق و سانسور شده در تحلیل ها وجود دارد استنباط و پیشگویی در چارچوب بیزی مورد بررسی قرار می گیرد. با استفاده از روش های داده افزایی و الگوریتم های mcmc از توزیع پسین نمونه گیری شده و براساس نمونه های حاصل ئیشگویی انجام می شود. با استفاده از مثال شبیه سازی، روشهای ماکسیمم درستنمایی مقایسه می شوند. در انتها با یک مثال واقعی مربوط به داده های آلودگی آب رودخانه زاینده رود نحوه کاربست روش بیزی بیان شده و عملکرد آن مورد بررسی قرار می گیرد.

شاغلین در معرض گردو غبار حاوی سیلیس دارای ریسک فاکتور بالایی جهت ابتلا به بیماری سیلیکوزیس می باشند. تحقیقات نشان داده است افرادی که مدت متمادی در معرض گردو غبار قابل تنفس(زیر 5 میکرون) خاک قرار داشته اند دچار کاهش در ظرفیتهای تنفسی خصوصا fvc ، fev1 ، fev1 /fvc می گردند و شانس ابتلا به بیماری سیلیکوزیس در این افراد زیاد می باشد.هدف کلی این تحقیق ارزشیابی میزان گردو غبار قابل تنفس خاک و ارتباط آن با میزان تغییرات ظرفیتهای ریوی کارگران در معرض، در کارخانجات آجر سازی می باشد. به منظور بررسی اثرات گردو غبار قابل تنفس بر ظرفیتهای ریوی دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند.الف) گروه در معرض که شامل 400 نفرب) گروه شاهد شامل 160 نفر که در معرض گردو غبار نبوده و سابقه تماس با گردو غبار نیز ندا.....

استایرن جزو ترکیبات آلی فرار (voc) بوده و به طور وسیعی در کارخانه های پلی استیرن، رنگ سازی پلاستیک سازی، لاستیک های پلی استیرنی، فایبرگلاس و دیگر صنایع وابسته استفاده می شود. استایرن جزو 189 آلاینده خطرناک و سمی هوا، تحت قانون caaa طبقه بندی شده است. خاصیت سرطان زایی و ژنوتوکسیتی استایرن در مطالعاتی به اثبات رسیده است و این امر لزوم حذف و یا کاهش این آلاینده در محیط های صنعتی ذکر شده را افزایش می دهد. زئولیت جاذبی طبیعی است که به وفور و با قیمت بسیار ناچیزی در دسترس بوده و مطالعات زیادی روی آن انجام شده است. زئولیت ها در دو دسته طبیعی و مصنوعی موجود هستند. زئولیتها را می توان به صورت مصنوعی سنتز نمود که هرکدام می توانند خواص و کاربرد مخصوص به خود را دارا باشند. یکی از موادی که اخیراً جهت اصلاح زئولیت طبیعی به منظور افزایش خواص جذبی آنها استفاده می شود، ترکیبات کلروسیلان می باشد. این ترکیب با تغییر در نسبت si/al موجود در ساختار زئولیت باعث افزایش خاصیت جذب شده و آن را برای کاربردهای عملی در زمینه جذب آماده می نماید. در این پژوهش با استفاده از ماده تری متیل کلروسیلان، زئولیت طبیعی نوع کلینوپتیلولیت اصلاح شده و رفتار جذبی آن در شرایط مختلفی چون، اندازه مختلف ذرات جاذب، جریان و غلظت گاز با رفتار جذبی زئولیت طبیعی و زئولیت سنتتیک نوع yمقایسه شد. نتایج حاصله نشان داد که اصلاح زئولیت راندمان آن را در جذب استایرن نسبت به زئولیت اصلاح نشده 100% افزایش داده و در مقابل، زئولیت سنتتیک نوع y بالاترین راندمان حذف استایرن را داشته است. از دیگر نتایج این پژوهش بازیافت حرارتی زئولیت اصلاح شده و سنتتیک و بررسی میزان کارایی آن با قبل از بازیابی و نیاز بازیافت حلال استفاده شده در اصلاح زئولیت می باشد.

استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی به دلیل ایجاد حواسپرتی و افزایش احتمال تصادفات رانندگی به یکی از موضوعات نگران کننده در حوزه ایمنی ترافیک تبدیل شده است. دو سوال اساسی در ارتباط با این پدیده مطرح است: 1) چه عواملی سبب تمایل رانندگان به استفاده از تلفن همراه در هنـگام رانندگی می شوند؟ 2) مکالمه با تلفن همراه چگونه سبب کاهش توانایی های رانندگان در کنترل حرکت خودرو می شود؟ مطالعات گذشته در زمینه عوامل موثر بر تمایل رانندگان، عمدتاً بر علل شخصیتی و فرهنگی - اجتماعی متمرکز بوده و تاثیر عوامل مرتبط با ترافیک چندان مورد مطالعه قرار نگرفته اند. همچنین مطالعات گذشته در زمینه نقش مکالمه با تلفن همراه در کاهش عملکردهای رانندگی عمدتاً به بررسی تغییرات متغیرهای رانندگی در هنگام مکالمه پرداخته و تاثیر محتوای مکالمه بر متغیرهای رانندگی و نیز تغییرات متغیرها پس از مکالمه چندان مورد توجه قرار نگرفته است. به علاوه، روش های به کار رفته در مطالعات پیشین برای ایجاد بار ذهنی مشابه با یک مکالمه واقعی در آزمایش ها دارای محدودیت هایی بوده اند. در این مطالعه روش جدیدی برای ایجاد سطح دشواری و بار معنایی همانند مکالمات واقعی مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین، تاثیر عوامل مرتبط با ترافیک شامل نوع مسیر، سرعت خودرو و فاصله آن با خودروی جلویی بر پاسخ دهی به تلفن همراه در هنگام رانندگی در یک طرح آزمایشگاهی و تجربی با استفاده از شبیه ساز رانندگی مورد بررسی قرار داده است. تاثیر بار معنایی و سطح دشواری مکالمه بر تغییرات سرعت رانندگی نیز پیش، حین و پس از مکالمه مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه 52 دانشجوی پسر با حداقل سه سال سابقه رانندگی مداوم در محدود سنی 25 تا 35 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تمایل رانندگان به مکالمه با تلفن همراه در هنگام رانندگی علاوه بر عوامل فردی و اجتماعی به طور مستقیم تحت تاثیر عوامل ترافیکی و شرایط رانندگی (سرعت خودرو و فاصله آن با خودروی جلویی) قرار دارد. نوع مسیر بر میزان پاسخ دهی به تماس های دریافتی تاثیر معنی دار نداشت. همچنین، الگوی تغییرات سرعت رانندگی با تغییر سطح دشواری مکالمه تغییر کرد. سرعت و فاصله طولی مرجح رانندگان برای پاسخ دهی به تماس های دریافتی (ریسک قابل قبول برای انجام همزمان دو تکلیف رانندگی و مکالمه) می تواند در سیستم های رایانه ای درون خودرو برای کنترل فعال (محدود کننده سیگنال تلفنی) یا غیرفعال (هشدار دهنده ) رفتار راننده به کار رود. نتایج این مطالعه، یافته های اولیه ای را در این زمینه ارایه می-دهد. همچنین بر اساس نتایج این مطالعه مکالمات طولانی و دشوار با تلفن همراه سبب کاهش کنترل راننده بر سرعت و افزایش آن پس از پایان مکالمه می شود. در حالی که در مکالمات کوتاه و ساده راننده پس از پایان مکالمه کنترل خود را بر سرعت رانندگی بازمی یابد. الگوی تغییرات سرعت پیش، حین و پس از مکالمه، در سیستم های فعال و غیر فعال درون خودرو برای کنترل ایمنی ترافیک قابل استفاده است. همچنین این سیستم ها می توانند از داده های مربوط به عملکرد مکالمه شامل تعداد کلمات، زمان سپری شده از مکالمه یا مکث های میان کلمات برای تحلیل میزان درگیرشدن راننده در تکلیف دوم (مکالمه) استفاده نمایند. به نظر می رسد، به دلیل گزارش نشدن تصادفاتی که تنها اندکی پس از پایان یک مکالمه تلفنی روی داده اند، تاثیر مکالمه با تلفن همراه بر بروز تصادفات کمتر از حد واقعی برآورد شده باشد.

