گسترش فقر در کنار تخریب رو به تزاید منابع، چالشهای اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی معاصر بسیاری از کشورهای در حال توسعه است. این معضلات در حیطه مناطق روستایی از عمق و پیچیدگی بیشتری برخوردار است. متاسفانه در زمینه توسعه روستایی تا کنون بیشترین توجه به اصلاح بخش کشاورزی بوده است. این امر باعث شده تا متولیان توسعه روستایی در برنامه های خود سیاست های جدیدی را با هدف گسترش صنعت در روستا به کار گیرند. ایجاد صنایع در روستاها دارای اثرات مثبت و منفی است. در این تحقیق اثرات اقتصادی، اجتماعی و محیطی کارگاه های آجرپزی سنتی دهستان گودین شهرستان کنگاور بر مناطق روستایی و تأثیر عوامل جغرافیایی بر عملکرد کارگاه ها مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. در شش روستای دارای کوره آجرپزی، بیست کوره با حدأقل 15 کارگر انتخاب شده و 15 کارگر، یک مالک و شورا و دهیار هر روستا به پرسشنامه ها پاسخ داده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که اشتغال در کوره های آجرپزی باعث کاهش بهداشت و سلامت، کاهش رضایت از شغل، کاهش رضایت از درآمد و کاهش دسترسی به مسکن مناسب شاغلین کوره ها شده و در سه مورد، امکانات رفاهی، تعلق خاطر و مشارکت افزایش پیدا کرده است. و دو عامل جغرافیایی فاصله کوره تا جاده اصلی و شهر با شاخص اثر گذاری کوره ها رابطه معکوس داشته است چنانچه هرچه فاصله کوره با جاده اصلی و شهر کمتر باشد اثرگذاری بیشتری بر محیط روستا دارد. روستاهایی که کوره های کوچکتر و کمتری دارند در وضعیت مطلوبتر زیست محیطی قرار دارند. در نهایت می توان اظهار نمود که فعالیت کوره های آجرپزی شرایط ناپایدار اکولوژیکی به وجود آورده و از لحاظ اقتصادی و اجتماعی اثرات مثبت بسیار کمی داشته است