فرایند ماشینکاری جریان ساینده (afm)، پرداخت سطح بسیار خوب و تلرانس بسته ای با هزینه اقتصادی قابل قبول برای دامنه وسیعی از قطعات صنعتی مهیا می کند. فرایندafm یکی از پرکاربردترین فرایندهای پرداخت کاری پیشرفته می باشد که از طریق برداشت مقدار کمی از ماده قطعه کارتوسط جریان واسطه ساینده نیمه جامد روی سطح کار عمل پرداخت کاری را انجام می دهد. ماشینکاری جریان ساینده برای پرداخت کاری وپلیسه زدایی سطوح با دسترسی مشکل، راهگاههای پیچیده با کیفیت سطح بالا استفاده می شود. این فرایند همچنین برای ایجاد شعاع، تولید تنشهای باقیمانده فشاری و برداشت لایه ریخته شده استفاده می شود. برای کنترل فرایند ماشینکاری جریان ساینده، دانستن اثرات اصلی و اثرات متقابل پارامترهای ورودی فرایند بسیار مهم می باشد. در این پایان نامه اثرات پارامترهای مختلف فرایند مانندتعداد سیکل، غلظت ساینده، سایز دانه ساینده و گپ بین مندرل و سطح قطعه کارروی پاسخ کاهش زبری سطح و میزان برداشت ماده از قطعه کار مطالعه شده است. با استفاده از تکنیک تک فاکتوره در آزمایشات اولیه،محدوده متغیرها انتخاب گردید. واسطه ساینده استفاده شده در این آزمایشات شامل مخلوطی از بنتونیت (حمل کننده)، کاربید سیلیکون (دانه های ساینده) وآب(روانکار)می باشد. با استفاده از تکنیک طراحی آزمایش فول فاکتوریل مخلوط12 *33 ، اثرات اصلی واثرات متقابل وتوزیع هر متغیر در زبری سطح ماشینکاری شده و برداشت ماده مطالعه شده است. سطوح پارامترهای ماشینکاری انتخاب شده شامل سایز دانه (70و100) وتعداد سیکل (15و25و40) وغلظت واسطه ساینده (40و50و60%) وگپ بین مندرل و قطعه کار (5/1و2و5/2 میلی متر) می با شد. پارامترهای مهم ماشینکاری و ترکیب بهینه آنها با استفاده از نمودار های پاسخ anova (آنالیز واریانس) مشخص شده است. آزمایشات بر روی نمونه کار های آلومینیمی انجام شد و برای درک بهتر اثرات اصلی و متقابل پارامترها، نتایج حاصل شده دراین پایان نامه با کارهای قبلی مقایسه شده است. بر پایه این تحقیق، پارامترهای سایز دانه ساینده و گپ بین مندرل و قطعه کار دارای اثر معکوس وپارامترهای تعداد سیکل وغلظت واسطه ساینده دارای اثر مستقیم روی زبری سطح نهایی و میزان برداشت ماده از سطح می باشد.