ترکیبات پلی کلرینه بی فنیل (pcbs) جزویکی از دوازده گروه ترکیبات آلی پایدار محسوب می شوند. این ترکیبات به واسطه سمیت، پایداری شیمیایی بسیار بالا و تجمع زیستی از سایر ترکیبات متمایز می گردند. برخی از کشورها با توجه به اثرات نامطلوب pcbs بر محیط زیست و انسان و همچنین پایداری آنها، تولید ، استفاده و واردات آنها را ممنوع نموده اند. این ترکیبات اثرات بهداشتی مختلفی را با توجه به راه ورود به بدن، جنس، سن فرد، غلظت و سطح مواجهه ایجاد می کنند. هدف از این پژوهش، تجزیه روغن های آسکارل حاوی pcb با استفاده از پرتوهای میکروویو و تلفیق همزمان h2o 2/tio2 به منظور کاهش مواجهه کارگران می باشد. این پژوهش به روش تجربی و در مقیاس آزمایشگاهی انجام گرفت. در این مطالعه از مواد و تجهیزاتی چون، امواج میکروویو،بالن ته پهن cc250 از جنس پیرکس بعنوان راکتور، لوله رابط، کندانسور، دستگاه gc-ecd، روغن آسکارل، حلال اتانول، پراکسید هیدروژن، هیدرواکسیدسدیم و دی اکسید تیتانیوم جهت تجزیه روغن استفاده گردید. راکتور مورد استفاده یک بالن ژوژه بود که به وسیله یک لوله رابط از طریق منفذی که در بالای کوره میکروویو قرار داشت به یک کندانسور ارتباط پیدا می کرد تا بخارات حاصله در طی عملیات ، کندانسه شده و مجدداً به داخل راکتور باز گردند. سیستم میکروویو از یک ماگنترون تشکیل شده و قادر به تولید فرکانس پرتو حرارتی تا mhz 2450 بود. توان پرتو تولید شده از ماگنترون 540، 720 و 900 وات مورد استفاده قرار گرفت و امواج میکروویو از طریق تنظیم کننده پرتو به درون اتاقک و راکتور هدایت گردید. از حلال اتانول به نسبت 1:1، 2:1 و3:1 با روغن آسکارل استفاده گردید. ph نمونه ها و دما به طور مداوم مورد پایش قرار می گرفت. آزمایش ها به صورت سه بار تکرار گردید. آماده سازی و آنالیز نمونه ها با بهره گیری از روش u.s.epa8082 و استفاده از دستگاه gc-ecd انجام گردید. نتایج نشان داد که میانگین تجزیه بر حسب عدم استفاده و بکارگیری همزمان h2o2 به میزان 10? و tio2 با نسبت 05/0، 1/0، 15/0 و 2/0 گرم در لیتر به ترتیب 57/60 ?، 14/89 ?، 44/90?، 85/91? و 03/93? بود. همچنین میانگین تجزیه برحسب عدم استفاده و بکارگیری همزمان h2o2 به میزان 20? و tio2 با نسبت های 05/0، 1/0، 15/0 و 2/0 گرم در لیتر به ترتیب 57/62?، 79/93?، 04/95?، 07/96? و 07/97? بود. یافته ها نشان می دهنداستفاده از پرتوهای میکروویو در حضور حلال اتانول و اکسید کننده قوی h2o2 و کاتالیزور tio2 منجر به تجزیه یا کاهش اکثر pcbs درروغن ترانسفورمر به میزان بالای 90% می شود. در واقع با افزایش مقدار اتانول میزان تولید رادیکال هیدروکسیل افزایش و موجب کلرزدایی بیشتر مولکول pcb می گردد. همچنین میزان تجزیه pcb ، با افزایش غلظت h2o2 تا محدوده مورد آزمایش به میزان 116/0 مول و ازدیاد نسبت tio2 به میزان 2/0 گرم در لیتر، افزایش می یابد.

