این پژوهش تلاش دارد تا با تحلیل جایگاه شهر میانی نیشابور در استان خراسان رضوی، نقش شهر های میانی در منطقه را با تأکید بر تئوری سلسله مراتب شهری و نظریه اقتصاد پایه مورد بررسی قرار دهد.نتایج نشان می دهد که نظام سلسله مراتب شهری کشور دچار عدم تعادل و بی نظمی است. و بر اساس تئوری سلسله مراتب شهری فاصله منطقی به لحاظ جمعیتی بین شهر اول (تهران) و دوم کشور (مشهد) وجود ندارد. این مسأله در سطح مناطق و استانها شدت بیشتری دارد. به طوریکه هم اکنون در استان خراسان رضوی فاصله جمعیتی بین شهر مشهد به عنوان شهر اول و نیشابور به عنوان شهر سوم استان 11/6 برابر به نفع مشهد می باشد. البته این روند در طی دهه 85 نسبت به دهه 75 با اندکی کاهش، بهبود پیدا کرده است. که با تقویت این روند امید است نقش شهر های میانی موثر تر باشد.مطالعات میدانی در شهر نیشابور نشان می دهد که بخش صنعت از جایگاه خوبی برخوردار است و به واسطه وجود بخش کشاورزی مستعد و زمینه ساز، موقعیت مناسب جغرافیایی و ارتباطی مطلوب و وجود زیرساختهای اولیه توسعه رشد مطلوبی داشته است. به طوریکه موجب اشتغالزایی و جذب سرمایه های غیر بومی در توسعه صنعت شده است . لذا این بخش به عنوان یک بخش پیشرو می تواند در تقویت روند کاهش فاصله و اختلاف جمعیتی و امکاناتی بین شهر مشهد و نیشابور موثر باشد و همچنین به رونق بخش کشاورزی و خدمات کمک نماید. همچنین به مقوله اشتغال و تنوع فعالیت های اقتصادی نیشابور کمک کرده و در نهایت به ارتقاء نقش شهر نیشابور در سطح منطقه خواهد انجامید