هدف: هدف این پژوهش توصیفی-همبستگی، بررسی روابط بهزیستی معنوی، عدالت زناشویی، عوامل محافظ خانواده و توانمندی خانواده در یک مدل نظری پیشنهادی چند متغیره ی ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام افراد متاهل صاحب فرزند شهر اصفهان در سال 1391، در دهه اول ازدواج با حداقل هشت کلاس سواد و فرزند/فرزندان کمتر از 7 سال بود. سیصد و نود و پنج نفر (273 زن، 122 مرد) در دامنه سنی 17 تا 52 سال (2/5 ± 08/32) با روش نمونه گیری چند مرحله ای از مناطق مختلف سطح شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزار پژوهش فرم مشخصات دموگرافیک، مقیاس بهزیستی معنوی (swbs؛ پالوتزیان و الیسن، 1982)، مقیاس عدالت زناشویی (mjs؛ غفاری، فاتحی زاده، احمدی، قاسمی و باغبان، 2013)، سیاهه عوامل محافظ خانواده (ifpf؛ گاردنر، هیوبر، استاینر، واسکوئز و سویج، 2008) و مقیاس توانمندی خانواده (fss؛ شام، بولمن، یوریچ و هاچ، 2001) بود. روش های آماری مورد استفاده شامل آمار توصیفی و تحلیل استنباطی به روش مدل سازی معادله ساختاری بود. فرضیه اصلی این پژوهش این بود که توانمندی خانواده از طریق تأثیر مستقیم و غیر مستقیم بهزیستی معنوی (از طریق تأثیر بر عدالت زناشویی و عوامل محافظ خانواده)، تأثیر مستقیم و غیرمستقیم عدالت زناشویی (از طریق تأثیر بر عوامل محافظ خانواده) و تأثیر مستقیم عوامل محافظ خانواده قابل تبیین است. نتایج مربوط به فرضیه های پژوهش نشان داد که مدل های مفهومی پیشنهادی برای تمام فرضیه های پژوهش برازش مناسبی با داده های پژوهش دارد. مدل مفهومی نهایی 85 درصد واریانس توانمندی خانواده را تبیین نمود. ضریب تأثیر کل عدالت زناشویی بر توانمندی خانواده نسبت به بهزیستی معنوی و عوامل محافظ خانواده بیشتر بود (001/0>p). تفاوت ضریب تأثیر بهزیستی معنوی بر عدالت زناشویی، عوامل محافظ خانواده و توانمندی خانواده در مدل های مفهومی مربوط به برخی از فرضیه های پژوهش بین زنان و مردان معنی دار بود (05/0> p). در کل با توجه به نتایج به نظر می رسد که در حضور عدالت زناشویی تأثیر مستقیم بهزیستی معنوی و عوامل محافظ خانواده بر توانمندی خانواده قوی نیست. تبیین های مربوط به تفاوت ضرایب تأثیر بین زنان و مردان ارائه شده است.

هدف از این پژوهش، مقایسه تکانشگری بیماران مبتلا به اختلال وسواسی– اجباری پاسخده و مقاوم به درمان با داروهای مهارکننده ی انتخابی بازجذب سروتونین (ssris) بود. این پژوهش یک طرح علی-مقایسه ای بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری مراجعه کننده به درمانگاه های روانپزشکی، بیمارستان ها و مطب های خصوصی شهر اهواز بود که از اردیبهشت تا پایان سال 1387 تحت دارودرمانی با داروهای مهارکننده ی انتخابی بازجذب سروتونین (ssris) قرار گرفتند. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت سهل الوصول بود. در نهایت، تعداد 37 بیمار مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری، پس از انجام مصاحبه، گرفتن تشخیص اختلال وسواسی-اجباری و تجویز داروی ssriتوسط روانپزشک، از نظر علائم وسواسی-اجباری و تکانشگری مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مرحله ی بعد و پس از اتمام دوره ی تعیین شده برای مصرف دارو (6 الی 8 هفته)، بیماران مجدداً از لحاظ علائم وسواسی-اجباری ارزیابی شدند. در کل و با توجه به محدودیت های عملی پژوهش های بالینی و محدودیت های عملی خاص این پژوهش، 7 بیمار در گروه بیماران پاسخده (بیمارانی که پس از 6 الی 8 هفته مصرف دارو، حداقل 30 درصد کاهش علائم وسواسی-اجباری داشتند) و 14 بیمار در گروه بیماران مقاوم به درمان (بیمارانی که پس از 6 الی 8 هفته مصرف دارو، کاهش علائم وسواسی-اجباری آن ها کمتر از 30 درصد بود) قرار گرفتند و از لحاظ تکانشگری مقایسه شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از نسخه یازدهم مقیاس تکانشگری بارات، فهرست علائم مقیاس وسواسی-اجباری ییل-براون و مصاحبه ساختاریافته تشخیصی برای اختلال های محور i در dsm-iv. نتایج حاصل از تحلیل اکتشافی داده ها نشان داد که میانگین نمره ی تکانشگری آزمودنی های گروه بیماران پاسخده (63/42) در مقایسه با میانگین نمره ی تکانشگری آزمودنی های گروه بیماران مقاوم (68/65) کوچکتر بود. مقایسه حداکثر و حداقل نمره ی تکانشگری گروه بیماران پاسخده (حداکثر 69 و حداقل 49) و گروه بیماران مقاوم (حداکثر 86 و حداقل 52) نشان داد که حداکثر و حداقل نمره تکانشگری آزمودنی های گروه بیماران پاسخده کوچکتر از نمره های مذکور در آزمودنی های گروه بیماران مقاوم بود. نتایج آزمون t دو گروه مستقل نشان داد که تفاوت میانگین تکانشگری بین بیماران وسواسی پاسخده و مقاوم به درمان با داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین (ssris) در این پژوهش معنی دار نشد(1/31=t و 0/20=p). طبق نتایج حاصل از تحلیل مانوا، در این پژوهش بین بیماران وسواسی پاسخده و مقاوم به درمان با داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین (ssris) از لحاظ خرده مقیاس های تکانشگری تفاوت معنی داری به دست نیامد. ضریب اتا (0/36) نشان داد که در این پژوهش تکانشگری 36 درصد واریانس عضویت گروهی بیماران را تبیین می-کند. توان مشاهده شده کمتر از 0/08 (یعنی 0/63) نشان داد که حجم نمونه کافی نبوده است. برای آزمون فرضیه ها، سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد.

یکی از بارزترین اعمالی که بانکها انجام می دهند و می توان آن را به عنوان یکی از منابع اصلی آنها به شمار آورد و در رونق اقتصادی هر کشوری سهم به سزایی را ایفا می کنند پذیرش سرمایه های اشخاص به صورت سپرده های پس انداز، جاری و مدت دار است.