امروزه بیماری های غیر واگیر به علت پدیده ی نوسازی جوامع، پیشرفت فن آوری و تراکم جمیعت در مناطق شهری، تغییر سبک و شیوه زندگی و گرایش افراد به عادات نامناسب شیوع گسترده ای پیدا نموده اند. یکی از این بیماری ها، بیماری های قلبی و عروقی بوده که شایع ترین علت مرگ در بیشتر کشورهای جهان و همچنین ایران و مهمترین عامل از کار افتادگی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر بکارگیری الگوی توانمند سازی خانواده – محور بر سبک زندگی بیماران انفارکتوس قلبی است. این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی بوده که پس از نمونه گیری به روش خوشه-ای تصادفی، نمونه ها (70 بیمار و 70 عضو فعال خانواده بیمار) به دو گروه آزمون و شاهد بر اساس تخصیص تصادفی، تقسیم شدند. روند کار بدین صورت بود که پس از 5/2 ماه انتخاب نمونه ها، نمونه ها به دو گروه آزمون و شاهد تخصیص داده شدند. برای گروه آزمون الگوی توانمند سازی خانواده – محور با چهار بعد تهدید درک شده (شدت و حساسیت)، خودکارآمدی، مشارکت آموزشی و ارزشیابی، و برای گروه شاهد مراقبت رایج اجرا شد. ابزارهای پژوهش بکار رفته شامل اطلاعات دموگرافیک، سبک زندگی و چهار بعد توانمند سازی بوده که برای بیمار و عضو فعال خانواده اش متفاوت می باشند. آزمون های آماری خی دو و فیشر نشان دادند که هر دو گروه آزمون و شاهد ( بیمار و عضو فعال خانوده اش) از نظر اطلاعات دموگرافیک همسان هستند (05/0 p>). در ابعاد سبک زندگی بیمار بر اساس آزمون های آماری تی مستقل، علامت و u من ویتنی قبل از مداخله در تمامی مقادیر دو گروه همسان بوده (05/0 p>)، بعد از مداخله به جزء بعد سلامت جسمی (05/0 p>)، تمامی ابعاد از نظر آماری معنی دار شدند (001/0 p<). در ابعاد سبک زندگی عضو فعال خانواده – بیمار براساس آزمون های آماری تی مستقل، علامت و u من ویتنی قبل از مداخله به جزء بعد استرس (01/0 p<) در تمامی مقادیر دو گروه همسان بوده (05/0 p>)، بعد از مداخله تمامی ابعاد از نظر آماری معنی دار شدند (001/0 p<). با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که اجرای الگوی توانمند سازی خانواده – محور برای بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی تحت پژوهش از نظر عملی امکان پذیر بوده، با بهبود و یا اصلاح سبک زندگی خود و خانواده شان همراه است.