تولید ارقام مقاوم به بیماری ها، یکی از روش های زیست محیطی برای تولید پایدار و کنترل بیماری های گیاهی است. لازمه این کار شناسایی ژن های مقاومت و انتقال آن به ژنوتیپ -های مطلوب می باشد. به منظور جداسازی و توالی یابی آنالوگ های ژن های مقاومت به بیماری در جو، از 11 ترکیب آغازگرهای دژنره در شش رقم زراعی دایتون رانی، ماکویی، آبیدر، قره آرپا، سهند1 و urb81-3 و سه گونه وحشی hordeum marinum، h. spontaneum و h. bulbosum استفاده شد که شش ترکیب آغازگر قطعاتی را در ژنوتیپ های مورد مطالعه تکثیر کردند. از قطعات تکثیری هر ترکیب، سه تا چهار نوار از ژل جداسازی و پس از تکثیر، توالی-یابی شدند. توالی قطعات متناظر همردیف شده و تنوع نوکلئوتیدی و شباهت بین توالی ها محاسبه گردید. بیشترین شباهت بین ارقام زراعی در قطعات تکثیر شده توسط جفت آغازگر cre3gene536-556/cre3gene1040-1060 مشاهده شد. در تعدادی از قطعات تکثیری نیز ارقام زراعی شباهت نسبتاً بالایی با گونه های وحشی نشان دادند. نسبت جایگزینی ناهمنام به همنام در مقایسه دو به دوی توالی اسیدآمینه ای رمز شده توسط قطعات برای برخی مقایسه ها بزرگتر از یک و در تعدادی کوچکتر از یک بود. حذف و اضافه شدگی هیچ کدام از قطعات تکثیر شده معنی دار نبود. تعدادی از توالی ها دارای چارچوب قرائت آزاد بودند. همردیفی توالی قطعات تکثیری با توالی های موجود در داده پایگاه ncbi نشان دهنده شباهت بالای توالی برخی از قطعات با ژن های مقاومت شناخته شده و rgaها بود. به عنوان مثال، قطعات تکثیری توسط جفت آغازگر cre3gene536-556/cre3gene1040-1060 با ژن های مقاومت به زنگ ساقه rpg4 و rpg5، ژن مقاومت rym4 و ژن مقاومت به سفیدک سطحی mla در جو و rga1 و rga2 گندم شباهت بالایی نشان دادند. همچنین قطعات تکثیری توسط جفت آغازگرh2016/h1146 با ژن های مقاومت lr34 گندم و ژن مقاومت rpg1-b سویا شباهت داشت. قطعه شماره 3 تکثیری توسط جفت آغازگر h2016/h2020 در رقم سهند1 با ژن yr36 در گندم وحشی emmer و قطعات تکثیری توسط جفت آغازگر h2016/h2022 با ژن مقاومت به زنگ ساقه جو (rpg1) شباهت نشان داد. تعدادی از قطعات تکثیری توسط جفت آغازگر h2016/h2027 با ژن های مقاومت lr1، lr34، rpg4 و rpg5 شباهت بالایی داشتند.

توده های بومی ذخایر ژنتیکی با ارزشی جهت استفاده در برنامه های اصلاحی گیاهان زراعی هستند. در این مطالعه، ساختار ژنتیکی جمعیت و عدم تعادل پیوستگی در 395 توده بومی گندم جمع آوری شده از مناطق مختلف ایران شامل 154 ژنوتیپ بهاره، 193 ژنوتیپ پاییزه، 2 ژنوتیپ بینابین و 46 ژنوتیپ با عادت رشدی ناشناخته بررسی شد. برای این منظور از 53 نشانگر ریزماهواره چندشکل واقع در سه ژنوم گندم استفاده گردید. در مجموع، 312 الل چندشکل برای ارزیابی ساختار جمعیت و تعیین عدم تعادل پیوستگی در کل ژنوم شناسایی شد.