مونوکسید کربن (co) گازی بی رنگ، بی بو و بسیار سمی است، دانسیته این گاز نزدیک به دانسیته هوا است و توسط فرآیندهای طبیعی و مصنوعی تولید می شود. خروجی اتومبیل ها مهم ترین منبع انتشار مونوکسید کربن در شهرها می باشند. تنفس گاز مونوکسید کربن می تواند منجر به ایجاد مشکلات قلبی و عروقی و مرگ گردد، بنابراین مونوکسید کربن باید به وسیله روش ها و اصول مهندسی کنترل گردد. در این پژوهش اکسیداسیون کاتالیتیکی مونوکسید کربن با استفاده از نانو ذرات اکسید مس و روی تثبیت شده بر روی بستر دیاتومیت اصلاح شده توسط اسید و گاما آلومینا، بررسی گردید. ویژگی های کاتالیست های آماده شده توسط روش های میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، bet، تخلخل سنجی (porosimetry)، xrd، xrf، آنالیز edx و آنالیز tpr مورد بررسی قرار گرفت. تأثیر دمای واکنش، زمان تماس، مقدار بارگذاری نانو ذرات و دمای کلسیناسیون بر روی فعالیت کاتالیستی نانو ذرات اکسید مس و اکسید روی تثبیت شده بر روی بستر دیاتومیت در شرایط مختلف متغیرها در یک راکتور لوله ای با جریان مداوم که توسط کاتالیست های آماده شده پر می شد، با استفاده از دستگاه آنالیز گاز (delta 1600 s-iv) مطالعه شد. به منظور افزایش سطح ویژه دیاتومیت و تثبیت بهتر نانو کاتالیست ها از گاما آلومینا به عنوان لایه واش–کوت برای پوشش دیاتومیت استفاده شد. نتایج نشان داد که دیاتومیت به خاطر دارا بودن سطح ویژه بالا، هزینه کم، تخلخل مناسب و قدرت جذب بالا گزینه مناسبی برای پایه کاتالیست می باشد. بعد از تیمار اسیدی و اصلاح دیاتومیت توسط گاما آلومینا سطح ویژه دیاتومیت تا m2/g95 افزایش می یابد. سطح ویژه کاتالیست ها با افزایش دمای تثبیت تغییر زیادی نداشته و بیشترین سطح ویژه (m2/g 118) مربوط به کاتالیست cuo با غلظت 4% می باشد که در دمای 300 درجه سانتیگراد بر روی دیاتومیت تثبیت شده است. حداکثر کارایی این کاتالیست برای حذف مونوکسید کربن، 90 درصد در دمای 400 درجه سانتیگراد بود. بیشترین سطح ویژه (m2/g 195) مربوط به کاتالیست cu80zn20 می باشد که در دمای 400 درجه سانتیگراد بر روی دیاتومیت تثبیت شده است. درصد تخلخل و حجم کل منافذ بعد از نشاندن نانوکاتالیست ها بر روی دیاتومیت کاهش یافته است. در دمای °c 200، تبدیل co به co2 حدود 60% بود که در مقایسه با زمانی که فقط از نانو ذرات اکسید مس استفاده شده است، 25% افزایش در راندمان تبدیل co به co2 را نشان می دهد. اثر سینرژیستی قابل توجهی در تبدیل مونوکسید کربن به دی اکسید کربن توسط نانو ذرات اکسید مس و روی مخلوط، مشاهده شد به این صورت که حداکثر اکسیداسیون 100% مونوکسید کربن در دمای 300 درجه سانتیگراد با استفاده از کاتالیست تهیه شده مخلوط اکسید مس و روی با درصد مولی (80 درصد cuo و 20 درصد zno) به دست آمد.

