برای حل مسئله دینامیکی غیر خطی اندرکنش قطار و پل دو روش عمده وجود دارد. یکی روش تئوری که میتوان به عنوان مثال به روش نیروی تماسی اشاره کرد و دیگری روش تکرار می باشد. هر دو این روش ها بسته به شرایط مدلسازی پل و وسیله متحرک سرعت حل متفاوتی دارند. در این تحقیق روش جدیدی برای حل مسئله اندرکنش پل و سیله متحرک ارائه شده است که با ترکیب کردن دو روش تئوری و تکرار سعی در حل این نوع مسئله دینامیکی نموده است که سرعت حل روش تکرار را چندین برابر نموده است. در این تحقیق سه پل دهانه ساده با تیر بتنی پیش ساخته بطولهای 10، 15 و20 متر که توسط سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور پیشنهاد شده و یک پل پیش تنیده با دهانه 30 متر بر اثر عبور قطار سریع السیر در محدوده سرعتهای 100 تا 450 کیلومتر بر ساعت مورد بررسی قرارگرفته اند. برای ارزیابی پاسخ دینامیکی پلها دو نوع مدلسازی از پل و قطار انتخاب شده است: یکی با در نظر گرفتن اندرکنش پل و قطار همراه با روسازی انعطاف پذیر(بالاست) و دیگری مدلسازی قطار بصورت بارهای متحرک بدون در نظر گرفتن اثر روسازی می باشد. سرعتهای تشدید و کاهندگی و تاثیر تغییرات سختی خمشی در جابجا کردن سرعتهای تشدید و اثر تعداد واگن های عبوری نیز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد شتاب قائم ایجاد شده در وسط دهانه پلهای 10، 15 و 20 متری بدلیل وزن واحد طول کوچکتر از پل دهانه 30 متری، بیشتر از پل دهانه 30 متری می باشد. مدلسازی قطار به صورت بار در مقایسه با مدلسازی با در نظر گرفتن اندرکنش پل و قطار سرعتهای تشدید را قدری بیشتر برآورد می کند ولی مقادیر پیش بینی شده واکنشهای حداکثر در هنگام تشدید توسط این مدل در جهت محافظه کارانه بوده است. با گذشت زمان، تغییرات ایجاد شده در سختی و جرم پلها در جهتی است که تشدید در سرعتهای کمتری اتفاق بیافتد. تعداد واگن های قطار صرفا در سرعت تشدید اصلی بر پاسخ پل تاثیر گذار می باشد.