در این مطالعه رابطه بین تمرکز مالکیت، عملکرد شرکت و سیاست تقسیم سود در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شده است. از این رو تعداد 64 شرکت در طی دوره 1380 تا 1385 بررسی گردیدند. رویکرد انتخابی برای آزمون فرضیات با استفاده از تلفیق داده های مقطعی و زمانی می باشد. در این تحقیق از روش رگرسیون حداقل مربعات ادغام شده (پانل دیتا) استفاده شده است. تمرکز مالکیت با استفاده از درصد مالکیت سهامداران عمده بالای 5 درصد، عملکرد با استفاده از معیارهای roa، roe و q توبین و سیاست تقسیم سود با استفاده از نسبت سود تقسیمی (dps/eps) سنجیده شده است. نتایج نشان می دهد که در سطح اطمینان 95% بین تمرکز مالکیت و دو معیار عملکرد یعنی roe و q توبین رابطه معناداری وجود دارد. به طوریکه تمرکز مالکیت 12/67 درصد از تغییرات roe و 13/11 درصد از تغییرات q توبین را تفسیر می کند. یعنی هرچه تمرکز مالکیت بیشتر باشد کنترل بیشتری بر مدیران اعمال شده و عملکرد شرکت بهبود می یابد. همچنین بین معیار عملکرد roe و نسبت سود تقسیمی رابطه ای معنادار مشاهده شد که 10/27 درصد از تغییرات نسبت سود تقسیمی توسط معیار عملکرد roe تفسیر می شود. به این معنا که بهبود عملکرد می تواند افزایش سود تقسیمی را به دنبال داشته باشد. در عین حال از نظر آماری رابطه ای معنادار بین تمرکز مالکیت و نسبت سود تقسیمی مشاهده نشد.