صنعت ساخت وساز در سراسر دنیا خطرناک ترین صنعت به شمار می رود. مطالعه حاضر باهدف توسعه و اعتبار سنجی مدل ساختاری فاکتورهای مؤثر در بروز رفتارهای ناایمن در محیط کار ساخت وساز نیروگاه سیکل ترکیبی انجام شده است. این مطالعه یک مطالعه تلفیقی کیفی و کمی است که با یک پژوهش کیفی آغاز شد، با یک پژوهش روش شناسی ادامه پیدا کرد و با یک مطالعه مدل سازی کمی به پایان رسید. از یافته های پژوهش کیفی یک نظریه مبنایی در قالب یک مدل مفهومی (ساختاری اولیه) پدیدار شد که چرایی درگیر شدن کارگران ساخت وساز در رفتارهای نا ایمن را توضیح می دهد. نظریه مبنایی بیان می کند که برآیند تأثیر فاکتورهای دور در قالب یک جوسازمانی- اجتماعی به طور همزمان از دو مسیر بر رفتارهای ناایمن در محیط کار ساخت وساز تأثیرگذار است: الف) به طور مستقیم از طریق تأثیر بر ویژگی های فردی و ب) به طور غیرمستقیم از طریق تأثیر متوالی بر شرایط ناایمن فیزیکی و روانی به عنوان متغیر میانجی گر اثرگذار بر ویژگی های فردی. یافته ها مرحله پژوهش روش شناسی نشان داد که ابزار طراحی شده که مبتنی بر پژوهش کیفی است درمجموع حدود 62 درصد از واریانس را تبیین می کند. پایایی ابزار (با میزان آلفای کرونباخ 94/0 و مقدار همبستگی آزمون- بازمون 93/0) تأیید شد. با تطبیق نقاط ویژگی و حساسیت بر روی منحنی roc، نقطه برش 59 برای ابزار تعیین گردید. یافته های مرحله مدل سازی یک مدل ساختاری خوب برازش شده (96/0gfi=؛ 03/0srmr=؛ 01/0rmsea=؛ 00/1cfi=؛ 98/0nfi=؛ و 08/12/df=χ)، پایدار و قابل بسط معرفی کرد که بیان می کند هر یک از اجزای سازمانی و اجتماعی مؤثر محیط های ساخت وساز، تأثیر خود بر عملکرد ایمنی را از طریق عامل پنهان جو ایمنی سازمانی-اجتماعی با سایر اجزاء به اشتراک می گذارند. این مدل ساختاری جدید ضمن یکپارچه سازی ساختارهای پیشین، می تواند در درک بهتر فاکتورهای مؤثر بر رفتارهای ناایمن، ارزیابی عملکرد ایمنی و ارائه پیشنهاد های کارآمد در راستای مداخله های مؤثر در پروژه های ساخت وساز یاری رسان باشد.

پلی کلرو بیفنیل ها(pcbs) بصورت مصنوعی از مشتقات کلرینه شده بی فنیل ها که دارای یک تا ده اتم کلر هستند، تشکیل شده اند. آنها در محیط پایدار و دارای خاصیت تجمع پذیری زیستی هستند و اثرات خطرناکی را برای انسان و حیات وحش دارند. در این پژوهش، تخریب و کلرزدایی پلی کلرو بی فنیل های موجود در روغن ترانسفورماتور صنعتی زائد را با استفاده از فرایندهای هیدروترمال و فیزیکو شیمیایی در حضور متغیر های مختلف و تابش میکروویو، مورد بررسی قرار گرفت. در چهار مرحله انجام پژوهش، اثر توام و جداگانه، توان تابش میکروویو، اتانول، پلی اتیلن گلیکول، میکروذرات آهن، میکروذرات روی، هیدروکسید سدیم و آب روی حذف و کلرزدایی pcbهای موجود در روغن ترانسفورماتور بررسی شد. از روش d4059 استاندارد، ارائه شده در astm و دستگاه گازکروماتوگرافی (agilent)مجهز شده با دتکتورالکترون گیرنده(6990n) برای سنجش pcbها استفاده شد. غلظتpcbهای موجود در روغن اولیه mg/l5/8539 بود. نتایج نشان داد، اتانول تاثیر کمی روی راندمان حذف pcbها داشت. همچنین اتانول بعلت دمای جوش پایین و خارج کردن روغن از تیررس تابش میکروویو، اثر منفی بسیار زیادی بر رفتار واکنش در سیستم داشت و خطاهای بزرگی را ایجاد می کرد. یافته ها نشان دادند، پلی اتیلن گلیکول و naoh تاثیر بسیار زیادی روی حذف pcbها داشتند و دارای اثر هم افزایی روی راندمان حذف بودند.