یکی از پیش نیازهای توسعه در جوامع بشری، سرمایه ی اجتماعی است. سرمایه اجتماعی به شبکه ی روابط مردم اطلاق میشود. این شبکه هرچه وسیعتر باشد یا به عبارت دیگر در روابط مردم اعتماد و ثبات بیشتر باشد، سرمایه اجتماعی در سطح بالاتری قرار می گیرد و بستر مناسب تری برای توسعه فراهم می آید. سرمایه اجتماعی در این تحقیق شامل سه بعد اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و تعهد اجتماعی است. دیگر مفهوم مرتبط با سرمایه ی اجتماعی، رفاه اجتماعی است که خود دو بعد عینی و ذهنی دارد. بعد عینی آن که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است شامل اشتغال مسکن جمعیت آموزش بهداشت درآمد و اوقات فراغت میشود. رابطهی این دو مفهوم( رفاه اجتماعی با سرمایه اجتماعی و رابطه مولفه های رفاه اجتماعی با سرمایه اجتماعی) در سطح شهر سنندج، در دو منطقه ی فقیر نشین شمال و شرق و همچنین دو منطقهی مرفه جنوب وو غرب در قالب پرسشنامه بررسی شده است.فرضیه های این تحقیق شامل رابطه ی رفاه اجتماعی با سرمایه ی اجتماعی و نیز رابطه ی رفاه اجتماعی از طریق مولفه های رفاه اجتماعی که از انها نام برده شد با سرمایه اجتماعی است. در نهایت رابطه ی رفاه اجتاعی با سرمایه ی اجتماعی و همچنین رابطه رفاه اجتماعی از طریق اوقات فراغت با سرمایه ی اجتماعی و رابطه اوقات فراغت با رفاه اجتماعی اثبات شد اما رابطه ی رفاه اجتماعی اط طریق دیگر مولفه های رفاه اجتماعی(مانند مسکن، آموزش، اشتغال و ..) با سرمایه اجتماعی رد شد.

در این رساله، سیاستگذاری آموزش عالی از سال 1357 تا سال 1390 بررسی شده است. برای این منظور تاثیر مطالبات انقلاب 1357، پیامدهای خواسته و ناخواسته این سیاستگذاری، زمینه تحقق آن و نیز مکانیسم اثرگذاری آن – که در جهت کنترل اجتماعی است- تحلیل گردیده است.