هویت واژه ای است ارزشی و بیان کننده چیستی یک شیء . بازتاب و تبلوری است از صفات و ویژگی های یک پدیده . به سخن ساده ، هویت مجموعه ای است از ویزگی ها و خصوصیاتی ، که باعث تمایز یک شخص از دیگری یا یک شیء از شی ء دیگر می گردد . بنابر این هر پدیده ای واجد هویتی است که با معیارهای متفاوتی ارزیابی می گردد . هر پدیده در نظام های مختلف فکری ، با معیارها و ملاک های مختلفی سنجیده می شود و آنچه در نگاه عموم با ، یا بی هویت جلوه می کند ، تعلق یا عدم تعلق آن به مجموعه ای است که درآن قرار دارد . لذا آن چیزی با هویت خوانده می شود که هویت آن در راستای هویت جمعی باشد و آن چیزی بی هویت خوانده می شود که هویتش در تعارض با هویت جمعی قرار گیرد . هدف اصلی این پژوهش ، ارائه معیارها و راهکارهایی کلی جهت هویت بخشی به محورهای شاخص شهری به مثابه یک فضای شهری واجد هویت مطلوب است . روش تحقیق بصورت توصیفی – تحلیلی بوده و در بخش هایی نیز از روش تحلیل محتوا استفاده شده است . در مورد مطالعات مربوط به شهرو نمونه موردی از روش تاریخی استفاده شده است . ابزار گردآوری اطلاعات ، مطالعات کتابخانه ای ، اینترنت و تحقیقات میدانی است . نتایج حاصل از تحقیق ، ارائه معیارهایی نظیر ایجاد ارتباط بصری و عملکردی بین سکانس های سازنده ریتم هویت در محورهای شاخص شهر ، ایجاد تمرکز بصری و کالبدی بر عناصر شاخص موجود در محور ، ساماندهی محورهای دید ، تقویت حضور پذیری مردم و ... در طراحی و ساماندهی محورهای شاخص شهری می باشد .

استرس بخش جدایی ناپذیر در زندگی بشر می باشد و هر کسی در موقعیت و زمان های مختلف آن را تجربه می کند و آثار زیانبارش را متحمل می شود، اما چیزی که مهم است اینکه افراد برای مقابله و کنار آمدن با آن از روش ها و راهبردهای متفاوتی استفاده می کنند که اثرات برخی از آنها بلند مدت و همیشگی (مانند راهبردهای مسأله مدار) و برخی دیگر کوتاه مدت و موقتی (مانند راهبردهای هیجان مدار) است.هدف از انجام این تحقیق بررسی نقش آموزش مدیریت هوش هیجانی بر نشانگان استرس و راهبردهای مقابله با آن در نمونه ای از مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی آموزش پذیر است که بر اساس مطالعات انجام شده این گروه از مادران نسبت به مادران کودکان عادی استرس بیشتری را تجربه می کنند. در این تحقیق با استفاده از نمونه گیری تصادفی مرحله ای ابتدا از بین مناطق 22گانه شهر تهران یک منطقه به صورت تصادفی و از بین مدارس استثنائی آن منطقه نیز به طورتصادفی یک مدرسه انتخاب گردید سپس50 نفر از مادران آن مدرسه که حداقل دارای تحصیلات ابتدایی بودند، انتخاب شدند و به پرسشنامه های نشانگان استرس (سیدخراسانی و صدیقانی، 1377) و منابع مقابله با استرس لازاروس و فولکمن (1985) پاسخ دادند، سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل ( هر گروه 25 نفر) تقسیم شدند. در مرحله آموزش، گروه آزمایش آموزش مدیریت هوش هیجانی را در 15 جلسه دریافت کرد، هر جلسه مختص به یکی از مولفه های هوش هیجانی بود و به طور متوسط یک ساعت و نیم به طول انجامید، ولی گروه کنترل به روال عادی زندگی خود ادامه داد و هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات آموزش هر دو گروه آزمایش و کنترل مجدداً به پرسشنامه های نشانگان استرس و منابع مقابله با استرس پاسخ دادند. قابل ذکر است که این تحقیق با افت آزمودنی مواجه بود، 3 نفر از آزمودنی ها در گروه آزمایش به دلایل مختلف از همکاری با پژوهشگر امتناع ورزیدند و در زمان اجرای پس آزمون، 4 نفر از اعضای گروه کنترل حضور نداشتند به همین دلیل تعداد آزمودنی ها در گروه آزمایش به 22 نفر و گروه کنترل به 21 نفر تقلیل یافت. در نهایت نمره های پیش آزمون و پس آزمون دو گروه با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین نمرات نشانگان استرس و راهبردهای مقابله با استرس در دو گروه وجود دارد به این ترتیب که میزان نشانگان جسمانی، شناختی، عاطفی و کلی استرس آزمودنی ها در گروه آزمایش به طور معناداری(p=0/001) راهبردهای مقابله ای مسأله مدار و خرده مقیاس های آن شامل حل مدبرانه مسأله، جستجوی حمایت اجتماعی، مسئولیت پذیری و ارزیابی مجدد مثبت با سطح معناداری (p=0/001) در آنها افزایش یافت در حالی که در گروه کنترل چنین نبود. پس می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش مدیریت هوش هیجانی در کاهش استرس و بهبود راهبردهای مقابله با استرس موثر می باشد.