، اما آهن و روی هیچ اثری نداشتند و آب باعث کاهش راندمان حذف pcbها شد. نتایج تجربی نشان داد، با استفاده از مقادیر بهینه متغیر ها (peg = 5.34g, naoh= 1.17g , fe=0.6g , h2o= 0.8 ml, mw=720 w ) و(peg = 5.57g, naoh= 1.06g, zn= 0.6g, h2o= 0.8 ml, mw= 720w) به ترتیب 3/97% و 7/97% از pcbهای روغن ترانسفورماتور زائد در 6 دقیقه، حذف شد. در عدم حضور آب راندمان حذف به بیش از 99/99% در مدت 10 دقیقه رسید. سرعت تخریب pcbها در طول فرایند با کنتیک درجه یک مطابقت داشت. علاوه بر این، نتایج نشان داد در حضور پارامتر های (آهن، آب و هیدروکسید سدیم) و(روی، آب و هیدروکسید سدیم) واکنش هیدروترمال در راکتور رخ نداده است. کلر زدایی فیزیکو شیمیایی با استفاده از تابش میکروویو، pegو naoh، عامل اصلی حذف pcbها از روغن ترانسفورماتور زائد بود. حذف کامل pcbها، امکان بازیافت روغن و مواد مصرفی، انرژی مصرفی کم، زمان کوتاه، ارزان و در دسترس بودن مواد مصرفی از مزایای این روش بودند. عدم تابش یکنواخت میکروویو بر کل نمونه، احتمال ایجاد قوس الکتریکی، مصرف زیاد مواد اولیه از محدودیت های آن بود.

ترکیبات آلی فرار از جمله فراوان¬ترین آلاینده های هوا هستند که نه تنها برای محیط زیست، بلکه برای سلامت انسان حتی در غلظت های کم مخاطره¬آمیز هستند. برای کنترل این آلاینده¬ها روش¬های مختلفی وجود دارد که هرکدام مزایا و معایبی را دارا می¬باشند. یکی از این روش¬ها استفاده از بسترهای کاتالیستی می¬باشد که در این مطالعه از زئولیت طبیعی ایرانی از نوع کلینوپتیلولیت استفاده شده است که پس از اصلاح توسط اکسیدهای منگنز (z-mn) و مس (z-cu) جهت حذف بخارات تولوئن از هوا استفاده شد و با زئولیت 13x مقایسه گردید. بدین منظور، ابتدا گرانول¬های زئولیت طبیعی در اندازه mm 1-5/0 انتخاب و پس از تبدیل به نوع h، اکسیدهای منگنز و مس برروی آن¬ها بارگذاری گردید. در این تحقیق، از یک رآکتور تیوبی از جنس استیل استفاده شد و بخارات تولوئن در غلظت¬های 50 ، 100 و 1000 پی¬پی¬ام تولید و در دبی¬های lit/min 1 و 2 از روی بستر مورد نظر در رآکتور عبور داده شد و در دماهای 400-150 درجه سانتیگراد، میزان فعالیت کاتالیتیک بررسی گردید. برای اندازه¬گیری غلظت بخارات تولوئن به-صورت آنلاین قبل و بعد از رآکتور از دستگاه گازکروماتوگراف مجهز به دتکتور fid استفاده گردید. درنهایت، نتایج حاصل از اکسیداسیون کاتالیتیک زئولیت¬ها با یکدیگر مقایسه و میزان فعالیت کاتالیتیک زئولیت مصنوعی 13x بارگذاری شده با اکسید منگنز نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که زئولیت¬ اصلاح شده با اکسید منگنز بیشترین میزان فعالیت کاتالیتیک را از خود نشان داد(05/0p<)، به¬طوری در دمای 250 درجه سانتیگراد و دبی 1 لیتربردقیقه میزان حذف تولوئن در آن نسبت به زئولیت طبیعی اصلاح نشده 65% افزایش نشان داد. فعالیت این کاتالیست در مقایسه با زئولیت مصنوعی 13x که بر روی آن اکسید منگنز بارگذاری شده باشد ازنظر آماری اختلافی نداشت ولی از نظر ظاهری در دماهای کمتر از 250 درجه سانتیگراد کمتر بود. از نظر میزان غلظت نیز نتایج حاکی از این بود که با افزایش غلظت میزان فعالیت کاتالیتیک کاهش نشان داد ولی این کاهش معنادار نبود. علاوه براین، با افزایش دبی عبوری از سیستم نیز، میزان فعالیت کاتالیتیک کاهش نشان داد.

