تنهایی تصویری مرموز از ذات مبهم و پیچیده بشری، تکاپویی معما گونه در دنیای فرد منزوی و انعکاس توجیهی در تفسیر روحیات او است. حال با توجه به این معمای پیچیده، سعی بر آن شده است که ابعاد مختلف تنهایی قهرمانان دو اثربیگانه و تهوع را بررسی نموده تا ازاین طریق علت انزوای آنان را نیز دریابیم. رسالتی که دو نویسنده ی بزرگ قرن بیست یعنی آلبرکامو و ژان پل سارتر از خلال آثارشان عهده دار شده اند، چیزی جز انعکاس زوایای پوچی و سرگردانی قهرمانان نیست. صورت های مختلف در ارتباط با این زندگی پوچ، اعم از تشویش و نارضایتی، رنج و نا امیدی و هر آنچه که شخصیت ها را به سمت و سوی اجتماع گریزی سوق می دهد، آنان را در زندان وجودیشان نیز چنان حبس کرده که تنهایی را تا اعماق وجود حس می کنند .