قرار گیری در معرض ریز ذرات آلودگی هوا با قطر کم تر از 10 میکرون با افزایش التهاب و کاهش عملکرد سلول¬های ایمنی همراه است. تاثیرات ضد التهابی تمرینات ورزشی نیز در مطالعات علمی عنوان گردیده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی در هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن tlr4، nf-κb و tnf-α در موش های صحرایی نر می باشد. 24 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین توده بدنی 97/26±29/279 گرم به طور تصادفی در چهار گروه الف- (بدون تمرین و بدون قرار گرفتن در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه)، ب- (بدون تمرین و با قرار گرفتن در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه)، ج- تمرین (تمرین هوازی و بدون قرار گرفتن در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه)، د- (تمرین هوازی همراه با قرار گرفتن در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه) قرار گرفتند. از دستگاه تزریق ذرات و اتاقک (فالونک) به منظور قرار گیری حیوانات در معرض ذرات کربن سیاه با قطر کمتر از 10 میکرون استفاده گردید. پروتکل تمرین هوازی با 50 درصد بیشینه سرعت هر گروه به مدت 4 هفته انجام شد و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و قرارگیری در معرض ذرات کربن سیاه حیوانات قربانی شدند. با استفاده از تکنیک real time-pcr بیان ژن tlr4، nf-κb و tnf-α در بافت ریه موش ها مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین تغییر توده بدن حیوانات قبل و پس از مداخله اندازه¬گیری و مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تعیین معنادار بودن تفاوت بین گروه¬ها و تعامل متغیرها از تحلیل واریانس دو سویه و آزمون تعقیبی lsd و آزمون ناپارامتریک فریدمن استفاده گردید.

در سال های اخیر افزایش طوفان های گرد و غبار باعث نگرانی هایی در خصوص مشکلات بهداشتی در استان های غربی و جنوب غرب کشور از جمله ایلام شده است. این تحقیق با هدف تعیین مشخصات کمی، بیولوژیکی، پرتوتابی و همچنین وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری های قلبی- عروقی و تنفسی منتسب به پدیده گرد و غبار در شهر ایلام، انجام شد. مطالعه حاضر نشان دهنده وضعیت وقایع گرد و غبار در شهر ایلام و تاثیر منفی آن بر کیفیت هوا است که می تواند اثرات مضر شدیدی را بر سلامت داشته و باعث افزایش بیماری های قلبی - عروقی و تنفسی و مرگ و میر پیش از موعد در گروه های حساس شود.

جو ایمنی به عنوان زیرمجموعه ائی از فرهنگ ایمنی و تصویر لحظه ائی ادراکات ایمنی افراد از سازمان را نشان می دهد.تحقیقات نشان داده که جو ایمنی رفتار ایمن را به صورت مستقیم و غیر مستقیم متاثر می کند.در این مطالعه رابطه میان جو ایمنی و درک ریسک و همچنین اثر آموزش بر این دو در یک صنعت نفت مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه مشخص شد که ارتباط میان جو ایمنی و درک ریسک یک رابطه منفی است و هرچه افراد درک بهتری از خطر داشته باشند نمره جو ایمنی افزایش خواهد یافت. همچنین مشخص شد داد آموزش به صورت معنادار سبب افزایش معنی دارجو ایمنی گشته است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.